Takesi trail
La Paz
Bolivia
Jelle51
Takesi trail
Vandaag is het zo ver we gaan de Takesi trail lopen. Om 7 uur vertrekken wij met een bus. Het duurt even voor we La Paz uit zijn, om daarna door een mooi en ruig gebied te reizen. Het is nu in juli winter in Bolivia, maar het is niet koud. Naar een uur rijden we een prachtig gebiedin. We rijden over een smal pad dat steeds hoger en hoger gaat. Aan de rechterkant een ravijn, links de bergen. Het pad is zo smal dat we soms een stuk terug moeten als er een tegenligger aan komt, of de tegenligger gaat een stuk terug. Vanuit het ravijn spuiten watervallen hun water naar de benden en de bergen en aan de andere kant hebben de bergen door erosie prachtige structuren. We zitten drie uur in de bus tot een hoogte van 4200 meter. We stappen uit, we moeten nu verder lopen naar een hoogte van 4650 meter. Daarna gaat het bergafwaarts. We hebben dragers bij ons, die tevens dienst doen als kok. Onze tenten en proviand voor de komende drie dagen wordt op ezels en een paard gebonden en we gaan op weg.
Het eerste stuk is zwaar, we lopen door mulle laag, twee stappen naar voren en we glijden steeds weer een stukje terug. Mij hart bonkt enorm, door het zuurstofgebrek op deze hoogte. Om de 10 minuten stop ik snakkend naar adem. Maar dan kom ik in een cadans en kan ik goed doorlopen en we halen de top van de berg. Wia komt een half uur later ook boven, maar lang niet zo moe. Blijkt dat degenen die voorop liepen de moeilijkste weg hebben genomen. Ja, ja en mijn eega maar lachen. We zijn met acht mensen en als iedereen boven is, rusten we even en dan gaan we naar beneden, de tocht is ongeveer 30 kilometer lang, over zeer oude grotendeels goed bewaard gebleven paden, daterend van voor de Inca's. Dat is een aanslag op je kuiten, de treden zijn erg ongelijk. Maar het uitzicht maakt alles goed, we lopen door een prachtig gebied, zo nu en dan is het wat nevelig, maar er zitten veel gaten in de nevel, zodat het lijkt of je door een verrekijker kijkt. Overal bloeien prachtig gekleurde orchideeën en ander mooie bloemen. We stoppen na een uur om te lunchen onze vrouwelijk kok tovert een heerlijke lunch te voorschijn en genietend eten wij ervan.
En dan weer verder. We lopen gemakkelijk naar beneden, we komen enkele lokals tegen die ook met hun ezels op pad zijn en dan ineens staan we in een primitief dorpje, de mensen die er wonen zijn kortaf en willen niet op de foto.
Om vijf uur komen we op onze kampeerplek, snel en vakkundig worden onze tenten opgezet. De dragers zijn al een uur eerder aangekomen dan wij, zij lopen veel sneller op hun sandalen dan wij op onze dure wandelschoenen. Ik ben bekaf en wil het liefst gaan slapen. Maar dan komt de borrel een singani of iets dergelijks op tafel, oei daar wordt je warm van en het wordt steeds gezelliger. We eten soep en spaghetti, om half negen gaan we slapen.
De volgende ochtend om zeven uur op, ik ben wat stijf in mijn benen, maar voel me verder prima, na het ontbijt van maispap gaan we weer op pad. Overal vliegen mooi gekleurde kolibries, andere vogels zie je niet. Maar de bomen zijn prachtig bedekt met baardmossen. Na een dikke drie uur bereiken we onze lunch plek. Gelukkig!! Even de schoenen uit en een uurtje rusten, ik geniet van de prachtige natuur. Er vliegen twee toekans van boom naar boom. We moeten weer verder maar na een uur begint het te regenen. Zwetend in onze poncho,s komen we bij een rivier aan die we over moeten. Glibberig over stenen bereiken we de overkant waar we een stuk omhoog moeten, wat wel een weldaad is voor de benen na alleen maar naar beneden te zijn gelopen. Om 4 uur bereiken we ons kamp. Het stortregent intussen, daarom zetten we de tenten op in een oude schuur naast een waterval. Wij gaan na het eten gelijk slapen, wat zijn wij moe zeg. Het is 7 uur en ik val als een blok in slaap.
De volgende ochtend als we wakker worden, na ongelooflijk 12 uur slaap, merken we dat er water in de tent staat,maar dat mag de pret niet drukken, het is droog en mooi weer. Na het ontbijt nog een uurtje wandelen en ja hoor daar staat een bus. Maar au hoe kom ik in de bus. Ik kan de trap van de bus niet op. Wat een spierpijn in de kuiten. Het was een prachtige wandeling!!
Foto's
