Chavera
Broederliefde
In Nepal zijn vele mensen arm te noemen op materieel vlak, maar ze zijn beslist rijk op relationeel vlak. Vooral op het platte land zie je hoe de families dicht bij elkaar en met elkaar leven. Hier zorgt men voor de ander, en alles wordt gedeeld. Ze hebben hier hun familie en vrienden hard nodig. Geen eenzame zielen ergens anoniem op een zolderkamer. De wat oudere kinderen helpen hun ouders bij hun dagelijkse bezigheden, terwijl de wat jongere kinderen thuis op de aller kleintjes passen. Deze twee jongetjes kom ik tegen tijdens een wandeling, op weg naar Bhaktapur. De vriendschap tussen hen is heel groot. Het is grappig om te zien hoe het oudere broertje bijna bezwijkt onder het gewicht van zijn jongere broertje.
Meer van Peten Itza
In Flores maak ik een wandeling rond het meer van Peten Itza. Het is zondag en dan zijn er niet alleen de toeristen, die deze plek uitkiezen als uitvalsbasis voor een bezoek aan Tikal, maar ook de locale bevolking, die hier samen met de familie een weekendje in alle rust doorbrengen. Er is hier heel wat moois te zien en er gebeurt ook van alles om me heen wat de aandacht trekt, maar mijn oog valt vooral op de fraaie wolkenpartij die reflecteert in het water, in mooi contrast met de oever die de lucht van de weerspiegeling scheidt.
Guatemala • Centraal en Oosten Guatemala
Guatemala • Centraal en Oosten Guatemala
De piñata stuk slaan
Op weg naar Biotopo del Quetzal zitten we geblokkeerd omdat de weg versperd is vanwege een landverschuiving. Noodgewongen proberen we de tijd te doden door een wandeling te maken langs de weg, waar zo op het eerste gezicht niet veel te zien of te beleven valt. We passeren op gegeven moment een huis waar een verjaardagsfeestje aan de gang is. We blijven eerst op een respectabele afstand staan, maar worden al gauw door de gastvrouw uitgenodigd om dit feest samen met hen te vieren. Bij zo'n traditioneel verjaardagsfeest is het de bedoeling om geblinddoekt de piñata stuk te slaan, die vol snoepgoed zit. Voor de omstaanders is het de kunst om zo snel mogelijk het snoepgoed te grijpen dat op de grond valt. Zodra de piñata op de grond valt, gaan de sterksten er mee van door. We krijgen een stukje taart, pizza en een flesjes cola, ondanks dat we met een grote groep zijn en voor hen toch vreemdelingen die zomaar onverwachts komen opdagen. Maar ze zijn zeer vereerd met onze belangstelling. We beloven de foto's van heel het gebeuren na te sturen, waarvoor ze ons ook nog eens heel hartelijk danken. Een heel leuk en uniek avontuur.
Koopwaar als hoofdtoo
De markt van Chichicastenango is de grootste indianenmarkt van Midden-Amerika. Iedere donderdag en zondag komen duizenden Maya's en vele toeristen deze markt bezoeken om dieren, bloemen, souvenirs of een van de andere bijzondere artikelen te kopen. Sommige vrouwen dragen hun koopwaar op het hoofd, waardoor ze de handen vrij hebben om te onderhandelen. En onderhandelen moet je wel: ze vragen aanvankelijk hoge bedragen voor de kleurrijke kleden, maar na wat prettige discussie gaat er flink wat van de prijs af. Je moet wel redelijk blijven en niet het onderste uit de kan halen, want het zijn echte kunstwerkjes waar ze soms maanden aan werken.
Binnengluren
In San Juan La Laguna, een dorpje bij het meer van Atitlan, bezoek ik een weverij. Zo'n 22 vrouwen hebben hier samen een cooperatie opgericht. De opbrengst van de verkochte producten wordt besteed aan de opleiding van hun kinderen. Zij hebben zelf nooit de kans gekregen om te leren lezen en schrijven, iets wat ze heel hun leven betreurt hebben. Men gebruikt hier alleen natuurlijke zachte basistinten zodat de producten ook voor export geschikt zijn. De vrouwen laten zien hoe ze de verf maken van natuurlijke producten, hoe ze het katoen verven, tot dunne draadjes spinnen, en hoe ze de stof weven. Tijdens deze demonstratie gluurt dit meisje naar binnen, zich er niet van bewust dat ze hierop betrapt wordt door mijn camera.
Santa Catalina boog
De eerst week hadden we last van zware regenval. Dat zorgde er voor dat we regelmatig moesten schuilen. Maar gelukkig klaarde het weer ook af en toe eens op, zodat ik uiteindelijk toch nog in de gelegenheid was om wat foto's te maken van de beroemde Santa Catalina boog. De plassen zorgen voor mooie reflecties, en na omdraaien wordt het plaatje heel apart.
