Wie een put graaft voor een ander...
Nieuw-Zeeland
Oceanië
Elleke
Wie een put graaft voor een ander...
TAIRUA | We maken een kleine détour voor we ons enkele dagen settelen op de Coromandel Peninsula. Nu we hier toch in de buurt zijn, wil ik heel graag ‘The Hobbiton’ bezoeken. Dat is de herbouwde movie set vanuit de films Lord of the Rings en The Hobbit.
Het uber-schattige Hobbit-dorp wil ik wel eens in het echt aanschouwen. Onze détour blijkt echter een maat voor niets, want alle tickets voor die dag zijn uitverkocht wanneer we arriveren… Bart gniffelt, want het interesseert hem geen reet … euh voor geen meter. Ik ben teleurgesteld als een kleine die geen rendierhoedje krijgt op de kerstmarkt.
Maar ‘de Coromandel’ heeft nog wel meer moois in de aanbieding. Er zijn meerdere mooie stranden, maar eentje heeft iets heel speciaals.
Op het strand bij Hot Water Beach – de naam verraadt het al – is er een zone van zo’n 100 à 200 vierkante meter (een onnauwkeurige schatting van mezelf) waar er warm water opborrelt en aan het zandoppervlak verschijnt.
Bij eb kan je er je eigen hottub graven. Hoe cool is dat?
Een paar slimmerikken verkopen er elke dag honderden schoppen, want ik gok dat niet veel reizigers een schop als standaarduitrusting bij zich hebben. Zo zie je maar dat lucratieve zaakjes niet complex hoeven te zijn!
Wij laten het kopen van de schoppen aan andere toeristen. Eens die hun kuil gegraven hebben, kunnen we er vast wel eentje lenen!
Zelfs dat blijkt geen noodzaak te zijn: we vinden een kuil die al verlaten is en wij kunnen er ons ongegeneerd in neervleien! Dus, wie een put graaft voor een ander, die ligt in dit geval in onze bovenste schuif! :-)
Ik denk wel dat ik weet waarom de kuil verlaten is. Na enkele minuten is m’n achterste verbrand! Op sommige plaatsen kookt het water echt!
Het is werkelijk een apart fenomeen. Ik zou best morgen nog wel eens willen terugkomen. Zo zalig!
***
Hét symbool van ‘de Coromandel’ is de zogeheten Cathedral Cove. Een gigantische stenen boog langs de kust. Wij gaan er naartoe met een rubberen motorbootje, omdat wij nu eenmaal graag bootje varen, en we maken van de gelegenheid gebruik om ineens een heel stuk van de mooie kust te ontdekken. We varen zelfs in een blowhole; dat kan niet zomaar op elk tijdstip. ;-)
We spotten ook vele vissen waaronder grote manta roggen. Die zijn helaas niet zo goed zichtbaar op onze foto’s, maar de elegantie waarmee deze schepsels zich voortbewegen, zijn haast van een koninglijke orde. Geen orka’s helaas. Die komen maar eens om de drie maanden langs blijkbaar. Ik had nochtans duidelijk aan de mevrouw van de toeristische dienst gezegd dat ik kwam om orka’s te zien!
Daarna nemen we nog de ferry naar het plaatsje Whitianga; toch zeker een vaart van twee minuten. Er is een leuk haventje en een ideaal plekje om wat rond te snuisteren dus.
Dat is lang niet zo ontspannend als het lijkt, want je moet maar eens door zulke stadjes lopen zonder iets te kopen! Er past nu eenmaal niets extra in onze bagage. Ik wordt er na anderhalve maand reizen een beetje ambetant van. Dit is een serieuze opgave. En het zal niet de laatste keer zijn.
Foto's
