Mirjamcollens
Railay Beach in zijn.
De Thailand foto's beginnen een beetje op te raken. Nu ik er weer doorheen blader besef ik me steeds meer hoeveel heimwee ik hiernaartoe heb; des te meer redenen om terug te willen en gaan dus! Toch valt het me op dat als je zo ontzettend veel foto's maakt, er voor je gevoel maar een paar echt uitspringen. Deze foto heb ik blijkbaar ook onopgemerkt laten passeren zonder er even goed naar te kijken. Want verwend raak je kennelijk toch een beetje als je alleen maar pracht en praal om je heen ziet tijdens een reis. De 'kleine dingen leren waarderen' is misschien ook een beetje ongepast want hoezo klein? Dit is toch weer een wonderlijk beeld van een mooi stukje wereld wat gekoesterd mag worden. Railay Beach: genieten!
Streetfood Saturday..
Het is gewoonweg zonde om in een restaurant te gaan eten als je op straat zoveel lekker eten krijgt aangeboden tegen bijzonder lage prijzen. Voor ongeveer 1 euro kan je je buik al vullen met een rijstmaaltijd. En wat is er nou leuker dan om bij al die tentjes -hier op de Saturday Market in Chiang Mai- allemaal dingen uit te proberen. Een aanrader waar ik nog niet ziek van ben geworden in Thailand. Let wel dat ik bij dit kraampje niks gekocht heb: is ze aan het niezen....? Gezondheid!
Monniken anno nu
Het waren niet alleen de zwermen toeristen die net als kakkerlakken uit het niks massaal aan komen gerend door Bangkok, ook deze monniken stonden steeds voor de lens van mijn camera. Het Grand Palace was mij te overbevolkt. Het maken van foto's zonder mensen had ik al opgegeven. Dan maar even een blik werpen op de monniken die -ondanks hun sobere levensstijl- toch wel erg modern rondliepen met hun mobiel en helemaal in hun element leken te zijn in de rol van fotoschietende toeristen. Ik durfde ze net niet te vragen om een selfie met ze te maken, dat had natuurlijk helemaal top geweest. Hadden ze het op Twitter of Facebook kunnen zetten :).
Het land van de ehm..
Misschien moest dit een stoere blik voorstellen van de 'kapitein' van deze boot, welke ook hier een stop maakte bij één van de mooie snorkelplekken bij Koh Tao tijdens een bootexcursie. Dit eiland is een duik- en snorkelparadijs. Daarnaast is het sowieso heerlijk genieten aan boord, vanwege de mooie omgeving, het weer en leuke kiekjes die je ervan kan nemen.
Dikke pret
Mijn gids heeft mij drie dagen mee 'op reis' genomen door het Elephant Nature Park, waar hij werkt en waar zijn passie ligt. En die passie draagt hij over (en is erg aanstekelijk!); Tijdens wandelingen als deze, waar olifanten hem uitdagen en met hem lijken te willen spelen, vertelde hij over ze; in het algemeen, een stukje verleden van de olifanten die hier (na reddingsacties) leven en wat hij en zijn collega's doen om olifanten een (pijn)vrij leven te geven. Zijn verhalen waren indrukwekkend, emotioneel en mooi. Hij vroeg om zijn verhaal door te vertellen zodat deze zoveel mogelijk verspreid wordt want beter ellende voorkomen dan genezen: Olifanten zijn zeer gevoelige dieren, zowel psychisch als lichamelijk. Zo is hun huid die voor ons heel dik en dus sterk lijkt, erg gevoelig en dien je je handen te wassen voor je ze sowieso aanraakt, zo snel kan hun huid beschadigd worden. Hun ogen kunnen niet tegen flitsers van camera's, ze kunnen er blind van worden. Maak de optelsom en je snapt alleen al op basis van deze informatie dat het berijden van een olifant een pijniging is en dan heb ik het nog niet over de ijzeren stok die de medewerkers hierbij gebruiken. En hoeveel flitsers worden er in een circus gebruikt? Als wij kunstjes willen doen, doen we dat uit eigen wil. Olifanten in de toeristenindustrie hebben niks te willen. Aan de ketting, onder dwang en na horror mishandelingen kunnen de olifanten niet anders dan gehoorzamen en hun kunstjes doen, bleek uit beelden tijdens een voorlichtingsavond alhier. Een bezoek aan dit park geeft je een stuk kennis, nog meer passie en respect voor dieren (en de medewerkers!) mee die je voor altijd bij je draagt...
