JannavEek
Nubische steenbok
Ein Gedi betekent 'bron van de steenbok' en is een unieke oase midden in de woestijn in zuid-Israël. In wat nu een natuurreservaat is, bewandel je een pad van bron tot bron in de rotsen. Geheid kom je er ook een of meerdere nubische steenbokken tegen. De Nubische steenbok, ook wel Nubische Ibex genoemd, is een wilde geit uit de Noordoost-Afrika en het Midden-Oosten die van alle geitensoorten de langste en indrukwekkendste hoorns heeft.
Accommodatie bij...Dr
Wil je de Druzen en hun cultuur leren kennen, kies dan een overnachting in een van hun dorpen. Een (huur)auto is hierbij zeker nodig daar deze dorpen veelal hoog gelegen zijn en moeilijk te bereiken met bus of te voet. Het zijn de plaatsen met het beste uitzicht. Op de Golan Hoogte: Majdal Shams, Buka’ata Mount Carmel: Isfiya, Daliyat el–Carmel in de heuvels van Upper Galilea: Julis, Peki’in, Beit Jan. De druzen zullen aan wie oprecht geïnteresseerd is graag informatie geven over hun cultuur, kunst, gewoonten, gerechten, religie. Laat je verrassen en [url="http://www.zimmeril.com/sSearch_EN.asp?Stype=1&Sreg=&Scity=&Ssubtype=@8@&=" target="_blank"]gastvrij[/url] ontvangen.
Neem de trein
Wil je in Israël met het openbaar vervoer gaan reizen dan is de trein een prima optie. De treinen in dit land zijn efficiënt, luxe, rijden op tijd, en doen veel plaatsen aan. Vanuit het raam ga je de mooiste uitzichten genieten, bijvoorbeeld op de route langs de Middellandse Zeekust. Tel Aviv telt meerdere treinstations. Om te beginnen de nieuwe ondergrondse hal bij Ben Gurion Airport waar je direct uit het vliegtuig de trein in kunt stappen. Neem de noordroute: Haifa- Acco-Nahariya (de noordelijkste kuststad van Israël). Of de zuidroute naar Beer Sheva. Of Oostwaarts naar Jeruzalem. [url="http://www.rail.co.il/EN/Pages/HomePage.aspx" target="_blank"]Israël Railways[/url]
Museum Haifa Mizrah..
Een bezoek aan een spoorwegmuseum is niet iets wat je direct bedenkt te gaan doen op je reis door Israël. Maar voor wie van een stuk geschiedenis houdt en ook nog gek is van treinen, is het een leuk bezoek. Je vindt het centrale spoorwegmuseum van Israël in Haifa. Het museum geeft een overzicht van treinen/ locomotieven in het Heilige Land vanaf 1892. Het is leuk voor alle leeftijden en goed op te nemen in je treinreis als je die maakt. Neem er ruim een uur voor. Geopend: zondag-donderdag 08:30 -15:30 uur. Adres: Hativat Golani St. 1, Haifa Vanaf het treinstation (Hativat Golani Stop) te voet 250 m naar ingang Haifa Mizrah railway station.
