Een pleidooi voor het nemen van een tussenpensioen
Nieuw-Zeeland
Oceanië
Elleke
Een pleidooi voor het nemen van een tussenpensioen
MANGONUI | Het meest noordelijke punt waar we in NZ verblijven is Mangonui in Doubtless Bay. Er zijn prachtige baaitjes en strandjes te ontdekken in de omgeving. We gaan overal een kijkje nemen, maar van de stranden zelf hebben we niet veel geniet. Het waait en regent. Veel en lang.
Gelukkig logeren we in een fijn appartementje, waar wij gerust twee dagen na elkaar een ‘Lazy Sunday’ kunnen houden. Hetzij dan op donderdag en vrijdag. :-)
Om de hoek is een lekker Thaïs restaurant. De veggie curry doet me denken aan die curry die mijn zus altijd maakt. Njam.
Het slechte weer schenkt ons dan weer de gelegenheid om véél te lezen.
Eens wat andere lectuur dan de Lonely Planet is welgekomen, hoewel ik ondertussen al heel wat boeken verslonden heb eigenlijk. De ene al wat van een hoger literair niveau dan de andere. Ik heb een lijstje gemaakt.
Eén van de boeken die ik las, beschrijft voor 90% waarom ik het belangrijk vind deze reis te maken. Het boek heet ‘Reis rond de wereld in je beste jaren’ van Sjaak Zonneveld.
De meeste mensen denken altijd maar dat ze ‘later’ een zee van tijd zullen hebben, wanneer ze hard gewerkt hebben, een succesvolle carrière hebben opgebouwd, om daarna van hun pensioen te kunnen genieten. Voor veel baby-boomers is dat ook zo.
Maar ons pensioenstelstel is niet houdbaar voor de generaties erna. We kunnen stellen dat iedereen onder de 50 ‘gejost’ of ‘gesjareld’ – hoe je het noemen wil – zal zijn:
- We zullen bijna tot ons 70ste moeten werken, of ‘t scheelt niet veel.
- Tijdens onze loopbaan dragen we procentueel véél meer bij dan de baby-boomers om hen vandaag de pensioenen te kunnen uitkeren.
- Wij zelf (generatie -50) zullen echter veel minder krijgen. Door de vergrijzing van de bevolking gaat er voor ons gewoonweg niet voldoende voorhanden zijn.
(Evolutie uitkering pensioengerechtigden: vroeger 100% van het laatst verdiende loon, nu zo’n 70% van het laatst verdiende loon, in de toekomst misschien 50% of een gemiddelde van onze inkomsten bekeken gedurende onze volledige loopbaan.)
Het is niet voor niets dat pensioensparen via de werkgever én op individuele basis gestimuleerd worden. Daarnaast – heb je al eens gecheckt wat dat individuele pensioenspaarplan je tot nu toe al heeft opgeleverd? Ik kan u vertellen dat ik dat zelf al 10 jaar doe en dat ik van het rendement niet vrolijk word. Mocht het niet fiscaal interessant zijn, had ik het nog beter op een spaarboekje laten staan, zelfs in deze tijden. Het is dus bedroevend.
Nu vertel ik daarmee niets nieuws natuurlijk, maar ik vind het verbazend dat net omwille van deze feiten niet meer mensen af en toe eens ‘een break’ inlassen; een soort tussenpensioen.
Waarom zou je wachten tot je 70ste met genieten? Misschien haal ik die leeftijd niet eens. En als ik hem wel haal, wat ik hoop natuurlijk, wat is dan de kans dat we de Tongariro Alpine Crossing kunnen doen?
Hoewel ik zelf altijd al heel graag gewerkt heb, kan ik niet ontkennen dat de wetenschap dat ik dat nog zeker 30 jaar moet doen, me een beetje ontmoedigt.
Ik ben ervan overtuigd dat het inlassen van ‘een break’ heel gezond is, dat je dat zo nu en dan eens nodig hebt om op te laden, waardoor je uiteindelijk langer kan doorgaan. En het hoeft helemaal niet te betekenen dat je niet ambitieus bent.
Ik heb al vele mensen gesproken die beweren er ook eens een paar maanden tussenuit te willen, maar die dat ‘niet kunnen’. Voor sommigen is dat ook zo, geef ik toe, maar in de meeste gevallen niet. In 90% van de gevallen hoor ik enkel drogredenen die hen tegenhouden en is het een kwestie van prioriteiten. Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat je niet naar het buitenland hoeft te trekken om een break te nemen. Niet iedereen reist graag. En hoe je een ‘break’ invult, is voor iedereen anders.
Enfin, ik ga het boek hier niet herschrijven, maar ik kan iedereen aanraden het te lezen. Je zal zien dat je veel meer te winnen hebt dan te verliezen door af en toe met ‘tussenpensioen’ te gaan.
Ik ben in elk geval van plan om het ooit nog eens in te lassen. Niet binnen dit en drie jaar natuurlijk. Maar ooit nog wel eens tijdens die 30 werkende jaren die ik nog te gaan heb. En ik weet nu al naar waar! :-)
Foto's
