Jss
Ontspannen Negombo
Negombo is een fijne plek om je vakantie in Sri Lanka te beginnen of eindigen. Het is een klein plaatsje, rustiger en dichterbij het vliegveld dan de hoofdstad Colombo. Persoonlijk vond ik vond Colombo een absolute toevoeging aan mijn reis. Een hoofdstad kan immers veel vertellen over een land en haar inwoners, en Colombo doet dat zeker. Ik zou daarom zelf liever daar, in stijl, afsluiten dan in Negombo. Maar een start in Negombo is heerlijk rustig. Een goed bereikbare plek van waaruit je nog makkelijk kan beslissen of je naar het noorden, oosten of zuiden doortrekt. Een bus, tuktuk of taxi is gemakkelijk te regelen vanaf het vliegveld. Tuktuks vertrekken direct vanaf de weg die voor het vliegveld langsloopt (dus buiten het hek rondom de luchthaven). Met een beetje afdingen kom je voor 800 rupees naar Lewis Place in Negombo - en waarschijnlijk voor minder als je een betere onderhandelaar bent. (Al is Negombo hierin duurder dan de rest van het land. Over het algemeen kun je het aantal kilometers dat je met een tuktuk wil reizen vermenigvuldigen met 40 rupees, om op een redelijke prijs uit te komen.) Een taxi vanaf het vliegveld kost ongeveer 1500 rupees, en een bus zal slechts een paar rupees zijn en is daarmee zeker de goedkoopste optie. Er is niet heel veel te zien in Negombo, dus ik zou er persoonlijk geen hele dag voor uittrekken. Maar een middag is snel gevuld. Het strand is weer heel anders dan in zowel het oosten als zuiden. Het is niet de beste plek om te gaan zwemmen, maar het is zeker leuk om een stuk langs te lopen of gewoon te gaan zitten, en genieten van de interessante mix van vissers, voetballende jochies, picknickende Sri Lankanen en toeristen om je heen. De woonwijken lopen door tot aan het strand, en hier doorheen slenteren geeft een echt, puur beeld van het leven hier. De markt en de kanalen zijn het zeker waard om te bekijken, en het stadje over het algemeen geeft een leuke eerste indruk van het land. Ik heb overnacht in Marine Tourist Guesthouse, een simpele maar fijne plek om te overnachten en eventueel de rest van je reis te plannen.
Maragua krater Bolivi
Op de foto is de Maragua krater te zien, deel van de Cordillera de los Frailes bergketen in Bolivia. Een bijzonder, en vooral prach-tig gebied om te wandelen. Er zijn verschillende mogelijkheden voor trekkings in dit gebied. Van korte wandelingen binnen een dagdeel, tot 4 daagse trekkings. Een mogelijkheid is om te starten vanuit Sucre, vanwaar je met een gids per jeep naar Chataquila kunt gaan om daar de tocht te starten. Het gebied is gekleurd in prachtige pastel tinten in haast onnatuurlijke patronen. Er zijn verschillende theorieën over hoe de krater ontstaan is. Er zijn in ieder geval fossielen gevonden van schelpdieren, wat er op lijkt te wijzen dat dit gebied ooit deel heeft uitgemaakt van een zee. Wandelingen in dit gebied brengen je door dorpjes van de Jalq’a en langs de landbouwveldjes en vele ezels rond de dorpjes. De pastelkleurige bergen en kloven worden hier en daar afgewisseld met een contrasterende groene boom. Net als de Salar de Uyuni is dit een haast buitenaards gebied. Maar wel met een weer heel ander landschap. Met weer andere pasteltinten. En andere geluiden die opvallen in de stilte. En, ook niet geheel onbelangrijk, het gebied wordt minder druk bezocht. Voor wie niet van wandelen houdt zijn er excursies per jeep mogelijk. Maar wandelen is naar mijn idee de beste manier om de grootsheid en de rust van dit landschap te kunnen ervaren.
Eiland in het zout
De bekende zoutvlakte in Bolivia: Salar de Uyuni. Eén van die paar plekken die eigenlijk in het echt gewoon nog veel mooier blijken te zijn, dan al die prachtige plaatjes die je van tevoren al gezien had. Deze foto is genomen vanaf Isla del Pescado, ofwel Isla Incahuasi (of gewoon op zn Nederlands: cactus eiland), waar we na een unieke zonsopkomst naartoe gereden zijn. Vanaf deze rotsachtige heuvel heb je uitzicht over de uitgestrekte omgeving, de witte zoutvlakte en het silhouet van de bergen op de achtergrond. De Salar de Uyuni is uniek. Leeg, wit en vreemd. Het voelt alsof je op een enorm, bevroren meer staat waar een klein laagje sneeuw op is gevallen. Maar dan wel in een heel uniek patroon van zeshoeken. En daar, midden op dat voor je gevoel bevroren meer met een laagje sneeuw er op, is een eiland. Met cactussen. Een bizar maar vooral ook prachtig beeld. Vanaf het eiland kun je de bandensporen zien van de jeeps die hier rijden. Bijna alsof iemand, met onvaste hand, een lijn heeft proberen te schilderen op de witte ondergrond. De Salar de Uyuni is een uniek gebied, waar je de meest prachtige, en ook zeker de meest grappige foto’s kunt maken. Het gebied is bijzonder mooi rond zonsopkomst en gewoon een absolute must wanneer je in de omgeving van dit gebied reist!
Trollenkopjes
In het gebergte rondom Salar de Uyuni groeit weinig. Het gebied bestaat voornamelijk uit gesteente en water. Prachtig gekleurd gesteente, dat wel, maar weinig groen. Deze graspollen daarentegen, zijn in een groot deel van het gebied te vinden. Een interessante afwisseling in kleur en textuur. Je kunt de wind het gras horen bewegen. En prettig bovendien, om een plant te zien groeien in deze leegte. Eén van ons vergeleek deze pollen op een gegeven moment met trollenhaar - dat van die poppetjes van vroeger, met rechtopstaand haar in allerlei kleuren. Wel, de kleuren ontbreken, maar buiten dat detail toch net echt? Alsof er onder het wateroppervlak wezentjes verscholen zitten die, als jij weer weg bent, omhoog komen en verder gaan waar ze mee bezig waren. Een gekke, maar heerlijke herinnering aan een prachtig, boeiend landschap, dat ook zonder deze associatie absoluut niet gaat vervelen!
