Menno Schaefer
Nieuw-Zeeland • Bay of Plenty, Coromandel, Eastland
Nieuw-Zeeland • Bay of Plenty, Coromandel, Eastland
Cathedral Cove
Misschien wel het meest fotogenieke plekje van het Noorder-eiland en dus ook mateloos populair bij de toeristen is Cathedral Cove. Als je in de drukke zomermaanden (december, januari en februari) de menigte wilt vermijden zul je dus vroeg uit de veren moeten. Eerst moet je 2,5 km wandelen over een goed begaanbaar glooiend pad in het Te-Whangaui-A-Hei Marine Reserve. Deze prachtige wandeling is geen straf; zelfs niet als je camera, statief en toebehoren mee sjouwt. Als je net voor zonsopgang via een trap het strand bereikt is het strand nog nauwelijks beroerd en is het eb zodat je midden in de grot kunt staan. Het paarse licht op de foto had ik amper 2 minuten. Ik heb geluk gehad dat ik deze foto heb kunnen schieten want achter mij stonden een paar dames te wachten die op de rots wilden gaan staan voor hun Instagram foto.
Pinguïnparadijs South
South Georgia is de meest bijzondere plek waar ik ooit geweest ben. Het is jammer dat er geen reizen aangeboden worden naar de Falklandeilanden en South Georgia zonder ook naar Antarctica te gaan. Begrijp me niet verkeerd, Antarctica is adembenemend mooi, maar zo'n reis is behoorlijk prijzig. Op dit eiland gebeurt echt van alles. Zeeleeuwen die speels achter pinguïns aan gaan en donzige chicks die uit nieuwsgierigheid in je laarzen pikken. En overal het geluid van deze prachtige beesten. Toen we op een van de plekken op South Georgia terug de zodiacs ingingen die ons weer aan boord van het schip zouden brengen, zag ik de mooie kleurencombinatie van de lucht, de koningspinguïns en de stenen. Wat een fantastisch interessant eiland is dit toch!
Aoraki
De weg naar Mount Cook (of Aoraki) is echt prachtig. Eerst rijd je langs het fel turquoise Pukaki meer met uitzonderlijk mooie vergezichten. Naarmate je Cook Village nadert wordt Mount Cook steeds groter en imposanter. Als je, zoals op de foto, nauwelijks bewolking aantreft rondom de top heb je geluk. Aoraki betekent niet voor niets 'piek in de wolken'. Als ik een ding geleerd heb wat betreft fotograferen is dat je nooit moet denken: oh het komt nu even niet uit, ik fotografeer dit wel op een ander moment. Na deze rit naar Cook village, waar we 3 dagen zijn gebleven, hebben we de top niet meer gezien.
Bezoek aan de Nagula.
Overnachten bij de locals, wie wil dat nu niet? Waan je Jimmy Nelson met een bezoek aan de Nagula-gemeenschap. In Tanna is een 24-uurs tour te bespreken naar de "set" van "Tanna" (lees: the movie). Dit kan via een resort, maar er zijn ongetwijfeld andere wegen. Een goede twee uur rijden op de antracietgekleurde en hoofdzakelijk onverharde wegen van Tanna door weelderig begroeide corridors leidt je naar een van de drie geschakelde dorpen waar Yakel deel van uitmaakt. Ik verbleef in Ikisip(?). Alle drie hebben ze een binnenplaats met een of meerdere giga Banyan bomen. Je ontmoet verschillende castleden en wordt aan de hand genomen van de familie van de hoofdrolspelers. Zo heb ik Marie Wawa (Julia) mogen ontmoeten. De Romeo in de film, Mungau Dain, is verdrietig genoeg begin dit jaar overleden en heb ik moeten missen nu hij ten tijde van mijn verblijf eind november 2017 op een meerdaags bezoek was bij een dorp aan de andere kant van het eiland. De mensen delen met gepaste trots hun cultuur met je. Een overnachting is inbegrepen. Er staat een hut geheel in kastomstijl dat op een toffe manier contrasteert met het aangeklede binnenste van de hut waar een matras voor je klaarligt inclusief klamboe, en er bevindt zich in de buurt een net separaat hokje om te toiletteren voor de westerling evenals een doucheopstelling. Verwacht overigens niet dat ze er standaard nog