Harry-Eggens
Odd Move
Uiteraard gaat mijn dank in eerste instantie wederom uit naar alle mensen die hebben gereageerd en hun mooie woorden in reacties hebben achtergelaten bij mijn vorige foto's Verschillende opmerkingen en steunbetuigingen gingen over een anonieme stemmer die waarschijnlijk een vrij laag aantal sterren aan mijn vorige foto heeft toegekend. Ook hiervoor mijn hartelijke dank! Ben sinds juli 2002 actief op het internet wat betreft het plaatsen van foto's op verschillende daarvoor bestemde sites en kan U allen met grootte zekerheid melden dat zulks overal gebeurd. Weerhoud mij er zeker niet van om mijn foto's en ervaringen tijdens mijn reizen met fijne mensen zoals U te delen. Één mooi woord is namelijk veel meer waard dan duizend sterren :D Door de lange, maar naar mijn mening noodzakelijke, inleiding minder ruimte voor een lang verhaal aangaande deze foto. We blijven vandaag op het besneeuwde veld bij het Akan Crane Center in het Noord-Oosten van Hokkaido. Wist inmiddels al dat deze prachtige Japanse Kraanvogels (Grus japonensis) mooi kunnen dansen, maar een mid air twist zoals deze laat zien is toch wel van ongekende klasse :-) Heeft 's-ochtends waarschijnlijk het zwarte in plaats van het roze pilletje ingenomen :-) Groet, Harry
Attack of the Clone
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op, en mooie woorden hebben geschreven bij, mijn vorige foto's. Vandaag verplaatsen we ons naar enkele tientallen kilometers ten Zuiden van Kussharo Lake, maar bevinden ons dan nog steeds in het Noord-Oosten van Hokkaido, Japan. We zijn aanbeland bij het Akan Crane Center in het Akan district. Hier worden gedurende de wintermaanden de Japanse Kraanvogels (Grus japonensis), in het Engels Red Crowned Cranes, Japanese Cranes of ook wel Manchurian Cranes gennoemd, en in het Japans Tancho, bijgevoerd met maïs. Ook voor de in de omgeving levende Zeearenden, White-tailed Eagles (Haliaeetus albicilla) word goed gezorgd door deze vogels bij tijd en wijle een visje aan te bieden :-) Een en ander levert soms mooie beelden op wanneer de Arenden laag over de sneeuwvlakte zweven om zo'n visje buit te maken. Ze moeten daarvoor wel tussen de Kraanvogels door manoeuvreren en die op hun beurt laten dan weer luid en duidelijk weten dat ze daar niet van gediend zijn. Helaas was het die dag erg grauw weer waardoor de kleuren en details niet optimaal uitkomen. Groet, Harry
Duo Landing
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op, en mooie woorden hebben geschreven bij, mijn vorige foto's. We blijven vandaag aan de rand van het grote kratermeer genaamd Kussharo Lake in het Noord-Oosten van Hokkaido want er is meer te beleven en zien dan Kraaien en Vossen. Twee Wilde Zwanen die zo nodig tijdens de landing bij elkaar in de nek moeten hijgen ondanks de enorme ruimte, ongeveer 250 vierkante kilometer, die ze op het meer hebben. Vond het overigens niet erg want levert wel leuke plaatjes zoals deze op :-) Deze wilde zwanen zijn in Nederland minder bekend dan de Knobbelzwaan, maar komen hier wel degelijk regelmatig langs. Het zijn erg grote vogels met een gewicht tot 14 kg voor de mannetjes en 9 kg voor de vrouwtjes, een lengte van snavel tot staart tot wel 1.65 meter en een vleugelspanwijdte tot 2.75 meter. Deze Wilde Zwanen, Whooper Swan in het Engels en Cygnus cygnus of Cygnus musicus in het Latijns, werden vroeger ook wel zangzwaan, zingzwaan, hoopzwaan of hoelzwaan genoemd. Groet, Harry
Stoically
Op de eerste plaats bij deze mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. Vandaag een kleine wandeling, tenminste op een landkaart, maar in werkelijkheid een heel eind verder Oostwaarts. We keren terug in Japan en wel aan de rand van één van de grootste kratermeren genaamd Lake Kussharo in het Noord-Oosten van Hokkaido. Wilde U eigenlijk eens iets anders laten zien dan een vogel en deze Japanse vos, Kitsune op zijn Japans, Red of common Fox in het Engels en Vulpes vulpes japonica in het Latijn, was daartoe een mooie gelegenheid. Het is familie van de soort die wij ook hier in Nederland kennen. Hele feestje ging dus niet door want voor ik het wist stond die donkere baal veren achter de vos te schreeuwen en vreselijk irritant gedrag te vertonen. Lukte trouwens voor geen meter want de vos bleef stoïcijns doorsnuffelen. Die zwarte baal veren luistert overigens naar de naam Dikbek of Diksnavel kraai, in het Engels Jungle Crow, Large-billed Crow of Thick-billed Crow, en in het Latijn Corvus macrorhynchos) Groet en een fijne dag, Harry
