EvanderHel
Olifantengeluk
Het gebeurt me niet vaak. Maar vandaag is zo'n dag. Een dag waarvan je het gevoel hebt dat je de hele werkweek er al op hebt zitten en waarvan je weet dat als je thuis komt er nog meer werk voor je ligt. Letterlijk, want een groot deel van de garagevloer ligt onder een vette laag frituurolie van de frietpan die afgelopen nacht naar beneden is komen zetten van de plank en daar heerlijk is leeggelopen. Dat dus. Moet ik nu gaan opruimen dus ik vind mezelf behoorlijk zielig... Daarom heb ik behoefte aan een vrolijke foto. Een lieve foto van de olifanten in Tangkahan. Waar mama bezig is met modder, gras en water in de rondte te spuiten, je ziet de druppels nog rond en onder haar hoofd vliegen! Heerlijk om deze twee rond te zien scharrelen :-) Dan ga ik nu maar naar de garage... zucht...
Oef, kriebels!
Kololo Game Reserve (3000ha.) ligt in de prachtige Zuid-Afrikaanse provincie Limpopo, in het hart van het Waterberg natuurgebied. Deze fascinerende bestemming is uitgestrekt, rustgevend en ongelooflijk mooi. Het was voor mijn gevoel echt thuiskomen daar, alleen in de natuur en de bewoonde wereld op minimaal 30 km rijden. Kololo is een perfecte safaribestemming want het is een malariavrij gebied én het is de verblijfplaats van een grote diversiteit aan wild en vogels. Je kunt er vrij wandelen en fietsen maar ook Game Drives maken, zowel overdag als 's nachts. Pas desondanks wel altijd een beetje op want hoewel het hier om 'veilig' wild gaat, leven er wel degelijk dieren waar je geen innig contact mee wil maken (zoals giftige slangen). Deze blesbok kwam ik op een ochtend tegen op een veld vlakbij onze lodge. Hij had even geen erg in me, had andere dingen aan zijn hoofd. Of liever gezegd, aan zijn nek ;-)
Blauw!
Ik ben normaal gesproken lang van stof en loop vaak te stoeien met mijn tekst omdat ik aan het maximum aantal woorden zit :-) Ditmaal zeg ik niets (nou ja) en laat ik het aan jullie over. Enig idee waar dit is?
Boenen
In het dorp Bukit Lawang staan deze twee dames ijverig de bergen was met de hand schoon te boenen in het kleine watertje voor 't huis. Verschillende waslijnen hangen al vol met bonte en witte was door elkaar heen en het einde is nog niet in zicht... Ik zal niet zeggen dat ik het een feest vind om de was te doen. Dat gaat wat ver. Maar ik prijs mezelf heel gelukkig met m'n wasmachine :-)
De dames waterbok
Dit zijn de dames Waterbok, om precies te zijn de dames Ellipswaterbok. Te herkennen aan een brede witte kring rond de staart. De waterbok is een grote antilopesoort met een lange, ruige vacht. Deze vacht is bruinig grijs tot roodbruin van kleur, met een donkerdere rug en onderpoten. De mannetjes zijn donkerder van kleur dan de vrouwtjes en zijn in het bezit van prachtige hoorns. De oren zijn groot en wit, met zwarte punten. Een witte streep loopt van de wenkbrauw langs de snuit tot het oog. Rond de snuit en de lippen zit een witte vlek. Over de keel, haast van oor tot oor, loopt een witte kraag. De waterbok dankt zijn naam aan het feit dat hij meestal vlakbij water te vinden is. Hij komt in bijna geheel Afrika ten zuiden van de Sahara voor en is voornamelijk in de ochtend, laat in de middag en 's avonds actief. Hij leeft voornamelijk van grassen en kruiden, waaronder riet en bies, aangevuld met bladeren en vruchten van bomen en struiken. Ook staat er iedere dag water op het menu. Deze twee zacht ogende dames kwam ik tijdens een Game Drive tegen in natuurreservaat Welgevonden.
4 meter
Zo'n beetje 4 meter hoog ben je. Ik schat dat in met mijn timmermansoog (oh...), want m'n meetlint heb ik niet bij me. Ik voel me akelig klein maar volgens mij heb je geen kwaad in de zin. Ik steel slechts deze foto van je, hoewel je wel erg dichtbij komt. Niet voor niets heb ik van manlief een camera met flinke zoom gekregen omdat hij meerdere hartverzakkingen per vakantie kreeg als ik weer zonder na te denken op een dier afliep...