High five
Deze mahout geeft de ondeugende baby-olifant een high five...of wacht, volgens mij was het andersom! En nee, niet omdat het een kunstje moest zijn maar omdat het natuurlijk ging! Elke olifant heeft een mahout in het Elephant Nature Park; een begeleider. Je ziet hier aan zijn gezicht dat hij zijn hoofd erbij moet houden. Omdat zij geen stokken of andere dingen gebruiken die een olifant pijn kan doen, hebben ze als enige middel hun lichaamstaal. De olifanten en de mahouts zijn dikke vrienden. De olifanten vertrouwen hun mahouts als geen ander, is me verteld en dat is (o.a. op deze foto) te zien. Vanaf binnenkomst van een olifant wijken ze niet van elkaars zijde en wordt er een vertrouwensband opgebouwd. Vanuit dat vertrouwen krijgen de mahouts zichtbaar genoeg voor elkaar waardoor geweld sowieso geen issue is hier maar je mooie momenten ziet gebeuren! Betekent niet dat ook zij soms niet opzij moeten springen en waakzaam moeten zijn; het blijven wilde dieren :)
Liefde voor elkaar
Al is het geen familie van elkaar, bij binnenkomst is elke olifant welkom en ontfermen ze zich gelijk om elkaar. Want deze olifanten hebben één ding gemeen: ze komen uit een verleden vol mishandeling, pijn en verdriet. Dit verleden staat nu achter ze en in het Elephant Nature Park mogen ze zijn wie ze zijn: prachtige dieren! Geen één olifant is er alleen, ze hebben allemaal hun maatjes. Je ziet hun gevoeligheid en liefde voor elkaar in hun blik en in hun lach, want lachen doen ze in dit park. En wat ze op deze foto doen: hun ogen dicht, zoals wij dat ook doen als we genieten? Content zijn? Zo mooi. Ik kan niet genoeg over dit mooie park schrijven waar ze deze wondere dieren toch maar dag in dag uit redden en in liefde verzorgen waar wij getuige van mogen zijn!
Kampvuur vanavond?
In de tempel was er geen één te vinden, wat bijna merkwaardig te noemen is. Buiten waren ze, aan het werk in de tuin. Tja, ook monniken doen mee aan alledaagse dingen en ik moet zeggen dat ze goed zijn in het aanleggen/bijhouden van de tuinen rondom de tempels. Altijd netjes en schoon. Hier is een jonge monnik hout aan het verzamelen. Ik hoop dat ze - net als wij 'gewone mensen'- 's avonds gezellig rondom het kampvuur zouden gaan zitten met wat marshmallows in hun handen na een hard dagje werken. Welk mens wordt daar niet 'zen' van :)
Plof
Prachtig om onopgemerkt naar deze zebra te loeren, terwijl hij neerploft voor een chillmomentje. Geef mij maar een stille plek en een 'simpele' zebra in plaats van auto's die in de file staan om 1 van de Big Five-leden te spotten. Geen dierentuin maar 1 met de natuur...
Prachtplekje
Na een (veel te) lange busreis vanuit Noord-Thailand, eenmaal aangekomen op Krabi, besloten we de boot naar Railay Beach te nemen. Moe met pijnlijk zware backpacktassen, wilden we alleen nog maar uitrusten aan een mooi strand. Het boottochtje naar deze bestemming bleek dan ook een goede keuze al moesten we er naast de lange busreis ook aan het eind nog wat voor over hebben; De heren op de bootjes bleken geen echte heren te zijn en lieten ons stuntelend van het bootje klauteren, met het gevaar dat je met al je gewicht om kon vallen. Met oververhit rood hoofd, opgestroopte harembroeken en bagage boven de zee dragend, liepen we 'charmant' door de zee om aan wal te komen. "Bedankt he, voor de hulp!" En toch heeft het juist weer iets grappigs, part of the journey :). De foto geeft het sfeertje weer, alsof je zo een magazine in bent gestapt. Waar het mooi is, zijn toeristen te vinden en dus ook hier. Het is er kleinschalig en voor de paradepaardjes of mensen met kinderen zijn er luxe resorts te vinden waar je kan vertoeven. Wij zijn naar de andere kant van Railay gelopen waar je een stuk voordeliger én rustiger kan verblijven en waar je 's avonds gezellig aan de zee kan dineren. Leuk voor een nachtje zoals wij deden, maar ook voor meerdere dagen als je wil ontspannen of rotsen beklimmen...