Verrassend gekleurd
Kleuren in de natuur vloeken nooit. Deze stelling werd mij eens voorgelegd. Een interessant inzicht naar mijn idee. En ja, misschien ook wel waar. Op de foto is Laguna Colorada, oftewel the Red Lagoon, te zien. Een zoutwater meer in het Eduardo Avaroa Andean Fauna National Reserve in Bolivia. Het hele gebied, maar ook zeker deze specifieke lagune, dankt een groot deel van zijn verbluffende, unieke karakter aan de bijzondere kleuren van het landschap. De kleuren van het zand, de enkele grassen, de rotsformaties, bergen en het water lijken allemaal op elkaar afgestemd te zijn. Bijna als geschilderd, in kleuren die je misschien niet direct in een landschap zou verwachten. Wat een bijzondere kleuren en samenstellingen kun je, zomaar in de natuur, toch vinden! Bovendien houden de kleuren het landschap interessant, door niet alleen te variëren door het jaar heen, maar ook van dag tot dag. Van minuut tot minuut zelfs, geheel afhankelijk van onder andere het weer en het tijdstip op de dag. De flamingo’s, die vaak in en rond dit meer te vinden zijn, bevonden zich op het moment van deze foto helaas ver weg aan de andere kant van het meer. De kleine, bijna onzichtbare stipjes op de horizon geven daardoor echter wel een goed beeld van de schaal van dit grootse, imposante landschap.
Stillandschap
De woestijn van Salvador Dali, zo wordt deze hoogvlakte wel genoemd. Niet onbegrijpelijk als je de vreemde rotsstructuren in dit bijzondere, kale maar desondanks zo kleurrijke landschap ziet. Een bijzondere ervaring, vastgelegd in dit stille, eenzame beeld. Een foto kan bedrieglijk zijn. Je hebt geen idee wat er zich achter of naast de fotograaf afspeelde. De geluiden en geuren, je kunt je er als kijker een voorstelling van maken - maar op de prachtige, kleurrijke marktjes in India bijvoorbeeld, ruikt het echt niet altijd even lekker als dat een foto kan doen voorkomen. Hier is dat echter niet ter sprake - het was er dan ook niet. Nauwelijks geluid. Nauwelijks geur. Het was hier écht zo stil als het op de foto lijkt. Er was niks te horen behalve de wind. Niets te ruiken. En, er stonden geen groepen toeristen achter me klaar om ook deze foto te nemen. Het landschap is stil, verlaten en leeg. Aan de bandensporen kun je zien dat er in dit gebied genoeg jeeps komen. En die zijn we ook zeker tegengekomen onderweg. Maar op de meeste plekken is het rustig. En is de ervaring écht zo bizar en vreemd, zo onbeschrijfelijk en indrukwekkend, als dit beeld doet vermoeden. Het ziet er overigens heerlijk warm uit op de foto - wat het op dat moment ook was - maar denk er wel aan dat het hier ’s nachts echt heel erg koud kan worden!
Wat is dat nou?
Lima, een stad aan zee en dus een plek waar je vaak water kunt zien, ruiken, beleven, heeft een enorm watertekort. Via mijn studie heb ik deelgenomen aan een summerschool om op zoek te gaan naar problemen en oplossingen op een lage schaal. Een hele bijzondere manier om deze stad, haar inwoners en hun cultuur te mogen leren kennen. Tijdens een workshop op een basisschool wilden de kids wel een potje voetballen. Ik spreek geen woord Spaans en dan is met z’n allen achter een bal aanrennen simpelweg de perfecte oplossing! Na afloop, toen ik van afstand een paar foto’s wilde nemen kwam dit stel nieuwsgierig naar me toe. Verhit van het rennen, en met een zekere afstand tussen hen en de camera, bleven ze even geïntrigeerd staan kijken. Een bijna verbaasde blik, die niet verdween toen ze zichzelf even later op het schermpje van de camera zagen verschijnen. Door het bezoeken van de buitenwijken van de stad heb ik een heel ander Lima leren kennen en veel bijzondere mensen ontmoet. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, al waarschuwden de Peruaanse studenten waar ik mee op stap was er wel voor dat er wijken zijn die je beter kunt mijden. Of waar je in ieder geval niet te opvallend met bijvoorbeeld je camera moet rondlopen. Wat vooronderzoek kan dus geen kwaad. Verder, wat mij betreft, absoluut een aanrader als je de tijd hebt. De buitenwijken zijn niet per definitie mooi. Verre van misschien. Maar de eindeloze droogte, met armoedige maar vrolijk gekleurde huisjes, zijn absoluut imposant. En een potje voetballen in deze droogte, vergeet je niet snel!
Welkom op planeet...B
Als je veel reist wordt je na verloop van tijd verwend. Ik kan nog steeds ontzettend genieten van elk nieuw land met haar eigen unieke landschappen, flora en fauna, mensen, hun gewoontes, eten, drinken, architectuur... Maar toch. Zo heb ik een zonsopkomst gezien in India. Met uitzicht op de Mount Everest. Een onbeschrijfelijke, fantastische ervaring. En ja, daarvan raak je verwend. Eén van die ervaringen die in dit rijtje van je-moet-niet-alles-hiermee-willen-vergelijken ervaringen past is de vierdaagse tour die ik met mijn familie rond de zoutmeren in Bolivia heb gemaakt. Zowel de Salar de Uyuni zelf als het eindeloze gebergte en de lagunes er om heen zijn prachtig. Echt prachtig en heel surreëel. Het gebergte en haar lagunes zijn gekleurd in de meest bijzondere, soms bijna onnatuurlijke kleuren en combinaties. Rotsstructuren in het woestijnachtige landschap kunnen niet anders dan weggelopen zijn uit de schilderijen van Salvador Dalí. En de stilte. Het is zo’n bizar, zo’n ongelofelijk landschap. Een landschap dat door zijn eigenlijke eindeloosheid, en op het eerste gezicht misschien eentonigheid, in staat is om al z’n nuances tot in het kleinste detail te laten beleven. Na elke berg wacht je een nieuw landschap. Verder weg van de bewoonde wereld heb ik me nog niet vaak gewaand. Een bijzonder stukje aarde, dat met een beetje verbeelding tot een andere planeet zou kunnen behoren. Een onvergetelijke ervaring, en één van die paar unieke momenten, die je eigenlijk niet als maatstaf zou moeten willen gebruiken.
