Zwemmen met kaaimannen

Door: Regien

Geplaatst op Oct 5, 2013

Na volop cultuur te hebben gesnoven bij de prachtige ruïnes van Machu Picchu is het tijd voor avontuur! We vliegen naar het in de Amazone jungle gelegen Puerto Maldonado en worden met motorbootjes over de Madre de Dios naar de EcoAmazonia lodge gebracht. Langs de oevers liggen indrukwekkende kaaimannen hun middagslaapje te houden in de zon. De lodge ligt 2 uur varen van de bewoonde wereld af. Geen shops, geen internet en...géén elektriciteit! Het is er prachtig! De cabins zijn van hout met een palmbladeren dak. Ze zijn basic maar zijn wel uitgerust met eigen sanitair, voorzien van water dat uit de rivier wordt opgepompt. De ramen en patio zijn afgemaakt met vliegengaas en op die patio hangen hangmatten die er uitnodigend uitzien.

Voor ik mijn hangmat kan uitproberen trekken we er echter eerst met de boot op uit naar Monkey Island. De gids heeft bananen meegenomen en weet zo allerlei soorten apen te lokken. We zien kapucijnaapjes, leeuwaapjes, spinapen en neusbeertjes en genieten van een prachtige zonsondergang bij de rivier voor we terugvaren naar onze jungle lodge. Het is al donker als we daar aankomen en het hele terrein is sfeervol verlicht met olielampjes. Er is wel een generator, maar die wordt maar een paar uur per dag gebruikt om water op te pompen en om ons voedsel te koelen. Op weg naar onze cabin worden we echter ook vergezeld door massa's twinkelende vuurvliegjes. Ik laat mijn bed voor wat het is en slaap op de patio in mijn hangmat en geniet nog uren van de bijzondere junglegeluiden en dansende vuurvliegjes.

De volgende ochtend ontbijten we bij kaarslicht en nog voor het licht wordt neemt onze gids ons mee de jungle in. Ook nu zien we weer allerlei apen, maar ook angstaanjagend grote tarantula's, holen van gordeldieren en sporen van miereneters. Prachtig blauw gekleurde vlinders huppelen speels om ons heen terwijl we hoog boven ons felgekleurde papegaaien elkaar zien opjagen tussen de takken van de bomen. Ook de bomen zijn heel interessant. Sommigen beschermen zichzelf door middel van stekels tegen dieren en parasieten en in andere bomen wonen mieren die er bij aanraking uitkomen en daardoor schadelijkere beesten op afstand houden.

De gids haalt een stel larven uit een boom en vraagt wie er honger heeft. Het blijft stil. Niemand durft, al heeft de beste man zelf het goede voorbeeld gegeven door er eentje met smaak op te peuzelen. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn afkeer, ik weet dat ik spijt zal krijgen als ik deze uitdaging aan me voorbij laat gaan. Je moet echt een drempel over om een nog levend en bewegend insect in je mond te steken, maar dan is het een kwestie van zo snel mogelijk kauwen om er maar voor te zorgen dat ie niet levend je slokdarm in kan glijden. De smaak valt me reuze mee, je kan het een beetje vergelijken met de smaak van een tamme kastanje.

Overmoedig geworden door deze overwinning op mijzelf, kost het de gids weinig moeite me te overtuigen bij terugkeer een duik te nemen in de rivier. Jawel, diezelfde rivier die bevolkt wordt door kaaimannen! Ik probeer me te herinneren of ik ooit een nieuwsbericht heb gelezen over toeristen die in Peru zijn opgepeuzeld door kaaimannen, maar er schiet me niks te binnen. En een reisorganisatie komt er ook niet mee weg als ze hun groepen onderweg zouden uitdunnen...toch? Ik besluit dit calculated risk te nemen en ook de sportieve Rob is wel in voor een verzetje. Goed de nabijgelegen oevers afspeurend naar hapgrage kaken, wagen we ons in het water. Naast kaaimannen leven er ook anaconda's in de rivier en mijn adem stokt in mijn keel als mijn voet een onschuldige waterplant raakt. Ik hoop dat eventuele hongerige beesten in de buurt aan 't Southbeachen zijn en voor een gespierd stuk vlees gaan met een laag vetpercentage. Als ze liever naar de McSwim gaan voor een vette hap, ben ik reddeloos verloren!

(Lees ook mijn tip over EcoAmazonia!)