Om er te komen is al een avontuur op zich, maar de wetlands van Argentinië zijn een (natte) droom voor gaucho's onder ons. Toeristen zijn hier zeldzaam maar je voelt je nooit alleen, capibara's, kaaimannen, brulapen en kleurrijke vogels blijken prettig gezelschap. Vaar of galoppeer een prachtige zonsondergang tegemoet en sluit af met een heerlijke barbecue. Laat s'nachts vooral je oordoppen achterwege want het orkest van brulapen en brulkikkers is een ware symfonie. Als je goed luistert hoor je zachtjes op de achtergrond.. We all stand together
Neretslokwas hier 31 Dec 2008
In Patagonie, het zuidelijke deel van Argentinië, zijn de meest bezochte bestemmingen de omgeving van El Calafate (gletsjers), El Chalten (berg Fitzroy), de Atlantische kust (waar je grote kolonies pinguins, zeehonden, walvissen etc. kunt zien) en de zuidelijke stad Ushuaia en omgeving in Vuurland.
Iets van de gebaande paden af ligt het Bosque Petrificado, het versteende woud. Reden waarom het bijna niet door toeristen wordt bezocht, is dat je er een klein stukje om voor moet, als je van de Atlantische kust in het oosten naar West-Patagonië (de gletsjers) wilt rijden. Een beetje omrijden is in Patagonië vanwege het schitterende landschap in ieder geval nooit een straf. Twee honderd ten westen van Comodoro Rivadavia, bij Sarmiento, ligt het prachtige versteende woud. Het is misschien niet eens om de 60 miljoen jaar oude bomen, die destijds zijn geveld door immense vulkaanuitbarstingen en met enorme overstromingen vanuit de Andes hier naar toe gebracht zijn, die het zo de moeite waard maken. Het maanlandschap is van een ongelooflijke schoonheid. Je hoort hier niets, alleen de altijd blazende wind. Desolater kan het haast niet. Zeker doen als je in de buurt bent.
Neretslokwas hier 31 Dec 2008
Halverwege de R40, tussen Bariloche en Esquel ligt het stadje El Bolson, met ongeveer 13.000 inwoners. Het ruige Patagonische berglandschap verandert hier in een groen vruchtbaar dal, ingeklemd tussen de bergketens. Je vindt hier boomgaarden, fruit- en bloementeelt. Er worden hier hop, appels, peren, frambozen en aardbeien verbouwd. Dit gebied schijnt een eigen (mild) microklimaat te hebben. Ook sociaal gezien heerst er een gunstig klimaat. Een zeer relaxte plaats.
Vijftien kilometer ten zuiden van El Bolson, te bereiken via route 16, ligt het Parque Nacional Lago Puelo. Het is een voor Argentijnse begrippen relatief klein nationaal park, met een oppervlakte van 230 km2. Vanaf de weg loopt een voetpad naar de ingang van het park. Daar is een recreatiegebied (niemand gezien hier!!), waar zich twee kampeergebieden bevinden bij een klein strandje dat “La Playita” heet. Er lopen diverse trails, die variëren in lengte en moeilijkheidsgraad. Er is er één naar Los Hitos, 8 uur, en één naar de Turbiorivier, 7 uur. Een hele korte is het pad naar het uitzichtpunt over het meer (150 meter hoog). Je loopt rond een prachtig stil meer, door beuken- en cipressenbossen, en dit alles omringd door de machtige bergen van de Andes op de achtergrond. Het is er vaak vochtig en wat guur, maar dat hoort wel bij Patagonië. Een stil en verlaten gebied met ongekende natuurpracht, waar je het desolate Patagoniëgevoel ervaart. Informeer in El Bolson naar de mogelijkheden hier.
Neretslokwas hier 31 Dec 2008
Halverwege de R40, tussen Bariloche en Esquel ligt het stadje El Bolson, met ongeveer 13.000 inwoners. Het ruige Patagonische berglandschap verandert hier in een groen vruchtbaar dal, ingeklemd tussen de bergketens. Je vindt hier boomgaarden, fruit- en bloementeelt. Er worden hier hop, appels, peren, frambozen en aardbeien verbouwd. Dit gebied schijnt een eigen (mild) microklimaat te hebben. Ook sociaal gezien heerst er een gunstig klimaat. Een zeer relaxte plaats.
