Chili (deel 3) Atacama en Iquique

Door: Elstijssen

Geplaatst op Jun 20, 2009

21 november Zoutmeren
Het zat niet in de planning, maar vandaag doen we toch een excursie. We waren eigenlijk van plan om zelf met de auto naar het Atacama zoutmeer te gaan. Door onze ervaring gisteravond en door de informatie van Jaime begrepen we wel dat we met een excursie veel meer zouden zien. Het meeste wordt hier ook absoluut niet aangegeven en in de woestijn raak je ontzettend snel de weg kwijt. Dus vanochtend werden we om 8 uur opgehaald. We gaan eerst naar het Atacama zoutmeer (met in het zoutmeer de Chaxa Lagoon); het is ruim 3.500m2, ligt op 2.300m hoog en er leven 3 soorten flamingo´s. Verder gaan we naar de Miscanti en Meñique Lagoons. Ze liggen op 4.350 en 4.100m hoog en zijn prachtig blauw, omgeven door vulkanen met besneeuwde toppen. We lunchen in Socaire; het laatste Atacameñodorp (360 inwoners) op weg naar Salta via de international road. Aan het eind van de middag stoppen we in Toconao. Toconao heeft ca. 600 inwoners en de huizen worden gebouwd van liparita steen. Een hele witte steen, die ze in de buurt uit de rotsen hakken. Hier leven ze voor een deel van kunstnijverheid, die in verschillende winkeltjes verkocht wordt; veel handgemaakte wandkleden, truien en poncho´s van alpacawol.

22 november El Tatio Geysers
Het is allemachtig vroeg opstaan, maar zeker de moeite waard. Een route waarbij het ene fantastische landschap op het andere volgt. Alle natuurlijke kleuren die je je voor kunt stellen. Op de ene plek alleen maar grijze kiezel en ergens anders prachtige rode rotsen met hele hoge cactussen (er stonden er van wel 250 jaar oud). We zien veel vicuñas en ñandu's (soort struisvogel). Tegen 6.30 komen we op een hoogte van 4.321m bij de Geysers aan. Ondanks alle lagen kleding (fleece, jacks, wind- en waterdichte broeken) en handschoenen voelen we de kou. De zon komt langzaam op en wat een bijzonder en indrukwekkend gezicht: 40 grote en kleine stoom spuwende geisers met op de achtergrond de vulkanen en de blauwe lucht.

23 november 2005 Iquique
600 km is een lange dag in de auto. De eerste uren rijden we van oost naar west door een lelijk en saai woestijnlandschap. Eigenlijk een mensvijandige omgeving. Het advies van de reisorganisatie was via de woestijn naar het noorden te rijden, maar wij gaan via de kustweg. Op zich is dat een behoorlijke gok. We hebben geen informatie over in welke staat de weg verkeert, over eventuele mist vanuit de oceaan en ook niet over de hoeveelheid verkeer (dat is wel belangrijk voor het geval je met pech komt te staan). Het blijkt een prima en weg te zijn die ca. 240 km lang vlak langs de oceaan loopt. Het is een schitterende route met constant een mooi uitzicht. We krijgen een goede indruk van het meeste noordelijke (is vroeger van Bolivia en van Peru geweest) gedeelte van Chili. Het is ongeveer 7 uur zuivere rijtijd. Veel meer dan een uurtje pauzeren, 'n keer verkeerd rijden en douane- en politiecontroles hebben we niet besteed.
Om 18.00 komen we in Iquique aan. Ons hotel ligt aan een plein met mooie gebouwen. Alle restaurants in Iquique gaan pas vanaf 20.30 open. Zo kan Evert nog even Champions Leage kijken en ik kan totaal onverwachts met mijn eigen laptop via het draadloos netwerk van het hotel internetten en mijn mail bekijken. Volgens de reisorganisatie heeft het hotel een goed restaurant. We zijn benieuwd. Het wordt wel weer eens tijd voor een lekkere maaltijd!!!