EvanderHel
La Geria
La Geria is het belangrijkste wijngebied op Lanzarote. Ondanks een gebrek aan grondwater en regen zijn de Lanzaroteños erin geslaagd op een vindingrijke manier met succes wijn te verbouwen. De wijnvelden bestaan uit putten in de vulcanische bodem en kleine muurtjes (de streepjes hier zichtbaar op de foto) beschermen de druivenplanten voor de wind, terwijl Picon (kleine, zwarte lavasteentjes) het vocht uit de lucht absorberen ten dienste van de planten. La Geria werd gehuldigd voor z´n landschapsarchitectuur door het Kunst Museum van New York en is een beschermd natuurgebied. Er zijn diverse botega's waar je de beroemde wijn kunt proeven en kopen, maar alleen het rijden door dit landschap is al de moeite waard!
Timanfaya
Op de plek van dit nationale park (5000 ha groot) vonden tussen 1730 en 1736 de grootste vulkanische uitbarstingen plaats uit de geschiedenis van het eiland. Hierbij werd een gebied van 174 km² bedekt met gloeiende lava. Nu vormen de gevolgen van dit natuurgeweld een spectaculair maanlandschap met 25 kraters en meer dan honderd vulkaankegels. Nationaal Park Timanfaya is een grote toeristische trekpleister en om er zoveel mogelijk van te genieten zonder drommen mensen, is het aan te raden om 's ochtends om 09.00 uur al ter plaatse te zijn of het anders tegen het eind van de middag te proberen. Dat zijn tevens de momenten met het mooiste licht over dit uitgestorven, explosieve en onbewoonbaar ogende natuurgebied.
IJzig koud!
Behoorlijk frisjes vandaag, niet? Toen ik vanochtend naar mijn werk ging was het -13 graden, brrrr! Maar die ijzige koude en heldere dagen leveren wel fraaie plaatjes op en dus trek ik er na mijn werk nog heel even op uit. Even een omweggetje voor ik bij de warme kachel ga zitten. De zon kruipt weer langzaam weg, een koud polderlandschap achterlatend. Een mooi einde van deze zo gewone werkdag!
Meccano
Vanaf het Panamakanaal heb je een super uitzicht op de machtige hijskranen van de containerterminal Balboa. Jaarlijks gaan er miljoenen en miljoenen containers (TEU's) door deze grijpgrage vingers. Achter deze overslaghaven ligt Cerra Ancon, een hoge heuvel. Door deze heuvel worden Balboa en het centrum van Panama Stad van elkaar gescheiden. Het is ook erg leuk om naar boven te gaan op die heuvel. Dan heb je weer een heel ander en weids uitzicht over de haven, het Panamakanaal, het nieuwe en het oude deel van Panama Stad, en de oceaan. Ook lekker als je even de drukte van de stad wilt ontvluchten, want het is er zalig rustig boven!
It giet oan!
Of niet? It giet oan zijn dé drie woorden Fries waar iedereen in Nederland op zit te wachten. Zodra het vriest heeft vrijwel iedereen in Nederland plotseling een ongeneeslijke ziekte onder de leden, en de diagnose luidt Elfstedenkoorts! Niet alleen de anders zo nuchtere Friezen staan in vuur en vlam zodra Koning Winter zich van zijn beste kant laat zien, maar ook de rest van Nederland wordt bij de eerste nachtvorst al lichtelijk nerveus: "krijgen we een Elfstedentocht?" Ik zeg ja! Maar die ga ik waarschijnlijk niet meemaken aangezien ik komend weekend naar +34 graden vlieg. Vervelend :-) Voor degenen die thuis moeten blijven en ook geen startbewijs hebben kunnen bemachtigen voor de Tocht der Tochten heb ik een alternatief. Een mooie en lange schaatstour langs de 19 molens van Kinderdijk. Het ijs op de grote vaart ligt dicht en er is een mooie baan sneeuwvrij gemaakt. Succes en veel plezier als je gaat!
