Marjan stolk
The continuing story.
.....vol verwachting lopen we verder. Erg ver voor je uit kijken ging niet want het pad liep slingerend langs het meer en in het meer lagen verschillende eilandjes. Het kwam dus toch nog redelijk onverwacht toen we na een bocht plotseling een grote bever uit het water zagen komen. Groot was onze verbazing toen..... ( Voor wie van bevers houdt, vanmiddag aflevering 4:) )
The continuing story.
.....we keken speurend om ons heen en waren onder de indruk van de enorme bomen die deze dieren doormidden weten te knagen. Het pad waarop we liepen lag aan de ene kant aan een groot meer. Aan de andere kant liep de berg vrij steil omhoog. Opeens hoorden we tussen het riet wat ritselen. We ontdekten een schattig baby-bevertje. Het leek wel of hij zijn omgeving met zorg had uitgezocht voor de foto want de kleuren waren prachtig in combinatie. Maar waar kinderen zijn, zijn ouders vaak vlak in de buurt. Vol verwachting liepen we verder..... ( Voor wie van bevers houdt, morgen aflevering 3 :) )
The continuing story.
.....de ouderen onder ons maken deze titel af met Peyton Place... Dat was vroeger net zo iets als Goede tijden, Slechte tijden en het ging eindeloos door, dag na dag, jaar na jaar.... Deze foto is het begin van een verhaaltje, niet eindeloos, maar het gaat wel door tot het einde van de komende week. Dus.... Vlakbij het Denali National Park ligt een gebied dat bekend staat om zijn enorme bevers. Vol verwachting gingen wij op weg en we zagen al snel de eerste tekenen dat we in het "bevergebied" kwamen. We keken speurend om ons heen en.... (Voor wie van bevers houdt...morgen aflevering 2 :) )
Een verzoekplaatje
" Kom maar op met die kalfjes" zeiden jullie als reactie op mijn foto van de moedereland! Nou hier zijn ze dan! Terwijl ik moeder aan het fotograferen was maakte ze ineens een zacht loeiend geluidje. Kennelijk het seintje 'De kust is veilig" Tot mijn grote verassing kwamen deze twee kleintjes plotseling uit de struiken tevoorschijn. Dus hierbij jullie "verzoekplaatje!".
Als in een sprookje!
Deze moeder-eland is gefotografeerd in de omgeving van McKinley in Alaska. Later bleek dat er zich twee kalfjes in de struiken schuil hielden. Ik zal daar later een foto van plaatsen. Als ik het had geweten was ik niet zo dichtbij gaan staan want elanden zijn best link als ze kalfjes hebben. Aan de andere kant....ze stond er zo mooi, in die lichtinval....ik MOEST een foto maken. Ze deed me denken aan een fabel-dier!
Op de gletsjer!
Als je vanaf een afstand naar een gletsjer kijkt lijkt het altijd net alsof deze bestaat uit louter pieken en diepe spleten. Toch komen er ook plaatsen voor die ineens weer vlak zijn en waar je redelijk ver kunt kijken en even rond kunt lopen. Het blijft natuurlijk altijd oppassen geblazen maar tijdens dit deel van onze hike over de Matanuschka Gletsjer in Alaska durfde ik wel wat foto's te schieten! Op advies van Dennis en Roel even openen:) Bedankt voor jullie tip!
