JannavEek
Riksjarijder met blik
Als ik de zandstraatweg van het dorp Sauraha wil oversteken naar onze Lodge, moet ik wijken voor een voorbijsnellende riksja. Dan maar even een portret schieten.
Bloemen en rijst
Het boeddhistisch heiligdom wordt druk bezocht door monniken, pelgrims, maar ook door de lokale bevolking. Er worden kaarsen aangestoken, gebedsmolens in beweging gebracht, en anderen zijn in de weer met bloemen en rijst, want op het plein staan ook hindoe heiligdommen.
Er is een weg
Foto toont de weg in het berglandschap die je rijdt om bij de berg Nemrut Dagi te komen en die je ook weer terugneemt naar het plaatsje Kahta. Bij mijn vorige foto van de beelden op de berg Nemrut Dagi kwam de vraag of er nu wel toeristen heengaan, is het gebied wel veilig. Naar Oost-Turkije reis je nu liever niet. Het gebied waar de Nemrut zich bevind is zeker een rustig gebied. Mocht je er echt heel graag heengaan, dan is er de optie om er met een (tweedaagse) excursie vanuit Cappadocië heen te gaan. Zou je met zo'n tocht meewillen, informeer dan bij de reisbureaus in Göreme of Avanos. Waar een wil is om nu Nemrut Dagi te bezoeken, is er zeker een weg.
Rattenberg
Detail van een fontein. Het kleinste stadje van Oostenrijk, een middeleeuws juweeltje aan de rivier de Inn, is een prachtige plek voor foto's vanwege de mooi gerestaureerde pastelkleurige huizen. Rattenberg is ook beroemd om zijn glasbedrijfjes en winkels, soms kun je er een glasblazer aan het werk zien. Dat geluk hadden wij niet want we waren er na het ontbijt in het hotel in Kramsach al heengegaan - winkels en terrassen gingen net pas open. Ik herinner me de leuke wandeling door de straatjes en stegen met bogen, de weg langs de rivier, en klim naar de kerk en kasteelruïne op de Schlossberg. Leuk stadje! Daarna hebben we ons er nog getrakteerd op koffie met het befaamde overheerlijke gebakje van Konditorei Hacker. En tegen de tijd van ons vertrek begon het stadje langzaam vol te stromen met andere bezichtigers met camera's. We vonden dat we het juiste tijdstip hadden gekozen voor een bezoekje aan Rattenberg.
De mooie haven van...
Het centrum van Antalya is de oude stad Kaleici. Deze ligt rond de Romeinse haven, een pittoreske jachthaven nu, die als één van de mooiste van Turkije wordt beschouwd. Het is best een toeristische plek geworden met zijn talloze souvenirwinkeltjes, leuke cafés en restaurants en pittoreske jachthaven. Maar wel een leuke plek, relaxt en gezellig, zeker de moeite waard om te bezoeken. In de haven worden boottochten aangeboden. Je vaart dan langs een fraaie waterval (van 40 meter). 's Avonds zijn de stadsmuren in de haven mooi verlicht.
Bezoek aan een...noma
De vrouw des huizes wast buiten haar handen voordat ze binnen aan het eten voor ons gaat beginnen. Op een rondreis door Mongolië hoort een bezoek aan een nomadenfamilie. Ze laten ons graag hun gebruiken zien en proeven van de lokale gerechten. De kennismaking met deze mensen is een van de dingen die de reis echt onvergetelijk maken.
Naar het museum?
Elk jaar trekt de berg Nemrut veel toeristen. Door de jaren heen zijn de beelden onder andere door de weersomstandigheden dermate aangetast dat de regering heeft besloten om de originele stukken in een museum te gaan plaatsen en op de site zelf replica’s neer te zetten. Deze beslissing werd in 2011 genomen, maar is nog niet uitgevoerd. Zoals op deze overzichtsfoto is te zien is men steeds wel aan het werk op de site. De metershoge beelden op de berg zijn ongeveer tweeduizend jaar oud, zolang hebben ze het dus al uitgehouden op die 2150 meter hoge berg.
Het olifantje van...B
Op een pleintje net achter het Pantheon staat een antieke Egyptische obelisk waarvan men niet precies weet hoe deze in Rome terecht kwam. Kunstenaar en architect Bernini, die in de zeventiende eeuw een onmetelijke bijdrage geleverd heeft aan de stad aan beeldhouwwerken, fonteinen, schilderijen, werd gevraagd een sokkel te ontwerpen voor de obelisk en uit de vele ontwerpen die hij maakte werd de olifant gekozen. Ik zie niet direct het verband met een olifant, maar blijkbaar vond men het passen bij het exotische object uit het verre oosten. Het ziet er leuk uit, dat weer wel!
Stilte in de...Alpuja
De Alpujarras - wat een schitterend gebied is dat! Het is een stevig dagje lopen van Capilleira naar Feirreirola. Vooral als je zoals wij een stukje omlopen via Bubión, een absolute aanrader overigens. Je loopt er over kleine paadjes en deels door een diepe kloof met water. Boven Bubión wordt het klimmen geblazen door een kaal rotsgebied naar een pasje op zo’n 1900 meter. Vanaf hier is het lang afdalen over een deels gerestaureerd pad (Camino Rurales) naar het schitterend gelegen Ferreirola. Je hoort er alleen stilte, echt genieten. Massatoerisme vind je hier niet hoewel de echte wandelaar de regio al wel heeft ontdekt.
