De legende gaat dat toen de Maori’s het Nieuw-Zeelandse Noordereiland voor het eerst in zicht kregen, ze in eerste instantie dachten dat het een lange witte wolk aan de horizon was. En zo kreeg de laatst bevolkte landmassa op aarde de naam ‘Aotearoa’ (land van de lange witte wolk).
In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt zijn de Maori’s niet de oorspronkelijke bewoners. Voordat ze rond het jaar 1200 aankwamen had een ander Polynesisch volk er al zijn sporen nagelaten, de Moriori’s. De Maori’s kwamen echter in iets grotere getale en ik denk dat verdere uitleg hierbij overbodig is.
Diezelfde legende vertelt het verhaal van Hei, de stamvader van de Ngati Hei.
Je stam (iwi) en voorgeslacht nemen in de Maori-cultuur nog steeds een zeer prominente plaats in. In de 19e eeuw werden ze aangevallen door een andere stam, maar een paar wisten er te ontsnappen. De enige blijvende herinnering aan deze ongelukkige stam is de naam van deze paradijselijke plek, Te-Whanganui-A-Hei (de grote baai van Hei, nu gewoon Hahei) en het is vandaag de dag moeilijk voor te stellen dat er ooit zulke vreselijke oorlogstaferelen hebben afgespeeld.

De relatief afgelegen ligging van Nieuw-Zeeland zorgt ervoor dat de bevolking, de onbezorgde en vreedzame Kiwi’s, het tijdens de vakantie dichter bij huis zoekt. Op het Noordereiland geldt het schiereiland Coromandel als favoriete bestemming. Vanuit Auckland gaat er een rechtstreekse ferry (niet voor auto’s) naar Te Kouma. Hiervandaan wordt je gratis afgezet in Coromandel town maar ik raad vooral de oostkust van het schiereiland aan, Whitianga is een aangenaam stadje. Hiervandaan is het niet ver naar het prachtige Hahei. Campings doen het hier goed want Kiwi’s zijn echte outdoor-fanaten en ik had een een hope drukte in het hoogseizoen verwacht maar het begrip massatoerisme is hier iets buitenaards.
Op de foto niet goed zichtbaar maar het zand is meer roze dan wit en het pad leidt naar een bijzondere plek waar ik met mijn volgende foto meer over zal vertellen.