Compleet uit mijn dak
Voor diegenen die mij al een poosje volgen zal het wel duidelijk geworden zijn dat ik een enorme liefhebber van "wildlife-fotografie" ben. En dan met name van de actiefoto's. Dat is vaak gewoon een kwestie van blijven schieten en een schietgebedje erbij dat het goed komt! Maar soms heb je een foto in gedachten en als dat dan lukt ga je helemaal uit je dak...misschien herkenbaar? Dit was het geval met bijgaande foto die genomen is in de haven van Haines, Alaska. Haines staat bekend om de hoge concentratie Amerikaanse zeearenden met name in het najaar. Dat komt omdat Haines een van de laatste plaatsen is in Aaska waar dan nog zalm te vinden is. Maar ook in juni, toen wij er waren , zie je er heel veel zee-arenden. Aan het eind van de middag, als het licht zo staat dat er niet meer zo'n erge weerspiegeling is op het water, komen ze massaal vissen in de haven. Het gaat razend snel en is machtig mooi om te zien. Ik had ervoor gezorgd dat ik zelf aan boord van een boot was rond die tijd en het gebeurde dan ook vlak voor mijn neus. Je zag de vissen gewoon zwemmen, zich onbewust van het naderende gevaar. En ik wilde dat ene moment...dat moment vlak voordat de arend toeslaat....de houding van de vogel en de gefocuste blik..... Ik knipte en knipte en toen opeens...bingo! Buiten is het schermpje van de camera altijd lastig af te lezen maar toen ik de foto eenmaal binnen bekeek, ging ik helemaal uit mijn dak! Mijn dag kon niet meer stuk! Om wellicht mijn enthousiasme te kunnen begrijpen is het handig om de foto even wat groter te bekijken. Ik hoop dat jullie dat doen , want ik deel hem erg graag met jullie! Enne....als je zee-arenden wil spotten.....Haines, Alaska!!!
Neem de tijd!
Natuurlijk is het kicken om een dier van dichtbij tegen te komen en daardoor een prachtig portret te kunnen schieten. Maar het zijn ook letterlijk "momentopnames" Onze afgelopen reis door Alaska hebben wij bewust heel veel tijd genomen om rustig op een mooie plek te gaan zitten en af te wachten of er iets gebeurde. Wat blijkt...dat is bijna altijd het geval en alleen een kwestie van geduld! Je doet eigenlijk hetzelfde als natuurdocumentaire makers die het ook bijna nooit van een moment moeten hebben. Behalve een goede kans op succes biedt deze manier van fotograferen ook de ultieme gelegenheid om te onthaasten en om de omgeving waarin je verkeert goed op je in te laten werken. En het geeft je de kans om de dieren in hun eigen natuurlijke omgeving te kunnen bekijken. Ik zou het iedereen aanraden die op vakantie de tijd heeft om wat langer op een plaats te blijven. In Alaska is het Horseshoe Lake vlakbij Denali een prachtige plek om je campingstoeltjes verdekt neer te zetten. Luister naar alle geluiden, geniet van het prachtige landschap en wacht op de dingen die gaan komen. En als dat dan gebeurd heb je zonder twijfel een van je mooiste vakantie-herinneringen gecreëerd!
De eeuwige tweespalt!
Als we in Alaska op vakantie zijn en ik door mijn camper-ruitje tuur ( De hele weg camera met tele-lens op schoot!!) hoop ik altijd vurig dat we een grizzly spotten en het liefst van heeeeel dichtbij. Maar als we aan het wandelen zijn doe ik meestal een schietgebedje dat er geen grizzly opduikt en kijk ik bij ieder geritsel zenuwachtig om me heen. Dan zie ik ineens een ontmoeting niet meer zo zitten. De eeuwige tweespalt! Deze gigantische grizzly (niet gecropped!!! ) zagen we van heeeel dichtbij vanuit de bus die door het Denali National Park rijdt. Bijna te dichtbij voor een fatsoenlijke foto met mijn telelens. Zo'n bus is de ideale manier om wildlife in hun natuurlijke omgeving te zien. De ramen in de bus kunnen compleet open geschoven worden dus fotograferen kan prima! Neem de hop-on-hop-of bustoer naar het Eielson visitercentrum en je komt dwars door het "grizzly-gebied" Buiten dat maak je ook een goede kans om wolven en caribou's tegen te komen. Als je wil kan je overal uitstappen , een stuk gaan lopen en op een de volgende bus weer opstappen. De hop-on-hop-of bussen houden altijd wat plaatsen vrij voor wandelaars of om mensen op te pikken die in een penibele situatie met een beer terecht gekomen zijn. Iets wat regelmatig voorkomt gezien het grote aantal grizzly's dat hier leeft. Misschien zijn wij watjes maar we zagen deze beer aan het begin van onze rit en besloten toch maar niet te gaan wandelen!
King of the road!
Daar gaat hij en hij laat een groep toeristen achter, die opgewonden de schermpjes van hun camera bekijken. Zij moesten veilig achter autoraampjes blijven maar voor hem zijn er geen barrières. Onverstoorbaar vervolgt hij zijn weg de wildernis in. Voor hem geen regels, geen hekken of hindernissen maar ondanks dat kiest hij ervoor netjes langs de kant van de weg te blijven lopen. Hij is de "king of the road" en alles in zijn houding zegt....."Ik maak me niet druk, want dit is mijn land!" En zo is dat!
