EvanderHel
Eigenwijs?
Tangkahan, Sumatra 2011. Over en uit met de waterpret. Moeder olifant (kortweg Mo) loopt bedaard het water uit. Kleintje olifant (Ko) denkt een kortere route te hebben gevonden. Ko is daarbij heus niet eigenwijs. Nee, dat zie je verkeerd. Ko is ondernemend, heeft uit betrouwbare bron vernomen dat je vooral niet het gebaande pad moet nemen. Zo saai! Dus Ko zwaait zijn voorpoten over de boomstam, vervolgens zijn buikje en dan de achterpoten. Maar die weigeren. Of nou, die redden het niet. Ai Ko, onhandige actie :-) Gelukkig is daar de mahout. Die biedt Kootje de helpende hand. Of twee. Een mahout is een man (zelden een vrouw, vraag me niet waarom) die nagenoeg een wordt met zijn olifant. Mahout zijn is een levenswijze. Olifant en mahout communiceren met elkaar via observatie, via lichaamstaal, gesproken en ongesproken taal. De mahout kent zijn olifant van haver tot gort. Hij ziet elke verandering in gedrag, hoe klein ook. Hij verzorgt de olifant, voorziet hem van alles wat hij nodig heeft, weet wanneer het dier in stress is voordat er uiterlijke signalen zijn. Uiterlijke signalen zijn er hier genoeg, maar van stress was gelukkig geen sprake. Slechts jeugdige onbezonnenheid :-)
Om een hoekje zwaaien
Ik denk dat het niet uitmaakt in welk land je komt; het is altijd een feestje om een school te bezoeken. In het zuidwesten van Zanzibar bezoek ik een kruidenplantage maar loop eerst even terug naar het schooltje dat daar staat. Na slechts een paar stappen komen deze meiden op me af, helemaal enthousiast! Het voorste meisje kon niet meer stoppen met zwaaien, zo leuk :-) Maar ze deed het op zo'n grappige manier dat ze mij niet meer zag... nou ja, dan maar om je eigen hand heen kijken en vooral niet stoppen met zwaaien!
Zet voet op de maan e
Lanzarote wordt niet echt geassocieerd met een wandelvakantie. Als mensen daar al voor kiezen komen ze eerder uit op La Palma of Gran Canaria. [url="http://cesarmanrique.com/" target="_blank"]César Manrique[/url] heeft zijn eiland voor de toeristen toegankelijk gemaakt, maar een wandelfanaat zal hij wel niet geweest zijn. Toch kun je hier zeker fantastische wandelingen maken, je moet er alleen op tijd bij zijn. Zo'n waanzinnige mooie voettocht kun je maken door het NP Timanfaya, dé toeristische trekpleister van Lanzarote waarbij jaarlijks zo'n 1 miljoen mensen in de bus bij de ingang stappen en zich laten rijden door het ruig uitziende maanlandschap. Leuk en mooi, maar niet zo'n handige manier om de schoonheid van het gebied op te zuigen en daar fantastische foto's van te maken. Wil je daarom een meer intieme ervaring met dit vurige landschap, dan raad ik je de Ruta de Tremesana aan. Een wandeling van zo'n 3 kilometer met slechts een klein groepje mensen onder begeleiding van een gepassioneerde gids. Waar je buiten de verschillende steensoorten in prachtige kleuren ook de eerste vormen van plantengroei in dit kurkdroge gebied kunt zien. Om aan deze wandeling te kunnen meedoen moet je op voorhand reserveren. Dit kan enkel telefonisch op nummer 00 34 928 94 08 39 (Engels of Spaans). Om tot de gelukkigen te behoren moet je wel zo'n 2 a 3 maanden van tevoren reserveren! Maar dat geeft je genoeg tijd om stevige wandelschoenen met een goed profiel in te pakken :-) Een andere mogelijkheid is om je online (ook weer zo ruim van tevoren!) aan te melden via de site van [url="http://canarytrekking.com/" target="_blank"]Canary Trekking[/url]. Hier kun je kiezen voor een wandeling van 6 kilometer en kun je jezelf zo'n 3 uur lang op de maan wanen!
