De Uros-indianen leefden vroeger in de jungle maar zijn door de Inca's verdreven en vluchtten het Titicacameer op en vestigden zich op de rieteilanden in het meer. Het bestaan op deze eilanden is ook nu nog zeer moeizaam en ze zijn erg arm. Ze maken alles van riet: hun boten, huizen, bedden enz. Verder hebben ze niets. Ze proberen een beetje geld te verdienen aan de toeristen die er komen.
Bij aankomst op een eiland is het even wennen want de grond beweegt doorlopend onder je voeten. Ook is het even schrikken om de extreme armoede te zien. We worden direct aangeklampt door een paar kinderen die bedelen om 'bananas' en 'madarinas'. De kinderen hebben allemaal de blozende, verweerde rode blosjes op de wangen en zijn gekleed in de meest vreemde combinaties van truien, vestjes, broeken en mutsjes. Zo lang het maar lekker warm is.

Dit meisje liep als een koninginnetje rond met haar hoed en haar vrolijke, open, levenslustige en vrijmoedige blik. Echt een vrijbuitertje!!!