Msaba
Herder in Borena Sayn
Zonsondergang in Borena Saynt National Park. Uitkijkpunt bij de 'campsite' over de vallei, met beneden de rivier en enkele boerderijtjes. Een herder liep op het juiste moment voorbij. Een prachtig park waar je op zoek kunt naar de Ethiopische wolf en Menelik's bushbuck (Gelada bavianen zie je zeker). Het park is nog niet berekend op toeristen; volgens de gids komen er jaarlijks nog geen 10, en was ik de eerste Nederlandse. Er zijn geen voorzieningen, de weg naar het park is ronduit slecht (drie keer met de motor onderuit gegaan), maar desondanks absoluut een bezoek waard. In het stadje Mekane Selam kun je een motor (met chauffeur), tent en slaapzak huren. Belangrijk is voldoende eten en drinken mee te nemen. Tijdens een wandeling hebben we wat kool en aardappelen bij een boerderijtje gekocht, dat we ook daar hebben laten klaarmaken.
Stofwolk
Ruta 33 slingert door een prachtig stukje landschap, eerst omhoog tot zo'n 4.000 meter hoogte. Daarna weer dalend om uit te komen in het Parque Nacional Los Cardones, genoemd naar de metershoge Cardon cactussen.
Welkom
Hobbelend onderweg naar het prachtig op de hoogvlakte gelegen Kara Jylga. Slechts enkele nomaden wonen hier in hun yurts en zijn vooral bezig met hun jaks. Heel bijzonder om twee dagen bij deze gastvrije mensen te mogen verblijven. Kilometers voordat we aankwamen passeerden we de 'buren'. Deze jongeman met zijn typische hoed wilde wel even poseren, onder toeziend oog van moeders.
Ruaha NP
Ruaha National Park, na Selous en de Serengeti, het op twee na grootste nationaal park van Tanzania. Aan de "Great Ruaha River" ligt de Ruaha River Lodge, met een super mooi uitzicht over de rivier en het park. Vanwege de nijlpaarden die er 's avonds op de oevers verschenen, was het niet toegestaan alleen over het terrein te lopen. Deze beste man begeleidde ons dan naar onze slaapplek, waar je de dieren de hele nacht om je heen hoorde grazen en knorren.
Mongol Rally 2016
Schitterende route van Murghab naar Karakul. Slechts een enkele auto kom je tegen, zoals deze op een pas op 4655 meter hoogte. Het bleken Ierse deelnemers aan de Mongol Rally 2016 te zijn.
Op de uitkijk
Tientallen marmotten zie je in het Pamir hooggebergte. Bij het dichterbij komen, gingen ze rechtop staan, gaven een waarschuwingssignaal en verdwenen meestal snel in hun hol. Deze bleven nog net lang genoeg staan om ze tegen een mooi decor vast te leggen!
Afar vrouw
De avond ervoor pas laat in de omgeving van Dodom in de Danakil aangekomen en ons tentje opgezet. 's Ochtends bleken we vlakbij het huisje (ovaalvormige hut) van deze vriendelijke dame en haar gezin te staan. Haar gezicht met de decoratieve Afar littekens. We werden uitgenodigd, kropen door de lage ingang naar binnen en kregen koffie aangeboden (er was maar één kopje, dus iedereen om de beurt). Bijzonder te zien hoe deze mensen leven onder zulke zware omstandigheden.
Gelada baviaan
Deze gelada baviaan bleef er even goed voor zitten. De gelada's met hun kenmerkende lichtroze onbehaarde plek in de vorm van een hart (ch’elada betekent ‘bloedend hart’) komen alleen voor in Ethiopië. Zoals hier in het Simiengebergte, waar je vrij makkelijk tussen de meestal gras plukkende apen kunt blijven zitten kijken.
Voldane leeuw
Hij kon geen pap meer zeggen. Samen met moeder en z'n 4 broers/zussen hadden ze net een zebra achter de kiezen. Alleen een stukje poot en schedel was nog over. Een geluk voor ons dat ze zo sloom en vol waren en we ze daardoor goed konden bekijken. Ruaha is een schitterende park met als bijkomend voordeel dat het er relatief rustig is. Geen massa's jeeps om deze groep leeuwen dus, slechts 1!
Veilig bij mama
Hongerige moederleeuw met één van haar drie welpjes in Ruaha Nationaal Park. Ze gromde als de welpjes wilden drinken, deze zocht wat troost, leek het.
Namiddagzon
Uitzicht vanuit het plaatselijke hotelletje in Woliso, net voor zonsondergang. Met eigen auto is Woliso een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan het Wenchi kratermeer. Zonder auto moet je iets meer geduld hebben. Eerst meer dan 2 uur wachten op een 'bus', die vervolgens halverwege stopt. Daarna nog 2 uur hobbelen en stof happen op een open Isuzu truck. Terug gelukkig een lift in een personenauto kunnen krijgen. Maar natuurlijk was het dit alles meer dan waard!
Surma vriendschap
Op de 'rustdag' na onze 4-daagse trekking door zuidwest Omo met als eindpunt Kibish. Iets achter onze tent stonden een paar hutjes, waar we een kijkje namen. Een paar Surma meisjes decoreerden zichzelf door met scheermesjes stipjes uit hun huid te snijden, dat later als litteken een patroon vormt. Deze jongens vermaakten zich met poseren. Moeder met een enorme schotel in haar lip keek lachend toe...
Plymouth
Niet direct het eerste waaraan je bij IJsland denkt. We stopten in Hvergerdi voor een bezoek aan het Geothermal Park en troffen op de parkeerplaats deze prachtig gerestaureerde Plymouth. Ik herinner me op de bumper aan de achterkant een sticker met de tekst 'The older I get the faster I went' en het oranje leren interieur, inclusief oranje kinderzitje op de achterbank.
Surma
Deze goedlachse Surma troffen we op dag 2 van onze trekking door zuidwest Omo; van Maji naar Kibish. We kampeerden deze avond in Kormu, na de hele dag in de regen gelopen te hebben. Hij zat iets voor onze tent bij een houtvuur (de rook zie je op de achtergrond), slechts gekleed in deze deken. Hij was zo blij, omdat we hem net daarvoor paracetamol gegeven hadden, tegen de pijn van zijn wond op zijn been. Niet alleen het hout was nat overigens, ook onze slaapzak was doorweekt. Tijdens de trekking werden we begeleid door gids, guard en ezel met onze bagage, en 's avonds kwamen we er pas achter dat het afdekplastic onder onze rugzakken lag. Ondanks de klamme bedoening een bijzonder goede herinnering aan deze reis mede dankzij dit vriendelijke volk.
Herfst
Het is midden oktober, twintig plus graden, maar de herfst doet toch echt zijn intrede in de tuin. Volgens mij is dit de vliegenzwam.