Daffiev
Koken met gemak
In de omgeving van Kalaw wonen verschillende bergvolken en de uitzichten over hun rijstterrassen, theeplantages, citrusgaarden en sesambloemvelden zijn prachtig. De mensen spreken hier niet goed Engels en hebben veelal hun eigen taal, maar zwaaien blijft een universeel gebaar. Met een gids lopen we door de bergen en lunchen we bij een familie thuis. In de keuken zit een opa met zijn kleinkind. Wat is het leven hier gewoon lekker eenvoudig.
Makreel met haai
Voordat ik mijn reisbestemming vaarwel zeg, sluit ik mijn reis meestal af met een duik. Daar leef ik eigenlijk de hele reis naar toe en ik zie dat ook als een hoogte punt. Zo ook na mijn reis door Mexico en Guatemala waarbij ik vanuit Playa del Carmen het blauwe water in was gedoken. Het bizarre was dat ik, toen nog Open Water, met een deep dive van mijn mede duikgenoot die zijn Advanced wilde halen, mee mocht naar 27 meter. Nog maar net bijgekomen van wat me overkomen was (het was mijn 8ste duik ooit), zei de duikinstructrice "Kijk daar, een school makreel. Laten we eens kijken of we haaien tegen komen". Het zodiakje bracht ons in het oog van de school waar we ons snel in het water lieten vallen en tussen een muur van makreel in naar beneden zweefden. Zoveel vis had ik nog nooit gezien! De school makreel opende zich als een gordijn en wauw...... het silhouette van een haai kwam er doorheen gezwommen. En nog een..... en nog een..... Ik telde er 7! Vol enthousiasme en adrenaline maakte ik foto's met flits met mijn geleende onderwatercamera. Eenmaal boven vertelde de instructrice dat het om 7 bull sharks ging waarvan er twee om ons heen cirkelde. De foto's van de haaien zijn uiteindelijk niet gelukt (vandaar deze foto). Maar wat een ervaring!
De kleuren van Cuba
Ik hou mezelf altijd voor dat ik meer met natuur heb dan met cultuur. Ik word namelijk erg blij van de schilderachtige vergezichten en de overweldigende rotspartijen die Nederland eigenlijk niet zo kent. Talloze exotische wilde dieren, dichtbegroeide jungle, savanne zover je kan kijken en woeste bergen met besneeuwde toppen doen mijn hart altijd sneller kloppen. "Wat moet ik dan in Cuba?" dacht ik bij mezelf toen mijn reisgenoot voorstelde nu maar eens naar Cuba te gaan omdat het zo veranderd de laatste tijd. "Wat is daar dan te doen? Hebben ze daar ook ongerept natuurschoon?" Nou, jawel! Naast de salsa, Amerikaanse auto's en vrolijke mensen heeft Cuba absoluut ook mooie natuur. Eigenlijk heeft Cuba het allemaal. Dankzij het gemak van het reizen en de geweldig vriendelijke mensen heeft Cuba een plekje in mijn hart veroverd.
De Inle-visser
We boekten een tocht over het meer met de drijvende tuinen, eenbeen-vissers (ze vissen terwijl ze op 1 been staan) en het springende-kat-klooster. Dit staat overal aangeschreven als een must-do. Als extra bezienswaardigheid konden we ook de processie van de belangrijkste pagode aanschouwen. Dat wilde we zien, dus vertrokken we maar weer eens om 5 uur in de ochtend vanuit ons hotel. Gelukkig waren we niet alleen, we werden vergezeld door meer dan 25 andere boten vol toeristen. Ergens was het wel een geruststelling dat al deze toeristen zich ook in de gammele bootjes (voor 5 toeristen of 20 Birmezen) waagden. Blijkbaar waren de bootjes betrouwbaar genoeg. Om de zitting van het houten stoeltje zat een "reddingsvest" die gedoneerd moet zijn door de Titanic, we waren niet zo zeker of dat vodje ons leven echt zou redden. Maar het bleek allemaal mee te vallen en de boot was prima stabiel. De tocht over het meer was prachtig. De lokale bevolking leeft op en van het meer en zo kwamen we ook vissers tegen die op een- of twee benen hun vissen via een net binnenhaalden. Na een dagje op het water hadden we prachtige foto's, en een houten kont.
Op de brug, heen en..
