Gletsjers
Zuid West Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland
Ingevalk
Gletsjers
Zondagochtend verlieten we Queenstown in de stromende regen. Dat maakte het allemaal een stuk makkelijker, want Queenstown is wel een erg leuke prettige stad om zo een paar dagen te zijn. En wij zijn vooral op route hier geweest, maar volgens mij kan je je in en rondom de stad meer dan prima vermaken, ook ik de winter..
We hadden bedacht dat we in Arrowtown zouden gaan ontbijten. Het Engelse stel in Te Anau was bijzonder gecharmeerd van het dorp en hebben daar een paar dagen doorgebracht. Toen we het dorp binnenreden begrepen we gelijk waarom+het was een gevoel van thuiskomen. Alsof de Engelse tijd er heeft stilgestaan. Opnieuw een mooie setting voor chief inspector Barneby on holiday. Wij hebben in een lovely bakery koffie en een broodje besteld. En een rondje door de stad gedaan. We kwamen bij een snoepjeswinkel die gespecialiseerd leek te zijn in het maken van fudge in wel honderd smaken. Het zag er geweldig uit dus hup een zakje met een assorti meegenomen.
We waren in de veronderstelling dat we uit het dorp wel een tankstation wel zouden kunnen tanken, want we hadden nog maar twee streepjes en een bergachtig ritje voor de boeg. Nou ja vooruit dan maar het volgende dorp. Maar de berg was bijzonder bochtig en de weg ging meer en meer omhoog in de wijde omtrek geen huis laat staan tankstation in het zicht, dus we reden maar verder en we zagen het volgende streepje al snel in zicht komen. De routekaart is zeer overzichtelijk, maar wat verraderlijk als het op afstanden aankomt. En in Nieuw Zeeland staat alles echt keurig aangegeven, maar ze zijn niet echt scheutig met de borden. Eèn keer gezien moet genoeg zijn kennelijk. Volgens de kaart moesten we voordat we Wanaka (van Lake Wanaka) zouden bereiken eerst nog door Cadrona. En iets dat kennelijk groot genoeg was om een vermelding te krijgen op de kaart moest toch ook een pompstation hebben..toch!? Nou niet dus. Shit dit kwam allemaal wel heel krap. De haarspeld bochten waren eerst nog wel leuk, maar ik moest er nu toch niet aan denken dat we op deze weg stil zouden komen te staan in dit weer! En Wanaka was volgens de kaart nog een end. En toen uit het niets doemde het bordje op: Welcome to Wanaka. Huh, hoe kon dat nou weer. En ja hoor gelijk een prachtig Shell station. Hup helemaal vol gegooid. Dat gebeurt ons niet weer. Snel bij het meer even uitgestapt, naar de rand gelopen, plaatjes geschoten en hup weer naar de auto voor het vervolg. Een prachtig mooi route met heeeeel veel bochten, bergen en uiteindelijk de zee. We kwamen aan bij Haast. Daar een broodje gegeten en weer door.
Het motel blijkt onderdeel te zijn van een backpackers gebeuren en de sfeer is er dan ook helemaal naar. We zouden graag een helihike maken. Daarbij wordt je met een helikopter naar een hoger gelegen deel van de gletsjer gebracht en ga je daar een stuk wandelen met een gids. Vooropgesteld dat het weer goed is uiteraard. En dat blijkt al snel het grootste probleem te zijn; de afgelopen dagen is er niks omhoog gegaan. Maar goed er is nog plek om 11.45u dus daar schrijven we ons voor in. De volgende ochtend hebben we echt zeeën van tijd en het blijkt een stralend mooie dag te zijn. We zijn vroeg wakker, dus we gaan naar Lake Matheson. Bij dat meer is menig ansichtkaart geschoten. In de reflectie van het meer zijn de bergtoppen, de bomen en de gletsjers te zien. Als je vroeg genoeg bent dan is het meer nog kalm en als het weer meezit dan heb je het ultieme plaatje. En dat hadden wij op dat moment. Een geweldige wandeling van ongeveer een uur rondom het meer en aan het eind The Perfect Picture!
Ruim op tijd melden we ons bij de balie. Pas daar horen we dat eerder vluchten helemaal niet zijn geweest, want was het benden allemaal zomer op z’n mooist boven bliezen er verraderlijke winden die het voor de helikopter onmogelijk maakte om te vliegen. Maar wij hadden geluk; de wind ging liggen en zodra we alle spullen bij elkaar hadden kon onze groep op pad. We kregen boots, sokken, windjack, muts en wanten aangereikt. En bovenop de gletsjer zouden we onze spikes onderbinden. In groepjes van 6 werden we de heli ingeduwd. Ik zat samen met een Engelse vrouw voorin. Perfect! Wat een geweldig gezicht; de bergen het ijs en op de achtergrond de blauwe lucht. En uiteraard duurde de vlucht veel te kort en stonden we plots met onze boots op het ijs. Spikes werden onder gebonden en de wandeling op deze nieuwe wereld kon beginnen. Daar waar het water dicht aan de oppervlakte zat kleurde het allemaal prachtig blauw, maar af en toe kon je meters diep een spelonk inkijken en zag je niet meer waar het ophield. Het was er niet ijskoud, maar ik heb uiteindelijk wel mijn lange mouwen shirt aangetrokken, mijn wanten aangedaan en mijn muts opgezet. En dan wel weer een korte broek aan. Best bizar dus allemaal. Onderweg kennis gemaakt met een Canadees die hier al elf maanden zat voor zijn werk. Hij woonde nu al een poos in Auckland met z’n vrouw en hij wilde nu wel wat van het land zien (zij was bij een vriendin in Australië. Al snel bleek ie over de hele wereld te komen als schipper waarbij hij de boot van anderen van haven naar haven vaart en zijn vrouw is kok (ook op de boot). Machtige verhalen! Na twee uur wandelen is het weer tijd om te worden opgehaald en de helikopters worden weer ingevlogen. Nog een laatste bocht over de gletsjers en dan staan we weer veilig op de vaste grond. Samen met nog een Engels meisje gaan we met z’n vieren lekker op een terrasje (na)genieten van de zon en het uitzicht op het ijs en op de bergen.
Foto's
