Rien-Eyk
India Rajasthan
Op weg van Delhi naar Bikaner maakten we een tussenstop in Mukundgarh. Een klein stadje waar wij de enige touristen waren en wat is er leuker dan na aankomst in de late namiddag de straat op te gaan om te kijken hoe het leven er aan toe gaat. Ik ben toen ook gewoon lekker ergens gaan zitten om te kijken wat er voorbij komt. Zo kom je de dag ook wel door.
Ronda.
Eén van de meest bezochte stadjes in Andalusië is zeker Ronda. Heel logisch want dit mooie witte stadje wordt door een 100 meter diepe kloof in tweeën gedeeld. Toch is het een aanrader, maar ga op tijd. Liefst vroeg in de morgen dan zijn er niet zoveel toeristen. Je kunt afdalen in de kloof en dan de Puente Nuevo (brug) in al zijn glorie zien. Het is een brug die stamt uit de 18e eeuw waar maar liefst 42 jaar aangebouwd werd. Op de foto zie je één kant van het stadje en de rivier Guadelevin die door de kloof loopt.
Wasserij in Mumbai
In Mumbai staat de grootste open lucht wasserij van Azië en wellicht ook van de wereld. Hier werken ongeveer 6.000 dhobi's (wasmachine mannen) in meer dan 1.000 betonnen blokken. Zeven dagen per week werken ze van 's morgens vroeg tot 's avond laat, vaak wel meer dan 18 uur per dag. Sommigen wonen met hun gezin in de sloppenwijken, anderen sturen iedere maandelijks geld naar de familie. Het zijn voornamelijk de mannen die het werk doen. Ieder heeft zijn eigen klantenbestand. Voor 5 roepies (ca. 7 eurocent) per kledingstuk wordt het opgehaald, gewassen, gedroogd en de volgende dag weer schoon terug gebracht naar de kleine hotels en particulieren. Tegen een kleine toeslag wordt de kleding ook netjes gestreken. Om tijd te besparen worden geen wasknijpers gebruikt, maar wordt de was in een gevlochten touw gedraaid. De meeste kleding wordt nog altijd met de hand gewassen, de dhobi's staan in de betonnen bakken en slaan het vuil letterlijk uit de kleding. Gemiddeld verdient een dhobi 300 tot 600 roepies per dag.
Het drogen van de...r
Op een locatie met diverse terrassen in Kathmandu kwam ik deze man en vrouw tegen die hun rijstoogst in de zon aan het drogen waren op een van deze terrassen. De man keerde de rijstkorrels om door ze op/om te scheppen in de lucht. Voor mij was dit zo'n moment dat je niet gauw vergeet.
Wanneer kan dit weer?
Wanneer is het weer mogelijk om als toeristen met een karavaan door de woestijn te trekken? En dan liefst met meerdere karavanen achter elkaar zoals op de foto. Met meerdere karavanen verdienen de mensen daar meer geld. De mensen van Erg Chebbi hebben het zwaar. Geen toeristen, geen inkomsten en nu er geen vluchten meer uit veel landen van Europa mogelijk zijn naar Marokko wordt het nog lastiger.
De ruige schoonheid..
We bezoeken 5 eilanden in Kaapverdië, allemaal verschillend, het ene eiland heeft meer charme dan het andere. Santa Antao vind ik het mooiste eiland van de archipel. Het landschap is ruig en bergachtig met diepe ravijnen en begroeide valleien, waar koffie, sinaasappel, papaja en suikerriet (voor de lokale drank grogue) wordt verbouwd. Wij wandelen in de vallei van Paúl waar de zon het suikerriet oplicht. Het is van een onwerkelijke schoonheid, ik geniet! Nog wat praktische tips: -Neem voldoende eten en drinken mee, er zijn nauwelijks voorzieningen. -Verkijk je niet op de afstanden van de wandelpaden, het is vaak flink klimmen en dalen. -Als je wat minder avontuur zoekt en toch volop geniet, loop dan gewoon langs de weg. De auto's die voorbij komen, zijn op een hand te tellen.
Vos in het laatste...
In de Amsterdamse Waterleiding Duinen heb je toegang van zonsopkomst tot zonsondergang. Dat is fijn, maar ook best lastig als je de vossen bij het laatste zonslicht wilt vastleggen. Van de plek waar de vossen leven naar de uitgang is gauw een half uur lopen. Ik ben daarom extra blij met deze foto. Ik heb vaak genoeg tevergeefs gewacht. Inmiddels is het een gebaand pad naar de vossen, maar omdat ik altijd van de paden afga, dat is daar toegestaan, toch nummer 4 aangeklikt.