Rondje Øresund
Ik woon ondertussen bijna twee jaar in Denemarken en heb in die tijd nog schandalig weinig de toerist uitgehangen. Eén van de uitstapjes die ik wél gemaakt heb, kost dan ook weinig tijd en moeite. Een aanrader voor iedereen die vanuit Kopenhagen nog wat meer van zowel Denemarken als Zweden wil zien: een rondje Øresund. De Øresund- (op z’n Deens) of Öresund- (op z’n Zweeds) regio is een - al komt het by far niet in de buurt van de Randstad - grootstedelijk gebied verspreid over Denemarken en Zweden. De Øresund (of Sont in het Nederlands) is het kanaal dat het Deense eiland Sjælland (Seeland) van het Zweedse Skåne scheidt. Langs de Sont liggen naast Kopenhagen (naar mijn idee sowieso een must!) verschillende steden die een bezoek waard zijn. Zowel het Zweedse Malmö en Helsingborg als het Deense Helsingør hebben een leuk historisch centrum, en alle drie een even mooi, weids uitzicht over het water. Op de foto is slot Kronborg te zien, gelegen op een landtong ten oosten van het stadje Helsingør. Helsingør is een klein, schattig stadje met een leuk oud centrum. Het ligt op niet meer dan vier kilometer afstand van het Zweedse Helsingborg, waar ook een fort gebouwd is. Vroeger moesten hier alle boten die dit strategische punt passeerden tol betalen. Een idee dat Denemarken veel geld heeft opgeleverd. Voor een bezoek aan het kasteel is alles op http://www.kronborg.dk/ te vinden. Maar naast een bezoek aan het kasteel is het ook zeker de moeite waard om een wandeling om het bouwwerk heen te maken. Hier heb je geen entreeticket voor nodig en het biedt een prachtig uitzicht op zowel Helsingør zelf, als op het stadje Helsingborg aan de andere kant van het water. Het leuke is dat de vier steden rond de Sont goed met elkaar verbonden zijn door middel van de Øresundstog - een trein die de hele route afgelegd, aangevuld met een ferry tussen de steden Helsingør en Helsingborg. Gezien de relatief kleine afstanden krijg je op deze manier snel een leuk beeld van zowel het Deense als Zweedse landschap langs de Sont. Ter voorbeeld voor een inschatting van afstanden en reistijden: de trein vanuit het centrum van Kopenhagen naar het Zweedse Helsingborg - de verste afstand binnen het rondje - doet zowel via Helsingør als via Malmö in totaal 1,5 uur over een enkele reis. Meer informatie en treintijden zijn de vinden op rejseplanen.dk, de Deense versie van 9292ov.nl. Voor wie meer tijd heeft is het ook absoluut een aanrader om deze route met de fiets af te leggen. Een leuk gebied om meer te ontdekken over twee landen en vier verschillende steden!
Onderonsje in Peru
Machu Picchu is fantastisch, daar is al genoeg over geschreven. Een absolute must tijdens een reis in Peru. De lama’s die tussen de ruines van de oude Inca stad grazen geven de plaats een extra dimensie en bovendien een uitdaging voor elke fotograferende toerist. Het prachtige Machu Picchu is absoluut nóg mooier met een lama op de voorgrond. Zo’n mooi plaatje heb ik helaas niet weten te schieten. Maar na een lange klim, even uitrustend op één van de terrassen, met een prachtig uitzicht en helemaal alleen, kwam deze lama vanaf het ondergelegen terras wel even naar me glimlachen. Althans, dat denk ik er graag van. In ieder geval een bijzonder, rustig moment, even van alle drukte weg. Machu picchu is geweldig, en neem er zeker de tijd voor, zodat je juist ook even rustig kunt gaan zitten, en al het moois om je heen in je op kunt nemen!
Wandelen in Harau
Deze foto is genomen in de omgeving van de vallei van Harau op Sumatra. Een prachtig gebied met knalgroene rijstvelden en steile rotswanden. Onder leiding van Ikbal, eigenaar van Abdi Homestay, hebben we hier een prachtige wandeling gemaakt. Ikbal is een leuke gids die veel over de omgeving weet te vertellen. We zijn door kleine dorpjes gelopen waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. We hebben voor het eerst gezien hoe een ananas eigenlijk groeit en hebben kennisgemaakt met de vreselijk stinkende, maar heerlijk smakende doerian. We hebben door de open velden gelopen, door dichte bossen, en gezwommen bij twee verschillende, beide even mooie en verfrissende watervallen. Na een lange tocht hebben we, met uitzicht over de vallei op de foto, in een houten hutje een heerlijke nasi goreng gegeten, door een Indonesiër op een brommertje afgeleverd. De lekkerste nasi-to-go die ik me kan herinneren! Abdi Homestay is een heel basic guesthouse, maar in een fantastisch gebied, met lieve mensen en heerlijk eten. En stiekem is eten bij kaarslicht en een emmer koud water als douche, na een warme nacht, toch ook echt geen straf maar deel van een bijzondere ervaring. Een prachtige, relatief weinig bezochte omgeving, die naar mijn idee in een reis naar Sumatra echt niet mogen ontbreken!