zo traditioneel bijlopen, hoewel mijn gids de eerste dag enkel zijn "koteka" penisdrager aan zijn lijf had, maar de ervaring en de uitwisseling met de mensen voelt heel oprecht aan. Deze is niet gekunsteld. De drie kastomdansen duurden vrij kort vond ik, nog geen 30 minuten in mijn beleving, misschien omdat ik slechts de enige bezoeker was waarvoor het hele dorp uitliep. Ondanks de korte duur wel een wonderschone ervaring, te meer met de wetenschap dat van oudsher dit soort dansen alleen bij bijzondere gelegenheden worden opgevoerd. Een bezoek aan de waterval is een leuke tour. De boomstam in de film, het rekwisiet in een van de romantische scènes van de film, was helaas met de stroom meegesleurd na hevige regenval. Je leert hoe kava verbouwt wordt en eet die 24 uur met de pot mee. Dat laatste betekent 24 uur banaan: van de droge ronde aardappelvariant tot de verwerkte versie in laplap: smakelijk junglebrood van banaan vermengd met kokossap, voor velen van jullie ongetwijfeld geen onbekende. Het is er overigens ook in andere varianten. 's Avonds met diverse broers en de vader van Marie Wawa op authentieke wijze bereide kava gedronken. Dat bereiden gaat wat onorthodox en toch zo natuurlijk: wel 5 jongemannen die de vers opgegraven kavawortels schoonmaken, in hun eigen monden fijnkauwen, ieder van hen twee wangen vol, het hele prutje vervolgens uitspuwen in een mooi gevormd blad, dus vezels en het meer fijne spul, welk goedje vervolgens gemengd met water verwrongen werd in een soort kokosbastvezels. .. dat uiteindelijk als een netjes gezeefd drankje in de halve kokosnoten (shells) wordt opgevangen. Maar liefst twee overvolle shells weggetikt met de lichtbruine vloeistof, tong helemaal numb (gevoelloos), voor de rest heb ik lichamelijk niks gevoeld. Daar kan geen tongzoen tegenop was mijn constatering en compleet met alle junglemaaltijden een ware dierentuin in mijn maag tot gevolg. Na de trekking die volgende dag naar mijn verblijf in een boomhut met zicht op Mt. Yasur kwam dat wel tot uiting in het vele en spugen en verdere ongemakken, hoewel het mijn planning gelukkig niet beïnvloed heeft. Kon ik de jungle weer terugvoeren wat ik het had afgenomen ;) Tanna schijnt een van de plekken te zijn met de sterkste kava en na het proeven op diverse andere eilanden binnen de eilandengroep kan ik dit beamen. Daar hadden ze vijzels en persen tot hun beschikking en niet het mondwerk van de 5 mannen in mijn relaas. Zou dat dan het verschil zijn?
Nieuw-Zeeland • Bay of Plenty, Coromandel, Eastland
Nieuw-Zeeland • Bay of Plenty, Coromandel, Eastland
Smiling Sphinx rock
Op het Noorder-eiland in Coromandel Peninsula is Cathedral cove een van de bekendste plekjes om te bezoeken. Je kunt het strand waar deze beroemde grot ligt alleen bereiken via een bootje of te voet. De kortste route is via Grange Rd South (waar je overigens nergens kunt parkeren), maar dan nog is het ongeveer een half uurtje lopen. Dat is dus vroeg opstaan als je de zonsopgang wilt fotograferen. Ik dus op pad met zaklamp, cameratas en statief. Gelukkig hadden we een accommodatie heel dicht bij de ingang van het park (ivm het parkeerprobleem). Ik had werkelijk even de illusie dat ik er helemaal alleen zou zijn maar dat kun je op dit befaamde plekje wel vergeten. Er waren zeker al 15 mensen aanwezig om te genieten van de zonsopgang maar dit is altijd beter dan de honderden mensen die het strand overdag bezoeken. De grot is zo gewild om te fotograferen dat je bijna zou vergeten de andere kant op te kijken waar de zon daadwerkelijk opkomt. Gelukkig zag ik nog net op tijd dat de rots aan de rechterkant van het strand prachtig uitkwam in de opkomende zon. Deze rots wordt ook wel de lachende sfinx genoemd. Ach als je een beetje fantasie hebt:-).
