Minas Gerais was vroeger een rijke provincie waar mooie koloniale steden ontstonden. In dit gebied werd goud gewonnen in mijnen hetgeen veel rijkdom opleverde. Het bekendste voorbeeld is Our Preto hetgeen zwart goud betekent en inmiddels al flink ontdekt is door het toerisme. Our Preto is ondanks de toeristenstroom nog steeds een aanrader, maar voor wie tijd heeft raden we aan om ook Tiradentes te bezoeken. Dit kleine stadje van zo’n 6000 inwoners is ook rijk geworden door het winnen van goud, hetgeen nog goed te zien is aan de versieringen in de vele kerken. Het mooiste versierd is de Igreja Matiz de Santo Antonio uit 1730. Deze kerk is grotendeels gebouwd door slaven. De blanken die bij de bouw betrokken waren, zijn na hun dood begraven in tombes onder de vloer van de kerk. Op de houten vloer staan nummers die daarmee corresponderen. Het centrum van het stadje is klein en dus prima te lopen. Kasseienstraatjes met gekleurde koloniale huisjes lopen de heuvels op en af. Het stadje staat ook bekend om zijn goede antiekwinkels en restaurants waar lokale gerechten op de kaart staan. Tiradentes wordt met name bezocht door Braziliaanse toeristen en dan met name in het weekend. Dan rijdt er namelijk een oude stoomtrein tussen Tiradentes en Sao Joao del Rei. Dit schijnt een erg leuke tocht te zijn, maar wij waren helaas niet in het weekend. Voordeel van een bezoekje aan Tiradentes op weekdagen zijn de verlaten straten, de toeristen waren op twee handen te tellen. Vanuit Sao Joao del Rei rijdt er een bus naar Tiradentes waar ook overnachtingsmogelijkheden zijn. Autohuur schijnt ook mogelijk te zijn, maar daar hebben wij geen ervaring mee. Wij hadden het geluk dat we mee konden rijden met een Braziliaans gezelschap die net zoals wij helemaal weg waren van ‘sleepy and lovely Tiradentes’.