Passie
In de oude stad Safed in Noord Israël toont een traditioneel geklede Jemenitische Jood zijn kookkunsten in Lahuhe Yemenite Food Bar. Deze hand-made pizza is befaamd. Vanaf de straat is de innemende persoonlijkheid aan het werk te zien, en in de pizza proef je de passie waarmee deze is gemaakt, vergezeld door Jemenitische muziek, zang en veel glimlachen. Zie tip: http://www.columbusmagazine.nl/azie_en_midden-oosten/israel/noord_israel/reisreporter/tip/14755/yeminite_food_bar_in_safed.html
Ein Gedi Guest House
Ein Gedi Guest House direct aan de Dode Zee gelegen biedt uitstekende accommodatie. Het draagt het International Youthhostel vignet maar laat je daar niet door afschrikken. Het is voor jong en oud, er zijn privé kamers. Let wel op: het isolement van de locatie! woestijn, rotsen, de Dode Zeekust is wat je er vindt. Als je je daar niet mee redt ga dan niet. Ik sprak mensen die zich er in vergist hadden en een beachresort hadden verwacht met restaurants en bars. Maar deze laatste vind je daar niet. Het Guesthouse heeft 51 kamers met airco. Er zijn familiekamers, privé kamers en dorms. Sommige kamers hebben een balkon met uitzicht op de Dode Zee. De service is er prima, goede eetzaal, free wifi. Ook gratis is een zonsopkomst en een zonsondergang zonder weerga. De ligging is perfect, aan de Dode Zee en bij het Ein Gedi Nature Reserve. De strandjes zijn op 10 minuten wandelen maar je kunt ook naar de overkant gaan om te baden na wat klauteren over rotsen. 5 km verderop is Massada. Ook de Ein Gedi Spa en Ein Bokek Spa zijn op loopafstand. Met een bushalte voor de deur is het goed bereikbaar : Bus 486 and 487 van/naar Jeruzalem, bus 421 van/naar Tel Aviv, bus 444 van/naar Eilat en bus 384 van/naar Be'er Sheva and Arad. Een stuk hoger de berg op ligt een kibbutz, Beit Sarah. Nb. Ein-Gedi is vanwege de zomerse woestijnhitte het best te bezoeken vanaf oktober tot juni. Beit Sarah 86980 Ein Gedi Dead Sea, Israel Tel. 972 2 5945681 Fax. 972 8 658 4445 eingedy@iyha.org.il
Dassie
Ze lijken misschien nog wel het meeste op grote marmotten maar zijn toch echt het nauwst verwant aan olifanten en zeekoeien! Leuk zijn ze in ieder geval, de klipdassen (dassie in Zuid Afrika). Een zoogdiertje dat voorkomt op verschillende plaatsen in Israël. Ze leven in groepen, houden van de zon en van rotsen. De klipdassen in het natuurreservaat Ein Gedi bij de Dode Zee zijn minder schuw dan elders en laten zich (behoedzaam) fotograferen.
Joods Nieuwjaar
Safed is uitgestorven, alles gesloten, niemand op straat, op een enkele Sefardische Jood na die in haastige pas en in zijn beste kleding, over straat spoedt. Het is het Joods Nieuwjaar (in september) en voor de religieuze Joden is Rosj Hasjana een heel ernstige en een heel heilige tijd die ze vele uren biddend in de synagoge doorbrengen. 't Is namelijk ook Oordeelsdag en de balans tussen goede en slechte daden wordt bekeken. Op straat zie ik dan dit feestelijk gekleed stel gaan, zichtbaar trotse jonge ouders. De foto maak ik van een afstand (met teleobjectief) omdat ik hen niet wil storen op deze feestelijke dag.
Bleekneusje
Hij zit op een stoepje in de drukke woonwijk Ha Bucharim, te wachten op zijn vader die de winkel is ingegaan. Een bleek en serieus kijkend jongetje. Hij ziet er zo mooi uit, met die pijpenkrullen zoals chassidische joden, een sekte met wortels in het Oost-Europa van de 18e eeuw, die dragen. Als hij 13 jaar wordt wordt hij ingewijd als “bar mitzwah”, zoon van de wet. Maar dat duurt volgens mij nog wel even.
Vrouwenmuur
Een (afgescheiden) gedeelte van de klaagmuur speciaal voor vrouwen is er al geruime tijd. Maar er kwam behoefte aan méér. Een actiegroep verzette zich tegen het verbod voor vrouwen om ook gebedssjaals (normaal alleen voor mannen) te dragen en hardop uit de Thora te bidden. 10 mei j.l was het dan zover en was hun eerste maandelijkse bidsessie sinds ze toestemming kregen van een rechter. Prompt liep de spanning op bij de muur. Honderden ultra-orthodoxe joden probeerden de groep vrouwen tegen te houden. De vrouwen werden bekogeld met eieren en er werd water over ze heen gegooid. De protestactie was georganiseerd na een oproep van een invloedrijke conservatieve rabbijn. Maar de rechter heeft beslist en ook hier kan de orthodoxie een ontwikkeling tot gelijke rechten/keuzevrijheid niet stoppen.