Tuinvrouwe
Een weekje ultiem genieten in het Sea Cliff Resort op Zanzibar is geen enkel probleem. Nog nooit eerder hebben wij zo genoten van megavriendelijk en vrolijk personeel; van de manager tot aan de chefkok, van de barjongens tot aan de tuinierders. Iedere dag liep er een grote groep mensen in de rondte om te snoeien, maaien, harken en knippen zodat de hele tuin (en die was echt heeeeeel groot) er picobello uitzag. Het was dan ook heerlijk om van al die vrolijke bloemen de geur op te snuiven. Het hotel staat op een klif en heeft dus geen strand recht voor de deur, maar wel eentje op 5 minuutjes lopen. Geen straf, want het uitzicht is prachtig en onderweg kom ik regelmatig de tuinvrouwe tegen die verantwoordelijk is voor dit stuk grond tussen het hotel en het strand in. Ze loopt vaak met haar groene gieter te zwaaien, maar soms kijkt ze ook gewoon de bloemen de grond uit!
Prijzig bloemetje!
Molens, klompen, kaas en tulpen gelden als typisch Hollandse symbolen. ? Tulpen uit Amsterdam ? klonk het vijftig jaar geleden. Maar zo Nederlands zijn tulpen eigenlijk niet, want ze zijn in de zestiende eeuw geïmporteerd vanuit het Midden-Oosten. Kort na 1600 begonnen de prijzen van tulpenbollen enorm te stijgen. Franse hofdames betaalden honderden guldens voor een tulpenbloem die zij op een galabal in hun decolleté droegen. In 1623 kostte één enkele tulpenbol van een populaire soort 1000 gulden, terwijl het gemiddelde jaarinkomen op 150 gulden lag. Tijdens de jaren 30 van de 17e eeuw liepen de prijzen zo hoog op dat sommige mensen bereid waren evenveel te betalen voor een zak tulpenbollen als voor een rijtje Amsterdamse grachtenpanden. Dat gaat nu net niet meer lukken ;-) Op de foto: tulpen uit de Keukenhof, maart 2012.
Stukje zonneschijn
Geel symboliseert zonneschijn en dus warmte, leven, blijheid en plezier. Maar aan de andere kant staat geel ook voor bedrog en lafheid. Je kunt met de kleur geel dus vele kanten op. Maar hoe zit het met gele tulpen? De boodschap die gele tulpen uitdragen is gelukkig positiever, al was dit niet altijd zo. Voorheen symboliseerden gele tulpen een hopeloze liefde, een liefde zonder toekomst. Gelukkig is de boodschap die deze gele tulpen met zich meedroegen in de loop van de tijd drastisch veranderd. De huidige betekenis is een stuk vrolijker en optimistischer. Gele tulpen staan tegenwoordig namelijk voor vrolijkheid, blijheid en zonneschijn. Een echte oppepper van de dag en dus bij deze een bloemetje voor je! Overigens heb ik deze tulp gisteren gezien in de Keukenhof, weer open sinds 22 maart. Een topattractie in Nederland, mede omdat het park slechts 2 maanden per jaar open is. Probeer de weekenden en de periode rond Pasen te vermijden, dan is het er relatief gezien heerlijk rustig!
Vuurspuwende bergen
De Canarische eilanden zijn miljoenen jaren geleden ontstaan door vulkanische erupties. De langste vulkaanuitbarsting ooit vond plaats op Lanzarote en de hoogste vulkaan van Europa ligt op Tenerife, de Pico El Teide met een hoogte van 3718 meter. Het vulkaanlandschap van Lanzarote is vernoemd naar de grootste vulkaan in het gebied: Nationaal Park de Timanfaya (hier zichtbaar op de foto). De langste vulkanische uitbarsting in Europa begon hier in de vuurbergen op 1 september 1730. Deze uitbarsting zou 6 jaar lang gaan duren! De Timanfaya is een samengestelde schildvulkaan; dat is een brede maar ondiepe vulkaankegel. Een vulkaankegel ontstaat doordat de lava die er uitstroomt heel dun, maar loeiheet is en heel langzaam afkoelt. Op de foto is in de diepte ook nog een stukje zichtbaar van de enige weg die door het gebied loopt. Omdat het park kwetsbaar is mag je er alleen per bus doorheen. Dus nee, je bent hier niet alleen en ja, het is dé toeristische trekpleister van Lanzarote. Maar het vulkanisch gesteente en koperkleurig zand vormen zo'n bijzonder en indrukwekkend landschap dat je er echt geweest moet zijn!
Een gat in de lucht!
