Je loopt ongeveer een paar honderd meter over een stalen loopbrug, met in je achterhoofd het bezoek aan die bijzondere plek. Om je heen alleen maar bruin water en af en toe een eilandje, dan weer dat snel stromende bruine water. Ineens is er dat bulderende geluid en de opstijgende nevel. En dan sta je oog in oog met "de keel van de duivel", een enorm gat waar onbeschrijfelijk veel water in stort. Het water is hier, tijdens ons bezoek, zo bruin omdat er in Brazilië erg veel water werd doorgelaten, vol met modder.