Het gaat al schemeren en nog steeds zijn we aan het onderhandelen over de prijs van het bootje dat ons, al roeiend door een Birmees mannetje, over het Taungthmanmeer zal varen. Er zijn al aardig wat bootjes op het meer, met als doel het maken van talloze foto's van de brug en de zonsondergang. We kijken naar het houten bootje dat er gammel en versleten uit ziet. In Birma weten ze goed de toerist geld afhandig te maken en hoewel we al even in het land hebben gereisd, kunnen we niet wennen aan het feit dat wij als cash cow worden gezien. Ze weten ook wel dat we hier maar een keer zijn en dat de zon bijna ondergaat en we inmiddels de zenuwen hebben dat we misschien die ene foto voor thuis niet meer kunnen maken. Dus we gaan akkoord (snel schiet op, de zon gaat onder) en hupsen in het gammele houten bootje. Het Birmese mannetje lijkt geen haast te hebben en vaart ons in een slakkentempo over het meer. Ergens ook wel prima, want het is knap lastig foto's maken met een wiebelende boot en de ondergaande zon. Wanneer we het bootje uitstappen zijn we de, in onze ogen, veel te hoge prijs voor het bootje alweer vergeten. We hebben mooie foto's en veel ook!
Fez-inerend
Scherp geurende kruiden prikkelen mijn neus zodat ik er bijna van moet niezen. Links liggen de verse groente, rechts de koeientongen en kamelenhoofden. De winkeltjes en de smalle straatjes in minimaal licht van een paar binnen vallende zonnestralen en lampen in allerlei kleuren, vormen het decor van de markt in Fez. Even verderop ligt de bekende leerlooierij waar leer op ambachtelijke wijze wordt verwerkt en gekleurd. Het aangeboden takje munt duw ik bijna in mijn neusgaten in een poging de penetrante geur te neutraliseren. Ik verwacht dat elk moment de regisseur "Cut" roept en dat iedereen op de markt acteurs blijken te zijn. Een stedentripje Marrakesh? Ik zeg Fez!
De kracht van...schoo
Als vorsten mogen we vooraan gaan zitten, op een verhoging. Zo hebben we perfect uitzicht op de sumo-ring voor ons. Door onze haarkleur en lengte steken we af tegen de andere toeschouwers om ons heen die ons openlijk bekijken alsof we van een andere planeet komen. We hebben geen idee wat ons te wachten staat. Vanaf het moment dat de ceremonie begint verwonderen we ons over de vele rituele die plaatsvinden voordat het echte 'worstelen' begint. Een soort dans, het gooien van zout, samenzang. Het zijn allemaal oude gebruiken die in eren worden gehouden. Best een gek gezicht om al die vrij forse (in onze ogen obesitas) mannen, slechts gehuld in een soort katoenen luier, met serieuze gezichten het licht zoetsappige toneelstukje te zien opvoeren. Waarschijnlijk denk je bij het zien van de foto niet direct aan schoonheid. De sumo-worstelaar hebben echter wel een heldenstatus in Japan. En hoewel de vrouwen zo weinig mogelijk eten om slank te blijven, zijn de sumo-mannen een lust voor het Japanse oog. Japan heeft een van de meest ondoorgrondelijke en tegelijk facinerende culturen van de landen waar ik ooit ben geweest. Verfijnde rituelen en eeuwenoude tradities staan in schril contrast met de bizarre gewoontes en wreedheden van het verleden en het nu. Het verfijnde Ikebana, de thee-ceremonies ten opzichte van de walvisjacht en de metro-billenknijpende mannen. Een reis door Japan prikkelt alle zintuigen!
Op bezoek in een...an
Nog steeds ben ik zenuwachtig voordat ik erin spring, voordat ik me onderdompel in het onbekende. Maar dan, zover als ik kan kijken zie ik het, een kleurenpracht van organismen uit een andere wereld. Ik mag het allemaal best heel mooi vinden, maar hier ben ik slechts op bezoek. Ik ken de gebruiken niet, heb geen idee hoe het leven hier is. De onderwaterwereld is een van de meest onontdekte gebieden op deze wereld en het geeft mij altijd het gevoel dat ik als mens eigenlijk niet zo heel veel voorstel. Ik ben zelfs de grootste bedreiging voor deze unieke wereld. Maar daar denk ik niet aan als ik me bijna zen door de blauwe massa laat meevoeren, terwijl de lokale bewoners mij nieuwsgierig van dichtbij komen begroeten.