Nosy
Met ons bootje liggen we klem tegen de rand van een klein eiland, midden in Lake Gatun op het Panamakanaal. Dichterbij kun je niet komen want je mag hier niet aan land. Deze Witschouderkapucijnaap komt nieuwsgierig op ons af. Of we bananen bij ons hebben? Ja, natuurlijk. We krijgen bijna niet de kans om ze hem te geven, want hij komt ze zelf wel even halen. Niet alleen nieuwsgierig dus, maar ook een tikkie ongeduldig :-)
IJskristallen
Wat een magisch weekend was het, genieten met een hoofdletter G! Terwijl ik me zat te vergapen aan al het natuurschoon, zag ik deze ijskristalletjes op een uitgebloeide bloem zitten. Kleine bolletjes glinsterende Swarovski steentjes uitlopend in ragfijne ijzige en tere haartjes. Een kunstig werkje van Moeder Natuur!
Schaatsplezier
Het ziet er naar uit dat we dit soort plaatjes nog wel kunnen blijven zien op de vijvers in dorpen en steden. Een bont gezelschap, jong en oud hebben schaatsplezier of leren het met vallen en opstaan. Sleetjes gaan het ijs op of een ouderwetse houten stoel. Grappig dat een natuurfenomeen als ijs voor zoveel gezelligheid kan zorgen!
Molentocht
Als je in Kinderdijk zou beginnen met schaatsen op de grote vaart tussen de molens door, dan kom je vanzelf een keer onder de brug over de Zijdeweg bij Streefkerk door. Ik sta op die brug en zie deze schaatsers onder me heen komen, richting de Broekmolen. Een supermooie schaatstocht (en flink lang!), maar momenteel nog vol gevaren. Want je kunt (nog) niet beginnen in Kinderdijk, daar ligt het water nog grotendeels open. En onder deze brug zitten aan de zijkanten nog erg zwakke plekken. Daarbij ligt er een pak sneeuw op het ijs waardoor je moeilijk kunt inschatten of het veilig is of niet. Maar ja... 't trekt toch en dus zag ik gisteren genoeg schaatsers hier over 't ijs glijden en gelukkig niet eronder!
Robuuste wilgen
Een knotwilg (of knoot) hoort thuis in de typisch Hollandse poldergebieden. Aanvankelijk dienden geknotte wilgen om enige beschutting tegen wind te geven. Tegenwoordig wordt de verschijningsvorm zelfs door architecten op prijs gesteld en niet in de laatste plaats is het een biotoop voor vogels en planten. Zo hebben zij in elk seizoen hun charme en vandaag zagen ze er in de Biesbosch bij Dordrecht zo uit. Robuust, grillig en ijzig koud.
Bolletje ijs
Al wandelend door de Biesbosch kom je van alles tegen dat fotogeniek is. En zonder sneeuw schenk je deze uitgebloeide bloemen waarschijnlijk weinig aandacht. Maar vogels zijn blij met deze zaaddozen en momenteel zien ze er met een laagje sneeuw op gewoon weer mooi uit!
Door het ganse land
Wat was het vandaag sprookjesachtig mooi!! Ik heb er waanzinnig van genoten en ben de hele dag op pad geweest. Enig minpuntje: zeiknatte sokken in m'n laarzen zijn geen succes voor warme tenen... maar na een superheet bad ben ik weer opgeknapt :-) Mijn dag begon in de Biesbosch bij Dordrecht. Knisperende sneeuw, een vaag ochtendzonnetje zet het gebied in een mooi licht. De ganzen lagen er ontspannen bij tot een andere wandelaar te dichtbij kwam en ze daarmee verjoeg. En toen vlogen ze mooi mijn beeld binnen!
Warm!
Wat een kouwe bedoening is het hier! Allemaal winterse taferelen, sneeuw, ijs, schaatsen en koukleumen... nou mij niet gezien! Ik hang hier namelijk heerlijk op te warmen in het zonnetje en geloof me.... dat is zooo lekker :-) Waar je mij kunt vinden? In het bos bij Nieuw Lekkerland, maar nu effe niet hoor. Ik kom wel weer terug als de zon daar ook weer gaat schijnen!
