JannavEek
Op sabbatdag
Op weg naar de Lange Leemstraat waar dichter Paul van Ostaijen werd geboren en opgroeide en waar nu het Genootschap Paul van Ostaijen gevestigd is, word ik op de hoek met de Isabellalei geroepen door een groepje Joodse mannen. Er is daar een driehoekig pleintje, officieel genaamd het `Verdraagzaamheidsplein`, met een boom en een paar zitbanken. De mannen praten druk en zijn jolig op deze sabbatdag; er is met de maaltijd voldoende wijn geschonken -vertrouwen ze mij toe. Of ik foto's van hen maken wil en ze deze wil toesturen. Nou dat gebeurt je niet vaak dat deze mensen jou vragen! Niemand op het plein heeft pen en papier want op sabbathdag schrijf je niet, dus ik leer het e-mailadres van een van hen uit mijn hoofd. Een gezellige ontmoeting. De foto's mailde ik hen inmiddels toe.
Bakkerij Kleinblatt
Hier kom ik bij een bakker aan de Lange Leemstraat vandaan met een brood gebakken door brood-en banketbakkerij Kleinblatt, de bekende koosjer bakkerij aan de Provinciestraat, iets verderop. De geschiedenis van deze bakker gaat terug tot 1903 en is begonnen in Krakau, Polen. Bakkerij Kleinblatt houdt zich aan de strengste spijswetten. Bepaalde ingrediënten komen van gespecialiseerde leveranciers, zo nodig uit het buitenland. Op haar beurt is bakkerij Kleinblatt leverancier aan verschillende koosjere voedingszaken in eigen land, maar ook in Londen en Parijs. Ze hebben een erg mooie website, met onder meer een uitleg over wat koosjer is en over de Joodse feestdagen. Zie: http://www.kleinblatt.be/
Joodse vrouwen
Wanneer een Orthodox Joods meisje rond haar 18e van school komt heeft zij de optie om nog een of twee jaar door te leren in een 'seminarie', direct te trouwen, of eventueel seculiere studies te gaan(Universiteit) volgen. Het volgen van seculiere studies is in Europese chassidische gemeenschappen (zoals Joods Antwerpen en Londen) en de Verenigde Staten gebruikelijker dan het in Israël is.
Joodse meisjesschool
Deze meisjes gaan naar de Beis Yaakov school (ook wel Beth Jacob of letterlijk "Huis van Jacob") in de wijk Haringrode. Deze naam wordt door alle onder het chassidisch jodendom vallende meisjesscholen gebruikt van kleuterschool tot voortgezet onderwijs. Op al deze scholen (internationaal) wordt hetzelfde uniform gedragen: een lichtblauw overhemd, donkerblauwe rok, ondoorzichtige kniekousen, en eventueel een donkerblauwe trui. Het gebruik van make-up is verboden en het haar dient in een staartje gedragen te worden. Op de step naar school komen mag wel, en dit is wat zij dan ook doen.
Diamantwijk
De diamantwijk gelegen nabij het CS vormt de hart van de Antwerpse diamantindustrie. Traditioneel kent de wijk een sterke joodse bevolking, waaronder het grootste aantal Orthodoxe Joden in West-Europa. De laatste 20 jaar werd de diamanthandel echter meer en meer overgenomen door Indische diamantairs (Bron: Wikipedia).
Beghrir`s maken
In een berberdorp kijk ik toe hoe een vrouw een beghrir maakt. Dat is een plat brood als een pannenkoek, 'duizend-gaten'. De beghrir wordt met verse honing, suiker, olijfolie of boter bestreken en gegeten. Of gewoon zo lekker puur bij andere gerechten.
Thee in de tent
Op een berbermarkt sluip ik even achterom een tent voor een inkijkje. Ik zie er deze mannen die lekker aan de thee zitten en met hun mobieltje bezig zijn. Deze laatste zijn een uitkomst in landen waar het aanleggen van een vast net onbetaalbaar zou zijn.