Feeling blue?
Feeling blue? Dan is deze foto mijn recept! Wij gingen ooit naar Madagaskar vanwege de bijzondere flora en fauna om vervolgens thuis te komen met prachtige ontmoetingen met de Malagassiërs. Wat zijn deze mensen toch enorm gastvrij en lief. Deze foto is genomen in de Zafimaniry-regio in de buurt van Ambositra. In the middle of nowhere liggen prachtige kleine dorpjes verscholen tussen de bergen. Ze zijn alleen te voet bereikbaar en de wandelpaden zijn niet heel toegankelijk, maar wel prachtig. Men past hier nog veel houtsnijwerk toe in de deuren en raamluiken van de eenvoudige houten huisjes op palen. Alle patronen hebben een eigen betekenis, zoals de familieband, of de zon. De mensen hier zien zelden toeristen, getuige ook het feit dat elk dorpje op stelten stond, zodra we binnen kwamen lopen.... overal moesten we binnenkijken. Deze meisjes hebben de grootste lol: het is ook raar.... twee van die aparte types in je dorp, waarvan er eentje allemaal haar op zijn armen en benen heeft.....
Mooi oud
Onderweg naar de Kuang Si watervallen zag ik haar al zitten, een paar uur later zat ze nog op dezelfde plek en zijn we even gestopt. Ik verbaas me hoe iemand zo lang in deze houding kan zitten. Ze lachte zo vriendelijk en ja, ik mocht een foto maken. We zwaaien nog een keer en ze zwaait terug.
Volle bak
Ik had me verheugd op een paar dagen Essaouira en dan dwalen over de haven en de leuke Medina. Jammer genoeg gooit het weer roet in het eten. Het regent en het waait. Het is koud en dan blijven ook veel mensen binnen. De hele vloot ligt binnen en een paar mannen zijn bezig op de kleine bootjes waar Essaouira bekend om staat. En omdat het een volle bak is heeft de foto toch wel iets moois.
Ballonvaart
Durf ik wel ? Ik met mijn hoogtevrees! Maar wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Zo mooi met de opkomende zon over de eeuwenoude tempels. landschap en rivier. Vanuit de lucht is pas de grootsheid van het gebied zichtbaar. Er waren toen in 2010 nog weinig toeristen dus totaal gingen er maar 2 ballonnen de lucht in.
Kou is een emotie
Tijdens onze reis door Patagonie hebben wij een stop gemaakt in Chepu. Hier kan je 's ochtends vroeg in de kano stappen, om tijdens zonsopkomst the Sunken Forest te bewonderen. De foto spreekt voor zich. Wees voorbereid op kou (want dat is het!), maar hou daarnaast je camera in de aanslag om dergelijke foto's te maken!
Ontmoet een lokale...
Bij Lake Eyasi, in het noorden van Tanzania, zijn Datoga gevestigd. Met een lokale gids bezochten we de vrouwen van deze stam, terwijl hun mannen op jacht waren. Ze waren prachtig, oogden bescheiden, en lieten ons hun onderkomen zien. In hun hut hebben we een tijd lang met ze zitten praten, met tussenkomst van de local die wederzijds vertaalde wat er werd gezegd. Deze vrouw keek stilletjes toe, zal er vast zo haar gedachten bij gehad hebben. Wat zou ik die graag kunnen lezen..
Steegje in Fez.
Fez een bestemming buiten de gebaande paden? Het klinkt wat dubbel en toch durf ik wel te zeggen dat er nog steeds veel steegjes en straatjes zijn in deze koningsstad waar geen toeristen komen. Neem eens een afslag waar geen wegwijzers staan en je zult verrast zijn van het authentieke karakter van de stad.
Oude monnik onder een
Na een bezoek aan de Pindayagrotten liepen we door het dorpje zelf heen. Verder weinig bijzonder maar in het park stonden een aantal prachtige oude bomen. Op een gegeven moment kwam er een oude monnik aangelopen die een heerlijk ging rusten onder een van deze bomen. Dat was voor mij een mooi moment om hem vast te leggen.
Ze heeft al meer dan.
Ze is de 100 gepasseerd. Een heel tenger, lief mensje. We ontmoette haar tijdens een wandeling in het dorpje Sheanghah Chingh , gelegen tussen Mon en Longwe, in het Noord- Oosten van India. Omdat het een Christelijke gemeenschap was. moesten we langer blijven dat we gepland hadden. De zondag is heilig hier , iedereen naar de ( te grote) kerk en geen enkel vervoer. Dat was geen straf want we maakte mooie wandelingen en zo ontmoette we haar. En...... we zijn ook weer eens naar de kerk gegaan.