In Puno aan de oever van het Titicacameer (hoogst gelegen meer ter wereld +/- 3800m) viel ik op mijn verjaardag met mijn neus in de boter. Het centrum was volledig bezet door een gigantische stoet van een aaneenschakeling van vrolijke, dansende en op diverse en bijzonder mooie wijze uitgedoste groepen van mensen. Diverse studenten (verenigingen) uit Puno en wijde omgeving paradeerden op hun best, tot ver na middernacht, langs de gouverneur (en andere hoogwaardigheidsbekleders) van Puno.
Wie wordt verkozen tot beste, mooiste, origineelste groep? Nee, de muziek gaf geen doorslag, onmogelijk! Deze was vrijwel constant identiek. Het zit nog in mijn hoofd (positief, zeker). Urenlang gaven de uitgedoste menigte alles. Ik pakte deze mannen, van fisico mathematico van Puno, op een moment dat ze er al redelijk dooheen zaten. De vermoeidheid staat op hun gezichten maar de bewegingen zijn nog top!