De betoverende wereld van Antarctica

Door: Mirjan

Geplaatst op Apr 15, 2009

Na ruim 20 uur vliegen, 4 verschillende vliegvelden, 1½ dag varen over een hobbelige Drake Passage zien we voor het eerst land. Niet zo maar land, maar Antarctica. Een lang gekoesterde droom komt uit.
Op het eiland Aitcho zetten we voor het eerst voet aan wal en direct worden we verwelkomd door een prachtige koningspinguïn. Eigenlijk hoort deze koningspinguïn niet zo zuidelijk te zitten. Een prachtig dier, dat majestueus rondloopt alsof het zijn eiland is en zijn kleine onderdanen de Ezelspinguïns en Kinbandpinguïns wijken netjes voor hem uit als hij aan de wandel gaat. Een indrukwekkend gezicht. Wat een begin van de reis.

De 2e en 3e dag krijgen we te maken met een andere kant van Antarctica: de harde wind. Met windkracht 12 ploegt ons schip de National Geographic Explorer door de golven. Door de stormvoorspellingen zouden landingen niet mogelijk zijn, het streven is nu de zuidpoolcirkel. Via het prachtige, maar in de wolken gestoken, Lemaire Channel op naar het zuiden. In de beschutting van de Lemaire Channel is het nog gelukt om 2 landingen te maken. ‘s Morgens Pleneau en ‘s middags Petermann Island. Op Petermann Island worden we verrast door een sneeuwstorm wat de Antarctische sfeer alleen maar versterkt. De dieren lijken zich daar weinig van aan te trekken en gaan door met hun dagelijks ritueel: broeden, steentjes pikken, waggelen naar de zee en weer terug. Zelfs een pasgeboren pinguïnkuiken piepte met zijn kopje even onder moeders buik vandaan. Prachtig !! De dag vliegt voorbij en we moeten alweer terug naar het schip. Verder zuidwaarts !!!

Op 5 december om 07:30 uur is het een feit: we zijn er overheen. Ondanks dat de zuidpoolcirkel een denkbeeldige lijn is, is het wel een bijzonder gevoel. Het besef dat je nu behoort tot een selecte groep mensen die dit heeft mogen ervaren, is voor mij heel bijzonder. De wind boet inmiddels aardig aan kracht in. Ik heb nu meer de mogelijkheid om te genieten van dit bijzondere landschap. Indrukwekkende gletsjers, steile bergen, en de meest prachtige ijsbergen. Zo onbeschrijfelijk mooi, zo krachtig zo puur en geen mensenhand die hier aan te pas is gekomen. Je voelt je enorm nietig in dit witte paradijs. Rondom het schip vliegen/zweven prachtige vogels. Schitterend zoals deze dieren gebruik maken van de wind, heel sierlijk en gracieus. Je kunt er uren naar kijken. We varen vandaag diverse malen door het pakijs. Je ziet de stukken ijs als een soort pudding heen en weer bewegen, terwijl het schip zich een weg baant. Af en toe zie je een zeehond/zeeluipaard op een stuk ijs liggen. Je kunt uren genieten van de buitenwereld en binnen kan je diverse lezingen en workshops volgen. Aan het eind van iedere dag is er in de lounge een gezellige recap met informatie en onder voorbehoud de plannen voor de volgende dag. Voor verveling is geen ruimte aan boord.Als toetje had de kapitein vandaag nog een bijzonder plan in petto. Hij heeft geprobeerd om de Explorer in het fast-ice te “parkeren” Het fast-ice is landijs wat zich uitstrekt in de zee. De bedoeling was om ons over het ijs te laten lopen. Helaas was het ijs, door de vele sneeuwval van de laatste dagen, niet veilig genoeg. Ondanks dat de wandeling niet doorging, is ook dit een onvergetelijke ervaring. Het 100 meter lange schip vaart bijna geruisloos in 1m dik ijs. Het ene na het andere onvergetelijke moment stapelt zich op. Je hersenen maken hier overwerk. Superlatieven zijn noodzakelijk om je ervaringen op Antarctica te omschrijven.

De volgende dag maken we kennis met de zonnige kant van Antarctica. In de prachtige omgeving van Yalours Island maken we een zodiaktour langs de prachtigste ijsbergen. De meest mooie/bizarre vormen stralen je tegemoet in de felle zon. Schitterend blauw en wit. Halverwege worden we door het personeel verrast met een beker warme chocolademelk. De tijd vliegt voorbij. In de verte nadert alweer een sneeuwstorm.
’s Middags krijgen we een rondleiding bij het Oekraïense onderzoekstation Vernadsky.
Hier heeft men het ozongat ontdekt. De huidige bewoners/onderzoekers geven aan dat het leven erg basic is en dat na ongeveer 3 maanden de verveling toeslaat, en dan moeten ze nog 9 maanden.
’s Avonds varen we opnieuw door de Lemaire Channel. Deze keer zien we de zonnige kant, maar enige spoed was noodzakelijk omdat achter het schip al weer de nodige sneeuwbuien aankwamen. Door de prachtige avondzon en aanwezige wolken kregen we de meest schitterende panorama’s. Iedereen was er stil van. Je hoorde alleen de wind en het klikken van de camera’s. Betoverend !! Na deze bijzondere avond, heerlijk geslapen en alle indrukken weer een plekje gegeven.

’s Morgenvroeg worden we wakker gemaakt door onze expeditieleider Matt. Het zonnetje schijnt, het gaat een mooie dag worden. Zodra we op het dek staan, worden we getrakteerd op de mooiste ijsbergen. Daarna snel naar de “mudroom”om onze laarzen aan te trekken, voor een bezoek aan Cuverville.
Op het eiland een tijdje gekeken naar pinguïns die zichtbaar aan het genieten waren van hun badritueel. Heerlijk om naar te kijken, dit valt weer onder de categorie: supermoment.
‘s Middags gaan we naar Neko Harbour, een van de weinige plekken waar de toeristen op het vaste land van Antarctica mogen en kunnen komen. Neko Harbour ligt in de meest prachtige baai die ik tot op heden heb gezien. Omgeven door prachtige bergen en actieve gletsjers. Deze gletsjers zorgen er vaak voor dat de baai van Neko Harbour vol ijs ligt en dit bemoeilijkt de toegang voor de schepen. Wij hadden geluk. Op het eiland werden we begroet door een grote kolonie ezelspinguïns en hebben we kunnen genieten van de ultieme schoonheid van Antarctica.

De volgende dag Port Lockroy aangedaan en voor de laatste maal naar de schattige pinguïns gekeken. Het einde nadert, het laatste stuk noordwaarts gaat beginnen.
Afscheid van een adembenemend mooi, krachtig, ruig, immens Antarctica. Een onbeschrijfelijke ervaring die je zelf moet ervaren. Antarctica geeft je kippenvel en dat is niet door de kou !!