In 1998 reisden we rond in Ecuador. Het land ligt op de evenaar, dus wij dachten dat het er dan wel warm zou zijn.
We hebben het nog nooit zo koud gehad, ook op zeeniveau. Gelukkig had ik voor ons kleine fleecedekentjes meegenomen. Die hielpen, zeker toen we een gedeelte van de Chimborazo, meer dan 6 kilometer boven zeeniveau, gingen beklimmen. We deden heel lang over de klim van 4000 tot 4500 meter, je hebt er de helft minder zuurstof. Bovendien krijg je last van hoogteziekte als je te snel gaat. Dit geldt ook voor het afdalen.
Dit jongetje zat ons in de refugio rustig te observeren. Hij heeft standaard een deken om. Toen we naar beneden gingen, rende hij vooruit; hij is het gewend.
Ik heb de foto omgezet naar zwart-wit, dat past wel bij een portret van bijna 25 jaar oud.