Magisch Kinderdijk
... ligt onder een wit dekentje. Zacht, wollig maar helaas niet warm. Geen sterveling te bekennen, iedereen zit thuis of is aan het glibberen op de weg. Daar heb ik met mijn auto gelukkig geen last van :-) Dus lekker naar de polder en daarna naar de molens geweest vanmiddag. Bij Kinderdijk stap ik uit en probeer mijn camera een soort van droog te houden door mijn vreselijk hippe paarse met rode lieveheersbeestjes paraplu (klinkt nu afgrijselijk voor de meeste, maar hij komt uit Barcelona en is echt retegaaf!) erboven te houden. Desondanks is het een gevecht en de sneeuwvlokken waaien mijn capuchon binnen om daarna lekker koel in mijn nek te eindigen. Brrrr...! Klik, klik, klik en snel weer terug in de auto. Bijna thuis, bijna warme choco :-)
Ken net!
Dit is het cruiseschip Coral Princess. Zij (schepen zijn vrouwelijk!) is net onder de Puente Centenario doorgevaren, een tuibrug die het Panamakanaal overspant ter hoogte van de Gaillard Kloof. Deze kloof is het smalste stuk van het kanaal, dat in breedte varieert tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 33,53 meter breed. Er kunnen schepen door met een maximale breedte van 32,3 meter. Moet je eens raden wat de afmetingen zijn van dit schip... De lengte is 294 meter en de breedte is 32,2 meter. Je kunt je dus voorstellen dat het passen en meten is in de sluizen! Ik voelde me dan ook bijzonder klein in het bootje van zo'n meter of 20 toen we het schip passeerden op het kanaal, maar het is een geweldige manier om alle scheepvaart van zo dichtbij te bekijken!
Puerto del Carmen
Puerto del Carmen ligt in het zuiden van Lanzarote. Dit voormalige vissersdorp is uitgegroeid tot de grootste, meest bekende badplaats van Lanzarote. Puerto del Carmen heeft drie grote zandstranden en een levendige boulevard met winkels, terrasjes, restaurants en barretjes. Het haventje bestaat nog steeds en is een gezellig gedeelte van het oude centrum met een gemoedelijke sfeer, mooi uitzicht over het water, steile, nauwe straatjes waar het lekker rondneuzen is én, niet geheel onbelangrijk, leuke restaurants met verse vis en allerlei andere lekkernijen. Pak lekker een terrasje, gezicht in de zon, drankje erbij, wat tapas en mensen bekijken. Heerlijk!
Warm?
Hoewel de sfeer bij deze Kinderdijkse molen misschien anders doet vermoeden, was het ijzig koud gisteren in de namiddag toen ik daar liep. Moederziel alleen, slechts een dikke sjaal, winterjas, capuchon, wanten en een bibberende camera vergezelden mij in het winderige, verlaten toeristische gebied. Deze molen draaide nog dapper zijn rondjes met wieken die je in de stilte hoorde. Woesj... woesj... De zon heeft haar werk weer gedaan en zakt langzaam naar beneden. Af en toe hoor ik boven mijn hoofd het gegak van overvliegende ganzen. Ik blijf het heerlijk vinden om na mijn werkdag in de grote, drukke stad naar huis te rijden en de molens te kunnen 'ruiken'. Ik ben weer thuis.
Rise & Shine!
Okay, dat had ik natuurlijk al vanmorgen moeten zeggen tegen jullie! Maar ik ben nog niet zover dat ik 's ochtends onderweg naar mijn werk foto's kan maken van het heerlijke natuurgebied bij de molens van Kinderdijk, deze kan uploaden in mijn auto, verhaal erbij verzinnen, plaatsen op Columbus en dan óók nog op tijd op m'n werk verschijnen. Jammer hè, ik weet het. 't Valt natuurlijk tegen, maar... het eerste deel is wel gelukt met half bevroren vingers op de camera ;-) Aan de rest wordt gewerkt, haha! Als je trouwens wilt genieten van dit mooie wandelgebied is dit een goed moment. Je hebt zulke uitzichten vanuit de B&B op de dijk, kunt heerlijk rondlopen zonder allemaal andere toeristen en wellicht kun je binnenkort je schaatsen meenemen hier naartoe!
Dorst
In het plaatsje Kalutara zit Sukitha, een weeshuis voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. We hebben allerlei leuze puzzels bij een lokaal winkeltje gekocht en geven deze aan de kids. Wat een plezier hebben ze met de vrolijk gekleurde, handgemaakte houten puzzels! Dit jochie had alleen even geen tijd. Hij had dorst. Grote dorst. Na het eten van zijn portie rijst met z'n handen ging de inhoud van deze fles achter elkaar naar binnen. Er is altijd nog tijd om daarna te spelen met zo'n puzzel.