Beestjes!
Aan de stranden in Thailand vallen er genoeg mooie schelpen te vinden en eenmaal neergestreken aan één van de stranden in Koh Phangan (deze keer in het Noorden), zit je al snel in je eigen wereldje van het schelpen zoeken. Tot je wat aangespoelde spullen ziet liggen waaronder een touw met hieraan vastgeklampt...uhm ja...wat is het...Een soort van schelpjes met beestjes erin die in het ritme van je hartslag hun 'haren' laten zien. Of hoe je het mag noemen. Het hele strand blijkt er mee bezaaid. Vorig jaar heerlijk gezwommen in deze zee met zijn hoge golven en kwallen. Een beet hiervan nam ik toen voor lief, maar niet wetende welke beestjes dit waren en of ze zich ook aan het menselijk lichaam zouden vastklampen, sloeg ik deze keer een zwembeurt over.
Stilte
Je dag eindigen in stilte, kijkend naar het oneindige van de zee. Het geeft veel energie en een stukje innerlijke rust. Dat heet genieten en kan hier dagelijks ;)
Zwart met paarse...st
Niet alleen in Koh Phi Phi maar ook in Koh Tao vliegen ze letterlijk om je oren. De eerste keer dacht ik dat het vleermuizen waren, zo groot. Maar naast totaal zwart te zijn, vlogen ze ook in de meest mooie kleuren rond. Op een geluksmoment poseerde deze vlinder een paar seconden zodat ik net op tijd een foto kon maken met mijn mobieltje :)
Thaise hippie sferen
Aan de westkust van Koh Phangan, rijd je langs deze 'Freeway Bar'. De voorkant ervan maakt nieuwsgierig en laat je afstappen van je scooter. Overdag een leuke stop om te relaxen aan het strand met een fruitshake in je hand en Bob Marley-achtige chill muziek die uit de luidsprekers komt. 's Avonds maakt de fruitshake plaats voor een Thais biertje en wordt hier regelmatig live muziek gespeeld. Alternatieve backpackers en bewoners afkomstig uit diverse werelddelen, verzamelen zich hier. De vriendelijke eigenaar, type hippie met een grote bos, lang haar, heeft binnen een winkeltje waar je zelfgemaakte spullen kan kopen. Sieraden, sandalen, tassen en dromenvangers. En als je liever een permanente souvenir wil hebben; hij maakt bamboe-tatoeages. Een leuk relax-plekje als stop tijdens je scooter-ritje of avondje weg!
Maatjes
Terwijl je over het gigantisch gebied loopt van het Elephant Nature Park, lopen er altijd honden met je mee. Of eigenlijk, met de olifanten. Ze rennen kwispelend mee en horen gewoonweg bij het hele plaatje. Ze lijken ook een oogje te houden op de 'eli's', al bakt deze hond er niet veel van en valt ter plekke in slaap op de stenen. Op de achtergrond vermaakt een olifant zich, die kreupel is geworden vanwege een granaat.
Nieuwsgierig!
Op mijn laatste dag van mijn 3-daagse verblijf in het Elephant Nature Park, maakte ik in de vroege ochtend een lange wandeling met mijn 'guide'. We kwamen uit op een plek waar de wat schuwe olifanten zich bevinden, die zich niet zo snel laten zien aan de mensen. Wat een eer dat ik in mijn eentje met de mahouts (de olifantenmaatjes) tussen al deze olifanten mocht zitten. Toen ze mij gespot hadden, kwamen ze verrassend dichtbij en lieten ze zelfs een kleintje dichtbij komen. Alertheid is wel geboden omdat het (wilde) dieren blijven en je soms een sprongetje opzij of achteruit moet maken voor een baby-olifant die speels op je afkomt of -zoals even later- een olifant die ineens gaat rennen en verdwijnt in de bosjes, met zijn mahout erachter aan rennend. Een vredige plek voor mij en al helemaal voor deze mooie dieren!
