Ik kwam, ik zag en ik werd gezien. Deel 2.
Brazilië
Zuid Amerika
ThijsVDenBurg
Ik kwam, ik zag en ik werd gezien. Deel 2.
Een 25 uur durende busrit brengt me op mijn laatste rustplaats van mijn trip binnen Zuid Amerika, Copacabana, niet die in Bolivia maar het bekende strand in het carnaval vierende Rio de Janeiro. Een stad met twee gezichten, de rijken naast de armen, extreme veiligheid naast extreme criminaliteit en geloof naast de party scene. Slenteren is de manier van voortbewegen en het beloeren van de mensen is de hobby die er bij hoort. Toch ook moet er even aan het strandleven geproefd worden en moet het Copacabana-zand even tussen mijn tenen in rare vormpjes worden geduwd. Als er wel een plek op de wereld is waar ze met uiterlijk bezig zijn is het hier. Gezien worden is belangrijk, kleine broekjes en topjes, bruine lijven, blokjesbuiken. En ik met mijn spierwitte lijf en een buik met naweeën van een maandje Argentinië. Maar het is wederom genieten en het ziet er weer goed uit. Mijn vraag is dan ook of ze even die dames met rond gebruinde billen willen overschepen naar het strand aan de Noordzee, en dat ze dan wel even de zeekoeien met gerimpelde leerhuid en ook een veter door hun reet laten liggen en misschien een reddingsplan opzetten om ze terug naar de zee te transporteren.
Op eigen houtje bezoek ik enkele uitzichtpunten en wordt pas echt duidelijk wat een mooie ligging Rio heeft en hoe verdeeld het is. Met een korte tour bezoek ik op een makkelijke en veilige manier andere hot spots. Ook het grote Christusbeeld wordt van dichtbij aangestaard. Hij gunt mij helaas geen blik waardig en blijft maar in de verte turen als een waker over de stad. Een favella tour brengt me in de armere en aparte delen in de stad. Arm leeft langs rijk en heeft een eigen wereld binnen de favella. Verschillen in levenskwaliteit worden weer pijnlijk zichtbaar, maar het is onderdeel van het leven.
Een voetbalwedstrijd bekijken in zuid Amerika stond erg hoog op mijn te doen lijstje hier en waar kan dat beter dan in voetbalnatie Brazilië. Helaas net niet op tijd voor een grote derby maar het wordt een kleinere wedstrijd. Wel in het stadion wat gebruikt zal gaan worden met het aankomend wereldkampioenschap in Brazilië. We worden zorgvuldig naar binnen geloodst, en de herrie komt ons al tegemoet. Helaas blijkt het halve stadion leeg te zijn, misschien slaat de recessie hier ook toe. Maar desondanks is het gefeest er niet minder om en als er ook nog wordt gewonnen met 3-1 is het feest helemaal compleet.
De avonden in Rio worden gevuld met feesten en nog eens feesten. Dat kunnen ze hier en ze doen het verdomde goed. De laatste avond als de beide wijzers naar de sterren steken vier ik mijn verjaardag. Is toch weer eens wat anders, en we zakken flink door want in de middag wacht het vliegtuig richting Europa. Officieel ben ik nu ook ‘minderjarig’, aangezien er tegen de tijd in is gevlogen en mijn dag ongeveer 20 uur heeft geduurd.
Een kort bezoekje aan Engeland en Wales met hoogtepunten als Snowdon en Stratford upon Avon is de allerlaatste stop. Nog een klein feestje in de Engelse pub en dan is het echt tijd om naar Nederland terug te keren.
Wat een geweldige tijd is deze reis geweest. Het ontmoeten van mooie en interessante mensen, schitterende en krachtige natuur, inspirerende cultuur, adembenemende architectuur maar vooral het naleven van een droom en realiseren dat het kan. Bedankt alles en iedereen!
Welcome to my world!
Foto's