Vijftien kilometer ten zuiden van El Bolson, te bereiken via route 16, ligt het Parque Nacional Lago Puelo. Het is een voor Argentijnse begrippen relatief klein nationaal park, met een oppervlakte van 230 km2. Vanaf de weg loopt een voetpad naar de ingang van het park. Daar is een recreatiegebied (niemand gezien hier!!), waar zich twee kampeergebieden bevinden bij een klein strandje dat “La Playita” heet. Er lopen diverse trails, die variëren in lengte en moeilijkheidsgraad. Er is er één naar Los Hitos, 8 uur, en één naar de Turbiorivier, 7 uur. Een hele korte is het pad naar het uitzichtpunt over het meer (150 meter hoog). Je loopt rond een prachtig stil meer, door beuken- en cipressenbossen, en dit alles omringd door de machtige bergen van de Andes op de achtergrond. Het is er vaak vochtig en wat guur, maar dat hoort wel bij Patagonië. Een stil en verlaten gebied met ongekende natuurpracht, waar je het desolate Patagoniëgevoel ervaart. Informeer in El Bolson naar de mogelijkheden hier.
Neretslokwas hier 30 Nov 2008
In Bariloche (of San Carlos de Bariloche, zoals het voluit heet) is genoeg te doen. Eén van de leuke activiteiten daar is een boottocht over het Lago Nahuel Huapi, waarmee je dan tevens in het gelijknamige Nationale Park bent. De beboste bergen rijzen fraai op aan de oevers van het meer en je hebt schitterende vergezichten. De opstapplaats voor de boottocht is Puerto Panuelo, een half uur rijden westelijk van Bariloche. De eerste bestemming is het eiland Victoria, 32 k2 groot, in het midden van het meer gelegen. Het is vanwege de rijkdom van flora en fauna sinds 1934 beschermd gebied. Op het eiland kun je prachtige trekkings maken, met bijna altijd een magnifiek uitzicht op de omringende bergen en het meer ver beneden je. Vervolgens vaar je naar het Los Arrayanes National Park, aan de oever van het meer op het schiereiland Quetrihué gelegen. Je kunt hier ook heen lopen via een 12 km lang wandelpad (up en down!) –ook populair bij mountainbikers - dat begint in Villa La Angostura. Dit park is eveneens beschermd omdat hier 300 tot 600 jaar oude arrayan bomen groeien. Je wandelt hier in het bos van deze kaneelkleurige, aan de mirte verwante boom. Met mooi weer kun je hier wellicht nog zonnen op het Playa del Toro. Qua dieren kun je hier herten, guanacos en kleine vossen tegenkomen. Wat vogels betreft: condors, adelaars, havikken en spechten. Het hele park is slechts 17 km2 groot, maar samen met Isla Victoria absoluut de moeite waard!
Neretslokwas hier 30 Nov 2008
Historisch gezien heel interessant en tegelijk ook een leuke dagtocht vanuit Ushuaia is de Estancia Harberton. Je rijdt door het lege en verlaten Vuurland, je ziet onderweg de door de wind bijna 90 graden naar voren gebeukte bomen en je vraagt je af wat een mens hier te zoeken heeft. Toch was het dominee Thomas Bridges die hier eind 19e eeuw belandde. In eerste instantie natuurlijk om de indianen te bekeren, maar daar viel uiteindelijk weinig eer aan te behalen. In 1886 kocht hij een groot stuk grond en bouwde er de boerderij. Dit maakt de plek erg interessant, want hoe kom je op het idee om hier, letterlijk aan het einde van de wereld, een nieuw bestaan op te bouwen. Het lukte en de estancia staat er vandaag de dag nog altijd. Je kunt een rondleiding over het terrein (de ranch en enkele huizen) krijgen en de nazaten van de familie hebben hier een museum ingericht over het leven van de familie, over de plek zelf en over het biologische onderzoek dat ze hier doen naar alles wat in zee leeft. In het museum zijn de skeletten te zien van vogels, walvissen, pinguins etc. De Estancia ligt op een mooie plek aan het Beagle kanaal, 85 km ten oosten van Ushuaia. Hier is het letterlijk het uiteinde van de wereld. Even verderop, te bereiken met zodiacs vanaf de estancia, ligt het eilandje Isla Martillo waar een grote kolonie pinguins leeft en dat nagenoeg geen bezoekers krijgt. Je loopt hier vrijwel alleen tussen de pinguins. Over het einde van de wereld gesproken.