Twee zalige uren hebben we uitgebreid zitten lunchen bij Livingstone Beach Restaurant in Stone Town. Twee zalige uren waarin dit jongetje zich de hele tijd prima vermaakte. Slechts in het gezelschap van het strand en de golven. Hij zat, stond en lag op het zachte zand, dook, zwom en sprong in de golven. Een gat in de lucht, als een kind zo blij. Hoe simpel kan het soms zijn.
Temporary roadblock
Op circa 2 tot 2,5 uur noordwest van Pretoria ligt een groene strook, beginnend bij Thabazimbi en eindigend rond de N11 bij Baltimore. De streek heeft de naam Waterberg meegekregen en is in totaal 15.000 km2 groot, zo genoemd door de voortrekkers vanwege de vele stromen, watervallen, poelen en moerassen. Ondermeer het Marakele Game Reserve, het Welgevonden Game Reserve, Lapalala Game Reserve en het privé Game Reserve Entabeni horen tot dit malariavrije gebied. Op de foto rijden we door Welgevonden Game Reserve, 35.000 hectare groene wildernis, ver weg van de bewoonde wereld. Een machtige plek, door de natuur, de dieren, de nachtelijke hemels vol flonkerende sterren en de stilte om je heen, gaat dit in je hart zitten en je wilt nooit meer terug. De streek is internationaal gezien nog niet zo bekend en vormt juist daarom een extra reden om hierheen te gaan. Er zijn dagen geweest dat wij hier de enige in een auto waren in heel het gebied! De auto is hét vervoersmiddel hier in de wildernis en de wegen zijn bumpy, maar soms ben je niet de enige die er gebruik van maakt... Dieren krijgen echter altijd voorrang, tenslotte dringen wij binnen in hun leefgebied.
Groepsfoto
Eindelijk, nadat ik van drie van deze jongedames al afzonderlijk een foto had geplaatst mogen de dames vandaag met z'n allen hier komen staan! Vergeef het de achterste, zij was wat verlegen en heeft zich mooi weten te verstoppen achter haar vriendinnen. De dames zijn klaar met het sprokkelen van hout en onderweg naar huis. We maken een praatje en zoals zovelen vragen ze hetzelfde als de andere lokale mensen die ik hier op deze lang weg in Mangapwani tegenkom. 'Hello, where you from?' 'What's your name?' 'Do you have man?' Ik ben namelijk alleen aan het rondstruinen en manlief ligt horizontaal geparkeerd op een ligstoel bij het zwembad van het hotel. Heb vooral geen medelijden met hem, hij is niet alleen. Zijn gezelschap bestaat uit een grote, koude pils. Of twee. Ik zeg dus dat ik getrouwd ben tegen de dames. Gelukkig, dat is het goede antwoord. 'Do you have children?' Nope. Ai... da's niet goed. Vooral kinderen krijgen is wel goed en als ik dan zeg dat ik wel een grote hond heb waar ik superblij mee ben dan zie ik de radartjes in hun hoofden denken 'wat zonde, die is niet goed wijs'... ;-)
Eigenwijs
Op weg naar de Dhow haven ten noordoosten van Stone Town kom ik langs een oud gebouw waar een man in de deuropening staat. Hij ziet me vragend staan wachten en wenkt me naar binnen. Geweldig, dit is ook een hal waar vis wordt verwerkt maar dan puur voor de locals. Geen toerist te bekennen. Inwendig juichend loop ik rond, de mannen hebben allemaal hun eigen stekkie waar ze de vis een kopje kleiner hakken. Deze man geniet van een welverdiende pauze op zijn muurtje. Hij heeft hard gewerkt bij nummer 5 en kijkt mij met pretoogjes aan. 'Photo', zegt 'ie. Ja, da's lekker dan. Want dat wil zeggen dat ik vol tegen het licht in moet fotograferen. Ik kan moeilijk tegen hem zeggen 'Mijnheer, u zit daar niet goed vanwege het licht, dus of u even wilt opstaan en ergens anders kunt gaan zitten?' Vergis je niet in mijn kennis van het Swahili; ik kan moeiteloos honderden keren Jambo roepen en ook Hakuna Matata rolt vlekkeloos uit mijn mond. Maar het is zoals het is en wat kan mij het ook schelen. Gewoon genieten van het moment, hij lacht zacht achter zijn vuistje.
