Het jaarlijkse driedaagse Goroka-Festival is geenszins bedacht en opgezet om toeristen te trekken. Het festival werd voor het eerst in 1957 georganiseerd door de toenmalige Australische overheerser met als doel de honderden verschillende stammen in Papua-Nieuw-Guinea op een vreedzame wijze bij elkaar te brengen. Het motto was ‘wie danst, vecht niet’ …

Al die stammen hebben hun eigen taal en mythen. Een overeenkomst die ze delen, is dat ze bekend staan als tamelijk gewelddadig. Bij het minste geringste wantrouwen dreigen er stammenoorlogen. Dat was toen, maar vandaag de dag weten ze elkaar ook nog steeds te vinden. Voor de Australiërs was het tot 1975 - het jaar waarin PNG onafhankelijk werd - een praktisch onmogelijk klus de rust in het land ordentelijk te handhaven. Dat kwam natuurlijk ook doordat diverse stammen in de binnenlanden nog niet eens waren ‘ontdekt’.

Sinds 1957 wordt het festival jaarlijks in september georganiseerd. In plaats van elkaar met speren en pijl en boog te bestrijden, bestrijden de stammen elkaar nu met dans, zang en muziek. Ze besteden heel veel zorg aan hun uiterlijk, want dat is de manier om zich te onderscheiden. Alles draait om hun identiteit waarvan ze zich heel erg bewust zijn.

Op de foto zie je twee krijgers uit Guasa, een klein dorp in de oostelijke Highlands. Met hun oranje/wit geschilderde gezichten, hoge verentooien en bewapend met speren en bogen zien ze er vervaarlijk uit. Ze presenteerden zich als een stam om rekening mee te houden. Ze wilden graag op de foto, maar dan niet lachend. Trots, dat is wat ze moesten uitstralen.