Wonderlijk Galtaji
De tempel op de foto is onderdeel van het hindoestaanse pelgrimsoord Galtaji, op zo’n tien kilometer afstand van Jaipur. Onder toeristen is deze plek beter bekend als de monkey temple. De tempels zijn helaas, zoals zoveel plekken in India, niet goed onderhouden en echt schoon is de plek ook zeker niet te noemen. Maar de mooie omgeving, de tempels, het kleurrijke schouwspel van badende hindoes en de rust over het geheel, maken dit zeker een bijzondere bestemming. Het tempel complex ligt ingeklemd tussen de bergen, waardoor een bijzonder contrast ontstaat tussen de fijne, tot in detail ontworpen tempels op de voorgrond, en de ruwe, natuurlijke rotsen en begroeiing op de achtergrond. Het complex is gebouwd op verschillende terrassen, waardoor het zicht op de omgeving constant veranderd. Op de terrassen zijn verschillende baden, die veelvuldig door pelgrims worden gebruikt en daarmee een bijzonder, kleurrijk en echt Indiaas gezicht opleveren. Op de hoogste piek is de zonnetempel gebouwd, vanwaar je een prachtig uitzicht op beide kanten van de berg hebt. Al met al een prachtige plek, een stuk minder druk bezocht dan veel andere plekken in Rajasthan, en daarmee een absolute aanrader!
Bijzonder Ranakpur
Deze Jain tempel in Ranakpur, één van de grootste in India, is één van al die bijzondere plekken in India die ik zonder twijfel iedereen aanraad te bezoeken. Dit beeld van buiten de tempel vond ik de reis al absoluut de moeite waard. Vrouwen in de meest prachtige, helder gekleurde sari’s afgetekend tegen het wit en grijs van de tempel, in een verder naar Indiase maatstaven heerlijk groene, rustige omgeving. De tempel van binnen is beslist nog indrukwekkender. Met de in totaal 1444 zuilen, allemaal geheel bestaande uit marmer en met hun eigen unieke decoratie, is de tempel een bijzondere, rustgevende en imposante plek, die zijn pracht ontleed aan de precisie en eenvoud van het ontwerp. Voordat we de tempel hebben bezocht hebben we bij de tempel gegeten. Dit kan op een vast moment van de dag. Iedereen betaald een vast bedrag, je gaat zitten aan lange, ijzeren tafels, krijgt bord en bestek, waarna monniken langskomen die iedereen voorzien van schalen met eten. Heerlijk, spotgoedkoop en vooral een heel bijzondere ervaring! Het is al ondertussen al weer een paar jaar geleden dat ik in India ben geweest, maar ik ga er van uit dat dit nog steeds mogelijk is en dan is het een absolute aanrader!
Op de fiets!
Op deze fiets kan toch iedere Nederlander verliefd worden?! In Sri Lanka zijn we heel wat van deze fietsen tegengekomen, doorgaans vergezeld door oude mannetjes en alles wat er op een fiets te vervoeren valt. In Denemarken, waar ik op dit moment woon - en waar je nog niet eens iemand achterop mag nemen - zouden ze er stijl van achterover slaan! In Sri Lanka kun je op veel plaatsen fietsen huren, wat wij tijdens onze reis meerdere keren hebben gedaan. Een ervaring die altijd even heet en zweterig, als bijzonder en absoluut de moeite waard was. In Anuradhapura bijvoorbeeld, hebben we een groot deel van de dag van tempel naar tempel gefietst, waardoor we niet alleen veel tempels maar ook een groot deel van de omgeving hebben kunnen zien. In Pollonaruwa van hetzelfde - daarbij de toeristenbussen bij de topattracties achterlatend, waardoor we bij veel kleinere ruïnes het zicht en de rust voor onszelf hadden. Ook in Sigiriya bood de fiets een bijzondere ervaring tijdens een tocht om de leeuwenrots en de ernaast gelegen Pidurangala rots. Er zijn veel toeristen die deze locatie bezoeken en één van de rotsen beklimmen, maar er zijn er minder die deze fietstocht maken. Iets wat leidt tot een prettige, rustige ervaring. In Kalkudah, aan de oostkant konden we vanuit ons guesthouse zo wegfietsen naar de kust. Als dat geen thuisgevoel geeft! Onze fietsen moesten geparkeerd worden in een heuse fietsenstalling - aangegeven door een briefje aan een boom en de ernaast gezeten mevrouw die ons erop attendeerde dat we hier wel voor moesten betalen - dertig rupees voor drie fietsen, omgerekend zo’n 7 cent per fiets. Op de fiets krijg je gegarandeerd aandacht van de mensen om je heen. Hét uitgangspunt voor een praatje of gewoon even zwaaien. Bovendien is het af en toe ook gewoon even lekker om zélf te beslissen waar je naar toe gaat en waar je stopt om een mooie foto te kunnen maken. Dit alles zonder eerst met de tuktuk driver te hoeven overleggen. Het enige wat je nodig hebt is zonnebrand, echt heel veel zonnebrand, een kaart van de omgeving, handgetekend werkt ook prima hebben wij ervaren, en een lach voor iedereen die even naar je komt roepen, kijken en zwaaien. Doen!