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Colour Blocking
De nieuwste trend op modegebied is Colour Blocking. Kleur, kleur en nog eens kleur. Kleuren die je normaal niet bij elkaar zou aantrekken, zijn nu juist de bedoeling van deze trend. Hoe feller, hoe beter en dat maakt Colour Blocking stoer en vooral erg gaaf. Op Isla Margarita doen ze al jaren aan deze trend, maar dan in de huizenmode. Kleine, grauwe, smalle straatjes worden opgevrolijkt door huisjes in alle mogelijke felle kleuren. Een gezellig beeld, hoewel het de armoede die er vanaf straalt niet kan verhullen...
Glibberend naar boven
Een groot deel van Nationaal park Canaima bestaat uit de door dalen doorkliefde hoogvlakte Gran Sabana. Karakteristiek zijn de tafelbergen (op de achtergrond nog zichtbaar) van zandsteen, die tepui's worden genoemd. Deze bergen bestrijken ongeveer 65% van het gebied. Op deze hoogvlakten kon zich een unieke flora en fauna ontwikkelen omdat de hoogvlakten klimatologisch geïsoleerd liggen van het regenwoud. Enkele bijzondere diersoorten in Canaima zijn het reuzengordeldier, de reuzenotter en de tweevingerige luiaard (helaas geen van allen gezien...) In het park bevindt zich ook de hoogste waterval ter wereld, de Ángelwaterval, die met een duizelingwekkende hoogte van 979 meter de diepte instort. Minder hoog zijn de vele andere watervallen in dit park, waarvan er hier een op de foto staat. Na een wandeltocht waarbij het eigenlijk meer een aflevering was van 'blij dat ik glij' en waarbij stevige schoenen met een goed profiel zeker handig zijn, sta ik hier bovenop de waterval. Voor iemand met hoogtevrees vond ik het best dapper om op precies deze plek de foto te maken :-)
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Tropisch buitje in...
Isla Margarita bestaat uit twee schiereilanden die met elkaar verbonden zijn door de 23 kilometer lange landengte van mangroven, Laguna de la Restinga. Het hoofdschiereiland is het eigenlijke Isla Margarita, het andere schiereiland (waarvan je hier op de foto een stuk ziet) is Peninsula de Macanao. Isla Margarita is niet groot, ongeveer 67 kilometer breed en 33 kilometer lang. De verschillen in het landschap zijn wel groot! Het westen, zoals je kunt zien, is droog en dichtbegroeid, het oosten telt vele stranden en in het zuiden zijn mangrovebossen. Macanao is een aanrader voor vogelliefhebbers, er zijn namelijk bijna 150 verschillende vogelsoorten te zien. Hier is een flinke tropische regenbui in aantocht. Niet erg, want met een subtropisch klimaat is zelfs de regen lekker warm!
Grijze zeehond
Zeehonden zijn voor het grote publiek het symbool van de Waddenzee. Voor zeehonden is de Waddenzee de perfecte omgeving: de met laag water droogvallende zandbanken zijn de ideale plek om te rusten of jongen te zogen. In de Waddenzee komen de gewone zeehond en de grijze zeehond voor. Op de foto ligt een grijze zeehond te rusten op een zandbank in de buurt van Ameland. 1 op de 3 getelde zeehonden in de Nederlandse Waddenzee is een grijze zeehond. De grijze zeehond was bij het begin van onze jaartelling een algemene verschijning in de Waddenzee. Gedurende de Middeleeuwen is hij echter door overbejaging vrijwel geheel uit de Waddenzee verdwenen. Vanaf 1980 keerde de grijze zeehond weer terug en het is erg leuk om ze te bewonderen tijdens een uitje op zee. Nu hoor ik jullie bijna denken 'die zeehond is echt niet grijs!' Dat klopt, de kleur varieert van grijs tot donkerbruin tot zwart, maar grijs is de overheersende kleur. Vrouwtjes zijn meestal lichter van kleur dan mannetjes. Mannetjes zijn over het algemeen donkergrijs met lichtere vlekken, vrouwtjes zijn meestal lichter grijs met donkere vlekken.