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Decisive Moment
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. We blijven de komende dagen in Europa, maar verplaatsen ons van de rots voor de Oostkust van Schotland naar een fjord nabij Flatanger in de Provincie Nord-Trøndelag, Noorwegen. Zou U allen graag een drieluik laten zien van de manier waarop een Zeearend (White-tailed Eagle-Haliaeetus albicilla) een vis uit het water grijpt. Deze majestueuze vogels worden ook vaak, vanwege de grote oppervlakte van hun vleugels wanneer gespreid, laatdunkend vliegende deuren genoemd. Nu kan ik U allen in alle eerlijkheid vertellen dat ik in mijn leven tijdens bepaalde gelegenheden al veel, zelfs de welbekende roze olifantjes, heb zien vliegen, maar nog nooit een deur :-) Zoals U hier kunt zien stuurt de Arend met grote precisie, laag over het water vliegend en zelfs zijn staart, waarvan het spoor op het water te zien is, als roer gebruikend, op de prooi aan. Morgen en overmorgen zal ik U het vervolg van deze trilogie laten zien. Bij deze wens ik iedereen een heel mooi weekeinde en fijne Pinksteren. Groet, Harry
Squabbling
Bij deze gaat mijn dank wederom uit naar eenieder voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn vorige uploads. Voor vandaag staat er een heel korte trip op het programma. We verplaatsen ons van de Farne Islands voor de kust van Northumberland in Engeland naar een brok steen genaamd Bass Rock in de Firth of Forth aan de Oostkust van Schotland. Tien en tienduizenden van deze Jan van Genten (Northern Gannets-Sula bassana) komen daar elke lente bij elkaar om, na enkele liefdevolle omhelzingen, voor het nageslacht te zorgen. Het komt ook regelmatig voor dat er een soort van burenruzie ontstaat. Niet vreemd natuurlijk met zoveel van je soortgenoten op een kluitje. Deze vier maakten er ook een heel spektakel van door vlak bij elkaar en met veel lawaai hun ongenoegen jegens de ander kenbaar te maken. Opvallende was dat gedurende de gehele bek vechterij die enkele minuten aanhield niet een van de vier zijn luie, en vergeef mij de uitdrukking :-), reet optilde. Het gebeurde allemaal zittend. Waarschijnlijk om hun pas veroverde stekkie niet kwijt te raken.. Prachtig om te zien. Groet, Harry
Food For The Kids
Op de eerste plaats bij deze mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. Vandaag keren we terug in Europa en wel op de Farne Islands voor de kust van Northumberland in Engeland. Vanuit Seahouses in Northumberland ongeveer een half uur varen uit de kust. Deze keer een Papegaaiduiker (Atlantic Puffin-Fratercula arctica) met een bek vol visjes onderweg naar de kids in het nest. Ze komen alleen aan land tijdens het voorjaar en vroege zomer om er hun nest, een holletje in de grond, te bouwen, de eieren uit te broeden en de jongen groot brengen. Daarna gaan ze allemaal weer terug de Oceaan op om vervolgens pas een maand of acht late weer terug te keren. Het zijn vrij kleine vogels ter grootte van een duif met een lichaamslengte van ongeveer 28 centimeter en een vleugelspanwijdte van plusminus zestig centimeter. Wanneer aan land goed te fotograferen, maar snel zijn ze sowieso. Om er voor te zorgen dat de vis niet word afgepakt door de altijd aanwezige meeuwen, schieten ze zo snel mogelijk hun holletje in de grond in. Groet, Harry
Play Fighting
