Kokkeeri
Als je van walnoten..
moet je zeker een keer naar Armenië. Je ziet ze overal. Op de markt, in de winkel en bij de kraampjes langs de weg. Gewoon in de schil of gepeld. Of als snoepketting, ingemaakt in een pot of verwerkt in een cake. En ook gewoon buiten in de natuur. Daar vallen zeg gewoon uit de boom. En dus soms op je hoofd (best pijnlijk) en soms op je auto (is de verhuurder niet blij mee}. Waar en hoe je de walnoten ook tegenkomt, ze hebben 1 ding gemeen. Ze zijn overal heel erg lekker!
De achterkant van...P
het is niet echt moeilijk om de 'toeristische snelweg' in Petra te verlaten om vervolgens in heerlijke rust te genieten van de omgeving. Gewoon een van de zijpaden volgen en je hebt de vallei voor jezelf alleen. Dat maakt alles nog net een beetje mooier!
Op thee visite
Mr. Bedoul Mofleh is van de laatste overgebleven echte Bedouïne in het ruïne complex van Petra. En ze krijgen hem ook echt niet weg. Wij vonden hem, per toeval, op een van de achteraf paden (buiten de drukte van de dagjesmensen) vlak achter de 'normale' restaurants. Hij is nog een echte 'free spirit', die met alle plezier een kopje thee schenkt aan de toeristen die net iets verder kijken dan de gebaande paden. En hij serveert een prima lunch! Dat bleek een dag later bij ons 2e bezoek aan deze bijzondere man! Een aanrader. Gewoon even doorlopen de berg op na de 'Colloned Street'. Neem een kopje thee en geniet van het uitzicht. Lunch alleen op bestelling!
Is het vogel? Is het.
Ik zag dit beestje voor het eerst hier op RR, maar verwachtte toen nog niet om het ding ook live rond te zien vliegen. De 2e keer, en wel live, zag ik het voorbij komen, terwijl ik aan het genieten was van een lekker koud biertje op een terras in Yerevan. Geen tijd om de camera te pakken (ik zat ook wel erg lekker...). De 3e keer had ik de camera in mijn hand om een foto te maken van de kerk van Noravank, toen mijn oog viel op dit aparte beestje; de kolibri vlinder. half vogel, half insect...
Als slecht weer best.
Ja, daar zit je dan. Best wel in 'the middle of nowhere' in de heuvels van Noord Portugal in een B&B. Dit is niet helemaal wat je , qua weer, verwacht van je vakantie in deze omgeving in het begin van september. Nou was een zon, zee en strand vakantie niet de bedoeling, maar dit lijkt bijna op wintersport. De wolken zijn het dal in gedaald. Vanuit ons raam kijken we gewoon over ze heen. Een groot wit tapijt, uitgestrekt tussen bergen. En hoe langer je kijkt, des te mooier het eigenlijk wordt. Vooral als de zon heel langzaam de strijdt met de wolken begint te winnen. Straaltje voor straaltje verdrijft het oranje/gele licht het treurige grijs/wit. Ik gooi nog maar eens blok hout in de open haard en besluit dan ook maar een wijntje open te trekken. Het is immers vakantie. En ook al is het koud, nat en bewolkt... dit is ook een mooi schouwspel. We besluiten een dagje binnen te blijven en te genieten van ons uitzicht. En de wijn. En de open haard. En elkaar!
Gids, chauffeur en...
Zodra je in de buurt komt van het Keoladeo NP in Barathpur (Rajastan, India) zwermen de gidsen als vliegen om je heen. En welke kies je dan? Ik ging voor deze aardige meneer, die me 's ochtends netjes wees op het feit dat mijn guesthouse op slechts 100 meter lopen van het busstation lag. Zoveel eerlijkheid wilde ik belonen. Later die dag bleek hij niet alleen een prima gids te zijn, maar ook nog een fiets-riksja wallah en goed handelaar (bij het kopen van proviand). Samen trokken we 8 uur lang door het natuurpark. Een perfecte dag!
Het dagelijks brood
Geen maaltijd (ontbijt, lunch of diner) zonder lavash; het plaate rechthoekige brood dat iedereen in Armenië in grote hoeveelheden naar binnen werkt. In de grote overdekte markt van Yerevan vind je dan ook stapels lavash. De lavash-dames zijn de hele dag druk met het wapperen en besprenkelen van de broden. Erg grappig om te zien.
Nieuwsgierig
Soms heb je geluk en mag je op kosten van een of andere organisatie een paar dagen in een 5 sterren resort verblijven omdat je een presentatie moet geven. En dan heb je nog meer geluk als dit resort gedeeltelijk in de jungle ligt waardoor je in de vrije uurtjes ook nog op ´ontdekkingsreis´ kunt. Op zoek naar beestjes, ver weg van de toeristen. Daar kwamen we een groepje coati´s (neusberen) tegen. Ze waren nieuwsgierig, maar toch een beetje bang. Ook wel gewend aan mensen, maar toch voorzichtig. Door lang op de grond te zitten, kon ik uiteindelijk deze close/up maken. De nieuwsgierigheid won het van de verlegenheid en de coati kwam best dichtbij. Hij past nog maar net op de foto!