Neretslokwas hier 30 Nov 2008
Bij El Calafate in West-Patagonie, nabij de grens met Chili, bevinden zich de imposante ijsvelden. Enorme gletsjers bewegen zich hier traag voort. Bij het Argentinameer (40 kilometer ten westen van El Calafate) kun je één van die enorme gletsjers bekijken. De Perito Moreno is tientallen kilometers lang, twee kilometer breed en op het moment dat hij bij het meer uitkomt nog zo’n 70 meter hoog. Het uitzicht op de gletsjer is een onvergetelijke ervaring. Maar er is meer te doen. Je kunt een icetrekking maken, een wandeling over de gletsjers. De Perito Moreno kun je zien vanaf de vele platforms tegenover de gletsjer. Een paar kilometer terug start een boottocht vlak langs de Perito Moreno. Iets minder toegankelijk, maar veel imposanter zijn de Upsala en Speggazini gletsjer, te doen met een boottocht van een dag (met Fernandez Campbell) vanuit Puerto Banderas. Dan zie je ook de fraai gevormde blauwe ijsbergen in het meer (dus niet bij de Perito Moreno!). Beide gletsjers zijn imposant, de Speggazini is bv 130 meter hoog. Je maakt een wandeling naar Onelli Baai waar ijsbergen zich ophopen in de baai. Varen langs deze reuzen is een onvergetelijke belevenis; de meesten zien alleen Perito Moreno, doen deze tocht dus!!
Sidoniuswas hier 30 Nov 2008
Een icetrekking op de gletsjer Viedma bij El Chaltèn is een absolute aanrader. Met speciale spikes onder je schoenen trek je ongeveer 2 uur over een gedeelte van de gletsjer en je valt van de ene verbazing in de andere. Je want je in een ijslandschap, met heuvels, riviertjes, kloven en prachtige vergezichten. In de ijskloven kleurt het ijs helder blauw als gevolg van zuurstofgebrek. Die is er door de druk van het ijs uitgeperst, hetgeen de mooie blauwe kleur oplevert. Bij harde wind kan het gevaarlijk zijn; als je in een diepe kloof valt is dat levensgevaarlijk. Het is niet echt zwaar, je moet vooral geconcentreerd zijn. Icetrekkings zijn te boeken bij de vele hotels en boekingskantoortjes in het toeristische El Chaltèn.
Je kunt trouwens ook op de Perito Moreno een icetrekking doen, bij El Calafate.
Neretslokwas hier 31 Dec 2007
Historisch gezien heel interessant en tegelijk ook een leuke dagtocht vanuit Ushuaia is de Estancia Harberton. We rijden door het lege en verlaten Vuurland, we zien onderweg de door de wind bijna 90 graden naar voren gebeukte bomen en we vragen ons af wat een mens hier te zoeken heeft. Toch was het dominee Thomas Bridges die hier eind 19e eeuw belandde. In eerste instantie natuurlijk om de indianen te bekeren, maar daar viel uiteindelijk weinig eer aan te behalen. In 1886 kocht hij een groot stuk grond en bouwde er de boerderij. Dit maakt de plek erg interessant, want hoe kom je op het idee om hier, letterlijk aan het einde van de wereld, een nieuw bestaan op te bouwen. Het lukte en de estancia staat er vandaag de dag nog altijd. We krijgen een rondleiding over het terrein (de ranch en enkele huizen). De nazaten van de familie hebben hier een museum ingericht over het leven van de familie, over de plek zelf en over het biologische onderzoek dat ze hier doen naar alles wat in zee leeft. In het museum zijn de skeletten te zien van vogels, walvissen, pinguins etc. De Estancia ligt op een mooie plek aan het Beagle kanaal, 85 km ten oosten van Ushuaia. Vanuit Estancia Harberton varen we met een zodiac naar Isla Martillo. Onder begeleiding wandelen we over het eiland tussen de vele pinguins. Je kunt er zelfs (voorzichtig en rustig) tussen gaan zitten. Er komen weinig mensen, het is dus niet druk en het is onbedorven. Onvergetelijke ervaring aan 'het einde van de wereld!