Zadel de paarden!
Na het ontbijt zadelt de expeditieleider de paarden voor het vervolg van de tocht. Niet de authentiek houten zadels met de houten randen, maar voor de toeristen de wat meer comfortabele gewone zadels. Omdat het nog fris is op dit uur draagt de man een traditionele jas, de del, gemaakt van wol. Dit is de wintervariant met lange mouwen om de handen te beschermen tegen de kou. De zijden sjaal om het middel is meestal oranje en is voor het draagcomfort. Iedereen heeft zin om de dag te beginnen!
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Heidense tempel
Je wordt vanzelf stil want je wilt de stilte die op deze heuvel in het bos bij Pesch heerst niet doorbreken. Het is even een wandeling maar dan kom je bij een heidense tempel. Tussen Noord Eifel en Rijn zijn meer dan 800 wijstenen met drie vrouwen gevonden. Ook in Bonn. Ze worden Matronenstenen genoemd. De drie godinnen zijn van een Keltische traditie. De tempels van de matronen, de moedergodinnen, waren oorspronkelijk boomheiligdommen, tempels in de natuur. De stenen vorm is door de Romeinse in de 1e - 4e eeuw ( na Chr) gemaakt - zij konden er wel wat mee: de schutsgodinnen (deabus) van huis en haard, vruchtbaarheid, land, veld. Heidense tempel, dat is duidelijk, is de naam van na de kerstening.
De tijd vergeten in d
Het grootste deel van de tijd die we doorbrachten op dit boeddhistische kloosterterrein was ik te vinden bij de reciterende monniken in de witte tempel Lavrin Sum. Ik vergat er gewoon de tijd. Binnen nam ik geen foto's.
Wandel over de...Tver
Wat de Champs-Élyssées is voor Parijs en de Kurfürstendamm voor Berlijn, is de Tverskaya Ulitsa voor Moskou. Ik sta hier met mijn rug naar het Rode Plein en kijk naar het begin van deze hoofdader voor de stad. De straat is in feite al in gebruik sinds de Middeleeuwen. Het was toen al de hoofdweg waarlangs reizigers datgene vonden wat ze nodig hadden: herbergen, stallen, smidsen. Het werd later de route die door de tsaar en zijn gevolg bij officiële bezoeken aan Moskou werd gereden. De straat was toen nog niet breder dan 15 meter en het wegdek bestond uit hout. In de 19e eeuw werd de Tverskaya Ulitsa bekend om zijn restaurants, theaters, hotels en winkels met Franse mode. Na 1990 werd het de zesbaansweg die het nu is. En het bleef Moskou’s belangrijkste en drukste winkel- en theaterstraat. Als je tijd hebt tijdens een stedentrip Moskou is het zeker leuk om tussen de hippe Moskovieten te flaneren over de chique Tverskaya boulevard. Je vindt er een groot aantal bijzondere en historische gebouwen en bezienswaardigheden. Zoals linksvoor het Hotel National, het mooiste en eens het meest prestigieuze hotel van Moskou. Ontworpen in een mix van Jugendstil en Neoclassicisme.
La dame en rose
Op zondag gaan de Moskovieten graag flaneren in parken, op de chique Tverskaya boulevard, of zoals hier tussen de muren van het Novodevichyklooster. Ze trekken daarbij hun mooiste kleren aan. Maar gaan niet allemaal zo opvallend gekleed als deze dame. En dat ik haar wilde fotograferen begreep ze wel. Het was net na een forse regenbui
Ronda heeft drie...br
Ik zie dat er nog geen foto door mij werd geplaatst van deze indrukwekkende stad die in tweeën wordt gesplitst door een diepe kloof. En ik heb Rondo toch echt niet overgeslagen voor een bezichtiging! Het is zo'n bijzondere plaats. Hier ( rechts) zie je een van de drie bruggen die de kloof Tajo de Ronda overbruggen. Het is ook erg leuk om naar een van die terrassen te gaan voor weer een ander uitzicht op de kloof.
Stolpersteine in het.
Deze week verkende ik de smalle straatjes rondom de Grote Synagoge van Rome. Het oude joodse getto ligt een beetje verscholen tussen het Capitool, de Tiber en de levendige straten rondom het Campo de’ Fiori. Een in gedachten verzonken voorbijganger die geen aandacht schenkt aan de uithangborden (waarop reclame wordt gemaakt voor koosjere gerechten), zou misschien niet eens opmerken dat hij in de Joodse wijk rondwandelt. Of hij zou moeten struikelen over de koperen plaatjes die in de stoep gemetseld zijn voor de huizen waarvan de voormalige Joodse inwoners vermoord zijn. Deze Stolpersteine herdenken vijf bewoners van Via della Reginella 2, vermoord in Auschwitz. Stolpersteine zijn een soort monumentjes, waarvan er medio 2016 al 57.000 geplaatst zijn in 1600 steden en dorpen in achttien landen. Vrijwel alle Stolpersteine zijn gelegd door de Duitse kunstenaar zelf, Gunter Demnig.