Kleurenpracht
Eén van mijn favoriete plekken en welke mij heeft verbaasd bij ons bezoek aan de Atacama woestijn in Chili is Piedras Rojas. De kleuren van de bergen, het turquoise water en de aanwezigheid van flamingo's hebben een diepe indruk op mij achtergelaten.
Ontelbare...rijstterr
Wat is er mooier dan vanuit grote hoogte op ontelbare rijstterrassen kijken. Onze monden vielen open. Hier kijkje op het rijstterras Laohuzui, dat in het district Yuanyang ligt. Duizenden terrassen zie je in een oogopslag. Bij zonsondergang heb je hier het beste licht. Ik heb dit zicht nog steeds op mijn netvlies, zo bijzonder mooi vond ik dit beeld. In de omgeving tref je ook de terrassen Duoyishi en Bada aan. Deze drie terrassen hebben we bezocht. Hiervoor koop je één kaartje voor een bedrag van ongeveer €12,00. Ze vallen allemaal onder Unesco. De Hani-bevolking heeft deze terrassen ooit gecreëerd. De grote vraag is wie deze wereldse terrassen in de toekomst moeten gaan onderhouden. Veel jongeren willen niet meer werken op de rijstterrassen. Het is ook zwaar werk. Men gooit toch vaak restjes rijst weg. Dat doe je niet meer wanneer je de bevolking daar hebt zien werken. In de periode van december tot eind maart kun je genieten van het lijnenspel op de terrassen. In deze periode staat er water op de rijstterrassen. De groene streepjes is de jonge aanplant die in april/mei wordt uitgezet.
Olifantenfamilie in..
Het Krugerpark in Zuid-Afrika is een walhalla voor liefhebbers van safari's. Toegegeven, het is erg toeristisch, maar hier mag je wel zonder gids met je 4WD rondrijden. Vaak lukt het dan de massa te vermijden. Sterker, wij hebben dagen rondgereden zonder veel toeristen te zien. Deze olifantenfamilie liep rustig door de vlakte. Er was geen ander dier of mens te zien.
Schilderachtige gevel
Venetie is één van mijn favoriete Europese steden. Ik vind het heerlijk om door de straatjes te slenteren en mijn weg te zoeken, weg van de massa. Gelukkig is dat nog heel goed mogelijk. En een bijkomend voordeel van de kleine straatjes en steegjes is dat ook eten en drinken daar normaal prijzen hebben. Een groot stuk pizza voor 2 euro is gewoon en een overheerlijk Italiaans schepijsje voor een euro is mooi meegenomen. Maar pas op als je ergens iets wilt drinken zonder dat er prijzen bij staan kun je van een koude kermis thuiskomen. Eten is dan schappelijk geprijst en drinken is abnormaal duur. Een truukje wat Italianen in Venetie nog steeds bij toeristen uithalen.
Luipaard in de...spot
Het zien van een luipaard blijft bijzonder. In Sabi Sands dat een open verbinding heeft met het Krugerpark zijn je kansen wellicht het best. De luipaard dichtheid is groot, de dieren zijn gewend aan toeristen en de auto's van de lodges mogen van de paden af. Bijkomend voordeel is dat je nooit met meer dan 3 auto's op een sighting bent en dus altijd eerste rang staat. In Sabi Sands mag je, in tegenstelling tot het Krugerpark, niet zelf rondrijden. Je gaat met andere gasten van de lodge. Hoewel het overdag was, was het licht niet geweldig toen we dit vrouwtje zagen. Daarom werd toch de spotlight op haar gericht. Hierdoor kwam ze veel beter tot haar recht op de foto.
Mijn eerste ontmoetin
De Andescondor, het moment dat je hem voor het eerst ziet gebeurt er iets. Hier heb ik zo naar uit gekeken. Het ogenblik dat de Condor voorbij komt zweven is een moment om nooit te vergeten. Met een spanwijdte van 2,70 tot 3,20 meter komt er ook echt een vogel voorbij, deze vogel maakt echt indruk op mij. De andescondor heeft niet de grootste spanwijdte maar wél het grootste vleugeloppervlak van alle vliegende vogels. De kop-staartlengte is rond de 1,2 tot 1,3 meter. Het gewicht van de mannetjes kan 11 tot 15 kilo bedragen. De vrouwtjes, zijn kleiner en lichter, 8 tot 11 kg.