Bij deze wederom mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. Vandaag een flinke reis van zo'n 4000 kilometer van het warme Zuiden van de USA naar het erg koude Noorden van Canada. We zijn terug bij de IJsberen (Polar Bear - Ursus maritimus) op de toendra ten Noord-Westen van een gehuchtje genaamd Churchill ‘Polar Bear Capital of the World’ in de Provincie Manitoba. Tegen het midden van oktober komen enkele honderden IJsberen bij elkaar om te wachten totdat het ijs op de Hudson Bay sterk genoeg is om hen te dragen zodat ze op jacht kunnen gaan naar zeehinden die hun weer genoeg vetreserves geven om de winter door te komen. Vele van deze dieren hebben sinds vele maande niets gegeten en zijn dan ook behoorlijk ingeteerd op hun vetreserves. Het grootste gedeelte van de dag vermoeien ze zich dan ook niet al te veel, maar tegen de tijd dat het erg koud word voelen ze op de één of andere manier aan dat het niet lang meer kan duren voordat het ijs sterk genoeg is waardoor ze op jacht kunnen gaan Deze spelende, volgens onze chauffeur dames, beren zijn ongeveer twee jaar oud. Groet, Harry
Display
Allereerst: Bij deze wederom mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. We blijven vandaag nog even in Florida en keren terug naar Fort de Soto Park bij St Petersburg aan de Westkust. Florida, ook wel 'Sunshine State' genoemd, liet zich op mijn eerste dag aldaar nu niet bepaald van zijn beste kant zien. Een graadje of 18 en meer regen dan ik de 4 weken daarvoor in Nederland had gezien..........., pffffffffffffff. Maar goed ook met deze omstandigheden wisten we dus wel raad en het leverde ook zeker wel aardige beelden op zoals bij deze Roodhalsreiger (Reddish Egret-Egretta rufescens). Steekt op deze manier mooi af tegen de high key achtergrond van het water. De Roodhalsreiger is een vrij kleine soort met een lichaamslengte tot 80 centimeter, een lichaamsgewicht tot 850 gram en een vleugelspanwijdte tot 1.25 meter. Prachtig om deze soort tijdens het zoeken naar een visje te volgen. De vleugels staan geen moment stil en ze blijven maar door het water rennen. Lijken af en toe wel ADHD te hebben. Stond net als de Reiger tot over mijn knieën in het water om op ooghoogte met de vogel te zijn. Groet, Harry
Full Brakes
Op de eerste plaats bij deze mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. We blijven vandaag nog hangen in het heerlijk warme Florida van februari 2012, maar verplaatsen ons wel 142,5 kilometer langs de Westkust naar het Zuiden. Om precies te zijn van Fort de Soto Park bij St Petersburg naar de Placida Fishing Pier in Charlotte Harbor. Kreeg een paar dagen geleden een vraag van Mies (TravelGoom) wat voor mij de meest fotogenieke vogel is. Vond het moeilijk om daar één uit te kiezen, maar deze staat zeker in de top 5. Prachtige vogels deze Bruine Pelikanen (Brown Pelican - Pelecanus occidentalis). Als je ze een tijdje observeert en ziet hoe ze vliegen, duiken en landen is dat een genot om naar te kijken. Het veren kleed van deze grote vogels is naar mijn mening één van de mooiste die er is. Bij het bekijken van de foto's zag ik steeds meer details. Op de rand van de vleugels zijn de veertjes echt, misschien een centimeter, klein en gaan gaandeweg de uiteinden van de vleugels over in erg grote veren van wel 50 centimeter lengte. Groet, Harry
Lucky Day
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. Vandaag zoals belooft de follow-up van de Grote Zilverreiger in zijn poging om iets eetbaars te vangen. Voor degene onder U die een enorme vis verwacht hadden moet dit wel een teleurstelling zijn :-) Ondanks dat deze soort iets groter is als de bij ons meer voorkomende en bekendere Blauwe Reiger zul je in Florida niet snel zien dat ze grote vissen vangen, maar kleinere en zoals in dit geval een Crayfish, in het Nederlands rivier of zoetwaterkreeft. Komt voornamelijk omdat in de ondiepere wateren, lagunes, aldaar geen echt grote vissen rondzwemmen. Ze zijn dan meestal ook uren per dag bezig om een fatsoenlijk maaltje bij elkaar te vangen. Deze reiger is in het Engels en in het Latijn bekend onder verschillende namen: Great White Egret, Large Egret, Great American Egret of Great White Heron in het Engels en Egretta alba, Casmerodius albus en Ardea alba in het Latijn........ pffffffffffffffffff...... Hoezo door de bomen het bos niet meer zien :-) Groet en een fijne Zondag, Harry P/S: Deze foto is exact 2 seconden na de vorige gemaakt.
