Chileense gastvrijheid ten top bij Piedras Rojas
Chili
Zuid Amerika
Chateau
Chileense gastvrijheid ten top bij Piedras Rojas
Chileense gastvrijheid ten top.
Het zou een lange dag gaan worden. Vanuit San Pedro de Atacama wilden we via de Salar de Atacama (een enorme zoutvlakte met een zoutmeer waarin vaak flamingo's foerageren), Laguna Miscanti en Laguna Miniques (op 4300 meter hoog) als einddoel Piedras Rojas bereiken om aldaar een plaatsje te zoeken voor een vrije overnachting met de camper. Dat hadden we eigenlijk al 3 weken zo gedaan in Chili en steeds was dat goed bevallen. Dus waarom zou dat hier bij Piedras Rojas ook niet gaan lukken?
Na Laguna Miniques en Miscanti is het nog ruim 40 km tot Piedras Rojas. De asfaltweg slingert zich door een zeer weids landschap dat is begroeid met talloze graspollen. Soms zie je drie afgeplatte vulkaankegels in de verte en een paar bochten verder zijn het er ineens vijf, prachtig afgetekend tegen een magisch blauwe lucht. Verkeer is er zo goed als niet te bekennen. Alles wat we tegenkomen zijn een zwaarbepakte eenzame fietser en een paar kuddes overstekende guanaco's. Bijna alleen op de wereld!! Dan bereiken we Piedras Rojas, een onwaarschijnlijk, buitenaards berglandschap dat surrealistisch aandoet. De bergen worden aan de voet begrensd door een roodachtig gesteente.
Maar dan begint tóch de tijd te dringen en moeten we op zoek naar een plaatsje voor de nacht. Op mijn routeplanner (maps.me, een echte aanrader!) verschijnen bij het inzoomen kleine weggetjes met aan het einde een parkeerplaats. Die zoeken we. Maar helaas blijken al deze weggetjes afgesloten te zijn in verband met herstel en kwetsbaarheid van dit gebied. Wat verderop is een parkranger aan het werk. Die vertelt ons dat we hier niet mogen overnachten. De eerstvolgende gelegenheid is 100 km verderop bij de Paso de Sico op de grens met Argentinië. Daar voelen we niets voor. Dan doemt in de verte een groot geel gebouw op. We gaan erop af. Het blijkt een militaire basis te zijn waar militairen gelegerd zijn die ingezet worden bij het wegenonderhoud. Borden met “No pasar” en veel prikkeldraad houden ons tegen. We stoppen voor het hek. Met een vriendelijk “Hola” worden we begroet door een jonge Chileense militair. Op onze vraag of we hier mogen overnachten verwijst hij ons naar een plekje, honderd meter verderop. Maar al snel komt hij terug en dirigeert ons naar een parkeerplaats voor bezoekers vlak voor het gele gebouw.
Uit zijn gebrekkige Engels begrijpen we dat we hier mogen overnachten. Tevens mogen we gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Als we zitten te eten komt een militair vragen of we gebruik willen maken van de WIFI. Natuurlijk! Even later komt hij een briefje brengen met de inloggegevens. Super service!
Als het bijna donker is, loop ik nog even naar buiten om een blik te werpen op het ons omringende, buitenaardse landschap.
Gezien de kou en de hoogte van ruim 4000 meter slapen we redelijk goed die nacht. Na het ontbijt wordt er op de deur geklopt. Wie schetst onze verbazing! Er staan twee militairen buiten met voor ieder van ons een voedselpakket, bestaande uit water, fruit, yoghurt, frisdrank e.d. (zie bijgaande foto).Wij zijn totaal verrast. Dankzij de goede werkende WIFI brengen we het thuisfront op de hoogte van onze ervaringen en maken alles klaar voor vertrek. Met behulp van de Google Translate-app stel ik een tekstje op om onze dankbaarheid tot uitdrukking te brengen. We nemen afscheid van deze gastvrije militairen. We worden nog lang nagezwaaid ….......
Foto's
