Cochabamba
Exotiek op de conferentie der volkeren
Ik was in Bolivia om de Wereldconferentie der Volkeren over Klimaatverandering en de Rechten van Moeder Aarde bij te wonen (met dank aan Evo). Daar is uiteraard zo veel gebeurd dat ik daar op dit blog niet eens aan wil beginnen.
Maar toch, dat ene moment:
Op de conferentie waren folkloristische dansgroepen en volkeren uit het hele land (en daarbuiten) aanwezig. Diegenen die het meeste aandacht opslorpten waren wel de gevederde mannen uit de Beni: dansers uit de jungle die met enorme gevederde hoofdtooien in een hypnotisch ritme de grote evenementen inkleurden.
Iedereen trok prompt de camera en legde deze fotogenieke paradijsvogels op de gevoelige plaat - ook ik. Zo gauw deze exotische mannen hun ritme stil lieten vallen werden ze belaagd door conferentietoeristen die maar wat graag met zo'n memorabel figuur op de foto wilden. Persoonlijk ben ik dan weer niet zo'n liefhebber van geposeerde foto's met mensen die ik van haar noch pluimen ken en waarschijnlijk nooit meer zal zien, en daarbij hadden de Amazoniers het al druk genoeg, en dus stond ik erbij en keek ernaar. En net toen ik genoeg had van de hele freakshow en me omdraaide om weer bij mijn eigen indigenas te gaan staan, komt er zo'n gevederd exemplaar naar me toegerend. Achter hem aan een even kleurrijk getooide kameraad, camera bungelend aan de pols. Of hij alsjeblieft op de foto mocht met mij.
* GRIJNS * - Maar natuurlijk mag dat.
Exotiek. Het ligt er maar aan vanuit welke invalhoek je het bekijkt, natuurlijk.