Splash!!!!
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. Vandaag blijven we in de Verenigde Staten van Amerika, maar verplaatsen ons 7980 kilometer, een hele lange rit die ons door een groot gedeelte van Canada voert, in Zuid-Oostelijke richting en wel naar een lagune in Fort de Soto Park bij St Petersburg aan de Westkust van Florida. Florida is voor de vogelaar een waar paradijs. De meeste vogels zijn überhaupt niet bang voor mensen en als je rustig blijft staan of zitten waar je zit dan komen ze vaak erg dicht bij. Veel reiger soorten zijn daar aanwezig waaronder deze Grote Zilverreiger (Great Egret-Ardea alba) ook wel aangeduid als Great White Egret, Common Egret, or Great White Heron. Mijn eerste uitdaging was om de impact in beeld te brengen wanneer de reiger zijn snavel in het water stoot om een visje te verschalken. Vele malen mislukt want het gaat echt vreselijk snel. Bij deze een gelukte opname en morgen het vervolg daarop waarin U kunt zien of de vogel suc6 heeft gehad :-) Groet en een zonnig weekend, ziet er op dit moment in ieder geval goed uit :D, gewenst, Harry
Bawler
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. We blijven vandaag op de Homer Spit, een landtong die zich vanuit Homer in Alaska enkele kilometers uitstrekt in de Kachemak Bay. Deze keer een opname van een jonge Amerikaanse Zeearend (Bald Eagle-Haliaeetus leucocephalus) die zijn ouwetjes flink lijkt uit te schelden. Zoals de ouden zongen piepen de jongen. Of......., elk vogeltje zingt zoals het gebekt is :) Het lijkt er in ieder geval op dat deze "Ouden" daar zo hun twijfels over hebben......., lol!!! Zoals U kunt zien heeft deze jonge arend een veel donkerder veren kleed op kop en in de staart dan de volwassen exemplaren. Ook de snavel heeft zoals U kunt zien nog niet de helder gele kleur. Het duurt tot in hun vijfde levensjaar voordat de kop en staart helemaal wit zijn. In de tussenliggende jaren worden de veren wel steeds lichter, maar blijven nog lang grijze cq donkerder randjes houden. Dit exemplaar is waarschijnlijk tweedejaars en probeert dus duidelijk de baas te spelen. Groet en een prettig weekend gewenst, Harry
Just Before Touch-Dow
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. Vandaag geen verre reis. We blijven in Alaska, maar verplaatsen ons van Brooks Camp in Katmai National Park naar Homer, of beter gezegd de Homer Spit, een landtong die vanuit Homer een paar kilometer de Katchemak Bay in loopt. Staand op het kiezelstrand van de baai heb ik deze Amerikaanse Zeearend, die ook wel witkop zeearend genoemd word, (Bald Eagle-Haliaeetus leucocephalus) kunnen fotograferen terwijl hij/zij net bezig was te landen op een boomstronk. Tot voor enkele jaren vlogen er daar iedere winter enkele honderden van deze majestueuze vogels in de omgeving van de Kachemak Bay, maar ze hebben tegenwoordig andere bestemmingen gezocht. Deze soort is net zoals de meeste arenden een zeer grote soort met een vleugelspanwijdte tot wel 2.30 meter en een lichaamsgewicht, de vrouwtjes, tot 7 kilo. De mannetjes zijn net zoals bij de meeste roofvogelsoorten een stuk kleiner. De vrouw is dan ook altijd duidelijk de baas in het arenden huis :-) Groet en een prettige avond gewenst, Harry
I'll Follow You!!!!
