Twee weken geleden ben ik op stedentrip naar Kiev geweest. Een prachtige en kleurrijke stad met onder meer schitterende kerken en kloostercomplexen. Maar het hoofddoel van de trip was voor mij een exc... Lees meer
Ambassadeur Bowral
Naam
Paul de Roos
Reviews
Foto's & tips
1388
Blogs
9
Lid sinds
26 March 2008
Favorieten
Fav. werelddeel
Azië
Fav. land
Vanuatu
Fav. stad
Hongkong
Over mij
Ben Paul en ik hou van reizen en van pindakaas. Fotograferen vind ik hartstikke leuk en deze site biedt mij heel veel inspiratie. Mijn motto is dat je het meest leert door naar anderen te kijken. Het fotograferen zelf is 'slechts' een technische handeling. Overigens is een beetje gevoel hierbij wel handig ... ;-)
Mijn Motto
''The world is a global village' - Marshall McLuhan'
Over mijn camera
Type
Spiegelreflex
Merk
Canon
Model
5D Mark II / 80D
Overige
Diverse lenzen
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (1388)
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Betelnoot
In de regel sta ik altijd open voor tips uit het Columbus Magazine. Vaak lekker uitdagend, maar …. er zijn grenzen! Na aangenaam kennis te hebben gemaakt met deze joviale man in het dorpje Simbai, besloot ik na enige aarzeling toch maar tip 16 uit de reportage over Papoea-Nieuw-Guinea (Columbus 29) aan mijn neus en mond voorbij te laten gaan. Met als titel 'Probeer de lokale drug' wilde de redactie mij aan de betelnoot hebben. Ik citeer: 'Half Papoea-Nieuw-Guinea kauwt betelnoot: een mix van de noot van de betelpalm met verse mosterd en kalk. Je wordt licht in je hoofd en je mond kleurt vuurrood' …
Aan de wandel
In het stadje Sal Rei op het eiland Boa Vista verblijven relatief veel Senegalezen. Voor hun levensonderhoud richten zij zich met name op de toeristische sector door allerlei souvenirs te verkopen. Van de Kaapverdische eilanden ligt Boa Vista het dichtst bij Afrika (450 km tot Senegal).
Japanse kraanvogel in
Een absoluut hoogtepunt van mijn trip door Japan afgelopen februari was ‘een bezoek’ aan de ‘Red-crowned Cranes’ (Japanse kraanvogels) op het noordelijke eiland Hokkaido. Het is een lust voor het oog tientallen van deze gracieuze vogels te observeren in een winters sprookjesachtig landschap. Er lag al een dik pak sneeuw en het sneeuwde nog steeds bij temperaturen ver onder nul. De Japanse kraanvogel is niet zomaar een vogel. De ‘Tancho’, zoals hij in Japan wordt genoemd, is al eeuwen lang een heilige vogel die geluk en een lang leven brengt. Je ziet hem op veel oude prenten afgebeeld. De traditie zegt dat als iemand 1.000 origami-kraanvogels vouwt, zijn wens tot gezondheid in vervulling zal gaan. Toch is er een tijd geweest dat men dacht dat de tancho was uitgestorven. In de achttiende eeuw was het jagen op de kraanvogel voorbehouden aan de keizers van Japan. De illegale jacht op deze ‘kostbare’ vogel leidde ertoe dat de populatie in een snel tempo afnam. Dit werd nog eens versterkt door de intensivering van de landbouw, waardoor er voedselschaarste voor de vogels ontstond. Aan het einde van de negentiende eeuw werd er geen kraanvogel meer gesignaleerd. Hij leek hetzelfde lot als de dodo te hebben ondergaan … Totdat in 1924 enkele boeren een kolonie van nog geen twintig kraanvogels ‘ontdekten’ in de niet bevolkte Kushiro gras- en moeraslanden. Vanaf dat moment werd alles in het werk gesteld om het voortbestaan van de uitgestorven gewaande kraanvogel veilig te stellen. Dat is Japan goed gelukt! Momenteel zijn er ongeveer 1.300 exemplaren. Je vindt ze in de omgeving van het plaatsje Tsurui. Het is een fantastisch gezicht deze sierlijke vogels te zien ‘landen en opstijgen’. Nog mooier wordt het als ze in de winter op een synchronische wijze paringsdansen uitvoeren. De foto hierboven mag je wel een gelukstreffer noemen. Het is me maar een keer gelukt een kraanvogel geheel ‘vrijstaand’ in de sneeuw vast te leggen. In alle andere situaties zie je een vaak storende achtergrond (bomen, struiken, hekken). Dat de tancho nog een lang en gelukkig leven beschoren mag zijn!