Bezoek aan...opaalmij
Het bezoek aan Coober Pedy in Zuid-Australië vond ik heel bijzonder. Het is het opaalmijncentrum van de wereld. De edelstenen komen van de meer dan 70 mijnen. In de taal van de Aborigines betekent Coober Pedy ‘blanke man in een gat’. Het leven speelt zich hier grotendeels onder de grond af, huizen, winkels, kerken en zelfs het hotel zijn in een rots uitgehouwen. Bezoek er de `Break Aways` 30 km noordwaarts, een reeks heuvels die uit verschillende kleuren bestaan, en die als de zon erop schijnt van kleur veranderen. Dit gebied wordt gevormd door erosie en is beschermd, je mag er niet van de weg afgaan. Het is een heilige plaats voor de Aboriginals. Aanschouw Dog Fence, de langste afsluiting ter wereld ( 5400 km ) sinds 1880 geplaatst om de wilde honden (dingo’s) weg te houden van de schapen in het zuiden. Bezoek de grot van Crocodile Harry en de helemaal uit rotsen uitgehouwen Servisch Orthodoxe kerk. Er zijn twee tankstations, één supermarktje, opaalwinkels, diverse hotels en [url="http://www.camp-underground.com.au/" target="_blank"]ondergrondse camping[/url]. Hoe kom je er? - [b]Auto[/b] over de Stuart (Explorer) Highway, Hwy 87, Adelaide 846 km, Alice Springs 685 km - [b]Coach[/b] [url="http://www.greyhound.com.au/" target="_blank"]Greyhound Pioneer[/url] Alice Springs -> Coober Pedy vertrek 10.30 aankomst 19.30 uur Adelaide -> Coober Pedy vertrek 19.25 aankomst 06.15 uur - [b]Trein,[/b] met de [url="http://www.gsr.com.au" target="_blank"] Great Southern Railways Ghan route[/url] van Adelaide naar Alice Springs. Transport van Manguri Station, 47 km. van Coober Pedy regelen voor vertrek uit Adelaide of Alice Springs. - [b]Vlucht[/b] met [url="http://www.rex.com.au/" target="_blank"]Regional Express Airlines[/url], Adelaide-Coober Pedy, maandag & vrijdag.
Marokko • Zuid Sahara en oases
Marokko • Zuid Sahara en oases
Route romantique
Timboektoe .. het symbool van de Afrikaanse geschiedenis. De stad uit de 12e eeuw werd als scharnier tussen Noord-Afrika en het zuiden van het continent een belangrijk handelscentrum. In de 16e en 17e eeuw trokken ook heel wat geleerden naar Timboektoe en in diezelfde periode werden de grote iconische moskeeën in de stad gebouwd. Timboektoe werd in 1988 erkend als UNESCO Werelderfgoed. En nu is de stad het toneel van een heftige strijd tussen het Malinese leger en verschillende rebellengroepen geweest en lijkt de schade aan het erfgoed van Timboektoe nog veel erger dan aanvankelijk gedacht. Heel erg. Een team van UNESCO is nu naar de stad getrokken om de schade op te meten. Dat doen zij niet te voet met kameel vanuit zuid-Marokko.... dan zouden zij er 55 dagen over doen. Deze borden roepen iets op van de oude geschiedenis en romantiek, van de oude route door de woestijn.
Weggebruikers -7
In Marokko rijden een ontelbaar aantal ezelkarren rond - kleine handelaren, boeren. Een behoorlijk contrast met de luxe auto s waarmee zij de weg delen. NB. Dank iedereen voor de felicitaties gisteren bij mijn 1000-ste foto! waarmee het toch een beetje een feestje werd! En nu verder
1000
Rupsje nooitgenoeg. Een rups is de larve van een vlinder. Tijdens zijn leven heeft de rups maar 1 doel: eten. Onvermijdelijk zal de rups, terwijl ze haar vraatzuchtige honger stilt, uitdijen en letterlijk uit haar vel barsten. En dan als vlinder uitvliegen. Van reisfoto s en verhalen krijg ik nooit genoeg. Tot ik uitgedijd en vol raak en de vlucht ga nemen naar een mooie bestemming.
In het Albertpark
Het Albertpark / Harmonie is een perfecte plaats om even uit te blazen tijdens een wandeling in de stad. Of om te picknicken, te voetballen, te genieten van het mooie weer. Op een zonnige dag zie ik er deze kleurrijke vrouw zitten die, hoewel zij doorgaat met lezen op haar iPhone, af en toe opkijkt en met een gulle lach te kennen geeft dat het prima is dat ik haar fotografeer!