Vishuis
Nee, dit is niet bij de Darajani markt waar het wemelt van de toeristen. Dit vishuis staat vlak bij de oude Dhow haven, aan de noordoostkant van Stone Town. Daar waar je geen enkele toerist ziet en waar je vriendelijk naar binnen wordt gewenkt door de mannen. Ze vinden het bijzonder leuk dat je interesse hebt in de werkzaamheden en vinden het prima dat je foto's maakt, iets wat bij de Darajani markt niet altijd even makkelijk is (je krijgt niet altijd toestemming en daarbij lopen er veel toeristen in beeld). Het gebouw is niet heel groot, maar je kunt overal bij en staat er met je neus bovenop (wel even dichthouden dan, haha)!
Hakuna Matata!
'Hakuna Matata!', roept hij en steekt ter goedkeuring zijn duim omhoog. Dat hij voorlopig niet kan uitvaren is geen probleem. De verschillen tussen eb en vloed zijn hier op Zanzibar enorm en voor 't water weer hoog genoeg staat voor deze visser om uit te kunnen varen, is het morgen. Dus tot die tijd relaxen. En dat is ook Hakuna Matata!
Vooruit dan maar!
Vooruit dan maar. Omdat ze zo leuk zijn. En een lekker eigenwijs kapsel hebben. Zou dat het zijn? Omdat ik dat ook heb? Ach, ik heb gewoon een zwak voor dieren. En deze Zanzibar Red Colobus Monkeys vinden dat geen punt. Dat ik door dezelfde bomen en struiken banjer is ook geen probleem. Ik doe het alleen wel op een iets lager niveau ;-) Deze gaat heel gericht met zijn hand naar een bepaalde vegetarische lekkernij. Eet smakelijk! Mijn toetje is de foto :-)
Lief
Ergens in een straatje in Stone Town. Deze twee kinderen, broer en zus, staan op de verhoogde stoep voor hun huis. Papa staat een meter of drie ernaast en kijkt trots naar zijn kroost. Een foto maken is dan ook geen probleem. Als broer een stralende en lieve lach tevoorschijn tovert, smelt ik. Maar 't kan ook de warmte zijn ;-)
Stone Town
De hoofdstad van Zanzibar is Zanzibar City; het oude centrum staat bekend als Stone Town. De naam verwijst naar de gebouwen van de stad die vrijwel allemaal van steen zijn. Ten tijde van de bouw van het grootste deel van de stad was dat, zeker in Afrika, een unicum. De huidige oude stad ziet er grotendeels nog precies zo uit als 200 jaar geleden. Dit gedeelte was oorspronkelijk een klein eilandje, dat van het grote eiland werd afgesneden door een kleine kreek. Later is de kreek dichtgegooid. Het is heerlijk om doorheen te dwalen en te genieten van het dagelijks leven van de mensen hier.
Schijt aan mijn...ont
De zon piept door de gordijnen, een prachtige nieuwe dag ligt voor me. Luchtige kleding, slippertjes aan de voeten, camera mee en hup, naar het ontbijt. Grote rieten stoelen met dikke kussens, zomerse parasols en uitzicht over de oceaan. Wat vervelend zeg ;-) De ober brengt mijn kopje thee en ondertussen stort ik me op het ontbijtbuffet. De grote, sappige stukken vers fruit bewaar ik voor 't laatst. Eerst pak ik 2 kleine croissants en uit een kom schep ik een lepel aardbeienjam. Nog een glas sap erbij en 't feest kan beginnen. Ik snij mijn croissant doormidden (het wordt uiteindelijk meer scheuren, maar goed) en doe daar lekker de jam op. Hap... hmmmm. Zalig! Dat ik niet de enige ben die dit lekker vind is al snel duidelijk. Ik krijg een gast op bezoek die zonder uitnodiging op mijn bord gaat zitten. De brutaliteit! Maar stiekem vind ik het eigenlijk wel grappig en ik voel een fotomomentje opkomen, het eerste van de dag. Ik hang met mijn camera in mijn bord en de ober begrijpt er geen snars van dat ik dat leuk vind :-)
Nog even...
Nog even doen de vissers verwoede pogingen Nog even zoeken de jongens schelpen in de branding Nog even koesteren in de laatste zonnestralen Nog even, dan spoelen we het zand van ons af Nog even, dan is weer een warme dag voorbij Maar de mooie herinneringen duren nog... heel lang!
Zeg eens Aaa!
