EvanderHel
Dominicaanse Republiek • Santo Domingo
Dominicaanse Republiek • Santo Domingo
For survival
Schoffies. Kinderen van de straat. Hard, bedelen, misbruik, geweld, verkopen op straat, kwetsbaar en zonder bescherming. Zomaar wat kenmerken van het leven op straat van deze kinderen. En het zijn nog maar kinderen... Vaak zitten de ouders in grote problemen en kunnen ze niet goed voor hun kinderen zorgen. Ze worden dan op de straten aan hun eigen lot overgelaten. Wat hebben ze vrienden dan hard nodig. Samen staan ze sterk, kunnen op elkaar letten en overleven, soms nog wat geintjes uithalen met toeristen. Dan hebben ze weer even gelachen. Een hard, gevaarlijk en onzeker bestaan is het, wat je geen enkel kind gunt.
Snorkelen!
Olifanten zijn dol op water. Momenteel zijn de plassen hier in de polder bijna diep genoeg om deze reus een lekker badje te laten nemen... Maar deze olifant woont in Indonesië. En ik hier. Dus dat wordt lastig. Laten we dan maar net doen alsof ik weer terug daar ben. De olifant vindt het heerlijk om flink geschrobt te worden en ligt ondertussen een beetje relaxed te snorkelen in het water. Wat een scheetje. Je zou er zo naast gaan liggen in het water...
Game over
Het mag duidelijk zijn dat deze jongen (nog) niet de verkoopgenen van zijn mama heeft. Waar moeder ons lange tijd bij haar koopwaren weet te houden (eerder geplaatste foto "Vliegende specerijen"), zit haar zoon lichamelijk gezien ook bij de Indonesische lekkernijen. Geestelijk zit hij echter in een heel andere wereld. Een virtuele zeg maar. De bizarre electronische geluiden van het spelletje maken dat de gember opeens op een alien gaat lijken... Dan wordt het na een tijdje stil. Game over? Dat wel. Maar hij gaat vrolijk verder met zijn verslaving en begint dapper aan een nieuwe poging om verder te komen dan de vorige keer. En al die tijd zijn zijn duimen het enige dat beweegt aan hem...
Klein geel draakje?
Het is in 2012 niet alleen het Jaar van de Draak. Het is ook het Jaar van de Bij! Vijf natuurorganisaties gaven gisteren in het programma Vroege Vogels het startschot voor een jaar waarin zij gaan oproepen tot aandacht voor wilde bijen en honingbijen. Waarom? Omdat onze voedselvoorziening voor een belangrijk deel afhankelijk is van de bestuivende arbeid van bijen. Omdat er in de afgelopen jaren een onrustbarende bijensterfte in Nederland is. En omdat het Nederlandse landschap qua aanbod van bloemen sterk is verschraald, zijn nu vele soorten wilde bijen in gevaar. De natuurorganisaties hopen dat het Jaar van de Bij de broodnodige aandacht zal opleveren voor de honingbij en de wilde bijen. Bij gebrek aan een echte bij op de foto, plaats ik er een van een hommel. Maar da's geen probleem, want de hommel is zo nauw verwant aan de bij dat ze niet als aparte groep wordt gezien maar als een grotere en sterker behaarde bij!
Een kans
Ik ben hier bij het Timothy House, een opvang voor wezen en andere kwetsbare kinderen. Het is onderdeel van de Waterberg Welfare Society en ligt in de plaats Vaalwater, op zo'n 3 uur rijden van Johannesburg. Hier wordt ondersteuning gegeven aan de bewoners van de nabij gelegen Township. Voor kinderen van 2 tot 6 jaar is er dagopvang. Ze krijgen onderwijs, eten, mogen spelen en tussendoor slapen. Na school kunnen de kinderen vanaf 6 tot 20 jaar hier terecht voor verschillende activiteiten, zoals dansen, sport, muziek, Engelse les. Dagelijks zijn er 150 kinderen aanwezig maar in totaal maken 357 kinderen gebruik van de verschillende activiteiten. Vanuit het centrum worden tevens allerlei voorlichtingsactiviteiten voorbereid. Er wordt voorlichting gegeven over goede voeding, hygiëne en gezondheid (AIDS voorlichting). Hiervoor worden scholen bezocht en thuisbezoeken afgelegd. In het centrum is overdag een kleine ziekenboeg. Er is ook een moestuin en er is een winkeltje opgezet voor de verkoop van tweedehandskleding, de inkomsten komen ten goede aan het centrum. Mocht je eens in de buurt zijn, neem dan een kijkje. Het is een prachtig initiatief dat kinderen een kans geeft. Een kans op een iets beter leven.
Hai!
