Vlakbij het dorpje Maras liggen zoutterassen. Sinds de Incatijd worden deze terrassen al gebruikt om zout te winnen. Water stroomt vanuit de bergen naar beneden en loopt in de terrassen. Het water bevat zout, door de zon verdampt het water en blijft het zout over in de terrassen. Het lijkt alsof de natuur al het werk doet maar niets in minder waar... Het zout moet zorgvuldig van de zijkanten en onderkant worden afgeschraapt, in zakken worden geschept en naar een verkooppunt worden gebracht. Het is zwaar werk voor deze mensen.