Schildpaddenfontein
Verscholen in een levendige wijk in Rome die bekend staat als het ghetto, vind je een prachtig klein pleintje met de naam Piazza Mattei. Midden op het pleintje staat een fontein van een ingetogen schoonheid: de Fontana delle Tartarughe. De mooiste fontein misschien wel in Rome. Vier jongemannen gezeten op vier dolfijnen geven vier schildpadden een zetje zodat ze over de rand van het bassin heen in het water kunnen kruipen. Piazza Mattei is vernoemd naar het palazzo dat je er vindt, dat ooit toebehoorde aan een zekere Giacomo Mattei. Het is het oudste gebouw aan het pleintje, daterend uit het einde van de vijftiende eeuw, en heeft een prachtig binnenhof. Het meest kenmerkende van de gevel van het palazzo van de Mattei is het dichtgemetselde raam. Achter dat raam gaat een legende schuil, die ook weer te maken heeft met de fontein. Voor dit verhaal ga je het beste zelf eens naar Rome!
Aardbeving
Op stedentrip in Rome | Accommodatie bij de rivier, niet ver van de Ponte Giuseppe Mazzini. De charmante 106,15 meter lange boogbrug over de Tiber, gebouwd tussen 1904 en 1908, heeft alweer een aardbeving overleefd, vanmorgen. En ik ook :0 Italië ligt op de grens van de Eurasische plaat en de Afrikaanse plaat. De vulkanen de Etna, de Stromboli en de Vesuvius zijn een teken van de vulkanische activiteit van de bodem. Het midden van Italië wordt vaker opgeschrikt door aardbevingen. 04:25 Word wakker en woel wat, onrustig. Dan begint mijn bed heen en weer te schudden en het gebouw (hotel) om me heen ook. Ik denk: dit is de aarde die beweegt - was het dit of is het nog maar het begin. Mocht het nog erger gaan worden dan ben ik niet bepaald op een gunstige plek: tweehoog in een gebouw, in een steeg. Maar het is na twintig seconden voorbij. iPad gepakt, op Twitter lees ik een eerste bericht: "04:34 Het midden van Italië is getroffen door een aardbeving met een kracht van 6,1. Het epicentrum was niet ver van het dorp Norcia, zo'n 75 kilometer ten zuidoosten van Perugia. Ook in Rome werd de beving vannacht gevoeld." Goed, dat laatste klopt! Nu eerst nog wat uren doorslapen. Voor me ligt een nieuwe dag in deze fantastische stad. Foto gisteren gemaakt met iPad.
Superhelden
Dan van mij op de valreep ook nog een gevelplaat. Spiderman en de hulk zijn razend populair in Mongolië. Ze werden hier verwerkt in een opvallende muurtekening.
Niet alleen
Het is onze eerste nacht in een ger, in de midden-Gobi in de buurt van Mandalgov. Een lange dag reden we door een landschap dat bestaat uit een mengeling van zandvlakten en rotsbergen. We zagen kraanvogels, gieren, veel paarden, en hier en daar een ger. En namen dan onze intrek in een gerkamp midden in het verlaten landschap. Bij het eerste ochtendlicht ben ik al buiten om de omgeving te verkennen. Kan niet wachten. Klauteren tussen de rotsen door, luisteren naar de stilte. En dan zie ik dat we buren hebben, ze wonen niet ver weg. Het kenmerkt deze lege vlaktes. Je denkt er alleen te zijn, maar dan is er toch ineens iemand.
Kharkhorin
Dit is Kharkhorin, een typisch Mongools stadje met zo’n achtduizend inwoners. Het is gebouwd waar eens Karakoram was, de hoofdstad van het grootste rijk van de wereld: het Mongolië van Dzjenghis Khan en zijn opvolgers, het rijk dat reikte van China tot Hongarije. Hierover kun je alles leren in het fraai vormgegeven museum - aanrader! Er zijn nogal wat gerkampen rond Kharkhorin. De plaats wordt dan ook goed bezocht voor het eerste Tibetaans-boeddhistische kloostercomplex van Mongolië, Erdene Zuu.
In hartje stad
Beijing is een van's werelds snelst groeiende kosmopolitische steden. Een moderne stad maar met een keizerlijk verleden, een geschiedenis van 3000 jaar cultuur. De mensen omarmen met behoud van hun tradities de moderne toekomst. Dat zag ik terug in dit beeld van de vrouw in een drukke kantorenbuurt die even haar schoenen uitdeed en op het stoepje ging zitten om haar telefoongesprek af te handelen.
Een plasje
Dwalend door de hutongs ontdek je het dagelijks leven van de gewone Beijingers. Het leven dat zich voor een groot deel afspeelt op straat. Het is er gemoedelijk, bijna dorps en er valt altijd iets te ontdekken: kleine winkeltjes, een lokale markt, bewoners die Chinees schaak spelen, of een vrouw die haar hondje uitlaat in de steeg. Dit is geen hond voor in de pot.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