Ook een leuke sprong!
Meestal plaats ik geen twee foto's vlak achter elkaar en al helemaal niet over hetzelfde onderwerp. Maar met de sprongen van mijn vriend de orka was ik zo blij dat ik niet kon kiezen. Zeggen jullie maar welke het mooiste is!
Orka blij....ik blij
De Kenai Fjords is het gebied bij uitstek om orka's, zeeleeuwen en walvissen te spotten. Al wij er zijn gaan we dan ook steevast een dag het water op, je hebt sowieso de garantie dat je dieren ziet want het wemelt ervan. Dit jaar was het helemaal raak omdat er volgens de locals uitzonderlijk veel voedsel was. Maar zien en zien is niet hetzelfde. Meestal ben ik al heel tevreden als ik een orka een beetje boven het water zie zodat zijn witte vlek nog net zichtbaar is. Maar dit jaar was het feest......een jonge orka had kennelijk een hele goede bui en gaf een complete show weg! Jullie begrijpen.....orka blij.....ik blij!!!
Onverwacht bezoek op.
Zoals ik in mijn vorige tip al schreef hoef je in Alaska niet altijd naar een Nationaal Park om wildlife te spotten. Deze foto is genomen op camping Riley Creek aan de rand van het Denali Park. Op een avond verscheen plotseling deze eland-moeder met haar twee kalfjes vlak voor onze camper. Ademloos hebben we vanaf de stoelen in de cabine zitten kijken. Naar buiten gaan is niet geheel zonder gevaar, denk niet dat deze dieren "tam' zijn omdat ze op een camping lopen. Dat kan een mevrouw die met haar voet in een brace over de camping liep nadat ze door een eland achterna was gezeten van harte bevestigen. Dat dit soort ontmoetingen vaker voorkomt bleek wel toen er diezelfde week een opgewonden Amerikaan op onze camperdeur klopte om ons te waarschuwen dat er een mannetjes-eland vlak achter onze camper lag te slapen. Het is een van de redenen waarom wij ( en velen met ons) zo graag op Riley Creek verblijven. Je zit er ontzettend centraal voor allerlei excursies en mooie wandelroutes en de kans dat je dieren spot is groot! Van tevoren reserveren ( vanuit Nederland) is een absolute "must" en op de bonnefooi gaan werkt echt niet. We hebben al heel wat teleurgestelde mensen weg zien rijden. Officieel mag je op de dag van aankomst pas na twaalf uur op de camping maar wij doen het altijd als volgt.. We zorgen dat we een dag van tevoren al ergens in de buurt zijn en halen ons bewijs op, dat je bij je camperplaats op moet hangen. Op de dag van onze reservering rijden we rond 10 uur de camping op want ervaring leert dat vertrekkende camperaars altijd vroeg gaan rijden. En hier volgt de tip....Rijd direct naar de Caribou-loop, dat is het gedeelte van de camping dat helemaal aan de rand ligt en waar je geen andere campers achter je hebt staan. Kijk welke plekken er al vrij zijn en kies een leuke uit......als je de kans krijgt kies dan voor plaats 114, daar begint de wildernis direct achter de camper en lopen de dieren er vaak gewoon omheen. Hang je bewijsje op en als er evt. een controleur langskomt zal hij je vriendelijk welkom heten! Kom je laat in de middag pas aan, dan zal je genoegen moeten nemen met de plekken die nog open zijn en uiteraard zijn dat vaak niet de mooiste! Er is geen stroom en water op de camping maar wel een centrale dump- en vulplaats. Zorg dus dat batterijen en dergelijke goed opgeladen zijn. Gezien de vele mogelijkheden is een verblijf van 4 dagen zeker aan te raden. En als je er bent, maak dan in ieder geval de wandeling rond het Horseshoe Lake. (Beschrijving bij het info- centrum) Tijdens deze mooie wandeling is wildlife bijna gegarandeerd! ( elanden, bevers en soms beren)
Zelfs in Alaska moet.
