Backpacking at the rich
Cartagena
Colombia
Thewanderer
Backpacking at the rich
Aarzelend, enigszins voorzichtig stap ik aan boord. Een prachtig zeiljacht in de meest luxe jachthaven van Cartagena de Indias, te Colombia. Teva's uit en Christy wijst mij een riante hut aan, eigen douche, mijn onderkomen voor de komende nachten. Hoe raak ik hier nu weer verzeild vraag ik me stilletjes af en geniet van het moment.
Tijdens de tocht door de jungle naar de verloren stad was ik Christy tegengekomen. Kiwi girl, erg goed uitziend, dat kreeg te ze horen ook. Ik moest eigenlijk wel lachen om de 'platte' pogingen van een stel Amerikanen die haar het hof probeerden te maken. Zij reageerde alleen maar met "I live on a boat in Cartagena, me and my boyfriend sailed here from Europe. He's Israelian and currently back in Israel.". Nuchter keek ik er naar en dacht eigenlijk zoiets van, eerst zien dan geloven.
De klik was er eigenlijk vanaf het begin. Een natuurlijke omgang, vrij, normaal alsof we elkaar al jaren kenden. Helaas zat het niet mee voor Christy, haar bankpas was beschadigd en had ze acuut een probleem. Met als volgende bestemming Cartagena vond ik het geen probleem om haar de 250$ voor te schieten, zolang we daar maar samen naartoe zouden reizen. Toch een zekerheidje inbouwen.
Daar zit ik dan, op dat luxe jacht welke haar de oceaan over had gebracht. Een 'bootje' van een schamele 350.000 euro, alsof het niets is. Christy is er duidelijk thuis, het is haar huis geweest de afgelopen maanden. We bekijken wat DVD's van de tijd dat zij als Ibiza party babe tijdens de zomer helemaal los ging op prachtige boten. Wat een levensstijl, denk ik bij mezelf.
Na een rondje door de haven en werkelijk de meest geweldige boten te hebben gezien gaan we een hapje eten. Met een aantal 'friends' van haar. Ze vertelt me dat haar vriendje jaloers is in haar omgang op één van die mannen, omdat deze een grotere heeft... Let wel, ik doel op boot! Ja, size matters... Of juist het compensatiegedrag. We kletsen, hebben lol en delen allemaal belevenissen. Ik heb werkelijk 'a hell of a time'. (positief bedoeld)
Drie dagen lang bivakkeer ik daar, in alle luxe. Een einde volgt, temeer omdat Christy aan haar vriendje in Israel vertelde dat er een visitor was. Bij de opmerking "it's a guy" was het nu niet echt dat van vreugde het dak eraf ging... Vandaar dat ik na een aantal dagen een hostel op ben gaan zoeken voor 3 dollar per nacht. Terug naar de gewone mensen, nou ja, gewoon (blog witte goud).
De volgende dagen en ook de jaarwisseling spendeer ik met Christy, om niet veel later afscheid te nemen wanneer ik naar de San Blas eilanden vertrek. Byebye Chris and thank you!!
*Afgelopen oudjaar nog lange tijd met haar gechat. Ook over hoe geweldig het twee jaar geleden was daar in Cartagena. Who knows, we might meet again on future travels.
Foto's
