Lupa
Natuurlijk vervoer
Op het duik en snorkel eiland Gili Trawangan (Lombok) zijn geen echte wegen maar ook geen auto's en geen brommers!! Het vervoer bestaat uit een fiets , de benenwagen of een paard en wagen (cimodo) Een heerlijke natuurlijke beleving!! Zelfs de poep wordt in een zak opgevangen1 Ouderwets of toekomstbeeld?
De Ziener
Op het stille zwarte strand van het vissersdorpje Pantai Seseh in Bali, vloog de vlieger van mijn kleinkinderen in een op het eerste gezicht onbereikbare palmboom." Einde verhaal" dacht ik, maar mijn kleinkinderen dachten daar stellig anders over. Ondanks slangenangsten en na gezamenlijk knap acrobatisch klimwerk, liet de vlieger dan toch los! Onze bijbehorende geluiden waren gehoord! Een man liep snel en geluidloos achter ons langs, keek even over zee en liep snel en geluidloos terug. Oeps, Hij zag er gevaarlijk en indrukwekkend uit! Wij werden ook geluidloos Hij keek niet naar ons maar wij voelden ons gezien! en met de ziener in ons en met een goed gevoel liepen wij naar huis.
Paraplu tegen...natuu
Mijn heerlijke verblijf op Bali werd tijdens de rijstoogst hoestend en beklemmend verstoord door de enorme luchtverontreiniging en uitstoot van broeikasgassen door de verbranding van enorme balen rijststro. Deze jaarlijkse verbranding van tonnen stro legt een dikke mistige stinkende deken over het anders zo prachtige landschap. Het is jammer genoeg kennelijk nog niet in het bewustzijn van velen doorgedrongen dat door inzet van dit rijststro als brandstof in energiecentrales veel milieuwinst kan worden geboekt en negatieve klimaateffecten kunnen worden voorkomen. Voor mij hoort dit beeld zeer zeker ook bij het thema Natuurgeweld!
In meditatie?
Mediterend stond hij daar ...al heel erg lang en lang hing ik uit mijn raam naar hem te kijken voordat de volgende gedachten voorbij kwamen; Iedereen moet eerst z'n eigen rotzooi opruimen voordat hij " hogerop" komt
Een Weg Wijzer
Tijdens een bergtocht in de Himalaya raakte ik door vermoeidheid nét iets te veel achter op mijn medeklimmers. Gelukkig bleef een van de dragers bij mij achter, van wie ik even van een korte rust mocht genieten. Hij wist de weg gebaarde hij wijs ..en liet een brede lach met tanden zien. De opkomende mist verstopte de kleine weggetjes en de lach van mijn gids verstopte zich ook al snel. Na een onzeker tijdje klimmen gaf mijn gids toe de Weg kwijt te zijn.. Oeps....nu moesten we toch onze andere zintuigen gebruiken.. Het duurde even en opeens..daar stond hij ...de Weg Wijzer! Opgelucht volgden wij zijn aangegeven richting en waren vóór het donker veilig in ons kamp. Ik was gelukkig een hele weg Wijzer geworden !
Zomaar iemand?
Zomaar iemand waar iedereen elke dag aan voorbij liep Zomaar iemand waar ik ook aan voorbij liep En toen toch even snel een foto nam De tranen sprongen in zijn ogen Hij voelde zich gezien! En ik liep hem voorbij .......
Huis van Niemand
Wij verbleven in een huisje boven op een berg in een ver afgelegen bergdorpje, waar wij leefden als in de Middeleeuwen. Om eten te halen moesten wij 10 kilometer berg af en berg op lopen naar een ander dorp. Uitkijkend over een rivier zagen we elke keer dit "Huis van Niemand" Het was ons te ver om naar toe te lopen maar het alleen maar aanschouwen bracht ons elke keer weer een heerlijk tijdloos gevoel. Het bijna magische huis bracht mij de volgende woorden; "Huis van Niemand Toen ik eindelijk thuis kwam was er Niemand"
Sjaman Look?