Te veel aandacht
Eigenlijk was ik bezig met het fotograferen van een luiaard hoog in de boom. Maar ja, ik trok ook de aandacht van een groepje kinderen in het Marron-dorp. En ze wilden allemaal op de foto, maar begrepen niet echt dat een 300mm Zoom-objectief enig afstand vraagt... Uiteindelijk stonden ze er allemaal op. de een wat dichterbij dan de ander. Dit kereltje vond ik resultaat van de foto niet echt super. Ik wel!
Fan van Nederland...
of iets heel anders? In de Thimi, dorpje in Karhmandu Valley, vieren ze Nieuwjaarsdag op geheel eigen wijze. Ten eerste doen ze het ergens halverwege april. Ten tweede gebruiken ze enorm veel oranje verf. Het is dus een mix tussen Holi, onze Koninginnedag en een normale Nieuwjaars-viering. Wat wel gelijk is aan de andere feesten is de hoeveelheid drank, die de feestvierders nuttigen...
Verstoppertje
Wandelend door het Marron-dorp Santigron trekken we de aandacht van de kinderen. Waarschijnlijk komt dat omdat Tony met ons mee loopt. Hij is blind, maar dat stopt hem niet in zijn poging om landen van de wereld te bezoeken. (http://www.tonythetraveller.com/). Maar hier in Santigron zorgt zijn bezoek voor de nodige aandacht. Sommige kinderen lopen met hem mee, andere verstoppen zich.
Typisch Armenie
Bijna alle toeristische attracties in Armenië zijn kerkjes of kloostercomplexen, die er min of meer in de dezelfde stijl gebouwd. Op het eerste gezicht misschien niet zo heel spannend. Maar het tegendeel is waar. De Armeniërs hebben namelijk de eigenschap om deze kerkjes op de meest fantastische plekken neer te zetten. Op de rand van een klif, in een vallei op de top van een berg. De ene keer rijd je er via een snelweg zo naar toe, de andere keer hobbel je een paar uur over een zandpad of moet je 10 kilometer lopen. Alles is mogelijk, maar nooit op een 'gewone' plek. En daardoor krijgt ook elk bouwwerk zijn eigen karakter. Dit kerkje, Tsakhats Kar in Yeghedis vallei, bereikten we na ruim 2 uur berg op lopen. Tot onze verrassing moesten we het laatste stukje zelfs door de sneeuw heen ploegen. Maar ook hier was de locatie weer schitterend.
In controle
Terwijl wij moeite genoeg hebben om ons huurfietsje over de smalle paden tussen de akkertjes door te sturen, komt dit kereltje ons tegemoet. Hij heeft geen enkele moeite om twee enorme buffels in bedwang te houden. Hij heeft zelfs even tijd om de buffels te 'keren' en te poseren voor ons. En dat allemaal met een grote smile op zijn gezicht!
In gebed...
Bij de stupa van Bodnath (Kathamandu) is het een komen en gaan van pelgrims. Je kunt hier uren doorbrengen met het bekijken van mensen. Dat doe je dan van de stupa zelf of vanuit een van de restaurantjes aan het plein. Er zijn er een paar met meerdere verdiepingen. Neem daar een drankje en hapje en geniet van alles wat voorbij komt!
Cold as ice
Praag is mooi in alle jaargetijden. Maar de laatste jaren heb ik gemerkt dat Praag eigenlijk het mooist is met sneeuw. Nu kun je natuurlijk nooit met zekerheid zeggen wanneer die valt, maar de laatste twee jaren hebben we geluk gehad. Vorig jaar lag er niet alleen sneeuw, maar was het ook erg koud. De temperatuur was gemiddeld tussen de -10 en -15 C. Behalve op een mooie heldere zondagochtend. De heldere nacht zorgde toen voor nog wat graadjes minder. Ik was vroeg wakker, zag de blauwe lucht en besloot voor het ontbijt even een wandelingetje te maken. Ik heb het 15 minuten uitgehouden buiten, daarna kon ik mijn vingers niet meer bewegen, voelde mijn neus niet meer en had het idee dat nog 1x met mijn ogen knipperen zou resulteren in dichtgevroren oogleden. Maar het was schitterend! Alle bomen wit bevroren, damp en krakend ijs op de rivier. En bijna niemand op straat (op een paar ook redelijk bevroren enthousiaste fotografen). De tijd/temperatuur display in de buurt van de Karelsbrug deed me toch wel even schrikken: de vrolijke rode neonletter gaven -25C aan…
Praag bij -25 C
Vorig jaar was ik in januari in Praag. En het was echt winter en best koud. Op een van de ochtenden was ik vroeg wakker en zag door het raam dat het zonnetje scheen. Het leek me wel lekker om even buiten te gaan kijken. Toen merkte ik dat de temperatuur best kan dalen bij helder weer. Buiten loop ik tegen een muur van kou. Stoom komt, door het verschil van temperatuur, van de rivier en alle bomen zijn wit gevroren. Ik heb de Karelsbrug nog nooit in zo'n mooie omgeving gezien!