Hai allemaal! Ik ben er weer, hetzij een beetje gammel, duf en brak. Het was een ontzettend leuke en gezellige avond/nacht, waarin ik me helemaal te buiten ben gegaan aan de kinderchampagne... mierzoet, mooi rood en prachtige bubbels ;-) Pas aan het begin van deze middag kwam ik uit de zure lappen en dat ben ik niet gewend, ben normaal een vroege vogel. Maar het is een heel nieuw jaar! Nieuwe ronde, nieuwe uitdagingen! Ik hoop dat iedereen er wat moois van maakt en dat we hier een hoop lol met elkaar kunnen beleven! Wat dit allemaal met deze zebra te maken heeft? Euh...
Bye!
De dame zwaaide vriendelijk naar me. "Mag ik een foto van u maken?" "Ja hoor, geen probleem!" Ze bleef maar zwaaien met haar hand en vond het erg leuk. Dochterlief dacht daar toch net iets anders over... Het kan natuurlijk ook dat het fruithapje erg smerig was ;-) Met deze foto zeg ik Bye! naar jullie. M'n laatste van dit jaar, maar wees (on)gerust: I'll be back :-)
Borneo in Rotterdam
Op de foto een stukje van het vooroorlogse pakhuis "Pakhuismeesteren". Na haar oprichting in 1818 nam "Pakhuismeesteren van de Thee" een deel van de Rotterdamse theehandelsactiviteiten van de V.O.C. over. Momenteel wordt het pakhuis niet meer gebruikt en staat er een groot hekwerk omheen. Er zijn vergevorderde plannen om het te renoveren en om dan bovenop het pakhuis appartementen te bouwen. Ze zullen niet goedkoop zijn, vrees ik, maar dan zit je wel bovenop een prachtig stuk geschiedenis!
Zak 's effe door!
Dat zullen veel mensen vanavond gaan doen: doorzakken. Maar dan qua tijd, lekker tot in de kleine uurtjes het Oud en Nieuw vieren. In Indonesië zakken de mensen continue door. Letterlijk. Waar je ook komt in dat land, overal zie je mensen op hun hurken zitten. In die kenmerkende houding wordt gepraat, gespeeld, gewacht, gegeten en gewerkt. Het ziet er zo natuurlijk en makkelijk uit... tot je het zelf eens probeert. Valt tegen!
Weer weerspiegeling
Speciaal voor Marion (Noiram = spiegeling!) een stukje van Hotel New York op de Kop van Zuid in Rotterdam. Het bovenste stukje om precies te zijn. En daar, in de lucht, zie ik een spiegeling. Een weer-weerspiegeling, want deze grote kompassen geven aan uit welke richting de wind komt. Zowel links als rechts zit er ook een kompas en aan de achterzijde van het torentje nog een, maar dan moet ik wel hele bizarre toeren gaan uithalen als ik ze er allevier op wil hebben... ;-)
Ed van der Elsken
Eerder plaatste ik hier een tip over een bezoekje aan het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam, op de Kop van Zuid. Daar (waar het vandaag overigens behoorlijk fris was en er een windkracht 36 stond op sommige stukken...) aan de buitenzijde van het museum hangen metershoge portretten in een gespiegeld frame van rood metaal. Hier zie je een zelfportret van Ed van der Elsken (1925-1990), een getalenteerd fotograaf en filmer. Iemand die hield van het slenteren door wereldsteden of het rondtrekken door Afrika en Japan. Waar hij dan het liefst zijn camera richtte op karaktervolle individuen. Op de permanente tentoonstelling (tot 31 december 2016) "De Donkere Kamer" kun je het liefdesverhaal van hem in Parijs volgen, maar er is meer. Je kunt ook ontdekken hoe de eerste foto's gemaakt werden!
Paardenbijtster
Dit is een detail van een libelle, om precies te zijn een vrouwelijke Paardenbijt(st)er. Er zijn veel meer mannetjes dan vrouwtjes, dus ik was wel erg blij dat deze dame even stil bleef zitten. Ze is ongeveer 63 mm groot en een algemene verschijning in Nederland, hoewel nergens talrijk. Deze libellensoort leeft erg verspreid en je kunt ze vinden bij stilstaand of langzaam stromend water. Beweeg langzaam bij het benaderen, dan kun je erg dichtbij komen zonder dat ze direct wegvliegen!
Lichtgewicht
Slechts een paar gram weegt deze mannelijke houtpantserjuffer. Maar met vliegen kan hij een snelheid bereiken van 50 km. per uur, een topprestatie voor zo'n klein beestje. Andere trucs die hij kan uithalen zijn achteruit vliegen of gewoon stil blijven hangen. Dat laatste vind mijn camera dan wel weer erg handig :-)
Van de regen in de...