Hoog in het Himalaya gebergte, in the middle of nowhere, kwamen we eindelijk gelukkig een hut tegen waar we een flesje drinken konden kopen. Op een piepklein omheind terrasje zat een warm aan geklede oude vrouw op een stoel ons te bekijken. Naast haar stond een grote mand met kruiden. Haar doordringende blik voelde ongemakkelijk en we besloten maar weer gauw verder te gaan. Toch intrigeerde de volgens mijn gevoel niet onvriendelijke vrouw mij zeer. Ik probeerde in een soort afleidingstruc een praatje met haar te maken, maar ik geloof dat ik toen niet de taal sprak die zij wilde.. Zij keek mij onderzoekend aan alsof zij vroeg "wie ben jij eigenlijk echt?". Ik realiseerde mij dat ik totaal niet wist wie ik was....verward keek ik om mij heen.. de rest van mijn groepje was al verdwenen..ik kon in het weggaan nog gauw deze foto maken.. ze is nooit bij mij weggegaan.
Water Stilte
Zwervend door Nieuw Zealand kwamen we zoveel van deze prachtige verstilde beelden tegen.. Een groots, weids Niets....water en zee landschappen waar het denken bij stil valt..
Wandelende takken
Langzaam liepen de kleurrijke wandelende takken door de snelle drukte van toeterende riksja's en haastige mensen. In een bergdorpje ,hoog in de Himalaya, liepen deze zwaar gebladerde, voort schuifelende benen hun bijna meditatieve gang de berg omhoog.... en omlaag....
Vragende blik
Elke morgen, als ik uit mijn appartementje kwam, stond dit kalfje vragend op mij te wachten.. Zijn voerbak naast hem elke keer duidelijk leeg aanwezig.. Ik vond het een mooi begin van de dag om zijn bak te vullen met groene sappige kruiden en grassen. Zijn dankbaarheid om een gevulde emmer vulde ook mijn hart en daarmee kon ik gesterkt de hoek om van het steegje waarachter vele kinderen hun lege handjes naar mij open hielden..
Misty Mind
In de Belgische Ardennen ging ik een week met mijn man een huisje huren met de bedoeling om mijn zeer onrustige geest tot rust te brengen. Dat lukte de eerste dagen bepaald niet....ik deed geen oog dicht! Wat ik ook probeerde om tot rust te komen..ik werd alleen maar onrustiger! Na de zoveelste slapeloze nacht ging ik samen met frustratie heel vroeg de deur uit. Mijn man snurkte lekker door Een dichte mist met een voorzichtig licht legden hun stille arm over mijn gespannen schouders en hoe verder ik liep in dit "nergens" en "niemands" land hoe stiller ik werd. En hoe stiller ik werd hoe beter ik kon glimlachen om mijn onrustige geest. .......
Zie en Lach !
Hoog in het Himalaya gebergte bezochten we een Boeddhistisch klooster. We lieten enkele nonnen een paar foto's zien die daar jaren geleden waren gemaakt maar ze reageerden vreemd afwezig. Een van ons kwam toen op het heldere idee om haar leesbril bij een non op haar neus te zetten.. harde OOH en AAh kreten galmden door de bergen... Ze konden eindelijk Zien Een nieuwe wereld ging voor ze open We hebben met z'n allen ongelooflijk gelachen En wij waren met ons reisgroepje onze extra leesbrillen kwijt Gelukkig heeft echt zien niets met een bril te maken
School voor duurzame.
De GREEN SCHOOL , de groenste school op aarde staat vlakbij Ubud op Bali. Dit organische, geheel van bambu gebouwde kunstwerk is prachtig gelegen en geintergreerd in de jungle! Een ware hartveroverende inspiratie voor een duurzame toekomst!!. Zie voor meer informatie mijn tip
Bezoek de groenste...