Herfst in het...Krali
De opdracht voor de fotografiecursus die ik volg is deze week een landschap. Moeilijk, want vandaag is het grijs weer, en om van een landschap een mooie compositie te maken is afhankelijk van wat je op je pad tegenkomt. Dus toch maar op wandel gegaan naar het Kralingse bos, ondanks het grauwe weer. Volgens mij is deze foto wel redelijk geslaagd. Wat vinden jullie?
Verkoopster bij de d
Bij de San Hermano Pedro kerk in Antiqua (Guatemala) zit deze oude dame, die allerhande zelfgemaakte artikelen verkoopt, waaronder poppetjes, armbandjes en hangertjes met kruisjes. Ze zit hier dagelijks, samen met een vriendin, om voor de familie wat extra geld in het laadje te brengen.
Dagje uit op het...st
De stad Pondicherry ligt aan de kust ten zuiden van Madras, aan de baai van Bengalen. De Lokale bevolking zoekt hier verkoeling middels een strandwandeling. Hier ontmoeten ze elkaar, en vooral voor de kinderen is het een heerlijk dagje uit. Je ziet ook overal kraampjes met speelgoed en locale hebbedingetjes, en er lopen verkopers te leuren met suikerspinnen. Deze kleurrijke familie geniet van het prachtige zeezicht. Het lijkt wel alsof ze zich afvragen wat er aan de andere kant van die oceaan ligt. Het einde van de wereld? Zouden ze weten dat 1453 kilometer verderop de Andaman eilanden liggen?
Slapende...riksjabest
In de Indiase stad Pondicherry, door de Fransen (Franse Oost-Indische Compagnie) gesticht in 1676, valt mijn oog op deze slapende riksjabestuurder nabij de Eglise de Notre Dame des Ages. Het is zondag en al laat in de middag. Op zo'n dag als vandaag, terwijl de meeste winkels gesloten zijn, zal hij niet veel klandizie hebben. Pondicherry is een heel charmant stadje, waar je jezelf eerder aan de riviera waant dan in India. Er zijn veel lommerrijke straten met Franse namen. Je vindt er zeer goede bistro's en restaurants, zoals je ze nergens anders vindt in Zuid India. Helaas niet toegankelijk voor deze arme man.
Familie op de weg naa
Op weg naar Badami moest onze bus plaats maken voor een ossenkar die uit tegengestelde richting kwam. Bij het achteruit rijden zakte het linker achterwiel van de bus in de veel lager gelegen berm. Even leek het erop dat de bus zou kantelen. We zijn toen voor alle veiligheid rustig uitgestapt. De hele familie staat hier nog met verwondering te kijken naar de bus terwijl de buschauffeur alle pogingen doet om het wiel uit de berm te rijden, wat uiteindelijk lukt. Ik weet niet of ze beseft hebben wat er had kunnen gebeuren als de bus op hun huisje gekanteld zou zijn. Maar alles is goed afgelopen. Het leverde in elk geval een uniek plaatje op.
Zoutpannen
Op weg naar Pondicherry stoppen we bij de zoutpannen, waar mannen noeste arbeid verrichten met het samenharken van het zout. Vaak worden er ook kinderen ingezet om te werken in deze witte hel. Hiervoor zijn een aantal stichtingen opgericht om deze kinderarbeid tegen te gaan. Gelukkig waren er geen kinderen te zien. Deze mannen hun huid is helemaal verschraald van de zon. Het lijkt wel gelooid leer. Maar ze blijven er goedlachs onder. Hoe een mens dit kan volhouden?
Bruidsmeisje in de...
De Meenakshi tempel is de ideale locatie om te trouwen. We zien hier dan ook heel wat bruidjes, omringd door bruidsmeisjes en familie. Ze zijn nog volop bezig met het aanbrengen van jasmijn in het haar. Overal hangt deze heerlijke bloemengeur. De meeste meisjes vinden het geweldig dat we foto's van hen maken. Het brengt misschien wel geluk! Dit schattig bruidsmeisje was mij meteen opgevallen. Ik hoop voor haar dat zij later zelf de keuze krijgt met wie ze mag trouwen. In India worden huwelijken namelijk nog altijd door de ouders gearrangeerd.
Garnalenvissers op de
Op weg naar Pondicherry stoppen we bij een rivier waar voornamelijk vrouwen in 1 lange rij dwars door de rivier waden. Ze zijn garnalen aan het vangen. Zodra ze onze bus in de gaten krijgen en merken dat we foto's nemen, komen ze om geld vragen. Ach, dat is mij het plaatje wel waard. Deze dame, die ter bescherming voor de brandende zon een doek om haar hoofd heeft gewikkeld, heeft rode tanden door het kauwen op Paan bladeren, bestreken met Catechu. Catechu is een rode vloeistof gemaakt van de Acacia catechu boom.
Wasvrouwen op de weg.
Op weg naar Badami zien we tafereeltjes van vrouwen die de was slaan bij de ghats (trappen die naar de lager gelegen oevers van rivieren of andere wateren leiden). Dit zijn de ideale plekjes om tijdens een lange reisdag de benen eventjes te strekken. Deze wasvrouwen keren huiswaarts, met de was op hun hoofd.