Wederom hartelijk dank aan iedereen voor alle mooie woorden geschreven in de vele reacties bij mijn vorige uploads. Vandaag gaat de reis, tenminste vanuit Japan gezien, verder Oostwaarts. We keren terug in Alaska en wel in Brooks Camp, Katmai National Park. Deze keer een Bruine Beer (Brown Bear-Ursus arctos) die hard door het water rennend, en rennen kunnen deze grote jongens, dat kunt U van mij aannemen :-), op mij en een paar van mijn reisgenoten afkomt. Gelukkig bevonden we ons inmiddels op de eerste treden van een af te sluiten platform waarvan er twee, één waar Brooks River uitmond in NakNek Lake en één bij Brooks Fall, in Brooks Camp zijn gemaakt speciaal voor de bezoekers om zo nu en dan rustig zonder dat de nieuwsgierige beren te dicht bij komen rond kunnen kijken. Over het algemeen is het echter gewoon 'face to face' wat betreft mens en beer. Op de paden en aan het lava strand van NakNek lake lopen zowel de beren als de mensen vrij rond :-) Foto gemaakt met analoge Nikon F5 op Fuji Provia 100F Diafilm en daarna gescand met een Nikon Super Coolscan 4000ED. Groet, Harry
Ballet Dancer
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. Vandaag blijven we op Hokkaido, maar verplaatsen ons nog meer in Noord-Oostelijke richting naar Rausu, of eigenlijk meer naar de Zee van Okhotsk tussen Hokkaido en de omstreden Russische Koerilen. De Koerilen is een gordel van eilanden tussen het schiereiland Kamtsjatka en het Japanse eiland Hokkaido. Deze eilanden vormen samen met Kamtsjatka, de Aleoeten en het Alaska Schiereiland de ‘Pacific Ring of Fire’ ofwel Gordel van Vulkanen. Vanuit Rausu varen in de maanden februari en maart twee keer per dag in de vroege ochtend snelle kajuit bootjes met aan boord ongeveer 15 fotografen naar het drijfijs om de daar aanwezige Arenden, zowel de Zeearend (White-tailed Eagle) als ook de Stellers Zeearend zijn daar soms met honderden tegelijk aanwezig, op de plaat te zetten. Bij deze wederom een plaatje van een Stellers Zeearend (Steller's Sea Eagle-Haliaeetus pelagicus), maar deze keer in een sierlijke pose. In de achtergrond zijn de besneeuwde bergen van het Menashi District op Hokkaido te zien. Groet, Harry
Snow Eagle
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op en mooie woorden hebben geschreven bij mijn vorige foto's. Vandaag blijven we in Japan, maar verplaatsen ons wel van de 'Vallei van de Hel', ten Westen van Nagano op het hoofdeiland Honshu, daar waar de Makaken aka Sneeuwapen leven, naar het Noordelijker gelegen Akan in het Oosten van de Prefectuur Hokkaido. Een lange reis waar men een hele dag voor uit moet trekken. Een lange bus, trein, vliegtuig en auto reis van een kleine 1500 kilometer. Bij deze een foto van een Zeearend (White-tailed Eagle-Haliaeetus albicilla) waarvan we ook in Nederland inmiddels verschillende paartjes hebben rondvliegen. Had zelf al enkele tientallen gezien in Noorwegen en weet dat men ook vaak richting Duitsland en vooral Polen gaat om deze majestueuze roofvogel te gaan bekijken en fotograferen, maar de aantallen die er op Hokkaido rondvliegen zijn het tienvoudige daarvan. Het sneeuwde wederom die dag, maar ook in dit geval geeft dat een apart sfeertje en komt de foto mijns inziens ten goede. Groet, Harry
Smiling Punk