Als je elanden (net als ik ) prachtige dieren vindt dan is Alaska de ultieme bestemming. Er zijn twee grote nationale parken, Denali en Wrangell St. Elias In het laatste park is deze foto gemaakt, maar denk niet dat je speciaal een nationaal park moet bezoeken om deze reuzen tegen te komen. Elanden vind je in het voorjaar overal, soms lopen ze zelfs door de straten van kleine dorpjes. Vaak worden de vrouwtjes in het voorjaar vergezeld door twee kalfjes. Als dat zo is, is het oppassen geblazen en iedere local zal de toeristen hiervoor waarschuwen. Een moeder-eland is gevaarlijker dan een beer! Ze zal niet aarzelen om je aan te vallen als ze denkt dat haar kleintjes worden bedreigd. Genieten dus....maar vooral...afstand houden!
Dit is....Alaska!!!
De titel bij de foto zegt het al! Deze foto vertaalt voor mij alles waar je aan moet denken bij Alaska. Wildlife in een schitterende, door niets verstoorde natuur. De foto is gemaakt in het door mij eerder besproken Wrangell St. Elias National Park. Van locals kregen wij een tip over deze prachtige locatie. Hier zouden de elanden zich regelmatig laten zien. We zijn er met een campingstoeltje gaan zitten wachten. Ruim twee uur gebeurde er helemaal niets. Maar om in deze entourage te wachten is zeker geen straf. En toen opeens....daar waren ze ....een moeder met twee jaarlingen! Ze zwommen vlak voor ons neus het meer over! Vaak kies je er als fotograaf voor om je wildlife-foto's te croppen zodat de dieren mooi groot in beeld komen. Hier leek dat volkomen ongepast.....zo mooi was het om deze dieren in hun eigen overweldigende omgeving te kunnen zien! Alaska in optima forma! ( vergroot de foto maar en ik weet bijna zeker dat jullie het met mij eens zijn !)
Mijn laatste...gletsj
Dit is mijn laatste "gletsjerfoto" van deze week. Het is de grote ijskap bij de stad Juneau en om in de terminologie van Alaska te blijven....genomen vanuit "zee-arend perspectief"
Vanuit een ander...pe
Wie Alaska zegt, zegt gletsjers...vandaar dat ik deze week dit onderwerp vanuit verschillende hoeken wil belichten. Natuurlijk kan je van gletsjers als landschap genieten of je maakt er een wandeltocht overheen. Beiden zijn prachtig en daarom heb ik ze in mijn vorige tips laten zien. Zeker zo spectaculair is een vlucht over de gletsjers. Bij Juneau leent de omgeving zich daar uitstekend voor. Juneau ligt in het Glacier Bay National Park en aan alle kanten komen daar de ijstongen naar beneden! Wij deden met een watervliegtuig de 5 Glacier Flight. Van tevoren boeken is bijna een must want het zijn maar kleine vliegtuigjes die weinig mensen meenemen zodat iedereen verzekerd is van een raamplekje. De vlucht duurt ongeveer een uur en van bovenaf is prachtig te zien hoe de gletsjers zich een weg door het land banen! Een echte aanrader!
Een ijskoud en...hart
Daar ga je dan....de gids voorop.. Uitgerust met klimijzers en stevig aangelijnd zet je aarzelend de eerste stappen op het ijs. Als je merkt dat je grip hebt durf je wat meer om je heen te kijken. Maar het blijft oppassen want overal zie je intens blauwe, prachtige, maar o,zo verraderlijke kloven. Behalve de aanwijzingen van de gids hoor je niet veel. Iedereen is geconcentreerd en geniet in stilte van de overweldigende omgeving. Voor je doemen de ijspieken op...en wat zijn ze hoog! Veel hoger dan van een afstand. Je voelt je nietig en onoverwinnelijk tegelijk...want hier ga jij...op expeditie.. Bevoorrecht....dat is wat je bent ...als je dit mag doen! Eenmaal terug ben je vermoeid maar heb je indrukken opgedaan die je nooit meer zal vergeten. Daarom....Voor iedereen die naar Alaska gaat... Doen !!! Zo'n gletsjertocht over de Matanuschka met gids. Je zal er zeker geen spijt van krijgen want als er iets een onvergetelijke outdoor-activiteit is, dan is het dit wel!