Teamwerk
Wie de Tora bestudeert hoort zich niet bezig te houden met triviale zaken... Maar natuurlijk is dit helemaal niet waar. Het straatbeeld in de woonwijk Ha Bucharim laat dit ook goed zien, dat opklapbedden bijvoorbeeld ook een keer versjouwd moeten worden. Ik kon het niet nalaten om de auto te stoppen en dit transportteam even op de foto te zetten.
Hitte in de stad
Het is een zomer waar alle warmterecords worden gebroken, er zijn dagen met luchttemperatuur 44-46 graden. Zwaar. En vooral voor de mensen met kledingvoorschriften: lange mouwen, zwarte jassen, hoeden. Ik zit in het Joods kwartier op een terrasje met een koele drank -in de schaduw- en speel wat met de camera. Om de hoek komt deze orthodox-joodse man aangelopen en ik maak de foto. Zijn grimas is van de hitte, tussen de stadsmuren zou je er haast zuurstofgebrek door krijgen!
Duivenvallei
Tussen Uçhisar en Göreme ligt de duiventillenvallei, waar in de tufstenen rotswanden honderden duiventillen zijn uitgehouwen. Behalve dat de duif als geluksbrenger wordt beschouwd, zijn ze van belang voor de bemesting van de wijngaarden. Nu ik er over nadenk, zou dat eerste best wel eens gekomen kunnen zijn door dit laatste feit - zo eenvoudig is het leven vaak ook wel weer.
Rustige wegen
Turkije ontdekken op eigen gelegenheid met een huurauto is goed te doen. Het wegennet is er goed. Houd er wel rekening mee dat de gemiddeld snelheid niet meer dan 60km. per uur is. Iedereen maakt gebruik van de wegen en vooral in de dorpen is men nog niet zo gewend aan (snel)verkeer. Je zult bijvoorbeeld regelmatig moeten wachten omdat een kudde geiten de weg inneemt. Maar hier in het mooie Anatolië hebben we toch geen haast!
99 luchtballonnen
Luchtballonnen horen wel een beetje bij Cappadocië, het is een praktische en mooie manier om het landschap goed te bekijken. Helaas ging het vandaag mis. Twee luchtballonnen botsten op 300 meter hoogte tegen elkaar aan. Twee Braziliaanse toeristen kwamen om het leven. Dit is het tweede fatale ongeluk in 10 jaar luchtballontours in Turkije. Dagelijks gaan er tientallen heteluchtballonnen de lucht in, de manden zitten altijd overvol met mensen. Toen ik er was hoorde ik het aantal 80, vandaag las ik 100 - hoe het ook zij- het zijn erg veel ballonnen die tegelijk in dat mooie morgenuur de lucht in gaan. In Cappadocië.
Verenigde Arabische Emiraten • Sharjah
Verenigde Arabische Emiraten • Sharjah
Klaverblad
Op de vlucht naar Zuidoost Azië maakten we een tussenstop op Sharjah International Airport. Sharjah is een van de zeven emiraten waaruit de Verenigde Arabische Emiraten bestaat. Is maar 2.600 km² groot, iets groter dan de provincie Limburg. Tijdens de landing heb je een uitstekend uitzicht op de infrastructuur. Voor deze weg, die je op de foto ziet, was in het kale lege woestijnland alle ruimte. Dus doe je het goed bij het aanleggen en maak je het perfecte (groene) klaverblad. Ik zou best op die weg willen rijden!
Reizen met de bus
Ik zag deze vriendelijk lachende ogen in de bus en ik dacht even aan China. Maar natuurlijk heeft de bevolking van Nepal kenmerken van én de Europese- én Mongoolse rassen en is zij etnisch terug te voeren tot een combinatie van Indiase, Tibetaanse en Birmese culturele achtergronden. Een gewone Nepalese jongen dus! met zijn broertje.
In de bus en onderweg
Soms heb je geluk op je busreis als de bus even stilstaat. En uit het open busraampje is het dan eenvoudig vast te leggen. Zo'n momentje kreeg ik hier: de vrouw met de geiten langs de kant van de weg, voor haar huis denk ik, met die bizarre voorkant van een geparkeerde typische truck uit Nepal. En met bovenal de prettige lach die deze vrouw me toezond.