Op de uitkijk
Terwijl een groep olifanten besluit om even te badderen in de rivier, kijken hun mahouts naar wat er aan de overkant van de rivier gebeurd en houdt deze hond de andere kant in de gaten. Elke olifant heeft een mahout, een begeleider/maatje die altijd aan de zijde van de olifant staat. Waar de olifant heen loopt of rent, de mahout loopt mee of rent er achteraan. Het grote verschil met deze mahout en die we aan de overkant spotten, is alleen erg groot; aan de overkant zien we olifanten in gevangenschap, die bereden worden. Hun mahouts hebben een ijzeren stok met haken in de hand, zodat ze gehoorzamen en zitten meestal aan kettingen vastgebonden. De mahouts hier hebben niks in hun hand en gebruiken de band met hun dier om te 'communiceren' en ja, ze moeten af en toe rennen als een olifant besluit een loopje met ze te nemen. Maar dat is vrijheid en respect en zo hoort het. Heel verdrietig om het grote contrast te zien. Dat deze olifanten in het Elephant Nature Park aan de goede kant van de rivier zitten en de anderen helaas (nog) niet. Het is al eens voorgekomen dat een olifant van de overkant naar het Elephant Nature Park gevlucht is. Helaas was dit te laat en mocht hulp om de olifant op te lappen niet baten. Zolang toeristen olifanten willen rijden zullen deze verdrietige verhalen blijven bestaan. Zeg het voort dat men ervan af moet stappen :)
Liefde voor geredde..
Hoe indrukwekkend het Elephant Nature Park is, de liefde voor alle dieren is hier zo aanwezig! Naast de vele olifanten die gered zijn uit een rotleven, zijn er ook 400 honden die gered zijn van voornamelijk de watersnood een paar jaar terug. Er wordt goed gezorgd voor- en geknuffeld met deze diertjes, van puppie tot gehandicapt. Locals zoals deze vrouw worden hier in dienst genomen (heel mooi want zo kunnen zij hun brood verdienen en betalen wij als bezoeker hen een beetje). Vrijwilligers houden dit mooie concept in stand door een handje mee te helpen. Met liefde!
Spiegel van de ziel
Ogen zijn voor mij alleszeggend en het mooiste om vast te leggen. Voor dieren zijn ogen misschien nog het belangrijkste communicatiemiddel, daar wij hun taal niet verstaan of spreken. Mijn hoop voor de toekomst is, dat hier meer mensen zich van bewust worden en dieren niet zomaar voor lief nemen. Neem deze olifant, die door andermans 'blindheid' of hebzucht, blind is geworden. Elke olifant die hier in het Elephant Nature Park verblijft, heeft zijn of haar verhaal te vertellen. Er zitten een aantal blinden tussen; door de flitsers van de camera die hun ogen voorgoed beschadigen of doordat ze niet genoeg gehoor gaven aan hun 'eigenaar', waardoor deze de ogen verminkte. Lek, de oprichtster van het Elephant Nature Park, trok het leed aan van deze dieren, en bood hun een veilige plek in een geweldig groot stuk land waar ze echt olifant kunnen zijn. Als je goed kijkt, zie je achter elke paar ogen een stuk verleden schuilen. Gelukkig zie je op deze plek ook de ogen weer stralen als je ze ziet spelen met elkaar :)
Avondwandeling Koh Ta
Op de terugweg van het mooie Shark Bay, terug naar mijn bungalow voordat het donker is. Een ruim half uur durende wandeling, die helemaal niet vervelend is. Puur genieten van elke stap die je er zet en alles wat je om je heen ziet. Intens en zonder gestoord te worden door het 'wereldsche'. Dit was één van de vele momenten dat ik stopte omdat je zoiets moois niet zomaar voorbij kan lopen...
Shark Bay - Koh Tao
Vanaf de haven van Koh Tao loop je over een smal paadje die langs de zee (rechts van je) heen slingert, met een beetje klimmen en zweten in de brandende zon en soms stilstaand genieten tussen de hoge palmbomen, naar het mooie Shark Bay. Een idyllisch klein strandje ver van de drukte, dat ook gewaardeerd wordt door enkele mede-, type backpack toeristen. Dit is één van de strandjes waar wordt gestopt tijdens de boottochtjes die worden aangeboden. Overigens zeker een aanrader om te doen. En Shark Bay zegt het al: tijdens zo'n boottocht bleek ik tussen tientallen(!) haaien te snorkelen. Ik dacht dat de 'guide' een grapje maakte toen hij zei dat we op zoek gingen naar haaien. Niks bleek minder waar :). Het is hier geweldig snorkelen, je wilt gewoon onder water blijven, zoveel mooie gekleurde vissen. Ook Nemo zwom hier rond. Als je op Koh Tao bent is dit echt een aanrader om te vertoeven, heerlijk!