Zeg 'ns AAA, zeg 'ns AAA... Ik heb krampen in mijn darmen Te lange haren op mijn armen En de kriebel in mijn keel... Zeg ‘ns AAA, zeg ‘ns AAA… Ik heb vlekken voor mijn ogen Zou die camera hier wel mogen En ik plas de laatste tijd wel heel erg veel! Is er wat mis met mijn manieren? Zit ik te boeren van het bieren? Dokter, kijk eens naar mijn buik! Heb ik per ongeluk wat verdrongen Waarom wil niemand met me tongen En ik smak zo sinds ik lange blaadjes eet... Diagnose: typisch Zanzibariaans Red Colobus Schransaapje ;-)
Met liefde
Ze hebben niet veel, dit gezinnetje in Mangapwani. Maar ze hebben elkaar en mama is maar wat trots op haar kroost en wil dat met alle liefde laten vastleggen. Pas later, toen ik de foto echt goed zag, vond ik het bijzonder hoe haar moederliefde zichtbaar is. Die blik vol genegenheid naar haar zoontje en de bescherming door het vasthouden van het handje van haar dochter. Een liefdevol gezin!
With a little help...
Als ik iets moeilijk heb gevonden tijdens onze reis op Sumatra was het om de prachtige Orang Oetans mooi op de foto te krijgen... Wat een crisis! Ik heb er ontzettend lang naar uitgekeken en om ze in het wild te mogen 'ontmoeten' in het Gunung Leuser Nat. Park was een droom die werkelijkheid is geworden. Omdat mijn intense gevoelens van toen niet op de foto gezet kunnen worden was het toch zaak om een paar foto's te schieten. Als tastbare herinnering en omdat deze prachtige mensapen mijn hart hebben gestolen. Zo heb je het oerwoud. Prachtig, maar met lastig licht. De Orang Oetans zitten hoog boven je hoofd en dan richt je de camera recht omhoog, zo tegen het felle tegenlicht in. En voor je 't weet slingeren ze met hun lange armen weer een boom verder en is 't lastig focussen op hun harige lijfjes. Maar dan is daar deze nog jonge aap. Hangt ontzettend te relaxen en heeft geen haast. En daar zit ik dan weer zo van te genieten dat ik bijna vergeet om een foto te maken...
Dartel!
Dit weekend heb ik heerlijk in de tuin gewerkt en overal zie je kleine voorbodes van de naderende en zeer welkome lente. Van deze foto, genomen op een klif die vol stond met vrolijk wuivende bloemetjes, krijg ik dat lentegevoel ook! Het is de kleine Monarchvlinder, een dartel ding dat voor me uit vloog maar regelmatig lekker ging snoepen. Dartele vlinder, spelend met de wind Moeder Natuur maakte van jou een wonderkind Met je teerheid en kleurenpracht Heb je mijn volledige aandacht
What's cooking?
Het is warm in Stone Town maar ik koester me erin. Ik ben aan 't dwalen, kijken, genieten en zweten tegelijkertijd. Zoveel te zien... links, rechts, voor, boven, achter. Achter? Nog voor mijn hersenen een seintje geven dat ik voorbij iets erg leuks loop, gaan mijn voetstappen al in z'n achteruit. Een werkelijk piepklein steegje van zo'n metertje breed kijkt mij uitnodigend aan. Nieuwsgierig kijk ik naar binnen maar blijf nog wel netjes op de straat staan. De achterste dame is hard aan 't kokkerellen en doet dat met veel enthousiasme en het nodige plezier. Een mij onbekend goedje wordt afgegoten in een andere pan en de volgende gaat weer op 't vuur. Ze ziet me en we grijnzen naar elkaar. Ik houd mijn camera omhoog en ze knikt hard met haar hoofd. Als ik haar de foto's laat zien schieten beide dames in een schaterlach. Als je in zo'n krappe ruimte met zoveel liefde een potje staat te koken zal het vast heerlijk smaken!
Rust
Stone Town is heerlijk om rond te slenteren maar wel erg druk. Helemaal aan de westzijde van de stad ligt een strook strand waar het heel rustig is. Lekker om daar even bij te komen en je, wellicht zeer van het lopen, voetjes even te verfrissen in de branding van het water. Met alleen maar locals is het erg leuk om daar wat tijd door te brengen en te genieten van het uitzicht!
Lagen van gestolde...
