Croesus track; Nieuw Zeeland
Zuid West Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland
JHolwerda
Croesus track; Nieuw Zeeland
Croesus Track
Een paar weken geleden hebben mijn vriend en ik onze wereldreis afgesloten in Nieuw Zeeland. Terug in Nederland komen er voortdurend weer prachtige momenten van onze 8 maanden durende reis naar boven. Gezien het thema van deze maand Paden en Wegen is moest ik gelijk even denken aan de prachtige wandeltocht die wij hebben gemaakt in Nieuw Zeeland.
Vrienden van ons uit Nederland waren op hetzelfde tijdstip in Nieuw Zeeland, dus besloten we om elkaar te ontmoeten en iets leuks te ondernemen met zijn allen. We waren gestrand in het plaatsje Greymouth, waar verder vrij weinig te doen is, maar waar iedereen langskomt wanneer je via de westkust omhoog reist. Bij het lokale informatiekantoortje vertelden ze ons over de Croesus Track, een oude route waarlangs hier en daar nog overblijfselen te vinden zijn van de goudkoorts tijd. De croesus track is een tweedaagse wandeltocht van Blackball naar Barrytown, twee piepkleine nietszeggende dorpjes, maar het gebied er tussen in is prachtig en over het algemeen alleen bekend bij de lokale bewoners, dus bijna geen toerist te bekennen! De route loopt vanuit de Greyvalley (Blackball) naar de Tasman zee (Barrytown) Het is een track van ongeveer 18 km en je loopt ongeveer 7-8 uren.
We kochten hutpasjes en gingen naar de supermarkt om ‘instant’ eten in te slaan, een lading moro bars (marsachtige chocolade reepjes), mueslirepen voor extra energie en uiteraard een paar flessen rode wijn. Gezien we over twee auto’s beschikten reden we met 1 auto naar het eindpunt van de trek om vervolgens de dag erop ‘vroeg’ op te staan om naar het beginpunt van de trek te rijden met de andere auto.
Na de slaap uit de ogen te hebben gewreven werden we geconfronteerd met het typische westkust weer; REGEN! Dus; regenjassen aan en GAAN!
Het eerste stuk van de trek was nog redelijk droog, maar naar mate de trek vorderde, hoe steiler de paadjes werden én hoe harder het ging regenen! Langzaamaan veranderden de paadjes in kleine riviertjes en de originele riviertjes en watervalletjes hadden zoveel regen te voorduren dat ze over de trek begonnen te lopen. We waren dus genoodzaakt om een aantal zogenoemde ‘rivercrossings’ en ‘waterfallcrossings’ te doen. Na 3 uur lopen kwamen wij een historische hut tegen uit de goudkoortstijd, dus even warm worden en een broodje eten. Het leek op te klaren, dus snel weer op pad, maar na een half uur onderweg kwam de regen weer met bakken uit de hemel vallen… Gelukkig kwam na een uurtje de Ces Clark Hut in zicht en waren we aangekomen bij onze slaapplek. Niemand anders was zo gek om op deze regenachtige dag naar deze prachtige hut te klimmen, dus hadden we hem lekker voor ons alleen. Rillerig en kletsnat kwamen we aan, gelukkig wisten we binnen no-time de kolenkachel op te warmen en zaten we een tijdje later met een heerlijk bakkie warme thee op een houten bankje voor de kachel met een prachtig uitzicht over de bergen (voor zover de wolken dit toelieten) Waslijntjes gemaakt van o.a. flosdraad en onze kleertjes waren zo weer droog. Onze waterdichte tassen waren helaas niet zo waterdicht, maar gelukkig zat ons eten onder een Xenos poncho van maar liefst een paar euro die alles mooi droog had gehouden.
Instant noodles en rijst met ieder een halve komkommer en een glas wijn… Heerlijk! Gezien we het vermoeden hadden dat de nacht erg koud zou worden, stookten we de kolenkachel goed op en die hield het dus tot een uurtje of vijf ’s ochtends heerlijk warm. ‘s Nachts stormde het vreselijk hard… flinke windstoten en enorm veel regen. We dachten dat het huisje zo van de berg zou worden afgerukt, maar gelukkig werden we de volgende ochtend veilig weer wakker en werden we verrast met een prachtig uitzicht. Het had gesneeuwd zo hoog in de bergen. Het zonnetje kwam langzaam omhoog vanachter de bergen tegen een felblauwe lucht! Het was de regen van de vorige dag allemaal waard geweest! Wow!
Na een ontbijtje, de nodige foto’s en uiteraard de boel weer hebben opgeruimd, maakten we ons klaar voor een volgende dag ‘tramping’, zoals de kiwi’s het noemen. Lekker door de sneeuw en over de toppen van de bergen banjeren.. We hadden af en toe zelfs even een ‘king of the world’ momentje. Met tegelijkertijd uitzichten over de Tasman zee en de Mount Cook (de hoogste berg van Nieuw Zeeland) kwamen we na een daling van 1200 meter door een geweldig bos met enorme bomen aan bij het eindpunt van de track en reden voldaan terug naar het beginpunt om de andere auto op te halen.
Ook al waren de weersomstandigheden niet zoals gehoopt, al met al zorgde het wel voor veel meer avontuur wat we nooit meer zullen vergeten! Dus ook in de regen is wandelen in Nieuw Zeeland wat ons betreft een geweldig avontuur!
Foto's