Koh Tao in...avondkle
Bekend als hét duikeiland in Thailand, waar je heel goedkoop je duikbrevet kan halen, is in Koh Tao ook boven water veel moois te zien. Al heb ik nog nergens aan de kust in Thailand een lelijke zonsondergang gezien. Koh Tao was mijn eerste stop na Noord-Thailand te hebben gezien en was dan ook totaal anders. Als alleen reizende en niet-duiker viel het me op dat je hier veel minder snel in contact komt met mensen als in het Noorden. Al ligt dat mede aan hetgeen je zelf doet op zo'n plek; ik koos voor een bungalow aan het strand (dus geen hostel), vlakbij de haven. Voor het uitgaansleven moet je in Sairee Beach zijn. Goed te lopen vanuit mijn verblijf (+/- 20 minuten) maar mijn ervaring leert, dat je (als vrouw alleen) dat beter niet kan doen. Overdag werd je constant aangeklampt door taxichauffers die hun ritjes schreeuwend aanboden, maar toen ik er eentje zocht om naar Sairee te gaan: niks. Dus ging ik lopen om onderweg een taxi aan te kunnen houden. Mij werd aangeraden om dit via een autoweg te doen in plaats van binnendoor (langs de zee). Nou, geen moment dat ik me bang voelde in Thailand, maar als je alleen in het pikkiedonker loopt en je zaklamp eigenlijk de weg voor je niet goed genoeg kan verlichten en je neigt te verdwalen, is dat niet zo grappig. De paar locals die dan op afstand toekeken naar een weerloos alleen lopende, domme toeriste, voedden mijn opgekomen angst. Nergens geen taxi en ik was zeker al halverwege, dus besloot ik door te gaan maar langs de zee zodat ik de weg niet kon kwijtraken. Het was eng stil en als Rotterdamse ben ik echt wel wat gewend, maar dit gaf zo'n onbehaaglijk gevoel. Het politiebureautje waar ik langs liep luchtte niet op, integendeel. Enge mannen...Eenmaal blij in het uitgaansleven aangekomen ben ik gelijk gaan informeren naar een taxi terug. Gelukkig bleek deze er te zijn op een standaard plaats en kon ik ontspannen op 1 van de vele strandfeesten. Niet wetende dat ik een paar uur later kon kiezen tussen een belachelijk dure taxirit met een dronken chauffeur of een wandeling terug naar mijn bungalow....Het werd het eerste...met hartkloppingen in mijn keel. Hierna geen Sairee Beach meer voor mij, maar wel het supermooie bountystrand 'Shark Bay' opgezocht en 's avonds een koud biertje gedronken bij een hele leuke tent met live-muziek, welke op nog geen 5 minuten loopafstand van de haven bleek te zitten. Dit is een prachtig mooi eiland waarvan ik nog te weinig gezien heb. De volgende keer wordt het een scooter huren (durfde ik niet aan) en een duikbrevet halen :).
Unieke tasjes
Ze zat een beetje uit de drukte van alle andere kraampjes, op een hoek, op de grond. Dit vrouwtje kent geen pensioen en was druk bezig met het maken van de tasjes. Ze was er al vroeg in de kokende hitte. Uiteraard heb ik hier wat tasjes aangeschaft voor vriendinnen thuis. Zo leuk en uniek en tegen een spotprijs. Wetende dat het geld rechtstreeks naar deze vrouw ging, die alle tasjes nog even ging testen op sterkte en vond dat ze hier en daar nog een beetje moest bij naaien. Hier was ze geconcentreerd bezig met mijn tasje, welke ik nog steeds met leuke herinneringen met me mee draag. Je kon aan haar gezicht zien hoe blij ze was met deze verkoop en ik overigens ook. Toch altijd indrukwekkend om te zien, dit soort taferelen...
Paise sunset
De Sunset Bar in Pai; deze bar ligt een stukje lopen van het centrumpje van Pai, in een serene stilte. Dat wat deze foto uitstraalt en wat het uitzicht is van deze 'chill bar'. Ons kent ons in dit dorpje en je leert daar mensen sneller kennen dan je eigen buren hier, dus even vragen en je weet zo de weg naar deze bar :)
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