Parel van de Indische
De sterkste kracht op het prachtige eiland Zanzibar is ongetwijfeld de natuur. Het leven in Zanzibar wordt sterk beïnvloed door de getijden van de oceaan. Al naar gelang de stand van de maan, trekt de oceaan zich terug. Zanzibar wordt omringd door een rif dat net buiten de kust ligt en de golven slaan hierop stuk. Binnen dat rif onstaat een soort lagune. De cyclus van eb en vloed verandert om de circa 6 uur. Iedere dag schuift het moment van volledig eb ongeveer 45 minuten op. Omdat eb en vloed een gevolg van de invloed van de maan zijn, is er ook nog een flink verschil of het volle maan is of niet. De verschillen tussen eb en vloed zijn hier op zijn grootst bij volle maan. Zo kan het zijn dat op sommige dagen de lagune bij eb nog flink vol staat met water, maar dan ineens bij volle maan ver weggetrokken is tot aan het rif! Onder al deze invloeden is iedere strandwandeling of iedere dag aan zee een andere ervaring. Geeft het nieuwe indrukken, maar 1 ding blijft hetzelfde of het nou eb of vloed is: Zanzibar is een parel in de Indische Oceaan!
Lastig!
Situatie op lange weg in Mangapwani, zij onderweg naar huis en ik richting het hotel. 'Pffff... Lastige beesten, die koeien van me. Ze lopen niet zoals ik wil dat ze lopen. Trappen op de touwen, die raken helemaal in de war zodat er geen touw maar aan vast te knopen is... Ik zal blij zijn als we thuis zijn!' 'Tsjongejongejonge... lastige vent, die baas van ons. Gaat zigzaggend over de hele weg terwijl wij netjes langs het gras willen lopen, gooit de touwen rond onze hoeven zodat we geen poot meer kunnen verzetten... Gelukkig zijn we bijna thuis!'
Withandgibbons
Onze gids in het Gunung Leuser NP zet grote ogen op en holt ervandoor. Hij wenkt ondertussen dat we hem moeten volgen. 'Daar', zegt hij, 'hoog in de bomen, zie je ze?' Ik zie heel veel bomen en nog meer blaadjes en tuur me helemaal scheel. Hij wijst nog een keer goed in de richting waarin ik moet kijken en zie ze dan slingeren. Ze zijn erg ver weg maar onmiskenbaar. Een familie Withandgibbons! Deze apen zie je niet zo snel dus ik ben enorm verrast! Het gaat om een vader, moeder en twee kleintjes maar die zitten zo verstopt dat ik ze niet op de foto krijg. Geheel rechts op de foto zit een van de ouders en de andere is gelukkig iets beter zichtbaar. De Withandgibbon is een tenger gebouwd dier met enorm lange armen en zonder staart. Ze zijn gemiddeld 5,5 kg zwaar en de lichaamslengte is 40 tot 60 cm. De kleur van de vacht kan variëren van helemaal zwart tot donkerbruin, maar ook lichtbruin of zandkleurig komt voor. De handen, voeten en een krans van beharing rond de ogen, neus en mond zijn wit. 'This must be really, really your lucky day!', zegt de gids :-)
Groots acteur
Een karbouw (karbauw) of waterbuffel (Bubalus bubalis) is een groot rund. Het is met afstand de bekendste soort Aziatische buffel. De karbouw wordt veel als werkdier gehouden, bijvoorbeeld voor het ploegen van een sawah. Volwassen dieren kunnen 300 tot 1200 kg zwaar worden; meestal zijn de mannetjes zwaarder dan de vrouwtjes. In het wild kunnen waterbuffels zo'n 25 jaar oud worden en in gevangenschap werd de langst levende waterbuffel 29 jaar. Hier, in het dorpje Simanindo, gaan we kijken naar een traditionele Batak dans. De waterbuffel wordt naar de 'dance area' gebracht want hij is ook onderdeel van de dans. In vroegere tijden stond de waterbuffel tijdens de offerdans aan een zogenaamde slachtpaal en je kunt wel raden wat er dan met hem gebeurde. Het vlees werd onder de mensen verdeeld en zou geluk moeten brengen. Gelukkig, voor hem en voor mij, zijn deze dansen niet meer bloederig. De rol van de waterbuffel blijft beperkt tot het vastgebonden zitten aan een klein boompje en daar keurig netjes blijven staan gedurende de dans.