In het schitterende gebied tussen waar nu de dorpen Tinajo en Yaiza liggen, waren in de 18e eeuw ooit 12 dorpen te vinden. De bewoners van de dorpen leefden van het land om hen heen waar ze de meest vruchtbare graanplantages van het hele eiland hadden. Tot het onheil voor de inwoners toesloeg en midden in hun gebied de aarde veranderde in waanzinnige vulkanische activiteit en maar liefs 6 jaar lang lava spuwde. De lava kwam tot aan de grenzen van het dorp Yaiza en zou het landschap onmiskenbaar doen veranderen. Een ramp voltrok zich tussen 1730 en 1736 voor de inwoners van dit ooit zo vruchtbare gebied, maar voor de rest van de wereld was een uniek natuurgebied geboren. Op de foto zie je goed hoe de lagen gestolde lava er hier uitzien in dit uitgestorven, explosieve en onbewoonbaar ogende gebied. De hoeveelheid vulkanen, kraters en lavarotsblokken is onmeetbaar en er is weinig tot geen flora en fauna te vinden. Dit is niet heel verwonderlijk want het gebied is nog geen 300 jaar geleden met de grond gelijk gemaakt en de lavagrond is weinig vruchtbaar hier.
Hebbes!
Eerder plaatste ik de foto 'Onafscheidelijk' waarop dit meisje staat met de bal klemvast in haar armen. Dit zijn haar broertjes, fanatieke voetballertjes, maar nu even zonder bal want zusjelief heeft hem eindelijk te pakken en is niet van plan dit zomaar weer op te geven. Ach, als we niet kunnen voetballen kunnen we net zo goed op de foto gaan. Hoewel het kleinste broertje het er niet helemaal mee eens was...
Khanga!
De khanga (wikkeldoek) wordt gedragen als wikkelrok, schort, shawl, babydrager en algemeen kledingstuk.De khanga stamt af van de kust, waar de Swahilivrouwen er traditioneel twee tegelijk droegen: een als rok en een als sluier. Khanga’s deden halverwege de 19e eeuw hun intrede toen een groepje vrouwen uit Zanzibar het geweldige idee kreeg om de bedrukte stof om te toveren tot universele modeartikelen. Eén van deze modeartikelen werd de leso, een handige doek van 3×2 meter die voor vele doeleinden geschikt bleek. De leso maakte furore als modetrend. Alle ondernemende winkeliers bestelden de stof met 6 patronen erop gedrukt. De eerste ontwerpen hadden een rand en een patroon van witte stippen op een donkere achtergrond. Dit patroon deed denken aan het verenkleed van een parelhoen (een mooie, sociale vogel die altijd geluid voortbrengt). De leso werd toen al snel omgedoopt tot khanga, het Swahiliwoord voor parelhoen. En zo ontstonden de kant-en-klare khanga’s. Aan het begin van de 20e eeuw werden enkele gezegdes aan het khanga-ontwerp toegevoegd en werd het de gewoonte om khanga’s cadeau te doen als kledingstuk én als wens. Nog steeds worden ze cadeau gedaan van man aan vrouw, vriendin aan vriendin of schoonmoeder aan schoondochter.
Lava achterna
In het westen van Lanzarote ligt het 'Parque Nacional de Timanfaya'. Op de plek van dit nationale park (5000 ha groot) vonden tussen 1730 en 1736 de grootste vulkanische uitbarstingen plaats uit de geschiedenis van het eiland. Nu vormen de gevolgen van dit natuurgeweld een spectaculair maanlandschap met 25 kraters en meer dan honderd vulkaankegels. Tien centimeter onder de naar zwavel ruikende aardkorst is de temperatuur al de 140°C gepasseerd en daarbij is op veel plekken de aardkorst slechts 2 meter dik; daar is de temperatuur al meer dan 400°C! In het jaar 1950, toen de toenmalige generaal Franco een bezoek bracht aan het park, werd de weg van zo'n 15 km. lang aangelegd door het park: de Routa de los Volcanes. Je kunt het park alleen betreden met een speciale parkautobus en deze volgt dan de slingerende weg door dit indrukwekkende maanlandschap met prachtige vergezichten. Heel bijzonder is een wandeling van 3 km over de Termesanaroute met gids, deze duurt twee uur. De wandeling moet wel twee maanden van tevoren worden aangevraagd en 48 uur van tevoren worden herbevestigd. Dit om te voorkomen dat te veel mensen dit kwetsbare gebied betreden.
Geloven
Meer dan 95% van de bewoners van Zanzibar is islamitisch, en dan met name soennitische moslims. Bijna elke stad en elk dorp heeft dan ook een moskee. De rest van de bevolking bestaat uit christenen, hindoes en diverse andere godsdiensten. Officieel is Swahili de nationale taal van Zanzibar, al spreken de mensen er wel een lokale variant. Maar ook spreekt een deel Engels en weer een ander flink deel spreekt Arabisch. Kortom, een smeltkroes van culturen. En al deze verschillende mensen, groot en klein, met hun diverse geloven leven op dat kleine eilandje in volledige harmonie met en naast elkaar. Ik vond het een prachtig gezicht om te zien dat het ook zo kan!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