3x Sigiriya
Sigiriya is één van de highlights in Sri Lanka - zoek via Google afbeeldingen naar ‘Sri Lanka’ en de eerste afbeeldingen zijn geheid van deze bijzondere rotsformatie in het binnenland van Sri Lanka. De oude stad van Sigiriya op en om de leeuwenrots is één van de plaatsen binnen Sri Lanka op de werelderfgoedlijst van UNESCO en zeker een bezoek waard. De rots domineert het zicht in het verder vrij vlakke landschap, en biedt bovendien een prachtig uitzicht vanaf de top. Ik ben twee keer in Sigiriya geweest en heb hier de zowel leeuwenrots als de ernaast gelegen Pidurangala rots beklommen, en heb in de omgeving gefietst en op deze manier de beide rotsen van een afstand kunnen bekijken. Een bezoek aan Sigiriya zelf is de meest gekozen en absoluut duurste optie van de drie, maar is dan ook de enige waarbij je door de bijzondere tuinen rondom de rots kan lopen, gekleurd in alle tinten groen en oranje-rood die je je kunt voorstellen. De trappen naar boven zijn een ervaring op zich - degenen die het eng vinden worden er snel door een wachtende Sri Lankaan uitgepikt, aan de arm naar boven geholpen en boven om een betaling voor deze verdienste gevraagd. Het is bijzonder om ruïnes op een plek als deze te bekijken, het uitzicht is prachtig! Bij mijn tweede bezoek aan Sigiriya hebben we fietsen gehuurd en zijn we - met hulp van een prachtige, door de verhuurder zelf getekende kaart - in de omgeving gaan fietsen. Het landschap met kleine dorpjes en een aantal kleine tempels is prachtig en biedt vooral een bijzonder uitzicht op de twee rotsen. We hadden helaas de pech dat halverwege één van de banden klapte, maar ervoeren hierdoor wel opnieuw - ook hier, in één van de meer toeristische gebieden van het land - de vriendelijkheid van de Sri Lankanen. Als echte Nederlander kun je natuurlijk prima met iemand achterop fietsen, terwijl een derde persoon met de extra fiets fietst, maar tóch leuk dat bijna elke auto of tuktuk die we tegenkwamen voor ons stopte en hulp aanbood. Zo hartelijk! De volgende ochtend zijn we met een gids van ons guesthouse voor zonsopkomst naar Pidurangala rots vertrokken. We sliepen in Lion Fresco Villa, een fijn guesthouse met vriendelijke mensen, heerlijk eten en bovendien de mogelijkheid om deze tour te doen - waar geen vast bedrag voor wordt gevraagd maar waar je achteraf een passende fooi voor kunt geven. Lion Fresco Villa heeft op dit moment nog geen eigen site, maar is te vinden op de sites van Lonely Planet en airbnb. Een absolute aanrader wat mij betreft! De tocht in het pikkedonker naar de top van Pidurangala rots was bijzonder, als je niets ziet ben je je ineens zó bewust van alles wat er om je heen beweegt en geluid maakt! We hebben de zon deze dag helaas niet gezien, maar de lucht had de meest prachtige kleuren en het was daarmee misschien zelfs bijzonderder dan een zonsopkomst bij heldere lucht. Het uitzicht op Sigiriya dat je vanaf hier hebt kan niet beter, en bovendien betaal je alleen de entree voor de tempel waar je langs omhoog loopt - en dat is in plaats van een bedrag van tussen de 25 en 30 euro, een bedrag van tussen de 2 en 3 euro… Sigiriya is wat mij betreft een must-see, en deze drie verschillende opties, eventueel in combinatie, bieden voor ieder wat wils!
Kumana, een must!
Deze foto is genomen in Kumana National Park, het kleine broertje van Yala aan de oostkust. Ik ben zelf niet in Yala geweest maar heb van andere reizigers gehoord dat Yala een drukbezocht park is. Een luipaard zien op safari zou uiteraard fantastisch zijn, maar het dier zien vanuit één van de vele jeeps die om het dier heen geparkeerd staan was voor ons niet de ervaring die we zochten. Vandaar dat wij besloten om Yala over te slaan en door te trekken naar Kumana. Tijdens onze safari zijn we geen enkele andere jeep tegengekomen. En dat is niet overdreven. We zijn voor zonsopkomst vertrokken, met een prachtige zonsopkomst onderweg als extraatje. In totaal zijn we zo’n zes uur onderweg geweest, waarvan twee uur heen- en terugweg naar en van het park (ook zeker geen straf - in een open jeep en wat een prachtig landschap!) en vier uur in het park zelf. Onderweg hebben we onder andere vossen, grote kuddes herten, everzwijnen, krokodillen, apen en heel, heel veel verschillende vogels en vlinders gezien. Rond de uitgestrekte meren loopt, ligt, zit en vliegt van alles. We hebben geen luipaard gezien - al wezen de gidsen op een bepaald moment wel druk pratend op een boom, maar eerlijk gezegd heb ik nog geen takje zien bewegen. We hebben ook zeker niet zoveel olifanten gezien als in Eco-park, dat we eerder deze reis bezochten. Maar de olifant dié we zagen kwam recht op onze jeep aflopen, in een verder verlaten landschap. Een bijzonder, en toch wel enigszins intimiderend, schouwspel. Kumana park bestaat voor een groot deel uit water, met hier en daar uitstekende rotspartijen. Met de palmen langs de kustlijn op de achtergrond een werkelijk prachtig plaatje. Wat mij betreft het enige nadeel aan deze safari is dat we heen en terug zijn gereden, maar wie weet kan dit veranderd worden als je er om vraagt. Daarbij is er zoveel te zien, dat het eigenlijk ook niet zo heel erg veel uitmaakt. De vogels hadden tegen de tijd dat we aan de terugweg begonnen plaatsgemaakt voor duizenden vlinders, een indrukwekkend gezicht. Ze verzamelden zich op de weg en vlogen op zodra we er langs reden, zodat je letterlijk door een wolk van vlinders reed. Arugam Bay is in het laagseizoen misschien niet de meest interessante plek om te bezoeken, maar het nabijgelegen Kumana is, juist in dit seizoen, wat mij betreft een absolute must!