Bharata Natyan...uitv
Tamil Nadu is bekend om zijn dansschool in Chennai, waar de Bharata Natyan wordt aangeleerd. Dit is een Indische klassieke dans die wordt uitgevoerd volgens de voorgeschreven regels van de Veeda's, waarbij het verhaal wordt verteld als een aanbidding tot Deity. Deity is een bovennatuurlijk en onsterfelijk wezen, dat als heilig wordt beschouwd, en vaak als god wordt aanbeden. Deze meisje stonden even stil in deze prachtige pose, waardoor ik ze scherp op de foto kon vastleggen.
Rhoonse Grienden
Vanmiddag even in de Rhoonse Grienden geweest. Rhoon is een dorp dat tegen Rotterdam aan ligt. Het is een heerlijk gebied om te wandelen. De Rhoonse grienden staan onder invloed van eb en vloed. Het zijn de laatst overgebleven getijdengrienden van Nederland en de wilgen worden er nog steeds in een cyclus van drie jaar 'gehakt'.
Al fietsend langs de.
Voor wie door Noord India en Rhajastan reist en eventjes genoeg heeft van de drukte, de uitlaatgassen, de forten en paleizen, is het een verademing om in Khajuraho een fietstochtje te maken naar de landelijke dorpjes in deze prachtige omgeving. De mensen en vooral de kinderen daar zijn nog niet verpest door het toerisme, en zijn daardoor nog heel spontaan en heel gastvrij. Je kan er heerlijk rondfietsen in een prachtige omgeving met mooie vergezichten, terwijl je de zuivere lucht inademt. Af en toe stop je onderweg om een praatje te maken met de locale bevolking, voor het maken van wat foto's, of om een kijkje nemen in een schooltje of bij iemand thuis. Zo'n fietstochtje kan bijdragen aan de ontwikkeling van de kinderen omdat je vrij bent een donatie te doen waarvan je zeker kan zijn dat die goed besteed wordt. Zo heb ik achteraf met eigen ogen gezien dat er schoenen en schoolbenodigdheden zijn aangeschaft voor deze kinderen met onze donaties. Daarom heb ik de man, die deze fietstochtjes organiseert en de hulpacties onderneemt, gesteund met het bouwen van een website (zie: [url="http://www.bestbikekhajuraho.com" target="_blank"]http://www.bestbikekhajuraho.com[/url]). Hierop vindt je alle informatie over de excursies en kan je de gallery bekijken met mijn foto's van deze fietstocht. Een aantal van die foto's staan ook hier op de Columbus website. Ik hoop dat ik hiermee een steentje kan bijdragen aan de toekomst van de kinderen uit de dorpjes nabij Khajuraho.
Meisje voedert...baby
Tijdens mijn verblijf in Hurghada was een uitstap naar de Sinai woestijn een verademing om te kunnen ontsnappen aan de puur toeristische trekpleister die enkel voor duikers een paradijs kan genoemd worden. In de woestijn kwam ik tot rust en genoot ik van de gastvrijheid van Berbers in een bedoeïenenkamp. Dit Berber meisje deelt haar brood met een baby-dromedaris.
Marathonbeeld bij de.
Het ‘Marathonbeeld’ staat op een licht getinte asfaltvlakte aan de uitloper van de Erasmusbrug, en is een geschenk van de stichting Rotterdam Marathon aan de stad. Het beeld is opgebouwd uit hoekige, tegen elkaar geplaatste felle kleurvlakken en staat op een lage betonnen plaat waarop de namen zijn te lezen van winnaars van de marathon uit voorgaande jaren.
Hier zit er eendje in
Het blijft leuk, eendjes kijken en eendjes voederen. Zodra het zonnetje maar even tevoorschijn piept zijn ze er, en zie je ook mensen die de broodtrommel tevoorschijn halen om ze te voeren. Deze eend zit lekker te genieten van het winterzonnetje, de pootjes even te ruste gezet op de boomstam onderwater.
Reflectie van een...h
In een stad hoef je geen stijve nek te krijgen van het omhoog kijken als je gevels wil bekijken. Na een regenbui worden de gevels op een verrassende manier gereflecteerd in een plas. Een grappig spelletje dat motiverend werkt om na een regenbui op pad te gaan. In Schiedam merkte ik deze historische gevel op in de goot bij het oversteken.
Drie van de vijf...re
Misschien nog iets te vroeg, want pas in april 2011 vindt de opening van het provinciale molenjaar ‘Leve de Molens’ plaats in Schiedam en wordt in mei de nieuwste molen De Kameel ingebruikgenomen. Eens stonden er wel twintig molens in de stad. Het merendeel, de brandersmolens, maalde graan voor de branders, die moutwijn stookten voor de jeneverindustrie. Nog altijd zijn de vijf nog overgebleven reuzen karakteristiek voor de stad. Hier alvast een zicht op de drie molens: de vrijheid, de Noord en de Nieuwe Palmboom.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