Laatste blogs (9)
Er was eens een piloot van Turkish Airlines die na de landing zijn vliegtuig niet meer helemaal onder controle had ... Op die vroege woensdagochtend 4 maart schoot een Airbus van de baan en bleef m... Lees meer
De rugzakken zijn zo goed als ingepakt. Alleen nog wat laatste spulletjes, zoals een duikbril, dropjes en nog een extra batterij voor de camera. Vrijdag 24 juni vertrekken we voor een zesweekse reis... Lees meer
Mijn fans (146)
Ik ben fan van (68)
Mijn favoriete foto's & tips van anderen (317)
Terug naar de 'Mont'
Je zou het niet zeggen met die dreigende lucht maar het bleef droog. Op de voeten na dan terwijl we terug lopen van het eiland Tombelaine. Van deze kant zicht op het beboste deel van de Mont Saint-Michel.
Een houtpantserjuffer
Dit vind ik een van de mooiste juffers in de natuur. De houtpantserjuffer (Chalcolestes viridis) is een grote juffer, die goed te herkennen is aan de puntvormige groene streep aan de onderkant van het groen op de zijkant van de borst. De houtpantserjuffer behoort tot een groepje van 5 metallic groene waterjuffers. Toch is ze gemakkelijk te herkennen: de houtpantserjuffer is de grootste, mannetjes worden niet blauwig en de vlekjes in de vleugels zijn wit. De ogen zijn meestal bruin, bij de andere pantserjuffers zijn die vaak blauwachtig. Er kan een lengte worden bereikt van 45 tot 50mm en de spanwijdte loopt op van 50 tot soms 60mm.
Fikse klim
Gisteravond zat ik (net als mogelijk meer van jullie) voor de buis voor de serie Madagascar van de BBC. Ik heb deze serie al meerdere malen gezien, maar het gaat nooit vervelen. Deze aflevering begon met de highlands, welke je hier op de foto ziet. Dit is in Andringitra NP - en dan het deel dat Tsaranoro Valley heet. Ik heb 4 zonsopkomsten bij deze dam gestaan en de eerste 3 waren te winderig voor een mooie spiegeling. Helaas geen decoratieve wolkjes, maar dat was voor de wandeling die we deze dag gingen maken eigenlijk ook juist weer goed. We zijn helemaal omhoog gelopen naar de top: de Mora Mora (het hoogste deel van het massief links in beeld). Daredevils klimmen de kortste route 700 meter bijna loodrecht omhoog. Wij zijn via de achteringang naar boven gelopen. Pittig tochtje, maar nog wel te doen. Het uitzicht is prachtig vanaf de top en we hebben onderweg veel ringstaartlemuren zien zonnen op de rotsen. Wellicht overbodig om te vermelden, maar neem wel een gids mee. Er zijn geen routemarkeringen onderweg.
Mijn favoriete blogs van anderen (2)
Deel 2: Benbow was lang niet zo soepeltjes te bedwingen. We liepen over de graad van de zwarte aspuinruggen, links en rechts diepe dalen. Met mijn door extreme slijtage nog gladder geworden Nikes geen... Lees meer
Deel 1: Ambrym was de magische spark waar ik naarstig naar op zoek was. Een 4daagse vulkaantrekking. Een zware trekking, maar wel lopend op de pure adrenaline van alle indrukken onderweg. 1nacht East... Lees meer