Bij ons in de polder zitten veel roofvogels. Maar je hoeft niet persé op het platteland te wonen om deze prachtige dieren te zien. Kijk maar eens langs de snelweg. Daar, hoog gezeten op de lantaarnpalen, zitten ze ook vaak. Deze buizerd zag ik zitten in een open veld bij Kinderdijk op een regenachtige dag. Hij zat er een beetje sip bij. Geen mals konijntje in de buurt, de mol veilig diep onder de grond en de muizen waren een dagje uit ;-) Dus én geen lekker maaltje en ook nog eens een nat verenpak...
Boem!
Woudrichem is een vestingstad. Een vestingstad is een versterkte woonplaats uit de Middeleeuwen. Er ontstonden destijds muren om de stad heen, machtige kanonnen met ijzeren kogels verschenen op de kades, hoektorens met wachters erin en stadspoorten waarmee de stad hermetisch afgesloten kon worden in tijden van oorlog. De vestingsteden zijn tastbare bewijzen van de wordingsgeschiedenis van Nederland. De tijd van gesloten stadspoorten en tot de tanden toe bewapende wachters is al lang vervlogen. Kruitdampen uit de kanonnen zijn al lang opgetrokken en het krijgsgewoel is verstomd. Nu heerst er de gezelligheid van een historische binnenstad, omgeven door prachtige wateren en oude havens. Een binnenstad waar het voor zowel burger als buitenlui goed toeven is.
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Baai baai!
Isla Margarita ligt op ca. 38 km. van het vaste land van Venezuela. Het eiland bestaat uit twee schiereilanden die met elkaar verbonden zijn door de 23 kilometer lange landengte van mangroven, Laguna de la Restinga. Het hoofdschiereiland is het eigenlijke Isla Margarita, met het bergmassief Cerro el Copey met als hoogste top de San Juan met 930 meter.In het centrum van het andere schiereiland, Peninsula de Macanao, liggen de andere bergen van de archipel, waaronder de Cerro Macanao met 750 meter. De noordelijke punt van het eiland loopt steil af in zee en in het oostelijke deel zijn de vele stranden te vinden waarvan je hier een glimp kunt zien.
Dominicaanse Republiek • Zuidoosten Dominicaanse Republiek
Dominicaanse Republiek • Zuidoosten Dominicaanse Republiek
Muy bien, pequena!
Zomaar ergens in de bergen, langs de kant van de weg staat dit meisje. In de wei naast haar staat een koe in de schaduw van de bomen. Aan de andere kant van die bomen kijkt een jongetje naar me. Als ik mijn tas open en er wat leuks uithaal, is hij er als de kippen bij. Maar net zo snel is hij weer weg. De keuze tussen mij en de bomen/koe is wat hem betreft niet moeilijk als je de buit binnen hebt ;-) Maar het meisje is niet verlegen en met haar roze aanwinst stevig in haar hand steekt ze goedkeurend haar duimpje naar me op. Muy bien, pequeña!
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Toekomst
Deze twee jochies hebben het naar hun zin op school. Het openbare lager en middelbaar onderwijs is gratis in Venezuela. Het is zelfs zo dat de staat elke maand een bedrag betaalt aan alle leerlingen, de “beca”. Hiervan kan men o.a. schoolmiddelen en voeding betalen. De kwaliteit van het openbare onderwijs is helaas niet erg hoog. Het positieve is dat tegenwoordig steeds meer leerlingen na de lagere school doorstromen naar het middelbaar onderwijs, hoe gebrekkig dat soms ook is. Negatief is dat veel van de kinderen de lagere school niet afmaakten, hoewel lager onderwijs verplicht is vanaf het zevende levensjaar en men minstens zes jaar onderwijs moet volgen. Geschat wordt dat er rond de één miljoen jongeren zijn die geen schoolopleiding hebben afgemaakt en daardoor ook heel moeilijk aan een baan komen. Ik hoop dat de toekomst er voor deze twee wat rooskleuriger uitziet. Om te benadrukken dat het onderwijs daar op een heel ander (lager en minder modern) niveau ligt dan bijvoorbeeld hier bij ons in Nederland, heb ik geprobeerd om de foto er wat ouder uit te laten zien en wat korrelig gemaakt.
Rubber
In Bukit Lawang helpen deze twee ventjes hun papa. Nou ja, helpen is een wat groot woord. Papa doet het zware werk en sjouwt de grote balen gestolde latex in de truck en zij kijken van bovenaf toe of dit allemaal wel goed gaat. Latex is de melkachtige vloeistof waarvan rubber wordt gemaakt en komt uit de rubberboom Hevea braziliensis. Die komt oorspronkelijk uit Brazilië maar groeit ook in Azië, bijvoorbeeld in Thailand, Indonesië en Maleisië. Je herkent de bomen aan de bakjes die eraan hangen. Die zijn bedoeld om de latex op te vangen. De latex zit in aders vlak onder de bast van de rubberboom, die als een spiraal om de stam heen draaien in een hoek van dertig graden. Mensen die op een rubberplantage werken, maken een snee in de lengte van de ader en hangen er een bakje onder, gemaakt van een halve kokosnoot. Ze voegen wat water toe aan de latex en een druppeltje mierenzuur. Aangekomen in de fabriek zijn diverse ingewikkelde processen nodig, waarvan het laatste deel vulkaniseren heet. Na het afkoelen heb je dan natuurlijk rubber.
