Biancalos
Dankbaar en dolblij
Het meisje barstte in lachen uit toen zij zichzelf voor het eerst op het display van de camera zag. Ik kreeg een dikke kroel van haar. Ze schreeuwde wat en al gauw stonden er zo honderd kinderen om mij heen. Allemaal even dankbaar en dolblij dat gekke apparaat in mijn handen te zien.
'O My Buddha'
Met de wandelschoenen aan starten we vol goede moed aan de jungle tocht. We lopen langs enorme bomen waarvan de grote bladeren op de grond liggen. Over smalle paadjes met links daarvan diepe dalen. Over bamboo bruggen die ervoor zorgen dat je droog de tocht kan vervolgen. We lopen door droge rijstvelden en langs beekjes die uiteindelijk naar prachtige watervallen leiden. Dit alles onder leiding van deze man die als favoriete uitspraak heeft: 'O My Buddha!'
Speelgoed
China telt heel wat rare gewoonten. Het ongegeneerd rochelen op de grond is daar één van. Het dragen van een broek met daarin een gat, zodat nog niet zindelijke kinderen geen luier nodig hebben is een tweede. En deze past ook in mijn rijtje. Op veel te jonge leeftijd spelen met speelgoed dat eigenlijk speelfout zou moeten heten.
Een haan met dorst.
En driedaagse jungle tocht staat ons te wachten. Goed uitgerust en vol moed beginnen we aan de tour. Volgens de gids moeten we goed onze ogen open houden, want het gutst er van de dieren. Niet geheel de waarheid. Waarschijnlijk was er iets van deze drank nodig om de dieren te kunnen zien, want deze haan is het enige dier dat we zien deze 'jungle tocht.'
Een mooie man.
Familie van hem sjokt met het vee meters voor deze man. Door mij haalt hij deze achterstand niet in als ik wenk of ik een foto van hem mag maken. Dit vindt hij oké. Drie keer maak ik de foto over, omdat hij steeds zijn ogen dicht heeft. Ik baal, maar vind het prima geweest, bedank hem en groet hem gedag. Later die avond wordt het mij duidelijk als ik mij laat vertellen dat er volkeren zijn die door godsdienstige redenen nooit hun ogen open hebben wanneer er een foto gemaakt wordt.
Nederlands onderwijs.
Samen met onderwijs stichting Edukans vertrekken wij naar Ethiopië om hier nauw samen te werken met lokale leerkrachten. Leren van en met elkaar is het doel. Na enige vertaling is de opdracht duidelijk voor deze jongen. De kinderen moeten op 'sticky notes' een lichaamsdeel in het engels opschrijven en deze plakken waar het zich bevindt op hen lichaam.
Twee gezichten.
Kom eens hier, wenkt deze vriendelijke mevrouw met haar wijsvinger. Ze gaat zitten op de steen en wil duidelijk op de foto gezet worden. Na afloop komt ze naar me toegelopen en pakt mijn arm beet. Daarmee vertrekt meteen haar vriendelijke gezicht. Ze wil geld. Haar manier van geld verdienen?
Cambodja • Angkor en Siem Reap
Cambodja • Angkor en Siem Reap
Laan van Cambodja
Talloze wegen die leiden naar fantastisch mooie tempels in de voormalig hoofdstad van Cambodja, Angkor. De tempels zijn prachtig, maar ik geniet net zoveel van de wegen er naar toe.
Vlieg, vlieger!
Meer dan twintiger kinderen staan op hun beurt te wachten tot zij mogen vliegeren. Terwijl zij wachten komt de vlieger vast te zitten in het hoogste stukje van een enorme boom. Even lijkt het vliegeren over te zijn. Tot er twee dappere kinderen een boom in kimmen van maar liefst vijftien meter en er voor zorgen dat nummer twee in de rij kan spelen. Moed, lef en durf.
Wie ben jij?
Met scooters komen we op een plek waar dit jongetje met vier andere kinderen uit een smal zandsteegje komen lopen. Ze vinden ons gek. Zijn wij de eerste blanke mensen die zij zien? Ze zijn schuchter. Vinden het gek dat ik een foto maak. Willen niks van ons hebben. Deze jongen houdt daarom zijn zakje met eten maar stevig vast.
Confronterend beeld.
Ik loop op een markt in Ethiopië. Opeens kom ik dit jochie tegen. Hij loopt langs me met een schoolboek in zijn handen. Het is 11 uur in de ochtend en het is me niet duidelijk waar hij naartoe gaat. Heeft hij geen school? Is hij soms weggestuurd omdat hij niet de juiste kleren aan heeft? Ieder kind heeft recht op goed onderwijs.
Malawi aan het begin.
Ochtenddauw in Malawi. Achter mij staan schoolkinderen het volkslied van Malawi te zingen. Ze staan per klas in soms rijen van zestig kinderen. Moeder heeft haar kind afgezet en loopt waar zij naartoe gaat. Zonder mij aan te kijken loopt ze me voorbij, terwijl haar (andere) kind mij blijft volgen met haar ogen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
