Eefje en ik stappen in ons bootje en gaan natuurlijk helemaal voorin zitten, het beste zicht! We zijn klaar voor Galibi. De `kapitein' waarschuwt voor een ruw tochtje: klein bootje, stevige stroming en slecht weer. Ach, we zijn wel wat gewend en we vinden dat het tijd is om te gaan... waar wachten we nog op!
Al binnen de minuut slaan eerste golven de boot binnen. Geen enkel plekje op het lijf is nog droog. Plastiek zeilen worden uitgerold en over de mensen gedaan. Eefje is intussen al naar achter gevlucht! Ik laat me niet kennen en blijf zitten! Dat houd ik ook niet al te lang vol, ondanks al het plastiek en verkas ook snel naar achteren, waar het een stuk minder nat is.
De tocht duurt bijna anderhalf uur. Iedereen is tot op het bot kletsnat en heeft last van een `houten kont'. Uiteindelijk komen we aan in Christiaankondre. De volgende 3 dagen zullen we hier verblijven... ver weg van de bewoonde wereld, alleen te bereiken per boot. In de avonduren hebben we elektriciteit en er is geen WiFi. Ik zie het wel zitten, weg van de hectiek. Heerlijk wat een rust en tijd om te lezen. Ik heb een genoeg boeken van mijn (huidige) favoriete schrijver, Chris Kuzneski, bij me.
Er staan natuurlijk ook een aantal excursies gepland, waaronder vanavond, op zoek naar zeeschildpadden. Ik heb er echt zin in. We worden weer gewaarschuwd voor zwaar weer... dit keer duurt het maar een klein uurtje en natuurlijk geen garantie dat we daadwerkelijk zeeschildpadden gaan zien...