Mijn dank gaat weer uit naar alle mensen die hebben gereageerd op, en mooie woorden hebben geschreven bi,j mijn vorige foto's. Vandaag gaat de reis vanuit het winterse Noorwegen naar het winterse, al ziet het er daar niet naar uit op deze foto, Japan. Terug naar de Japanse Makaken aka Sneeuwapen. Deze kleine dondersteen zit tot aan zijn nek in de Jigokudani warmwaterbron in de bergen bij Nagano op het hoofdeiland Honshu in Japan. Hij zat de hele tijd al rare fratsen uit te halen en gekke bekken te trekken. Vond dat ik daar dus ook maar eens een plaatje van moest maken. Is duidelijk dat een kapper bij deze youngster geen overbodige luxe zou zijn, maar het past mijns inziens wel mooi bij het geheel. Elke winter komen er twee groepen, in totaal ongeveer 250 van deze apen, vanuit de bergen naar het dal om daar van tijd tot tijd van het warme water te genieten wat daar uit de aarde omhoog borrelt. Groet en een fijne Zondag, Harry
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Noorwegen • Trondheim en de Lofoten
Cocky Attitude
In de eerste plaats bij deze mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. Vandaag blijven we dicht bij huis en verplaatsen ons van Bass Rock voor de kust van Schotland naar Flatanger in de Provincie Nord-Trøndelag, Noorwegen. Het thema vandaag is niet het zachte liefdevolle spel tussen twee geliefden, maar de harde realiteit van de natuur. Bij deze een foto van de voor mij, alhoewel ik alle soorten roofvogels prachtig vind, de mooiste Arend soort die ik tot nu toe heb mogen aanschouwen. Gemaakt vanuit dezelfde schuilhut als de eerder geplaatste foto " Balance Act" van de jonge Zeearend balancerend op een tak van een dode boom, maar op een andere dag. De Steenarend (Golden Eagle-Aquila chrysaetos) kan zoals hier te zien de veren op de kop als een kam op fraaie wijze opzetten. Het is een zeer fraaie grootte arend soort met een gewicht tot 7 kilo, een totale lichaamslengte tot wel één meter en een vleugelspanwijdte tot ongeveer 2.30 meter. Dit zijn de maten van de vrouwtjes. De vogel zit op een dood reehertje die in dit geval is omgekomen bij een botsing met een auto. Groet en een prettig weekend gewenst, Harry
Totally in Love
Bij deze gaat mijn dank wederom uit naar eenieder voor alle reacties, mooie woorden en het toevoegen van mijn foto's aan zijn/haarde favorieten lijst. Vandaag, na twee uitstapjes naar verre oorden in de afgelopen dagen, zoeken we het wat dichter bij huis. Bij deze een klassiek plaatje van twee vreselijk op elkaar verliefd zijnde Jan van Genten (Northern Gannets-Sula bassana) gemaakt op Bass Rock een ruim 100 meter steil uit zee oprijzende pukkel, gelegen in de toegang van de Schotse Firth of Forth, 2½ km uit de kust van East Lothian en 5½ km ten noordoosten van North Berwick. Onvoorstelbaar veel van deze vogels nesten daar elk voorjaar en zomer. Er zijn aantallen van tot wel 140.000 stuks geteld. Het is daar soms echt door de bomen het bos niet meer zien :-) en naar mijn mening dan ook iets te veel van het goede. Moet in de toekomst toch maar eens naar Helgoland want heb het idee dat het daar allemaal iets minder druk is wat betreft het aantal vogels en men daardoor ook beter vrijstaande plaatjes kan schieten. Groet, Harry
The Great Chase
Bij deze gaat in eerste instantie wederom mijn grote dank uit aan een ieder die een mooie reactie heeft geschreven bij mijn foto's. Vandaag blijven we bij een trio en ook bij de door mij zo geliefde winterse sferen. Gisteren de IJsberen op het ijs van de Hudson Bay in het Noorden van Canada en vandaag naar de andere, van West naar Oost gezien, kant van de wereld namelijk het ijs op Kusharo Lake, één van de grootste krater meren in het Oosten van Hokkaido, Japan. Op dit immense meer, welk voor 99,99 procent dicht ligt met een enorme laag ijs gedurende de winterperiode, komen gedurende de koude maanden een paar honderd Wilde Zwanen (Whooper Swans-Cygnus cygnus) bij elkaar omdat er over een lengte van een paar honderd meter en een breedte van hooguit 10 meter aan een lavastrandje warm water uit de diepte komt borrelen waardoor deze strook niet bevriest en de Zwanen er kunnen zwemmen. Het is een flinke toeristische attractie die dagelijks vele tientallen bussen vol met Japanners trekt. Velen voeren de Zwanen met brood wat zo nu en dan grappige situaties als in deze foto oplevert. Groet, Harry