Nieuwsgierige welp in
De Masai Mara heeft veel leeuwen. Door de trek van de gnoes en het vele andere wild is er veel te eten. De territoria van de leeuwen zijn dan ook zeer klein. Volgens sommigen nergens zo klein als in de Masai Mara. De kans om een leeuw te zien is dus erg groot, zeker omdat je soms ver kunt kijken over de savanne. In het noordwesten van het park zagen we een moeder met 3 jongen. Zo waren nog zo klein dat ze niet met de rest van de familie meetrokken. We stonden als enige auto bij deze leeuwen en zowel moeder als de jongen waren zeer ontspannen. Deze kleine was de dapperste en erg nieuwgierig naar de auto. Behoedzaam kwam ze dicht bij en keek recht in mijn lens.
Sailing home
Al een tijd geleden heb ik ooit een zeilcruise gedaan door de wateren van Turkije. Geweldige ervaring: wat een rust, kraakheldere lagunes en lekker eten. Vaak legden we tegen de avond aan in een lagune met een strandje. Je kon dan bij een kampvuurtje lekker eten of drinken of gewoon aan boord! Natuurlijk prachtige vergezichten 's-avonds en 's-morgens. De foto is hier een mooi voorbeeld van.
Zo smal kan het zijn.
Natuurlijk wil je als je naar Venetie gaat alle highlight zien. Er zijn er genoeg, denk aan het Doge paleis, Canal Grande, het San Marcoplein, de Rialtobrug en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar die bezienswaardigheden trekken heel veel toeristen en je kunt er in het seizoen over de hoofden lopen. Maar als je een klein straatje induikt of een kanaaltje volgt kom je veel moois tegen waar geen toeristen te zien zijn. Opeens is een cappuccino heel betaalbaar en een stuk pizza voor 2 euro heel normaal. Op de foto zie je hoe druk het is, maar een paar minuten later waren we in een ander straatje helemaal alleen.
De zon is net wakker
Het is nog erg vroeg als we op de fiets stappen om van Kirivon naar Kep te fietsen. Lekker koel in de ochtend. De zon verjaagd de nevels op het land. De grote ronde potten op de voorgrond dienen als wateropslag. Bij bijna elk huis zie je ze hier staan.
De eerste bloeiende..
Na jaren het voorjaar te hebben gemist in Nederland, nu eindelijk een keer in de gelegenheid om de bloeiende bollenvelden vast te leggen. In Julianadorp worden vooral hyacinten, tulpen en narcissen gekweekt. Een enkel smal veld krokussen heeft al gebloeid, daar ligt dit jaar zeker niet de kracht van de kwekers. Vanmorgen ben ik vroeg op gestaan om de zonsopkomst mee te maken, maar helaas was het toen erg bewolkt. Dit is een foto van de eerste echte zonnestralen. Je kunt ook goed zien dat de hyacinten net beginnen te bloeien. Over een weekje of zo zie je de grond niet meer door de bloemen heen schemeren zoals nu nog wel het geval is.
China • Zhangjiajie National Forest Park
China • Zhangjiajie National Forest Park
Zonsopkomst in het...
Zhangjiajie was voor James Cameron ooit de inspiratiebron voor de setting van zijn film ‘Avatar’. Deze plek in het Karstgebergte van China kent ook spectaculaire zonsopkomsten. Onze gids weet de perfecte plek hiervoor en om 5 uur ‘ochtends rijden we in het donker over kleine weggetjes naar een ‘zijn spot’. Bij aankomst zijn er slechts een paar Chinese toeristen, dus plaats genoeg om ons te installeren, te wachten tot de zon de hemel geel en oranje kleurt en deze foto te maken.
Burgerlijke...ongehoo
Het park Bardenas reales mag je alleen bezoeken van zonsopgang tot zonsondergang. Omdat er geen controle bij de ingang is zijn we toch vlak voor de zon opkwam het park ingereden. We wilden de bergen roze/rood zien kleuren. We stonden er nog maar net of er kwam controle. Of we stiekem met de camper hier hadden overnacht. Nee we hebben op de officiële camperplek bij het dorp gestaan. En toen was het goed. Pfff. Gelukkig.