Afrika in de stad
Antwerpen trekt veel Congolezen en andere Afrikanen aan. Velen vind je in de Afrikaanse wijk achter het station. Daar ook kwam ik deze vriendelijke man uit Soedan tegen, Rastafari, vertelt hij mij. Ik maak een foto omdat hij behalve vriendelijk is er ook kleurrijk en mooi uit ziet.
Kruiden
Dit is een gewone aardhommel (Bombus terrestris) op een lavendelbloempje. Kruidenhoekjes met lavendel, kattenkruid, marjolein, tijm en rozemarijn zijn aantrekkelijk voor bijen en hommels.
Wandelen langs de...f
Het aantal mogelijkheden om hier te wandelen is enorm, er zijn wandelroutes tussen Göreme en Zelve, waar je bijna niet weet waar je moet kijken. Ook de Rozen en de Rode Vallei tonen de pracht van het landschap, onder meer als je van Çavusin naar de ingang bij Ortahisar loopt. Een andere goede is de Duiven Vallei tussen Üçhisar en Göreme. Of van het dorpje Uludere naar Ayvali. Om weer thuis te komen kun je een dolmus-busje aan houden. In de diverse dorpen zijn kaarten te krijgen waarop grofweg de routes lopen.
De drie gezusters
Deze rotsformatie wordt lokaal de drie gezusters genoemd. Het spectaculaire landschap van tufsteen spreekt tot de verbeelding en we vinden er kabouterhuisjes, feeën schoorstenen, kamelen .. van wit, pastelroze tot okergeel. Cappadocië staat terecht op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Kohlpotlood
Vrouw uit Cappadocië - zij staat in een toeristenwinkeltje en verkoopt onder meer de hoofdsjaals, zoals zij er een draagt. Helaas staat Columbus niet toe dat we foto s met onszelf plaatsen, anders kon ik laten zien hoe zij met een kohlpotlood mijn ogen had verfraaid. Kohl is een mengsel van roet en andere ingrediënten dat wordt gebruikt om de oogleden donkerder te maken. wordt overwegend in het Midden-Oosten en Zuid-Azië (en ook Afrika?) gebruikt door vrouwen, en in mindere mate door mannen.
Sjaals
99 % van de Turken is islamiet maar dit neemt niet weg dat Turkije een van de meest moderne opvattingen ter wereld heeft van de islam. Lang niet alle vrouwen dragen een hoofddoek. Maar de oudere vrouwen dragen wel meestal deze lichte katoenen sjaal, wat gelijkend op die in de Balkan.
Traditionele bouwstij
Capilleira | Vrolijk balkon van een van de witte huizen in de Alpujarras. Goed is hier de traditionele bouwstijl met balken en een overspanning te zien. Deze karakteristieke manier van huizenbouw vind je in geen enkel ander gebied in Spanje en werd waarschijnlijk geïntroduceerd door de Arabieren.
Rozengeur
Jammer dat ik met dit beeld geen geur kan overbrengen, maar geloof me op mijn woord dat het een bedwelmend intens aroma was wat vrij kwam van deze rozen. Dit moeten oude, antieke rozen zijn. Ze stonden zo mooi te bloeien tegen een echt Bretons huisje aan. Dan tref je het want de bloeitijd is vaak (te) kort. Dit rustieke plekje ergens in Bretagne blijft in mijn herinnering, zo werkt het wanneer de zintuigen op scherp worden gezet.
Quiberon
Graag kom ik op het schiereiland Quiberon waar de kustlijn zo ruig is, en ook in het plaatsje met dezelfde naam dat op de landspunt ligt. Oké het is redelijk toeristisch met de goudgele stranden, terrassen en restaurants. Maar loop je wat rond in de straatjes dan is Quiberon ook de stilte van witte huizen met kleurige luiken waar je de dromerige Bretonse sfeer terugvindt.
Family of Man
Clervaux | The Family of Man is een tentoonstelling van fotografie door Edward Steichen. Het wordt de grootste fotografische tentoonstelling ooit gerealiseerd genoemd en is UNESCO cultureel erfgoed. Adres: Montée du Château 9712 CLERVAUX Ik was erg onder de indruk, geroerd, door deze fototentoonstelling, en de locatie (kasteel van Clervaux) is natuurlijk top!