Spannende trekking met een zeer onverwachte wending...(Chapada Diamantina)
Noordoost Brazilie
Brazilië
Vivelafem
Spannende trekking met een zeer onverwachte wending...(Chapada Diamantina)
In de vroege ochtend werden we opgepikt door onze gids, rastafari Puma en zijn chauffeur. Wakker wordend in de jeep reden we door een mooie omgeving, de rand van het natuurpark Chapada Diamantina (zie mijn tip voor meer info).
De jeep reed lekker snel over de bobbelige wegen en door wateren. We werden afgezet: onze 3 daagse trekking kon beginnen.
Pittig was het, berg op, berg af, in de hitte. Puma, een getraind man baande zich met zijn kapmes een weg door de wildernis. Hij was bijna niet bij te houden, en dat met een rugzak op zijn rug die wij niet eens van de grond wisten te tillen!
Hop hop over stenen in stromende riviertjes, daar gingen we. Af en toe een touw spannen als het water erg wild was.
Angsten overwon ik, want soms was het een grote sprong. Een misstap en je maakte een nare smak.
We maakten stops bij prachtige watervallen waar we een verfrissende duik namen en stonden op rotsen die uitkeken op lord of the rings achtige vlakten. Geweldig mooi.
Water dronken we uit de rivier. Puma legde ons uit dat je daarom op minimaal 20 meter afstand van de rivier je behoefte moest doen. Nummertje 1 gewoon in de bosjes. Nummertje 2, kuil graven en daarna dichtgooien. Juist ja.
Het leven in de wildernis. Daar hoorde ook bij dat we gingen slapen in de open lucht. Op dunne matjes in een slaapzak.
Voor we gingen slapen nog een enorme spin en een soort giga salamander gespot. Hmm Slaap lekker.
Alert was ik, voor ieder geluidje. Maar op een goed moment overwon de moeheid en viel ik in slaap. Dromend van beesten die over mijn gezicht liepen en in mijn slaapzak kropen.. Mijn vriend Rens maakte me in het holst van de nacht wakker omdat hij dacht dat hij aliens zag. Het waren slechts vuurvliegjes. Mooi. En gelukkig.
Tweede dag op pad, heerlijk gewandeld, stevige tocht. Moe en voldaan komen we aan het eind van de dag aan bij een grote waterval waar we die nacht ook zullen slapen. We zwemmen wat en hebben een gezellige avond.
We slapen boven aan de waterval, naast een smal beekje op een platte rots. Het is helder, geen vuiltje aan de lucht.
Dan is het twee uur 's nachts, motregen. Ik slaap, maar misschien ook niet helemaal. Ik hoor keihard gebulder, droom ik? En dan ineens springt Rens op, begint te schreeuwen. Water! Water! We moeten weg hier!! Het water stroomt al mijn slaapzak in maar ik besef het niet. Ik begin rustig mijn spullen bij elkaar te zoeken, nog half slapend. Ik besef me niet dat er vanuit het niets een waterlawine op ons afkomt. Anneke en Paul (onze vrienden waarmee we op reis zijn) zijn ook al in rep en roer en Puma is duidelijk helemaal in de war over wat er gebeurd.
Rens schreeuwt: FEM!! Laat die spullen liggen en kom mee nu!! Ok eindelijk wakker. Het water stroomde inmiddels hard rond onze enkels en ons hele kamp was weggespoeld. We hadden nog best veel spullen veilig kunnen krijgen op een rots hoger op. Maar het water steeg snel en we moesten dus snel naar boven. Geen tijd om dingen aan te doen, ik liep in mijn ondergoed op slippers achter Puma aan die een weg probeerde te vinden ergens op een berg waar geen pad was. Het was donker, we hadden nog maar 2 hoofdlampen want de rest was weggespoeld. We klauterden en klommen, glibberden over modder, het was een hele opgave. Ik besefte me ineens wat er allemaal gebeurde en werd wat angstig.
Toen ik vlak daarna met mijn linkerbeen in een gat viel schrok ik zo erg dat ik weigerde nog door te lopen. Paul kon me nog net opvangen. Doodeng. En daar stond ik dan, jankend en schreeuwend; ik ga niet meer verder!
Paul kalmeerde me, we hoefden nog maar even, dan waren we veilig. Eenmaal hogerop waren we allemaal in shock. Beneden bulderde het water nog als een gek.
Puma en Paul gingen polshoogte nemen een tijdje later. Omdat Puma het eten de avond ervoor hoog in een boom had gehangen (zodat er geen beesten op af kwamen) was dat er allemaal gelukkig nog. Maar het was beangstigend om te zien hoeveel water er stroomde waar een paar uur eerder nog ons kamp was. Voor Puma was het ook een groot raadsel omdat hij als geleerd gids geen enkel voorteken had kunnen ontdekken.
Als we niet op tijd wakker waren geworden waren we zo die waterval afgestroomd en er zeker niet meer geweest.
Uitgeput waren we. Maar we moesten nog ruim 15 kilometer terug, via een alternatieve route gezien het water overal gestegen was. Het was een moeilijke terugrit. Rens liep terug op 2 verschillende slippers (1 van Paul, 1 van hem zelf), wij hadden het geluk dat we onze wandelschoenen nog hadden. Ontzettend moe, vies en nog onder de indruk van deze tocht die een bizarre wending kreeg kwamen we terug. De trekking in dat gebied werd voor onbepaalde tijd afgelast. Te gevaarlijk. Ja. Dat kun je wel zeggen.
We dronken een biertje met Puma. Op een goede afloop. De dag erna reisden we af naar het bounty eilandje Boipeba. We checkten in, in een voor ons als low budget backpackers, luxe oord. Huisjes met hangmatten voor de deur, strand een paar meter verderop. 5 dagen lang niks anders gedaan dan relaxen. Dat heb je wel even nodig na zo'n avontuur!
Ik denk terug aan een prachtige tocht maar ook een angstig avontuur, dat gelukkig goed is afgelopen!
Op het filmpje laat Paul zien waar ons kamp was. Het stromende water was eerst slechts een beekje...
http://www.youtube.com/watch?v=GvXK3Mf13Jw
Foto's
