Over bakvissen en andere natuurverschijselen
Nieuw-Zeeland
Oceanië
Elleke
Over bakvissen en andere natuurverschijselen
MOUNT MANGANUI (TAURANGA) | Er is al meer dan een week sprake van een volgende cycloon die na Fiji een bezoek zal brengen aan NZ. Niemand weet wanneer het precies zo ver zal zijn en waar die dan precies aan land zal gaan.
Ik heb het idee dat ze een goeie Frank Deboosere missen in NZ.
We boekten in elk geval een boottochtje naar ‘The White Island’ en we krijgen bericht dat deze toch doorgaat. Fiew!
White Island of Whakaari is het enige eiland van NZ waar een nog actieve vulkaan de baas is. Het is net geen 50 km varen.
Buiten ons en enkele andere ‘reguliere’ toeristen, gaat er een bende studentjes mee vanuit Denemarken. Dat is begot een ander schoolreisje dan in onze tijd!
Die bakvissen worden evenwel bijna allemaal zeeziek op de boot en veranderen zienderogend van kleur. Hoe langer op de boot, hoe bleker ze worden. Of bijna transparant eigenlijk.
De bemanning is niet gierig met het uitdelen van kotszakjes, gelukkig. Bakvissen…het is eens iets anders dan walvissen en dolfijnen.
We zagen nu al wel veel damp uit de aarde komen, maar op White Island prikt de zwavel echt in je ogen en aan de luchtwegen. Ah daarom kregen we dus een gasmasker!
Het is gek te bedenken dat het eiland privé-eigendom is. Wie bezit er nu een vulkaan midden in de oceaan op 50 km van de kust?
Even gek is dat er hier niet zo heel lang geleden een zwavelmijn- en fabriek draaide. Arbeiders kwamen voor maanden – of soms jaren – naar het eiland en buiten die zwaveldampen, een sputterende vulkaan, een ruwe zee en een triestige fabriek was / is er … het grote niets. Dit moet onmiskenbaar een aanslag zijn geweest op lichaam en geest.
Na onze fameuze excursie zetten we koers naar Mount Maunganui om er te overnachten, een schiereilandje valkbij de stad Tauranga.
Er hangt een fijn sfeertje waarbij de huizen aan de kustlijn verraden dat dit eerder een plekje is voor de ‘bedeelde klasse’.
We huren er een leuk studiootje bij een kunsschilder en zijn vrouw. We zitten er echter meer binnen dan dat we initieel van plan waren, want al zitten we godzijdank weer op een veilige plek wanneer de cycloon NZ aan doet, helemaal onopgemerkt blijft ie niet.
Tijdens ons bezoekje aan het mooie strand worden we gezandstraald dat het geen naam heeft! Het bezoek is dus van korte duur en het het meenemen van wat strandlectuur bleek compleet nutteloos.
Op een heet moment met blauwe luchten besluiten we om de Mauao of de Mount Maunganui zelf te bewandelen. Die is maar 232 m hoog en dus ben je in een tweetal uurtjes wel klaar. Nog voor we de afdaling kunnen inzetten, slaat die felle zon om in een hevige wind en een plensbui om U tegen te zeggen. Allemaal cycloon-gerelateerde verschijnselen.
Op het Zuid-eiland hebben ze anders weer prijs. Overstromingen, stroompannes en afgesloten wegen vallen hen daar te beurt.
Tijd om de cycloon en Mount Maunganui achter ons te laten!
Foto's