The Birds
The Birds... filmlocatie is Kinderdijk en niet in Amerika. Type film is een natuurfilm en geen horror. Geen speciale filmmuziek... dat hebben we dan gemeen met elkaar. De film refereert aan een echt gebeurd incident waarbij grauwe pijlstormvogels massaal tegen een gebouw vlogen en stierven in Capitola, Californië. De foto refereert aan een echt gebeurd incident waarbij zwermen spreeuwen massaal uit de rietkragen in de lucht vliegen en nog lang en gelukkig leven!
Monarchvlinder
Dit is de Monarchvlinder. Het is een in de tropen veel voorkomende vlindersoort. Onder deze soort bevindt zich een hele speciale, namelijk de Noord-Amerikaanse monarchvlinder. Deze verlaat elk jaar in de herfst zijn broedplaats en hij vliegt dan 3.000 kilometer naar het zuiden, naar Californië en Mexico. Daar heeft men op één plaats al wel eens meer dan 10 miljoen vlinders aangetroffen! In het voorjaar keren ze weer naar het noorden terug, ze vliegen zelfs helemaal naar Canada. Maar de Monarchvlinder op de foto doet daar niet aan mee. Die was meer van de korte afstanden. Van het ene stukje brugleuning in Bukit Lawang naar het andere stukje. Dat was ver genoeg!
Naar Augustus
Iedereen wakker? Uw gids staat al uren te trappelen van ongeduld om weer verder te gaan met het promotierondje van Dordrecht :-) Na al het geslenter langs de havens en door de historische binnenstad is het nu tijd om even flink door te stappen. We vertrekken vanaf het Groothoofd en lopen zo'n kleine 1,5 km over de Noordendijk. Genoeg om onderweg te zien en ondertussen wordt het tijd om de inwendige mens te verwennen. Dat gaan we doen bij Villa Augustus, waar alleen gekookt wordt met biologische producten en waar je iedere middag kunt genieten van een overheerlijke Afternoon Tea. Vanuit het restaurant heb je zicht op deze watertoren aan het Wantij. Dit is het hotel dat bij Villa Augustus hoort. Er zijn 20 kamers in de toren, maar ook nog kamers in de bijgebouwen en in de tuin. En helemaal bovenin is een speciale kamer. Deze kamer met het panorama uitzicht op het dak van de toren, overziet Dordrecht in een wijds uitzicht. Een magnifiek kruispunt van rivieren gaat er schuil achter deze toren en lucht, land en water zijn breed en ver in één oogopslag...
Papa kan lezen!
We hebben onze ogen weer uitgekeken op de markt van het dorpje Bukit Lawang en we snakken naar een koud drankje. We belanden in een toko en tevreden slurp ik van mijn Coca Cola als ik deze mijnheer een poging zie doen om de krant te lezen. Zijn armen zijn echter te kort en het ziet er niet echt handig uit. Ik heb van de hele collectie leesbrillen die ik bij me had nog één exemplaar over. Met een zebramotiefje, niet echt mannelijk misschien ;-) Ik bied hem de bril aan en dochterlief moet hard lachen als papa hem opzet. Maar... het werkt! Papa blij, dochter blij, de krant werd tot en met de laatste letter uitgelezen en ik? Ook blij!
Huisorkest
In Simanindo, een traditioneel Batak Toba dorpje, waarvan het oudste gedeelte nog omgeven wordt door een verdedigingswal, kun je gaan kijken naar een speciale dans. De "Sigale Gale" (of Koningsdans). Dansen staan steevast op het menu bij de grote rituelen rond leven en dood. Vooral bij huwelijken en begrafenissen voert men dansen op die langzaam en herhalend van aard zijn. De Batakkers zijn trots op hun muzikale vaardigheden. Alle mannen beweren zo goed gitaar te kunnen spelen, dat ze er vrouwen mee kunnen verleiden! Dit orkest, gezeten bovenin een Batakhuis, begeleidt de dansers op de grond met hun muzikale kunsten.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