Als iedereen naar hui
In het midden van Alaska ligt de Matanuschka gletsjer. Het is de enige gletsjer in Alaska die het land opkomt en ook nog eens heel gemakkelijk toegankelijk is. Vorig jaar waren we hier ook al maar door tijdsgebrek en een beetje verkeerde Hollandse zuinigheid hebben we de gletsjer toen alleen van bovenaf, vanaf een uitsparing in de weg , bekeken. Je moest namelijk naar beneden tot een slagboom en aangezien de gletsjer op "private property" ligt kon je alleen verder als je $50,00 betaalde. Dat leek ons toen een beetje veel maar achteraf hadden we toch spijt dat we het niet hadden gedaan. Dus....dit jaar kwam de herkansing en betaalden we alsnog om via een hobbelige weg naar beneden in ongeveer drie kwartier vlakbij de gletsjer te komen. En wat was het prachtig! Je kon er , zelfs zonder gids, de gletsjer oplopen. Daarbij was enige voorzichtigheid wel vereist. De gletsjer ligt in een schitterende vallei en overal zie je helderblauwe meertjes gevuld met smeltwater. Leuk detail is, dat dit de enige gletsjer in de regio is die aangroeit, tot op heden zonder logische verklaring. Als je wilde kon je ook nog dieper de gletsjer in lopen maar dat moest onder begeleiding en terecht, als je de verraderlijk diepe kloven in het ijs zag. Er waren uiteraard nog meer toeristen maar van een kermis was geen enkele sprake. Je kon er niets drinken , en afgezien van een huisje waar de gidsen verzamelden, waren er geen voorzieningen. En nu komt het mooie van reizen met een camper.....want ter plekke bedachten wij dat deze plek helemaal fantastisch moest zijn als iedereen was vertrokken. We vroegen en kregen toestemming om te blijven overnachten, al vond iedereen dat geloof ik maar een vreemde vraag. We plaatsten onze camper zo dat we bij het wakker worden een geweldig uitzicht zouden hebben. Toen iedereen vertrokken was kookten wij een maaltje en genoten van de overweldigende omgeving. Met een kop warme choco zaten we al in ons pyjama toen er plotseling op de deur van de camper werd geklopt. Een ranger kwam toch nog even controleren of we niet ergens in een gletsjerspleet lagen en waarschuwde ons dat de slagboom definitief dicht zou gaan voor de nacht. Toen wij hem verzekerden dat dat geen enkel probleem was keek hij nog eens naar ons in onze pyjama en wenste ons een goede nacht. Het werd vooral een erg koude nacht...maar het ontbijt en het uitzicht de volgende ochtend vroeg maakte alles goed! (Om deze foto goed tot zijn recht te laten komen....even uitvergroten)
Bezoek het ...voor he
Om de titel van deze foto goed te kunnen begrijpen verwijs ik graag naar de blog met meerdere foto's die ik tegelijkertijd over deze plaats heb geschreven. We zien hier de verlaten kopermijn van Kennicott in het Oosten van Alaska, gelegen in het Wrangell St. Elias National Park. Gesitueerd in een majestueuze omgeving van rivieren en gletsjers is het bijna onbegrijpelijk dat hier zo weinig toeristen naartoe gaan. Zowel het stadje Kennicott als de directe omgeving verdient beter en daarom werd ter plekke na veel contact met de locals door mij de belofte gedaan om via het "Columbus-platform" dit gebied onder de aandacht te gaan brengen. Een vertaling van de blog zal dan ook , compleet met de foto's naar Alaska worden gestuurd alwaar het in het plaatselijke nieuws van Chitina, het dorpje dat toegang geeft tot deze omgeving zal worden gepubliceerd. De lijnen zijn daar nog erg kort! Hoe leuk is het dat mensen aan de andere kant van de wereld nu googelen op Columbus om te zien wat er over hun omgeving wordt geschreven! Maar het allerbelangrijkste is dat meer mensen van deze plaats weten en ervan kunnen gaan genieten voordat het volledig door de wildernis is overwoekerd!
Nog eentje dan...