Mijmeringen in de bus
Tijdens de lange busrit in Nepal zie ik veel mooie mensen in en uitstappen. Zoals deze vrouw met haar neussieraad. Ik mijmer wat .. een piercing in de neus is na die in de oorlel de meest voorkomende, en wordt al héél lang gedragen. Eerst in Noord-Afrika en door de bedoeïenen uit het Midden Oosten. De neusring kwam van daar in de 16de eeuw naar Nepal en India, en wordt daar meestal in de linker neusvleugel aangebracht. Uit India en Nepal terugkerende hippies in de sixties brachten de neuspiercing naar het Westen, waar deze aan populariteit won in de nineties. Daarna kwamen de piercings in diverse verdere lichaamsdelen. En waar denkt deze vrouw aan..?
Dangerous roads
In de bus rijden we vanuit Pokhara naar de grens met India (Sonauli). Voordat we in het vlakke Oostelijke Tarai gaan aankomen, zullen we eerst vele uren door een prachtig bergachtig land gaan om langzaam uit het zicht van de besneeuwde toppen van het Annapurna Gebergte te verdwijnen. Er is begin 2013 een BBC reisserie op tv te zien geweest: 'Dangerous Roads'. Eén van de afleveringen gaat over onder meer deze weg in Nepal. Nepal telt niet alleen het hoogste aantal verkeersongelukken maar ook overstromingen en aardverschuivingen. Vrachtwagens en bussen denderen over deze bergwegen en passeren elkaar. Dodelijke ongelukken gebeuren er regelmatig. Een reis niet zonder gevaren dus - maar een die je toch maakt. http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/184238/Dangerous_Roads.html
Boy in bus
Tijdens de lange busrit kan ik wat foto's maken, vooral van (glim) lachende mensen. Nepalezen zijn oprecht aardige mensen.
Volle bus
De gewone lijndienstbus in Nepal op de lange trajecten wordt de 'toeristenbus' genoemd. Maar deze stopt ook voortdurend willekeurig overal om lokale mensen ergens op te halen of af te zetten. Van dorp naar dorp. Zo gaat dat nou eenmaal in Nepal. En zodoende zien we veel vriendelijke en lachende mensen in en uit stappen, en is de bus altijd vol. Ik vermoed dat de vrouw links nog een baby onder de sarong houdt, en er daarom wat krampachtig bij zit.
Bussen in Nepal
Omdat de comfortabele Greenline Bus alleen nog maar tussen Kathmandu, Pokhara en Chitwan rijdt (er zijn wel plannen voor nieuwe lijndiensten), namen wij de 'toeristen' bus zoals deze genoemd wordt voor het traject Pokhara-grens met India. Deze bussen zijn goedkoop, matig comfortabel, smalle stoelen, zonder schokbrekers op slechte wegen, bomvol, bagage vaak alleen op het dak, en ook gaan deze bussen regelmatig stuk en stoppen lang onderweg. Toch heb ik iedere minuut van deze 8 uur durende rit genoten. Ik zit in zo'n bus als ik deze foto maak van een gewone lokale bus, welke nog minder comfort biedt en het goedkoopst is.
Greenline bus
De Greenline Bus is een bus waarmee je op iets comfortabelere manier in Nepal kunt reizen dan met de andere lijnbussen. Nu rijden deze nog maar vanuit Kathmandu, Pokhara and Chitwan, maar er zijn plannen om deze lijndiensten met bestemmingen en routes uit te breiden. Ze kosten wat meer dan de normale bus, maar dat is met rond €18 omgerekend voor een rit van minimaal 7 uur niet heel veel. Je reist dan in een luxe touringcar met airco, krijgt een fles water en een lunch aangeboden. Er zijn een aantal stops onderweg om te eten of naar de wc te gaan en je bagage zit goed opgeborgen onder in de bus. De stoelen zitten goed. Ook sommige Nepalezen reizen met deze Greenline bus (foto) zie http://www.greenline.com.np/routes.php en http://www.catmando.com/greenline/