Verlaten Arugam Bay
Ondanks de grotere kans op regen in het oosten van Sri Lanka in de maanden januari en februari besloten wij ook dit deel van het land te bezoeken. En voor een compleet beeld van het land is dit naar mijn idee absoluut de moeite waard. Het oosten van Sri Lanka is in deze maanden echter wel rustig, op sommige plekken misschien zelfs té rustig. Eén van die plekken is Arugam Bay, waar je een prachtige kustlijn kunt vinden met een heel andere uitstraling dan die van het zuiden. De foto is genomen in de baai van het stadje, vol met houten vissersbootjes variërend van wrakken waarbij de vraag rijst hoe ze überhaupt nog blijven drijven, tot prachtige houten exemplaren, geschilderd in de meest heldere kleuren. Het leven hier heeft een fijn gemoedelijk tempo, bovendien in ons geval gewoon heerlijk in het zonnetje - we hebben geen druppel regen gezien. Arugam Bay laat in dit jaargetijde zijn puur Sri Lankaanse gezicht zien, en is wat dat betreft absoluut genieten! De andere kant van Arugam Bay in het laagseizoen is echter, dat je kunt zien dat er ook een hoogseizoen is. En dat is niet op dat moment. Je kunt zien dat er veel guesthouses gesloten zijn, stoelen zijn opgestapeld en hutjes met plastic zijn afgedekt. Je kunt je inbeelden dat de stranden in het hoogseizoen schoner zijn, en er terrasjes op het strand zijn waar je een lekkere, koude smoothie kunt bestellen. Alles wijst er op dat deze plek op andere momenten zijn hoogtijdagen beleefd. Dit neemt uiteraard niet weg dat het oosten prachtig is. Ik zou daarom aanraden om dit deel van het land zeker niet over te slaan, maar bijvoorbeeld te kiezen voor plekken waar ook in het hoogseizoen minder toeristen komen, en misschien meer op de Sri Lankanen zelf gericht zijn - die reizen namelijk ook in het laagseizoen voor bijvoorbeeld weekendtrips naar dit deel van het land. Het hoeft wat mij betreft absoluut niet druk te zijn, en zeker niet toeristisch, maar aan het strand is wat leven om je heen en de gezelligheid die dat met zich meebrengt toch zeker een deel van je ervaring. Kalkudah, noordelijker aan de oostkust gelegen, is hier een goed voorbeeld van, maar daarover later meer!
Thee-landschap
Deze foto is genomen in de omgeving van Haputale. Hier hebben we na een prachtige zonsopkomst en heerlijke thee bij Lipton’s Seat een wandeling gemaakt, uitkomend bij de Dambantenne Tea Factory. Een bijzondere wandeling langs theevelden in de meest heldere kleuren groen, langs de theepluksters die net aankwamen en ons met een grote glimlach verwelkomden, en ook een wandeling waarbij niemand één, twee, drie of tien keer aan je vraagt of je écht geen tuktuk nodig hebt. Soms is dat gewoon even lekker. De Dambantenne theefabriek was bijzonder om te zien, maar kon voor mij niet tippen aan de Uva Halpewaththa Tea Factory in de buurt van Ella. Toen we de theefabriek in Ella bezochten was er geen productiedag. Jammer om de machines niet in werking te zien, maar onze gids nam een theeblaadje en liet zien hoe deze de hele fabriek door zou gaan. Een rustige en duidelijke uitleg. In Dambantenne daarentegen, was er wel een productiedag en voor mij daardoor de perfecte aanvulling op het voorgaande bezoek aan Uva Halpewaththa. Er was echter veel lawaai en onze gids was bijzonder moeilijk bij te houden, dus heel veel wijzer zijn we hier niet geworden. Maar goed, dit hangt uiteraard geheel af van wie je treft en is dus zeker geen reden om geen bezoek aan de fabriek te brengen. We hebben deze wandeling gedaan vanuit het guesthouse White Monkey / Dias rest in Haputale. Een basic accommodatie maar met een fantastisch uitzicht, een vriendelijke familie en heerlijk eten. Wat een rustig en mooi gebied, een echte aanrader!
Lipton's Seat
Er zijn een aantal landschappen die Sri Lanka typeren, waarvan de prachtig groene theevelden in het centraal gelegen hoogland misschien wel op één staan. Deze foto is genomen op de theevelden rondom Haputale, waar we vanaf Lipton’s Seat één van de mooiste zonsopkomsten in Sri Lanka hebben gezien. We zijn hier met een tuktuk naar toe gegaan, hebben het laatste stuk naar de top gelopen - of eigenlijk gerend - het laatste stuk van de weg is ’s ochtends vroeg nog niet toegankelijk voor voertuigen dus hou er rekening mee dat je nog zo’n 20 minuten moet lopen en niet daardoor de zon net mist! De weg is gemakkelijk te vinden, helemaal omhoog en dan kom je er vanzelf. Het bijzondere aan ons bezoek aan Lipton’s Seat is dat we vrijwel niemand zijn tegengekomen. Het uitzicht is niet het spectaculaire zicht als dat vanaf Adam’s Peak, maar het feit dat je hier vrijwel alleen staat maakt de ervaring minstens zo onvergetelijk. Bij Lipton’s Seat is een klein theehuisje waar je heerlijke thee met samosa’s kunt bestellen. Het zal zeker ook het moment en de prachtige omgeving zijn geweest, maar dit was absoluut één van de lekkerste theetjes van onze reis. Genieten!