De reden dat ik nogmaals een dolfijnen-foto plaats is omdat ik er zo enorm van heb genoten om ze in Alaska uitgebreid te kunnen bewonderen. In tegenstelling tot vorig jaar, toen we ze wel zagen maar helaas alleen maar onder water. Het leek wel of ze dat nu wilden goedmaken. Deze foto is op onze allerlaatste dag in dit prachtige land gemaakt en beeldt , wat mij betreft, alles uit waar je bij Alaska aan moet denken... Puur, zuiver, sprankelend en grotendeels nog onaangetast door menselijke bemoeienis. "Alaska is het land van de dieren en wij mogen er ook wonen" is wat de locals zeggen....en dat is precies zoals het aanvoelt als je er doorheen reist. Het voelt als een privilege om even deel uit te mogen maken van deze prachtige wildernis die behoort aan de dieren.
Kwallen zijn prachtig
Het Zuid-Oosten van Alaska kent geen wegen en is derhalve uitsluitend bereikbaar per (water) vliegtuig of boot. Toch hebben wij het als het meest toeristische stuk van Alaska ervaren en dat is te wijten aan de ontelbare cruise-schepen die door het gebied varen. Het is bijna stuitend om te zien hoe plaatsen als Juneau, Skagway en Ketchikan verworden zijn tot heuse kermissen waar de boulevards met hun ontelbare juwelierszaken eerder aan het Caribisch gebied doen denken dan aan de ruige wildernis die je (gelukkig) in de rest van Alaska nog wel aantreft. Jullie begrijpen het al.....dit deel van Alaska is wat ons betreft geen aanrader tenzij.... je een local chartert die je buiten de stad brengt...geen toerist meer te zien en wildlife alom... Vissende beren strijden met de zee-arenden om de mooiste zalm, huiden van geschoten grizzly' s hangen in tuinen van afgelegen kotjes en niets doet meer denken aan de drukte in de steden. In het water strijden de bewoners van deze afgelegen kust om je aandacht. Een van deze bewoners is deze prachtige kwallensoort. Normaal moet ik niet zo veel van kwallen hebben maar terwijl ik deze dieren fotografeerde leek het wel alsof ik naar een balletvoorstelling keek....zo sierlijk zweefden ze door het glasheldere water! En zo zie je dat , voor wie oog voor het kleine heeft en voor wie iets meer moeite wil doen, ieder gebied uiteindelijk toch zijn eigen schoonheid blijkt te hebben!
We waren even...onder
We waren even ondergedoken.....maar we zijn er weer...terug van een fantastisch avontuur in Alaska. Met volle sd-kaarten, reistassen vol mooie herinneringen en een onuitputtelijke bron van inspiratie voor leuke blogs. Kortom.....fijn om er weer te zijn ( eigenlijk niet natuurlijk :)) en met deze foto wil ik de aftrap geven om al mijn herinneringen in beeld en woord met jullie, mijn mede-reisfanaten te gaan delen. Want wat blijft Alaska een fantastische en ongerepte bestemming! Tijdens een boottochtje door de Inside Passage in het zuid-oosten van Alaska hadden we zeker een half uur gezelschap van een grote groep vrolijke dolfijnen die om ons heen sprongen. Een leuke foto om mee te beginnen en tegelijkertijd zeer kenmerkend voor Alaska waar wildlife iedere moment van de dag om de hoek kan verschijnen
Mijn laatste upload,.
Beste mede reisreporters! Dit zal voorlopig mijn laatste foto/tip zijn. Ik vertrek naar mijn o, zo geliefde Alaska en daar is internet op de meeste plaatsen een zeldzaam fenomeen. Bovendien vind ik het eerlijk gezegd heerlijk om tijdens mijn vakantie zo veel mogelijk "internet-vrij" te zijn. Dus zal ik de komende weken afwezig zijn wat betreft commentaar en posten. Ik wil iedereen bedanken voor alle leuke reacties die er steeds op mijn foto's en blogs worden geplaatst. Bijgaand mijn laatste landschapsfoto van Alaska om te illustreren in welke omgeving ik de komende tijd zal verblijven. Over een week of zes hoop ik mij weer te melden met nieuw materiaal en wellicht blogs over stomme situaties waar wij altijd in terecht schijnen te komen! Hartelijke groeten voor jullie allemaal en uiteraard ook voor de redactie!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
