Deze dame trof ik met nog enkele dames en ze waren op de terug weg naar hun dorp met het gehaalde hout. We hadden een zeer afgelegen weg genomen, meer een karrenspoor en aan de reactie van de dames was te merken dat een toerist een zeldzame verschijning was.
Een 2 km was het dorpje en daar waren we een grote attractie voor de kinderen die het klaslokaal uitstroomden. Ze waren niet te houden. Van de leraar kregen we een kopje koffie, duurde wel even want het moest vers gezet worden op een nog aan te maken vuurtje. Voor zulke ontmoetingen doe je het voor.