Deze expeditie begonnen we met 12 mensen, toeristen. Eerst wat kopen voor de mijnwerkers. In de rugzak gingen; een paar flessen water, sigaretten, staven dynamiet (slik) ontstekingspoeder en lonten (weer slik) en cocabladeren (oké) . Gewapend op rubber laarzen, met helm en lamp doken we de mijn in. Nadat we een paar keer wat enge en donkere passages waren ingedoken, stonden we diep in de berg in een enorme pikdonkere zaal nog maar met vijven, de twee helemaal links zijn de gidsen. De rest had last van....claustrofobie of andere angsten en waren vertrokken met het hulpje. Ik ben meegegaan tot het absolute einde, het afleveren van het water, het dynamiet, de lonten en het ontstekingspoeder. En toen weer terug naar de oppervlakte, een ontdekkingsreis om nooit, nooit meer te vergeten. Bij het programma "de gevaarlijkste wegen" met Arjan Eederveen herleefde ik mijn avontuur van toen in Potosi meteen weer.