Internationaal gebaar
De mensen op Zanzibar spreken de meest pure vorm van het Swahili. Het Swahili, door de Tanzanianen Kiswahili genoemd (het voorzetsel ‘ki’ geeft aan dat het een taal betreft), wordt onder andere nog gebruikt in het lager onderwijs. Ook Engels wordt veel gebruikt, onder meer in het middelbaar en hoger onderwijs, in het parlement en bij officiële gelegenheden. Het Swahili is een mengtaal van oorspronkelijke bantoetalen, sterk beïnvloed door het Arabisch, Portugees en Hindi. Het Swahili was vroeger een lingua franca of gemeenschappelijke handelstaal. Het woord Swahili is afkomstig van het Arabische ‘sawa hili’, dat ‘van de kust’ betekent. Dit kleine, ietwat verlegen manneke kom ik tegen in zijn school. Hij zei geen woord maar spreekt de internationale taal van het gebaar. Duim omhoog! Prima, maar de andere blijft lekker in zijn mond :-)
Buikje
Bij Livingstone Beach Restaurant in Stone Town kun je heerlijk eten, uitbuiken en de tijd vergeten. Er is zoveel te zien op het strand, in het water en langs de branding dat je er uren kunt zitten. Deze twee jongens waren aan 't ravotten op 't strand, waarbij de een het ontzettend lachen vond om eerst in 't water te springen en daarna door 't zand te rollen. De ander was er nog niet over uit en stond besluiteloos naar beneden te staren. Alsof het antwoord uit z'n buikje zou komen... Ik heb genoten van deze twee en vond ze op dit moment net Duo Penotti ;-)
Egypte • Egypte Woestijn en oases
Egypte • Egypte Woestijn en oases
Lost
'Cabin crew, prepare for landing'. Ik duik naar voren en druk mijn neus tegen het raampje om te zien wat ik mezelf jaren geleden plechtig heb beloofd om nooit meer te zien. Nee, dit is geen gevalletje van een ezel die zich stiekem toch 2x aan dezelfde steen stoot, maar slechts een kort uitstel van de uiteindelijke bestemming, Zanzibar. Willen we dit met z'n allen halen, nou ja allen, degenen die nog aan boord blijven en niet uitstappen in Hurghada, Egypte, dan zal de tankwagen kwistig met brandstof moeten zijn. Het is niet dat ik nooit meer naar Egypte wil, maar een korte all inclusive in Sharm El Sheikh (wat we jaren geleden totaal onverwachts 'even deden' wegens een financiële meevaller) is niet mijn ding. Bovendien ging de service 'all inclusive' wel erg ver... zeg maar tot aan het toilet... en daar zat ik vaak, ahum. Maar dit uitzicht, een paar kilometertjes boven de grond, ziet er toch wel erg gaaf uit. Het is slechts een fractie van de 22.000 km2 die de Oostelijke Woestijn bij Hurghada groot is. Grote delen van deze woestijn zijn onbewoond vanwege de frequente zand- en stofstormen, zware winden, lage neerslag en grote dagelijkse temperatuurverschillen.
Paradijselijk!
Paradijselijk zou je het kunnen noemen. De soms goed verstopte maar prachtige witte kleine strandjes op Zanzibar. Sommige kun je bij vloed alleen via een omweg over het land bereiken. Maar veel leuker is om te kijken welke strandjes je te voet kunt bereiken wanneer het eb is. Alleen al de reis door het water is een feestje. Wel een waar je slippers bij aan moet doen, want het koraal en de schelpjes kunnen gemeen scherp zijn. Maar het kleine beetje water is weer zijdezacht en voelt lekker warm aan. Het witte zand lonkt. Helemaal alleen. Goddelijk. Hemels. Zalig. Verrukkelijk. Mmmm... :-)
5 meter elegantie!
Giraffes vind ik elegante dieren. Elegant en ook altijd een soort van bedachtzaam. Dat komt waarschijnlijk door de manier van lopen. Het zijn namelijk telgangers. Dit betekent dat hij beide poten aan één zijde tegelijkertijd optilt bij het lopen. Eerst zet hij de twee linkerpoten, dan de twee rechterpoten. Deze gang is vrij zeldzaam onder dieren. Hij kan zich op deze manier vrij snel uit de voeten maken: al galopperend kan een giraf een snelheid van 60 km/h bereiken. Waar ik soms heerlijk lui kan zijn is de giraffe de gehele dag door actief. Een giraffe slaapt kort, per keer zo'n 4 tot 6 minuten lang. In totaal slaapt een giraffe 1,5 tot 5 uur per dag. Met zo weinig slaap red ik het niet :-) Tsja, en dan die hoogte... Het is het hoogste dier ter wereld: een volwassen giraffe kan een hoogte van rond de vijf meter bereiken. Het jong van een giraffe is al bij de geboorte 2 meter. En ook dat red ik bij lange na niet!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