Niet ver van de kunstenaarsstad Ubud op BALI staat de prachtig gelegen en fantastisch gebouwde GREEN SCHOOL. Organisch gebouwd en geintregreerd in de jungle geven deze geheel van bambu gebouwde kunstwerken een natuurlijke, holistische leeromgeving die de leerlingen leert en inspireert om vernieuwende , creatieve Groene Leiders te worden. Je kan hier tijdens schooluren een rondleiding krijgen over hun visie en hun werken aan een duurzame toekomst. Een echte aanrader!!!! Zelfs het bekijken van hun site inspireert al tot vernieuwingen en veranderingen in je thuis situatie! Ik ben heel blij dat mijn 2 kleinkinderen deze fantastische groene leerervaring daar mogen meemaken!! Moge zij meewerken aan het in stand houden van deze mooie aarde! http://www.greenschool.org/
Mooi Zijn
In het vissersdorpje Pantai Seseh op Bali kwamen er enkele spelende kinderen op mijn pad. Elke keer als ik mijn lens oog op dit jongetje richtte, bleef hij een minuut heel stil zitten en veranderde zijn gezicht in een prachtig standbeeld. Zijn blik herinnerde mij aan een meditatief, verbonden Zijn....
Jungle gebouw
In het centrum van Nelson in Zuid New Zealand werd mijn blik, als bij het zien van een oase, gevangen door dit bijzondere, groene, jungle gebouw. Gebouwen fotograferen hoort niet bepaald tot mijn favoriete onderwerp, maar dit gebouw liet toch mijn camera uit mijn tas halen.
Welke kant gaan we op
Op Bali verbleef ik aan de rand van een rijstveld.. Het was bijna oogsttijd en dat was ook de vogels niet ontgaan.. over het hele veld klonk dag en nacht het intrigrerende geluid van een magisch spel van blikjes samen met de wind. Ook vele soorten kleurrijke, creatieve vogelverschrikkers deden hun werk. Deze vogelverschrikker wees vele hongerige vogels de goede kant op!
blik uit India
Keylong in Noord-India Diep getroffen werd ik door de blik van deze "struikrover" ! "Plotseling waren er die ogen mijn adem stokte en in een reflex nam ik deze foto " .......
Diner in India
Omdat ik hoogteziekte kreeg werd ik door mijn reisgezelschap voor een week teruggebracht naar een lagergelegen plaatsje . Achtergelaten in een hotel, werd mij ernstig geadviseerd geen enkel contact te maken met de rondom het hotel werkende straatmakers. Contact met deze mannen, vrouwen én kinderen uit Rajasthan zou onveilig en ongepast zijn. Hoog vanuit mijn hotelkamerraam bekeek ik deze in erbarmelijke omstandigheden werkende families. Mannelijke steenhouwers, vrouwen met schalen vol zware stenen op hun hoofd, een baby op hun rug, een kind onder een arm, werkten daar de hele dag tussen hete teermachines in een wolk van zwarte teer. Ik besloot naar beneden te gaan en gaf ze elke dag een zak eten.. Ze sliepen met z'n allen op de grond onder een ijzeren afdak.. Mijn hart klopte warm voor deze mensen die ondanks hun zware leven nog tijd voor een liefdevolle lach hadden. Op mijn laatste dag alleen, nodigde ik hun uit om samen met mij te komen eten. Dit deed veel stof opwaaien in het hotel en daarbuiten.. Mijn Boeddhistische hoteleigenaar stemde toe.. Hun angstige ogen vol afwachting vergeet ik nooit.... Samen spelen met mijn oude fotocameraatje deed wonderen We hebben heerlijk gegeten en hartelijk gelachen..
Schoonheid van...onze
Ergens op het strand in Bali, in het licht van een prachtige oranje zonsondergang, stond dit kleine meisje voor mij symbool voor de "Schoonheid van Onzekerheid." Vele kinderen die ik op dit eiland mocht ontmoeten konden helaas niet ver kijken in de toekomst.. Maar haar genieten van dit mooie licht moment, getuigden voor mij dat zij wist wat de kracht van het Nu is..
Op aarde komen
Lake Wanaka behoort tot een van de grootste meren van het zuidelijke eiland van New Zealand. Het meer (192 km2) ligt op 300 meter hoogte en wordt omringd door de spectaculaire Zuidelijke Alpen. Zowel in de zomer als in de winter een zeer aantrekkelijke, avontuurlijke plek voor outdoor lovers. Ikzelf hield het, heerlijk rustig, bij kamperen aan de rand van dit indrukwekkende meer om in mijn kleine tentje de aarde weer te voelen na mijn lange vliegreis. Deze man wilde nog even wachten voordat hij weer met beide benen op de aarde wilde staan..
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
