Aardbeving 22 februari 2011

Door: Trude

Geplaatst op Sep 30, 2011

In de vroege ochtend van 22 februari 2011 vertrokken we van Mount Cook naar Christchurch. Tegen de middag waren we ongeveer 30 kilometer verwijderd van Christchurch toen onze auto plotseling begon te schudden. We begrepen er niets van en dachten dat de motor het zou begeven. Snel doorrijden dachten we. We bereikten de voorsteden van Christchurch en bij een benzinestation, waar het overigens onwijs druk was, gingen we tanken. Daar begon de auto weer te schudden. Ik zette de motor uit en wachtte even.
Na het tanken reden we verder richting centrum van Christchurch waar ons Bed & Breakfast onderkomen was. Het schudden van de auto werd overigens veroorzaakt door de aardbeving waar we inmiddels heel dichtbij waren, zonder dat we het wisten.

In de voorstad van Christchurch zagen we dat de verkeerslichten niet werkten, alle winkels waren dicht. We vonden het wat vreemd, maar misschien was het een feestdag dachten we. Verder zagen we dat er honderden mensen vanuit het centrum de stad uitliepen. Op een gegeven moment konden we niet meer verder rijden, omdat de straat was afgezet en het verkeer zat muurvast. We probeerden via omweggetjes toch dichter bij het centrum te komen. We raakten in een woonwijk en zagen dat delen van huizen waren ingestort, het asfalt omhoog stond en er grote scheuren in het wegdek zaten. Veel mensen zaten voor hun huis met pakjes kleding onder hun arm. Inmiddels kregen we door wat er aan de hand was. We reden door en probeerde ons B&B te vinden wat 200 meter van het centrum van Christchurch lag. Op de hoek van onze straat was de voorgevel van een hotel volledig weggeslagen en aan de overkant was van de kerk het dak af. Een ander gebouw stond compleet op instorten. Er had net een aardbeving plaatsgevonden die zijn weerga niet kende; 6.3 op de schaal van Richter en lag dicht aan de oppervlakte, zodat er veel schade werd veroorzaakt. De chaos in het centrum was compleet. Ambulances en politie en brandweer reden af en aan.

We arriveerden bij ons B&B waar het ook een grote ellende was. Kasten waen omgevallen en al het servies was uit de kastjes komen zetten en kapot. Schoorstenen waren van het dak gevallen. Inmiddels was er geen electriciteit en geen water. Telefoneren en internet was onmogelijk, want er was geen bereik.
Het vliegveld was inmiddels gesloten. Vluchten naar een ander hotel was geen optie, want alle hotels in veilige oorden waren vol.Bovendien waren de wegen afgesloten. Wegen waren alleen toegankelijk voor de hulpdiensten. Veel mensen die de ramp hadden overleefd en niet meer terug konden naar hun hotel, omdat dit was ingestort, moesten de nacht doorbrengen in het park.

Voor ons zat er niets anders op om de nacht door te brengen in ons B&B. Het ergste waren de vele heftige naschokken die heel gevaarlijk zijn. De lampen aan het plafond gingen heen en weer en de kasten proberen te lopen. Het hele pand schudde heen en weer de hele nacht door. Op een gegeven moment herken je de erge en minder erge naschokken. Een aantal keren zijn we bij de erge naschokken heel snel naar buiten gerend. Je hebt buiten toch het gevoel veiliger te zijn dan binnen.

We waren erg blij dat het ochtend werd. De volgende dag werd er veel moeite gedaan om ons te evacueren naar een adres wat niet zo dicht bij het centrum lag. Na veel moeite is dit gelukt.

We hebben vele angstige uren beleefd in Christchurch. Maar veel respect hebben we gekregen voor de bevolking van NZ. Zij zijn heel erg behulpzaam en steunen elkaar.

Uiteindelijk zijn de vluchten langzaam op gang gekomen en konden we na een paar dagen vertrekken van Christchurch naar Auckland.

Foto's

ce861.jpg

Trude