Volle maan in...Anura
In Sri Lanka betekent elke volle maan een feestdag. Boeddhisten trekken dan in grote getale in het wit gekleed naar de tempel. Een dag die geheel langs je heen kan gaan, maar ook een warme kennismaking met de zo hartelijke, gastvrije Sri Lankaanse bevolking kan zijn. Deze foto is genomen in Anuradhapura, waar we ’s ochtends ondanks de felle zon en de twijfels van de Sri Lankanen om ons heen, op onze fietsjes gestapt zijn. Een echte aanrader, aangezien je op de fiets in staat bent om een groot deel van de omgeving te zien. Aangezien we hier maar één dag hadden, en ook Pollonaruwa nog op het lijstje stond, besloten we om alleen de tempels buiten het betaalde gebied te bekijken. Een keuze die niet beter had kunnen uitpakken op deze dag. De Sri Lankanen op de foto dragen stenen naar de top van een dagoba in aanbouw, als een aandenken aan de oorlog die hier zo lang heeft gewoed. Voor mij is deze herinnering zowel één van de mooiste als meest typerende van mijn reis door Sri Lanka. Nog twijfelend of we deze tempel op deze dag wel konden bekijken, kwam iemand ons al tegemoet om te vertellen over de tempel en haar doel. En even later liepen ook wij met een steen op ons hoofd naar boven. Ongelofelijk hoe dankbaar iedereen om ons heen reageerde. Ik ben door een oud dametje aan de arm weer naar beneden gebracht - waarbij bij mij de vraag rees wie van ons tweeën eigenlijk die arm aangeboden had moeten krijgen. Beneden aangekomen nam zij de volgende steen in ontvangst en begon opnieuw aan de klim naar boven. Na heel wat omwegen en ja, uiteindelijk toch goed verbrand, zijn we na onze fietstocht in hoog tempo in een tuktuk naar Mihintale gebracht om daar nog de zonsondergang mee te pakken. Een fantastische dag en een absolute aanrader - zeker op een Poya dag, en (met iets meer zonnebrand) ook zeker op de fiets!
Zonsopkomst op Adams.
Het uitzicht op de foto is het plaatje waarmee je beloond wordt na een lange klim naar de top van Sri Pada - Adam’s Peak. Je moet er wat moeite voor doen, maar het uitzicht is het dan ook zeker waard! De tocht omhoog duurt zo’n 2 tot 3 uur, en bestaat voor een heel, heel groot deel uit trappen. Als je de zon wil zien opkomen vanaf de top - wat zeker een bijzondere ervaring is - betekent dit dus vroeg opstaan! Wij zijn rond 2 uur ’s nachts vertrokken en waren ruim op tijd boven. Neem daarom zeker wat warms mee, want het is koud, echt koud, op de top als je moet wachten na een lange, bezwete klim. Er trekken zowel veel pelgrims als toeristen naar de top, dus verwacht geen unieke ervaring alleen boven op de top. Naar mijn idee zijn er net te veel koffiehuisjes, theeverkopers, kiosken en noem maar op, met ook allemaal hun eigen muziek, langs de weg naar boven. En boven op de top zijn, je vraagt je af hoe je het bedenkt, naar het oosten verschillende kabels bevestigd aan een hoge paal met bouwlamp , die dus - inderdaad - récht voor de opkomende zon staan. Maar toch… Een verlicht pad omhoog lopen in het pikkedonker maar onder een overweldigende sterrenhemel, geen idee hebbend waar je uiteindelijk uitkomt, en dan langzaamaan de hemel een beetje lichter zien worden boven een prachtig berglandschap - dat doet je deze kleinigheden snel vergeten. Vergeet ook niet aan de west kant te kijken, waar je de schaduw van Adam’s Peak op de bergen afgetekend kunt zien staan, een bijzonder gezicht. En dan nog naar beneden… met knikkende knietjes, maar wát een prachtig uitzicht!
Prachtig Kalametiya
Ik ben geen vogelkenner. Ja, ik vind zeker dat vogels mooi kunnen zijn om te zien, maar ik ben er nooit écht voor gaan zitten. En in Sri Lanka zijn gewoon zo ontzettend veel verschillende wildparken waar je imposante dieren als de olifant en het luipaard kan zien… Waarom dan toch een vogelreservaat bezoeken? Kalametiya Bird Sanctuary is daar een goed antwoord op - een prachtig landschap, vogels, de stilte (of het lawaai van de natuur om je heen, net hoe je het ziet), en dat alles gezien vanaf een houten bootje... genieten! Kalametiya is een vogelreservaat op circa twintig km afstand van het centrum van Tangalle en is makkelijk te bereiken. Het is zo’n 15 tot 25 minuten met de bus (geheel afhankelijk van de chauffeur en de hoeveelheid in- en uitstappende mensen) vanuit het centrum van Tangalle naar Kalametiya Junction, waar je met je gids kunt afspreken, of een tuktuk naar de rand van het park kunt nemen. Kalametiya is een prachtige lagune met o-ve-ral vogels. Zowel prachtig om te zien als te horen. De beste tijd om het park te bezoeken is ’s ochtends vroeg rond zonsopkomst of ’s avonds rond zonsondergang. Wij zijn van ongeveer half 4 tot half 7 ’s avonds rond gepeddeld op een houten bootje en in deze 3 uur zijn we geen enkele andere toerist tegengekomen. Gayan onze gids had flesjes water, verrekijkers, bananen en zelfs door zijn moeder gebakken koekjes voor ons meegebracht. Hij heeft ons veel vogels aangewezen en in goed Engels uitgelegd welke soorten we om ons heen zagen. Midden in het vogelreservaat ligt een enorm, grijs, betonnen gevaarte. De watertank uit het dorp. Tijdens de tsunami is deze kilometers met het water meegevoerd, hier terechtgekomen en nooit meer weggehaald. Een stille getuige van de verschrikkelijke ramp die hier alweer zo lang, maar toch ook nog zo kort geleden, heeft plaatsgevonden. Ik vond het bezoek aan Kalametiya absoluut de moeite waard. Een prachtig landschap bezichtigen vanaf een bootje, met alleen de geluiden van de vogels, wind en de zee, die zich slechts achter een rij palmen van je vandaan bevindt, dat kan toch ook niet missen? Kalametiya park is te vinden op facebook. Gayan heeft nog geen eigen website, maar is telefonisch bereikbaar (0094 777 060 920 / 0094 71 41 43 527). De kosten gaan per boot (4000 rupees), er zijn geen entreekosten voor het park.
