Naar het einde der aarde....?
Patagonie
Chili
Sidonius
Naar het einde der aarde....?
Uren en uren rijden we weer door het weidse Patagonische landschap over de in Argentinie befaamde Ruta Quarenta (R40), en slechts hier en daar zien we een estancia (boerderij). Onvoorstelbaar hoe mensen hier kunnen leven, in de middle of nowhere. De lange rijen houten paaltjes die de enorme landerijen afgrenzen domineren het landschap en geven er een ritme aan. De kleine grensovergang Don Guillermo brengt ons opnieuw in Chili, en tegen de avond bereiken we Torres del Paine. Eén van de mooiste plekken op aarde, en hier vieren we Oud & Nieuw. Bagage achter gelaten, alleen het hoognodige in een rugzak mee want we gaan hier een trekking doen van refugio naar refugio. Een gezellig oudjaarsfeest in refugio Les Torres met gitaarmuziek en zang en uiteindelijk gehos met toeters en slingers, maar geen vuurwerk. Ik was de enige die een paar pakjes sterretjes had meegesmokkeld uit Nederland, en dat was dan ons vuurwerk.......
Het nieuwe jaar 2009 goed begonnen met een trekking van 26 kilometer rond de drie Torres, adembenemend mooi maar erg pittig, met rottige klimmetjes. In 8 uur lopen hebben we de tocht volbracht en kwamen we bij refugio Pehoé /Grande Paine, magisch mooi gelegen aan het turkooise Lago Pehoe. 's Avonds om half 10 lagen we moe maar tevreden in ons stapelbedje te snurken! De volgende morgen opnieuw een pittige tocht van 4 uur, want dat is waarvoor je hier komt. Vele jongeren, bepakt en bezakt, komen hier kamperen en rondtrekken.
Na dit natuurschoon rijden we weer door, op weg naar de bewoonde wereld van Puerto Natales, Punta Arenas en uiteindelijke bestemming Ushuaia op Vuurland, het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika. Onderweg zijn de bermen rijk begroeid met blauwe lupines. Puerto Natales is een kleurrijk plaatsje. De golfplaten daken van de huizen zijn in felle kleuren geschilderd en doen een beetje Scandinavisch aan. Niet zo gek, want het stadje is ontdekt en ontwikkeld door Noren en Zweden, die duidelijk hun sporen hebben nagelaten. Krab en verse vis zijn hier dé gerechten, en om te smullen. Punta Arenas is een iets grotere havenstad, maar net zo fel gekleurd en voorzien van vele lupines in alle kleuren en knalgele brem. De mensen houden hier van bloemen. Het ligt aan de Straat van Maghellaen en heeft een geschiedenis waarin Kroaten een grote rol spelen. Op de opvallende begraafplaats zien we dan ook vele grafstenen met Slavische namen. Ook hier kun je fantastisch vis eten.
De laatste lange reisdag - 13 uur bus - brengt ons dan eindelijk op Vuurland, in de stad Ushuaia. Ik had me voorgesteld echt op het einde der aarde te staan, maar Ushuaia ligt aan het Beaglekanaal, aan alle kanten omringd door bergen. De bergen waar je vanuit Ushuaia op uitkijkt liggen op een aantal Chileense eilanden in het Beaglekanaal. Niet echt een einde-der-aarde gevoel, maar we laten onze verbeelding spreken. 1000 kilometer verderop ligt Antarctica en nog eens 2000 meter verder ligt de Zuidpool. Hoezo, einde der aarde? We maken een prachtige boottocht over het kanaal, zien duizenden aalscholvers en zeeleeuwen op de rotsige eilandjes, en bereiken de zuidelijkste vuurtoren ter wereld...een slanke rood-wit gestreepte toren op een eiland in het Beaglekanaal. Vanaf dat punt is westelijke richting alleen nog maar oceaan, oceaan, oceaan...
Foto's