In Line
Beste mensen. Hartelijk dank voor alle mooie woorden geschreven in de reacties op mijn vorige uploads. Ben daar erg blij mee :D Vandaag een reis van 3540 kilometer vanuit het verre Zuiden naar het hoge Noorden van het Noord-Amerikaanse vaste land. Van de Pelikanen in Tampa, Florida naar een bij de wildlife fotograaf beroemd gehucht, met niet meer dan 1000 inwoners, genaamd Churchill, aka ‘Polar Bear Capital of the World’, in Manitoba, Canada. Churchill ligt aan de boorden van de Hudson Bay en daar verzamelen zich tegen midden oktober enkele honderden IJsberen (Polar Bear - Ursus maritimus) op de toendra. Zij allen wachten daar op het moment dat het ijs van de Hudson Bay hen kan dragen en zij op jacht kunnen naar zeehonden. De IJsberen hebben tegen die tijd namelijk al een maand of 6 niets meer gegeten en hebben werkelijk vet en eiwitrijk voedsel nodig om door de strenge winter te komen. Deze moeder met haar twee ongeveer één jaar oude jongen liepen over het inmiddels flink aan gevroren ijs. Foto uit het analoge tijdperk gemaakt met een Nikon F5 en Nikkor 70-200mm AF-S VR lens op Fuji Provia 100F Diafilm. Groet, Harry
Boogie Woogie Dance
In de eerste plaats bij deze mijn hartelijke dank voor alle reacties en mooie woorden geschreven bij mijn eerder geplaatste foto's. Vandaag wederom twee dansende vogels, maar dat is dan ook vrijwel de enige gelijkenis :-) Gisteren de Japanse Kraanvogels op het koude Hokkaido en vandaag de Bruine Pelikanen (Pelecanus occidentalis) in het warme Florida. Beide foto's gemaakt in de maand februari, maar een wereld van verschil wat betreft de omgeving en temperatuur :-) Ander groot verschil is dat de Kraanvogels hun voetjes aan de grond hielden en deze Pelikanen een dans opvoeren in mid air. De Bruine pelikaan is ondanks zijn imponerende maten, lengte inclusief snavel plusminus 1,25 meter, gewicht ongeveer 5 kilo en vleugelspanwijdte van ongeveer 2,50 meter, de kleinste van de acht soorten Pelikanen. Foto gemaakt in het warme avondlicht aan de Westkust van Florida ter hoogte van Tampa Bay. Groet, Harry
Snow Dance
Wederom dank aan allen voor de mooie reacties. Tijdens een winterreis naar de Prefectuur Hokkaido mag een bezoek aan de Japanse Kraanvogels ( Grus japonensis), en Tancho in het Japans, in en rondom Akan in het Oosten van het eiland zeker niet ontbreken. Deze prachtige grote vogels met een vleugel spanwijdte tot 2,50 meter en een lichaamsgewicht tot 10 kilo zijn ondanks hun grootte zeer elegant en kunnen fraaie dansen laten zien. Vlak na de tweede wereldoorlog was deze soort bijna uitgeroeit met nog maar enkele tientallen vogels in leven, maar door een zeer goed opgezet programma heeft men de soort weten te redden en leven er nu ongeveer duizend op Hokkaido en 2750 wereldwijd. Bij aankomst op het eerste veld waar enkele tientallen Kraanvogels aanwezig waren begon het te sneeuwen en dat is daarna nog een dag of twee zo doorgegaan. Was daar in eerste instantie niet erg blij mee want wilde de vogels graag met een prettig, niet al te fel schijnend zonnetje fotograferen. Achteraf gezien ben ik toch wel erg blij met de foto’s want geeft wel een apart sfeertje met al die sneeuwvlokjes. Groet, Harry
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
