Paraguay deel 1: Ciudad del Este en de Itaipu dam

Door: Troublemaker

Geplaatst op Nov 12, 2010

Paraguay deel 1: Ciudad del Este en de Itaipu dam

Ciudad del Este
Met de lokale bus gaan we vanaf Foz do Iguacu in Brazilië over de Vriendschapsbrug naar Ciudad del Este. We verlaten Brazilië zonder dat ons paspoort wordt afgestempeld, de bus rijdt in één keer door naar de Paraguayaanse douane. Als Nederlanders krijgen we daar zonder problemen een mooie ronde stempel in ons paspoort onder begeleiding van de woorden 'Bienvenidos en Paraguay', welkom in Paraguay. In de eerste straat in Ciudad del Este die we binnenrijden wemelt het van de straatverkopers. Contrabande, namaak vanalles en nogwat, eettentjes en zomaar mensen die op straat rondhangen. De huizen tellen een of twee verdiepingen, brede straten met bomen, maar het is wel duidelijk een stad, de tweede qua grootte in Paraguay, Ciudad del Este. We lopen op een taxi af, die vlak na de douane staat. We hebben nog geen Paraguayaanse Guaranies, maar Braziliaanse Reals worden gretig geaccepteerd. We worden afgezet bij hotel Munich, maar helaas zit dit vol, net als buurhotel Austria; zitten hier veel Duitstalige emigranten? Dan maar naar een ander hotel in dezelfde straat, hotel Santo Domingo. Dit hotel heeft betere tijden gekend, maar voor ons is er gelukkig wel een 3-persoonskamer. Het is een heel gedoe om de sleutel in het slot te doen, een schroefje van het slot is er al uitgedraaid, maar het lukt toch om de kamerdeur te openen. Er zijn verschillende soorten stopcontacten die half in de muur hangen en enkele ongebruikte schakelaars. De douche hangt in het midden van de badkamer en het is niet duidelijk welke van de vier knoppen voor het water aan gedraaid moet worden; twee hangen er bijna aan het plafond en twee halverwege de muur, waarvan één knop niet werkt. Bij het douchen word ik geëlektrocuteerd als ik aan het schuifje van de grote doucheknop draai om het water kouder te maken. Nooit aan dat schuifje zitten dus als de douche aan staat! Maar geen geklaag, we zijn in Paraguay, de mensen zijn vriendelijk en we hebben onderdak.

Vegetarisch?
Voor het donker wordt willen we pinnen en eten. Volgens de receptionist is er twee blokken verderop bij de rontonde een pinautomaat. We lopen er heen langs straatbarbecues en opvallend veel kapsalons, maar we zien nergens een pinautomaat. Bij de ESSO benzinepomp vragen we waar de 'cajero automatico' zit; die blijkt binnen in de shop te zijn! Vandaar ook de man met geweer buiten bij de shop, die bewaakt de pinautomaat. Binnen is er airco en pinnen we een miljoen, lekker gevoel geeft dat om Guarani-miljonair te zijn. Overigens konden we hier ook US dollars pinnen. Gelijk geven we een deel van ons kapitaal uit aan een voordeelmenu van anderhalve liter cola en 6 empanadas, waarvan de vullingen variëren van traditioneel 'carne' en 'pollo' tot 'queso'. Leonie, die vegetarisch is, neemt de kaasempanadas en ik kies voor kip en beef. De vegetarische empanadas bevatten echter ook ham, dus ruilen we ze voor een broodje gezond dat met liefde wordt klaargemaakt. Als je iets vegetarisch wilt bestellen moet je hier dus niet alleen 'sin carne' zeggen, maar ook 'no pollo' en 'no jamon'; kip en ham vallen hier niet onder vlees. Over alle empanadas en broodjes heen smeren we een dikke laag Acapulco-mayonaise.

Itaipu
De volgende morgen gaan we naar Itaipu Binacional, de grote dam in de Paranárivier tussen Brazilië en Paraguay. De gammele stadsbus (met sticker 'ik rijd, maar Jezus is mijn gids') zet ons af bij een kruising, waarvandaan we in gezelschap van vier Amerikanen naar het bezoekerscentrum lopen. Een film geeft uitleg over de dam: 380 Eiffeltorens aan staal, 8,5 keer zoveel puin dat uitgegraven is als bij de Eurotunnel, beton dat zou volstaan voor de bouw van 210 Maracana stadions (het grootste voetbalstadion ter wereld in Rio) en 14.000.000 kW capaciteit. Genoeg energie wordt hier opgewekt om aan 80% van de energiebehoefte van heel Paraguay plus aan 25% van de energiebehoefte van Brazilië te voldoen. Ook zijn er zes nationale parken aangelegd na de bouw van de dam, ter compensatie voor de natuur die heeft moeten wijken voor de bouw. Er waren hier watervallen die nog indrukwekkender geweest moeten zijn dan die van Iguazu...We krijgen een tour langs de dam, naar de machinekamer (één kilometer lang met acht turbines, we voelen ons alsof we in een James Bond film zijn beland) en over de dam naar de Braziliaanse kant, alles met een aircobus en gratis, sponsored by Itaipu. Men is erg trots op de dam, dat is wel duidelijk. Het geld dat met de verkoop van energie wordt verdiend wordt weer teruggegeven aan de Paraguayanen, we zien het mooie busstation van Ciudad del Este dat door de firma Itaipu is gebouwd. Maar ook is er een Itaipu bank, een Itaipu bus en Itaipu water.

Chipa in de bus
Van Ciudad del Este nemen we een bus naar Asuncion, de hoofdstad van Paraguay. De bus is goed, er zijn verschillende maatschappijen met elk een eigen bus, samenwerking lijkt handig, maar is uitgesloten. Passagiers nemen veel bagage mee, er worden zakken meel en suiker bovenop onze rugzakken gezet. Onderweg stappen mensen regelmatig in of uit, ook komen er diverse keren handelaren de bus binnen. De vrouwen van de chipa zien er vrolijk uit en dragen een grote mand op hun hoofd met een doek daaroverheen, waarin verse chipa zitten. Dit zijn maisbroodjes in de vorm van een bagel, die ovenvers heel erg lekker smaken. We kopen er eerst eentje per persoon, maar kunnen de verleiding niet weerstaan er nog wat extra te kopen. Het landschap is licht heuvelig, met af en toe wat bomen, maar vooral landbouw en veeteelt. Niet echt bijzonder, het zou zo ergens in België of Frankrijk kunnen zijn, behalve dan...

Lees verder in deel 2 hoe het ons in Asuncion vergaat!