Reizen met het ov, ee
Met het openbaar vervoer reizen in Sri Lanka is een belevenis op zich. Een ervaring die een reis in ieder land compleet maakt, maar naar mijn idee zeker in Sri Lanka een waardevolle toevoeging is. Ik heb in een groot deel van het land gereisd, en alles afgelegd met de trein, bus en tuktuk, af en toe afgewisseld met een ritje op de fiets. Met een gemiddelde snelheid van 30 km per uur schiet dit niet écht op. Maar toch… open ramen, zangers, Bollywood films, verkopers van echt van-alles-en-nog-wat, keiharde muziek en altijd wel iemand die een praatje met je aanknoopt , ‘where you from mam?’, ‘your first time here?’… en dat alles voor maar een paar rupees, wie wil dat missen?! Onze eerste overstap van trein naar bus was chaotisch, zoals dat elke reis wel een keer gaat. Onze tuktuk driver bracht ons vanaf het treinstation in Puttalam naar het centraal gelegen busstation. Daar was hij er binnen no-time over uit dat er vanaf hier geen bus zou vertrekken naar Anuradhapura, onze volgende bestemming. Zonder überhaupt eigenlijk iets gezegd te hebben reden we al door naar de plek, waarover de betreffende chauffeur wist te vertellen dat hier wel een bus zou vertrekken. Probleem was alleen dat deze bus er erg lang over zou doen. En bovendien waarschijnlijk vol zou zitten. En wanneer de bus aan zou komen? Daar had hij geen idee van. Maar hij kon ons wel met de tuktuk brengen als we dat wilden? Uiteraard kwam de bus gewoon. Binnen een half uur. En inderdaad, hij was vrij vol, maar als je in Sri Lanka bent is dat geen probleem. Er werd aan alle kanten een stukje ingeschikt zodat wij en onze grote tassen er bij konden komen zitten. Met een keiharde, maar o zo heerlijk vrolijke muziek op weg! Deze ervaring, die er eigenlijk één is om nog vaak om te lachen - wat kan het toch lastig zijn om uit te vinden wie de waarheid verteld en wie niet, en wat kan het dan soms ook lastig zijn om je niet op te laten jutten en gewoon vriendelijk te blijven lachen - was daarmee ook eigenlijk uniek. In de rest van het land zijn we vrijwel altijd direct bij aankomst op een busstation naar de juiste bus geleid. Zonder er zelfs maar om te hoeven vragen. Tijdens de reis van Arugam Bay naar Kalkudah, een lange afstand die we graag in één keer wilde afleggen, ging dit zelfs nog verder. Er werd ons verteld dat de bus helaas net was vertrokken. De volgende bus vertrok pas over een paar uur, maar meneer de tuktuk driver kon ons wel naar de net vertrokken bus brengen. Tja. Wat doe je dan? Dit kon toch niet anders zijn dan een verhaal om wat geld aan deze verhitte, onwetende toeristen te verdienen? Nee hoor. De buschauffeur van de net vertrokken bus werd opgebeld, de bus heeft gewacht en wij werden er in tuktuk heen gesjeesd. En dat voor nog geen 30 cent per persoon. Wat een fantastisch land, en vooral, wát een lieve mensen. Reizen met het openbaar vervoer is een ervaring op zich, zonder twijfel zweterig, plakkerig, misschien niet altijd even comfortabel en zeker niet de snelste manier om je in Sri Lanka te verplaatsen, maar het is naar mijn idee toch één van die ervaringen, die eigenlijk gewoon niet mogen ontbreken.
Een stad met vele...g
Voordat wij aan onze reis in Sri Lanka begonnen, hebben we lang getwijfeld of we wel of toch niet de hoofdstad Colombo zouden aandoen. Een rustige eerste dag in Negombo lijkt een prettige start en door tijdgebrek verdwijnt Colombo dan snel van het lijstje met bestemmingen. Gelukkig zijn we eigenwijs geweest en besloten we direct vanaf het vliegveld door te gaan naar deze stad, de grootste en waarschijnlijk drukste van het land. De hoofdstad van een land kan immers zo veel vertellen over het land, haar cultuur, geschiedenis en inwoners. En daar hebben we geen minuut spijt van gehad. We besloten om één dag in de stad te blijven, highlights als het National Museum en Dutch Period Museum over te slaan, en ons vooral geheel onvoorbereid in de drukte te storten. Hierdoor hebben we kunnen verdwalen in het chaotische Pettah, ons kunnen verbazen over het contrast dat je daarna in Fort vindt, met een aantal prachtige koloniale gebouwen maar ook hoge, moderne flatgebouwen. We hebben prachtige Boeddhistische en Hindoeïstische tempels gezien, maar ook bijzondere moskeeën en kerken, getuigend van de vele verschillende religies die hier op dit moment op een bijzondere manier naast en met elkaar samenleven. En op al deze plaatsen komt er iemand naar je toesnellen om je, na het bekende ‘whereyoufrommam?’ - uit te nodigen om even binnen te komen. We zijn door de kleine, kleurrijke straatjes op Slave Island geslenterd, waar de vraag rijst wie op dat moment met de meeste interesse en verbazing naar de ander kijkt. We hebben een fotoshoot van een Tamil bruiloft meegemaakt, waar we starend naar de prachtige jurken, fotografen en rondrennende kinderen, bijgepraat werden over de achtergrond van de aanwezige personen en hun relatie met de bruid en bruidegom. We hebben ons eerste bord kottu roti gegeten - en daarmee kennis gemaakt met de fantastische maar ook af en toe oh zo pittige keuken van Sri Lanka. Colombo is een drukke, hete en chaotische stad, waar de inwoners het qua gastvrijheid misschien niet allemaal halen bij het hartverwarmende platteland, maar waar je op het busstation toch door een oude man zonder enkele bijbedoelingen direct naar de bus wordt geloodst waarvan je op dat moment nog geen idee had hoe je die op deze plek had kunnen vinden, waar iemand ruim een uur de tijd neemt om je Sri Lankaanse simkaart aan de praat te krijgen, en waar de eigenaar van het guesthouse een handgeschreven briefje naar je kamer komt brengen waar hij alle eettentjes in de buurt op heeft geschreven. Colombo is een stad met veel verschillende gezichten, maar ook zeker één met een warm hart. Een veelzijdige stad die naar mijn idee niet mag ontbreken in een complete reis naar dit prachtige land.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