... tot je een ons we
Vlieg je naar het Oosten, dan ga je vooruit in de tijd. Op de plaats van bestemming kom je soms op locaties waar je echter weer ver terug in de tijd gaat! In het dorpje Pangururan, op de grote wekelijkse markt, zie ik deze man zitten achter een ouderwetse bascule weegschaal. Compleet met gewichten. En hoewel het razend druk was op de markt, had de man even geen klanten en kon dus ook niet zijn gewicht in de weegschaal leggen om een voor hem aantrekkelijke deal te maken. Nu er niemand voor stond, kon ik de weegschaal goed op de foto zetten. De man bleef al die tijd relaxed, hij hoefde dus ook niet zijn gram te halen ;-) Hij zat slechts te wachten op klandizie... en te wachten... en nog wat langer te wachten... tot hij een ons woog!
Sigale Gale
In Simanindo, een traditioneel Batak Toba dorpje, waarvan het oudste gedeelte nog omgeven wordt door een verdedigingswal, kun je gaan kijken naar een speciale dans. De "Sigale Gale" (of Koningsdans). Een legende vertelt dat een koning zeer droevig was over de dood van zijn enige zoon en opvolger. Om uiting te geven aan zijn droefheid liet hij een houten, bewegende pop maken, die erg op zijn zoon leek. Toen deze klaar was, danste de koning met een pop in plaats van met zijn zoon, en vervolgens nodigde hij het volk uit om mee te dansen. De dans is niet uitbundig, meer een geheel van minitieuze en geraffineerde bewegingen van hoofd, armen, handen en vingers. Omdat de dansers deze dans 2x per dag "mogen" vertolken voor de toeristen, is het enthousiasme helaas ver te zoeken...
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Bulderend geraas
Vanaf Isla Margarita kun je met een klein propeller vliegtuigje naar het vasteland van Venezuela. Je landt dan in the middle of nowhere, waar de Indianen nog leven. Met een door hun gebouwd houten bootje kun je dan het water op, naar de watervallen tussen de tafelbergen. Hoe dichterbij je komt, des te harder wordt de herrie van het neerstortende water, het water op het meer klotst alle kanten op en je wordt behoorlijk zeiknat :-) Maar een prachtig gezicht is het, ook om aan de overkant aan land te gaan en de gladde rotsen te beklimmen zodat je aan de bovenzijde van de waterval staat en een mooi uitzicht hebt over een stukje Venezuela.
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Vrolijke bende
We zijn al meerdere keren langs de kant van de weg het bord tegengekomen waarop de naam stond van een school. Omdat wij altijd spullen meenemen voor kinderen (maar ook leesbrilletjes, erg handig als je meester of juffrouw bent!), gingen R. en ik daarheen. We wisten nog wel ongeveer de weg er naar toe... Nadat we voor ons gevoel kilometers sjokkend hadden afgelegd, bezweet door de warmte en het gewicht van de tassen vol met spullen, stonden we verdrietig langs de kant van de weg. Bord kwijt, weg kwijt, school kwijt. Een taxi bood uiteindelijk hulp en bracht ons erheen. We werden met heel veel open armen ontvangen en de koppies van de kinderen... zo blij en lief! Op slag was ik mijn zere voeten en beplakte lijf vergeten. Het was een feestje om ze daar blij te maken met voor ons simpele dingetjes. Er was alleen 1 jongetje bij dat wel blij was met zijn cadeautje, maar aan mij vroeg of hij met ons mee mocht naar huis en bij ons kon blijven... Ik kan je zeggen, m'n hart brak op dat moment. Een mooie ervaring op het schooltje, maar het jochie zit nog altijd in mijn gedachten.
Dominicaanse Republiek • Santo Domingo
Dominicaanse Republiek • Santo Domingo
Effe pauze?
Op de pleinen van Santo Domino is genoeg te zien. Straatverkopers, bedelende kinderen, schoenpoetsers, mensen die het plein aanvegen, groepen mannen die domino spelen. En ook deze dame. Ze is moe, dat zie je aan haar houding. Dan ziet zo'n leeg bankje er uitnodigend uit... Maar ja, de plicht roept, het is nog geen tijd voor pauze. Dus loopt ze weer verder. En de plastic teil stond al die tijd in balans op haar hoofd.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