Opgroeien in de jungl
Tijdens een verblijf in de jungle in Suriname maakten we wandeling door een Indianen dorp. Eigenlijk waren we op zoek naar de 'burgemeester' maar die was even zoek. Dat vertelde tenminste de kinderen die rond zijn huis aan het spelen waren. Met een paar Ara's als huisdier, kokosnoten en bananen uit eigen tuin en het gebrul van apen op de achtergrond is het duidelijk dat hier opgroeien niet te vergelijken is met Nederland.
Een ecologische...wek
Best moe van de lange dag val ik direct in slaap. Ver weg in dromenland geniet ik nog een keer van het heerlijke Filipijnse eten eerder vandaag; de adobe, gevulde intvis en 'porkbelly'. Net als ik aan het denkbeeldige toetje wil beginnen, schrik ik wakker. Ik zit rechtop ik bed. "Wat was dat?', vraag ik mezelf hardop af. Voorzichtig doe ik het licht aan. Niet te zien. Dan klinkt er een enorm gekrijs uit de hoek van de kamer. Opnieuw schrik ik me te pletter. Wat beweging bij het plafond trekt mijn aandacht. What the f*#k is dat??? Ik zie een groen-roze gekko ruim 30 centimeter lang beest tussen het houtwerk verdwijnen. Zij staart hangt nog uit het gat. Het lijkt wel een 'Doe Maar' shawl uit de begin jaren '80. Het is even stil, maar dan opnieuw het geluid. Een luid en scherp 'Geckoooooo, geckoooooo' klinkt door de kamer. Een gecko! Zo groot en gekleurd heb ik ze niet eerder gezien. En waar ik bang voor ben gebeurt. Elk uur komt ‘ie uit zijn schuilplaats om lekker hard te krijsen. Fijn, een natuurlijke bewegende wekker zonder snooze knop!
Heilig uitzicht
Een van de bekende kloostercomplexen van Armenië is Tatev. Sinds een paar jaar bereik je deze mooie plek met een kabelbaan. In plaats van 45 minuten haarspeldbochten over een onverharde weg zit je nu 10 minuten in een glazen cabine van het uitzicht te genieten. Een mooie ervaring. Tatev is populair bij de Armeens pelgrims & toeristen. Zij krijgen allemaal een rondleiding van een priester. Deze zijn gekleed in hun karakteristieke zwarte cape en zwarte puntmuts. Best apart. Deze bebaarde priester vertelt iets over de vallei en het prachtige uitzicht. Denk ik, zijn uitleg was in het Armeens...
Kerkje of schuurtje?
In het Noorden van Portugal vind je in veel dorpjes een of meerdere espinheiros. Oude (maar ook wel eens nieuw gebouwd in een oude stijl) graanschuurtjes, die op het eerste gezicht wel op minikerkjes lijken. Door de constructie is er een natuurlijke ventilatie, waardoor het mais goed kan drogen. Meestal staan er een paar bij elkaar, maar bij Soajo vonden we een heel veld van deze bijzondere bouwwerkjes!
In gedachten bij de..
De laatste dagen dwalen mijn gedachten vaak af naar de mensen in de Filipijnen. Zoveel rampspoed en ellende! In 2009 en 2011 ben ik langere tijd in de Filipijnen geweest en het is verschrikkelijk om de verwoestingen te zien op de plaatsen waar ik toen ben geweest. Een van de getroffen eilanden is Bohol, bekend van de 'Chocolate Hills' en de grappige Tarsiers. Vlak na het nemen van deze foto (verkeerder seizoen voor de Chocolate kleur, nu meer Cabbage Hills) brak een best heftige storm los, maar dat is niks vergeleken met de situatie nu.
Mexico • Yucatan - Chichen Itza
Mexico • Yucatan - Chichen Itza
Het beeldmerk van...Y
De grote piramide van Chichen Itza is een van de meest bekende gebouwen van Midden Amerika. Ik was dan ook bang dat een bezoekje misschien een beetje tegen zou vallen. Maar het tegendeel was waar. Het is niet voor niks dat deze oude Maya stad zo veel bezocht wordt. Indrukwekkend en bijzonder!!!
Hello sir, where do..
Dat waren de eerste woorden die deze rickshaw driver tegen me zei. Ik dacht nog: "Dat is mooi, eindelijk weer een chauffeur die Engels spreekt." Maar het blijkt al snel dat dit zijn totale Engelse woordenschat is. En vervolgens heeft hij ook geen idee waar ik naar toe wil... Uiteindelijk komen we wel op de plek van bestemming. Om het allemaal goed te maken, poseerde hij gewillig voor de foto!
Paradijselijk kerkje
Na 4 uur hobbelen over zand -en steenpaden komen we eindelijk aan bij het kloostercomplex van Davidank in Nagorno Karabach. Maar het was elke bobbel in de weg waard! Een schitterend gebouw op een schitterende plek. En extra bijzonder omdat er geen andere toerist in de buurt is.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
