Zoutmeren van Maras.
Sinds de Inca-tijden wordt zout verkregen in Maras door zout water uit een lokale onderaardse stroom te verdampen. Het zeer zoute water komt uit bij een bron, een natuurlijke uitlaat van de ondergrondse stroom. De stroom wordt naar een ingewikkeld systeem van kleine kanalen geleid, zodanig geconstrueerd dat het water geleidelijk naar beneden loopt naar de honderden jaren oude terrasbekkens.
Deze dame met kindje op haar rug gaat een kleimuurtje openen zodat "hun" bekken vol kan lopen, ze zal er bij blijven zitten totdat het bekken vol is, om dan het muurtje weer te sluiten